Ранейшае напісанне абодвух мікрараёнаў ускладнілася і стала выглядаць малазразумелай блытанінай. Цяпер у тапаніміцы Крычава існуюць дзве ўнікальныя сваёй абсурднасцю назвы.
З сярэдзіны 2021 года блытаныя і абсурдныя найменні стала пісацца афіцыйна. Паступова на ўсіх пяці- і трохпавярховіках абодвух мікрараёнаў былі прымацаваны шыльды з новымі назвамі і нумарамі дамоў. Калі не ўлічваць дзіўнасць новых найменняў, то факт з’яўлення шыльдаў пазітыўны, бо раней іх зусім не было.
З’яўленне па-сутнасці новых гарадскіх назваў не зусім зразумела, бо менавіта папярэднія найменні (проста – мікрараён Камсамольскі, мікрараён Сож) больш дакладна і канкрэтна адлюстроўвалі сутнасць крычаўскіх жылых кварталаў (што адносяцца да часткі горада пад назвай “Мікра”).
З пункту гледжання урбанімікі і архітэктуры мікрараён – гэта тэрыторыя, не раздзеленая вуліцамі агульнагарадскога значэння і магістральнымі вуліцамі, у межах якіх размяшчаецца жылая забудова, грамадска-дзелавыя, вытворчыя аб’екты, аб’екты камунальнага прызначэння, зялёныя тэрыторыі агульнага карыстання.
Вельмі часта мікрараён мае проста агульную назву, а кожны дом адпаведна свой парадкавы нумар. Прычым зазвычай у кварталах і мікрараёнах не фарміруецца тыповай вулічнай забудовы, якая да прыкладу, характэрна для старой частцы Крычава.
Больш за тое, спалучэнне “вуліца мікрараён” гучыць проста недарэчна, бо разнастайных дарог ці чагосьці падобнага да вуліц на абодвух мікрараёнах дзясяткі.
Большой социально-экономический обзор, но если вкратце – печальная ситуация в экономике региона не разрешится метаниями по Азии и Африке, нужна адекватная политика и стратегия, учитывающая ближайших соседей и партнеров.
Региональная политика, как составная часть государственного регулирования, должна способствовать наиболее рациональному размещению производительных сил и выравниванию уровня жизни населения. Соответственно, на региональном уровне формируются интересы государства, каждого региона и проживающего там населения и без их гармонии успех государственной региональной политики невозможен.
В тоже время следует заметить, что у государства и каждого региона есть собственные цели: государство стремится создать единое экономическое пространство, но заинтересовано в приоритетном развитии регионов, имеющих особо важное стратегическое значение. Политика же региональных структур должна базироваться на максимально эффективном использовании ресурсного потенциала территорий, обеспечении самостоятельно поддерживаемого в регионах роста, приемлемого уровня доходов и занятости.
Но в чем принципиально совпадают современные региональная и государственная политики – это эффективное освоение местных ресурсов в первую очередь через преобразование структуры хозяйства регионов.
Три центра развития
Еще в советские времена в Могилевской области были определены три центра экономического развития: Бобруйск, Могилев и Кричев, вокруг которых были сформированы соответствующие экономические зоны. Экономика данных центров на протяжении 90 лет (примерно с 1930-х гг.) активно «накачивалась» промышленными инвестициями, в них создавались управления различных отраслей, формировалась территориальная система управления государства.
В Могилеве был построен самый большой в Европе химический комбинат (Могилевхимволокно), который в конце 1960 – в начале 1970-х гг. на некоторое время даже стал градообразующим предприятием областного центра. Могилев постепенно превращался в крупный промышленный город области: он стал центром машиностроения (Трансмаш, завод им. Кирова, металлургический завод, Лифтмаш, Электродвигатель, позже был введен в эксплуатацию вагоностроительный завод).
В Могилеве заработали самая крупная фабрика легкой промышленности в Европе – «Веснянка», «Лента», Моготекс и другие. В Шклове успешно функционируют производства по выпуску бумаги, в том числе и газетной, а также льно- и маслодельный заводы. В Могилеве размещены крупные перерабатывающие предприятия: мясо- и молочный комбинаты (Бабушкина крынка).
В Бобруйске запустили крупнейший в Европе шинный комбинат (Белшина), завод сельскохозяйственного машиностроения. В Осиповичах построили вагонное производство, завод кровельных материалов и даже, парфюмерную фабрику.
На базе кричевского и костюковичского цементных производств создали Белорусскую цементную компанию. В свое время в Кричеве размещались мясокомбинат и завод резиновых изделий. В Климовичах функционирует ликеро-водочный завод.
Казалось бы, в основе развития местной экономики превалируют именно экономические приоритеты, обеспечивающие социальные, правовые и организационные основы государственности. Ключевые ориентиры, определяемые для региональной политики, обычно носят социально-политическую окраску и имеют прямое отношение к интересам национальной безопасности. Ведь это через государственную политику достигается более высокий уровень рассредоточения промышленности для обеспечения безопасности по стратегическим соображениям.
Последнее место в республике
По уровню доходов населения Могилевская область занимает последнее место в республике. Попытки насыщения экономики инвестициями, как в промышленности, так и в сельском хозяйстве соответствующей отдачи не дает.
Так разрекламированные перспективные успехи в деревообработке (в первую очередь, Могилевдрева) оказались производственным пузырем, надутым за счет бюджетных вливаний. Заметим, что деревообработка должна развиваться на местном сырье, как и цементная промышленность и производство ряда железобетонных изделий.
Пожалуй, примером для чиновников и специалистов государственных предприятий в данном ракурсе (завод Могилевдрев, лесхозы, производство строительных изделий на заводе газетной бумаги в Шклове) может служить не самая заметная, но весьма успешная деятельность изготовителей силикатных изделий в Могилеве. Или показатели частных производств.
В 2023 г. в Могилеве на базе Могилехимволокно стал действовать кластер по развитию химической и нефтехимической промышленности. Реально эффективнее, конечно, данный кластер было бы создать в Гомеле на базе «Белнефти», но могилевчане первыми притащили в кластер могилевский технологический университет и иные кажущиеся важными субъекты. Будем надеяться на продуктивность сотрудничества, которое и так развивалось в течение десятилетий. Но причем тут кластер? Ах, да, местным химикам уже пообещали так привычные для них объемные инвестиции.
А кто просчитал стоимость продукции Могилевхимволокно за последние 15 лет с учетом сотен миллионов евро финансовых вливаний? И почему так часто меняются производственные приоритеты на заводе? Не будет ли в итоге опять закапывание денег в ошибочные направления развития химического гиганта?
Интересная ситуация в сельскохозяйственном производстве: крупные инвестиции в строительство новых свинокомплексов в Белыничском и Славгородском районах, свиного репродуктора в Климовичах реального продвижения в сельскохозяйственном развитии области вряд ли обеспечат. Тоже можно сказать и об интенсивном строительстве новых молочно-товарных комплексов – на лицо иллюзия эффективности высокотехнологичных производств, не подкрепленная качественными параметрами (рост удоя молока на 1 корову и сохранность стада).
Впрочем, увеличение занятости местного населения нужно оценить положительно, особенно, на периферии Могилевщины (Мстиславль, Славгород, Белыничи).
Неоднозначно видится ситуация Могилевской области с внешней торговлей товарами: их экспорт за 5 месяцев сократился на 9,5 % (в целом по стране +14 %), при этом со странами вне СНГ (в большей части, это развитые страны) – снизился на 49,3 %, а сальдо внешней торговли с этими странами составило – минус 0,5 млн. долларов США.
Как экономика зависит от политики(а)
По-прежнему, по удельному весу в общем объеме экспорта Беларуси Могилевская область занимает последнее место в стране – 5,7 %, а Гродненская область, например, 7,4 %. Очевидно, что увеличение рядом субъектов хозяйствования объемов экспорта («Бабушкина крынка», «Молочные горки», «Лифтмаш», «Серволюкс агро» и «Белшина»), принципиально ситуацию на Могилевщине не изменили.
Дело в том, что динамика внешнеэкономической деятельности на региональном уровне местными властями продуцируется опосредованно и, фактически, зависит от политической ситуации в стране и отношений с иными государствами.
Не виноваты же трудовые коллективы «Бабушкиной крынки», «Молочных горок» и мясокомбинатов, что сегодня в построении логистических схем доставки продуктов питания за рубеж приходится оперировать расчетами плеча доставки в 3000-5000 км. А логистика перевозок цемента вообще не приемлет расстояния свыше 500 км. Продукции большинства могилевских предприятий закрыт путь в развитые страны, а с этим и обретение твердой валюты и, не менее важно, доступа к иностранным инвестициям и передовым технологиям.
Соответственно, анализ итогов развития могилевских районов говорит о том, что обеспечение самостоятельно поддерживаемого в районах роста, приемлемого уровня доходов и занятости весьма сомнительно – колеблется в пределах от – 0,2 до + 4 % и существенного влияния на повышение благосостояния населения не имеет.
Белорусская экономическая система реально исполнена высшими органами управления государства и поэтому уловки с делегированием полномочий определенных прав местным органам эффективно не срабатывают. В данном случае, максимизация использования ресурсного потенциала регионов с особым энтузиазмом региональной вертикалью не воспринимаются.
Об этом говорит ситуация со снижением доли собственных доходов при формировании годовых бюджетов отдельных районов и с отсутствием реальных сдвигов в экономике юго-востока Могилевской области, в которую уже вложено более 1 млрд. рублей.
Нужно отчетливо понимать (руководителям местной администрации и субъектов хозяйствования), что в Беларуси этап прямого государственного субсидирования технологических процессов и создания малозначительных объектов инфраструктуры объективно подходит к концу.
Беларуси необходимо возвращаться в начальную точку производственного цикла, но с учетом созданного потенциала. Сложившаяся ситуация не разрешится метаниями по Азии и Африке в поиске рынков сбыта не совсем современной продукции. В частности, сегодня поддерживаться должно только экономически целесообразное производство с высоким уровнем отдачи, а льготное кредитование, например, в сельском хозяйстве, обязательно должно учитывать длительность оборота капитала.
Можно долго рассуждать об инновациях, использовании интеллектуального продукта, о реальной организации системного процесса производства, о комплексе направлений формирования новых технологических укладов. Но без адекватной политики и стратегии, разрабатываемых и внедряемых на всех уровнях управления и, особенно, на макроуровне, достичь желаемых результатов сегодня невозможно.
Рэдкае фота часоў нямецкай акупацыі Крычава было выяўлена краязнаўцамі, а потым яны таксама знайшлі ніжнюю частку нямецкай бочкі 1941 года вядомай кампаніі SULO, што спецыялізуецца на баках для смецця.
Аматарамі гісторыі быў знойдзены нямецкі здымак (з прыватнай калекцыі) часоў акупацыі Крычава войскамі Трэцяга Рэйха.
На фота бачна, як нямецкія жаўнеры разгружаюць бочкі з палівам ў раёне чыгуначнага вакзала Крычава.
Адметна, што краязнаўчыя росшукі прывялі яшчэ да адной цікавай знаходкі – той самай нямецкай бочкі, у якой захоўвалася і перавозілася паліва. Яна знойдзена на адным з падворкаў у старой частцы Крычава, дзе ніжняя частка адрэзанай бочкі выкарыстоўваецца ў якасці ёмістасці для вады.
На дне бочкі можна ўбачыць выціснутыя словы.
Sulo 1941
KRAFTSTOFF
200L
FEUERGEFÄHRLICH
HFFR
“Kraftstoff 200 L feuergefählich” абазначае “паліва 200 літраў пажаранебяспечна”, а самая ніжняя абрэвіятура HFFR – Halogen Free Fire Retardant (безгалагенны вогнеахоўны склад) – паведамляе інстаграм-старонка “Невядомы Крычаў”.
Прычым назва “SULO”, што выціснута на дне бочкі – гэта сусветна вядомая нямецкая кампанія, якая займаецца выпускам бакаў для смецця. Гэтая кампанія была заснавана яшчэ ў 1890 годзе і пачынала з вытворчасці металічных бакаў для смецця.
Па меркаванню аўтараў інстаграм-праекта “Невядомы Крычаў”, падчас Другой сусветнай вайны дзейнасць прадпрыемства была перанакіравана на ваенныя рэйкі і кампанія стала выпускаць металічныя бочкі для паліва на патрэбы арміі Трэцяга Рэйха.
Беларускі і польскі паэт, драматург, перакладчык, фалькларыст, мовазнавец.
Сабраў каля 1 000 аўтэнтычных беларускіх народных песень і выдаў іх у 6 зборніках «Сялянскіх песень…» у перакладзе на польскую мову, восьмую частку з якіх апублікаваў у беларускім арыгінале.
У сваёй прадмове да «Сялянскіх песень з-над Нёмана і Дзвіны» зрабіў нарыс граматычных асаблівасцей беларускай мовы і ўпершыню паставіў пытанне аб прынцыпах будучага «крывіцкага» правапісу.
Яго руплівая дзейнасць па збіранні беларускага фальклору і спробы ўнармавання беларускай граматыкі з’яўляюцца досвіткам беларускага нацыянальна-культурнага адраджэння. У пераважнай большасці выпадкаў паэт называе беларускую мову «славянакрывіцкай мовай» альбо «крывіцкім дыялектам».
Яго вершы актыўна ставіліся на музыку С. Манюшкам: усяго на арыгінальныя тэксты і пераклады вусна-паэтычных твораў Чачота кампазітар напісаў 22 песні, болей, чым на словы любога іншага аўтара.
1854 год. У Аўстрыі пушчана ў строй першая ў Еўропе і ў свеце горная чыгунка.
Найбольш стары ўчастак даўжынёй 42 км, пабудаваны ў 1848-1854, праходзіць праз Земерынгскі перавал паміж Мюрцушлагам і Глогніцам у высакагорнай мясцовасці.
Улічваючы вельмі складаны рэльеф і значныя перапады вышыні, з’яўляецца адным з выбітных дасягненняў грамадзянскай інжынерыі XIX стагоддзя.
Дарога поўнасцю функцыянуе. Яна ў 1998 годзе аб’яўлена аб’ектам сусветнай спадчыны ЮНЕСКА.
1924 год. У БССР скасавана старое і ўведзена новае раянаванне – акругі з раёнамі.
Адміністратыўна-тэрытарыяльнае дзяленне праведзена на падставе рэкамендацый географа А. Смоліча.
Утвораны 10 акруг – Аршанская, Бабруйская, Барысаўская, Віцебская, Калінінская /цэнтр – Клімавічы/, Магілёўская, Мазырская, Мінская, Полацкая, Слуцкая па 7-12 раёнаў, усяго 100 раёнаў, у тым ліку Асіповіцкі, Клічаўскі, Бялыніцкі, Глускі, Круглянскі, Бабруйскі, Быхаўскі, Прапойскі (зараз – Слаўгарадскі), Чавускі, Горацкі, Дрыбінскі, Чэрыкаўскі, Краснапольскі, Крычаўскі, Клічаўскі, Касцюковіцкі, Лупалаўскі, Мсціслаўскі, Магілёўскі, Хоцімскі, Шклоўскі, 1 202 сельсаветы.
1941 год. “Фермапілы ХХ стагоддзя” каля в. Сакольнічы пад Крычавам.
Гэта было сапраўднае пекла. Танкі загараліся адзін за адным. Пяхота, якая хавалася за бранёй, залегла. Камандзіры ў разгубленасці і не могуць зразумець крыніцу шквальнага агню. Здаецца, б’е цэлая батарэя. Агонь прыцэльны. У нямецкай калоне – 59 танкаў, дзясяткі аўтаматчыкаў і матацыклістаў…
Старшы сяржант Мікалай Сірацінін (1921, Арол-1941) застаўся адзін прыкрыць адступленне. Ён размясціўся на ўзгорку ў густым жыце каля калгаснай стайні. Калі на досвітку пайшлі нямецкія танкі, Мікалай падбіў першую і апошнюю машыны калоны, утварыўшы корак на дарозе… За 2,5 гадзіны бою Сірацінін знішчыў 11 танкаў, 7 бронемашын, 57 салдат і афіцэраў.
Калі фашысты ўсё ж выйшлі на пазіцыю Сірацініна, у яго засталося ўсяго 3 снарады з 60. Прапаноўвалі здацца. Мікалай адказаў стралянінай па іх з карабіна.
1942 год. Пачалася Сталінградская бітва.
Сталінградская бітва (17 ліпеня 1942 – 2 лютага 1943) – адна з найбуйнейшых у Вялікай Айчыннай вайне 1941-1945 гадоў.
200 дзён і начэй на берагах Дона і Волгі, а затым ля сцен Сталінграда і непасрэдна ў самім горадзе працягвалася жорсткая бітва. Яна разгарнулася на тэрыторыі ў 100 000 квадратных кіламетраў пры працягласці фронту ад 400 да 850 кіламетраў.
Удзельнічала ў ёй з двух бакоў звыш 2,1 мільёна чалавек.
Нямецка-фашысцкае камандаванне планавала разграміць савецкія войскі на поўдні краіны, авалодаць нафтавымі раёнамі Каўказа, багатымі сельскагаспадарчымі раёнамі Дона і Кубані, парушыць камунікацыі, якія звязваюць цэнтр краіны з Каўказам.
Падчас Сталінградскай бітвы савецкія войскі атачылі і знішчылі галоўныя сілы 4-й танкавай і 6-й палявой армій, разграмілі 3-ю і 4-ю румынскую і 8-ю італьянскую арміі. Страты немцаў склалі звыш 800 000 чалавек, было ўзята ў палон звыш 91 000 чалавек. Агульныя страты суперніка склалі каля 1,5 мільёна чалавек. У Германіі ўпершыню за гады вайны была аб’яўлена нацыянальная жалоба.
Перамога савецкіх войскаў у Сталінградскай бітве стала пераломным этапам падчас Другой Сусветнай вайны. Паражэнне фашысцкага блока пад Сталінградам падарвала давер да Германіі з боку яе саюзнікаў, спрыяла актывізацыі руху Супраціўлення ў краінах Еўропы. Японія і Турцыя вымушаны былі адмовіцца ад планаў актыўных дзеянняў супраць СССР.
Фантан «Бармалей», Сталінград. Фота Э. Еўзерыхіна
1944 год. На другі дзень пасля Партызанскага парада ў Мінску, адбыўся “Марш пераможаных” у Маскве.
Шэсце 42 000 нямецкіх ваеннапалонных працягвалася 2 гадзіны 25 хвілін. Другая група ў 15 000 чалавек прайшла за 4 гадзіны 20 хвілін.
За палоннымі ішлі палівальныя машыны, сімвалічна змываючы бруд з асфальта. Па вуліцах былі праведзены 57 000 нямецкіх вайскоўцаў, якія былі ўзяты ў плен пры Беларускай аперацыі “Баграціён”.
1945 год. У Патсдаме, прыгарадзе Берліна, адкрылася апошняя канферэнцыя лідэраў “Вялікай тройкі” – кіраўнікоў трох найбуйных дзяржаў антыгітлераўскай кааліцыі ў Другой сусветнай вайне І. Сталіна, Г. Трумэна і У. Чэрчыля.
У гісторыі яна вядома як Патсдамская, ці Берлінская, канферэнцыя.
Галоўнай яе мэтай стала вызначэнне далейшых крокаў па пасляваенным ладзе Еўропы. І за 17 дзён кіраўнікі краін-пераможцаў прынялі найважнейшыя рашэнні па ўладкаванні зрынутай Германіі.
1955 год. У амерыканскім Анахайме, на поўдзень ад Лос-Анджэлеса, адкрыўся “Дыснэйлэнд”.
Яго адкрыў амерыканскі “кароль мультыплікацыі” і ўдачлівы кінабізнесмэн Уолт Дысней. “Дыснэйлэнд” – чароўная краіна сімпатычных герояў яго знакамітых мультфільмаў.
Да 1985 года ў “Дыснэйлэндзе” пабывалі 250 мільёнаў наведвальнікаў. У 1971 годзе другі амерыканскі “Дыснэйлэнд” з’явіўся ў Фларыдзе, у 1983-м – падобны парк адкрыўся пад Токіо, а ў 1992-м – пад Парыжам.
Зараз парк працуе на 200 гектарах. У ім пабывала сумарна пад 800 мільёнаў наведвальнікаў.
1956 год. Нарадзіўся Барыс Крайко.
Беларускі географ, педагог.
Выхаванец факультэта прыродазнаўства Мінскага педінстытута (1978).
Працаваў дырэктарам Нацыянальнага інстытута адукацыі, галоўным рэдактарам часопіса “Геаграфія: праблемы выкладання”.
Суаўтар школьных падручнікаў па геаграфіі.
1959 год. Нарадзіўся Барыс Пятровіч (Сачанка).
Беларускі празаік.
Працаваў у «Гомельскай праўдзе», «Звяздзе», «Літаратуры і Мастацтве», часопісе «Полымя».
Заснавальнік і галоўны рэдактар часопіса «Дзеяслоў», вакол якога аб’ядналіся самыя знакамітыя ў краіне дэмакратычныя пісьменнікі, перспектыўныя маладыя аўтары, што дало магчымасць паўнавартасна адлюстроўваць сучасны літаратурны працэс.
Старшыня Рады ГА «Саюз беларускіх пісьменнікаў». Выдавец больш 60 кніг беларускіх аўтараў у серыі «Кнігарня пісьменніка», больш дзесятка кніг у бібліятэчцы часопіса «Дзеяслоў».
Яскравы прадстаўнік экзістэнцыялізму ў сучаснай беларускай літаратуры, які ў творчасці спалучае адданасць класічнай літаратурнай традыцыі з дакладна выверанымі назіраннямі за рэаліямі.
1959 год. Нарадзілася Вольга Русілка.
Беларуская паэтэса, літаратуразнавец.
Загадчык кафедры беларускай літаратуры Віцебскага дзяржуніверсітэта імя П. Машэрава, кандыдат філалагічных навук, дацэнт.
Суаўтар падручніка “Родная літаратура” для 7 класа школ, метадычных дапаможнікаў.
1998 год. Памёр Сяргей Сідор (1937-1998).
Беларускі географ, доктар педагагічных навук, прафесар, грамадскі дзеяч.
Працаваў на геаграфічных факультэтах Магілёўскага педінстытута, БДУ.
Суарганізатар школьнай алімпіяды па геаграфіі, часопіса «Геаграфія: Праблемы выкладання». Адзін з ініцыятараў распрацоўкі новай канцэпцыі выкладання геаграфіі. Заклаў асновы сучаснай беларускай сацыяльна-эканамічнай геаграфіі, навуковай геаграфічнай тэрміналогіі.
Працягваў справу А. Смоліча, стварыў першы ў незалежнай Беларусі паўнавартасны беларускамоўны падручнік па геаграфіі Беларусі.
2000 год. Памерла Эдзі Агняцвет (Каган, 1913-2000).
Беларуская паэтэса, перакладчыца.
Пісала пераважна для дзяцей. Выдала 26 кніг паэзіі, шэраг паэм, лібрэта, кнігу для чытання ў 4 класе «Роднае слова».
Перакладала на беларускую мову творы рускіх, украінскіх, французскіх і іншых класікаў. Узнагароджана міжнародным Ганаровым дыпломам імя Х. Андэрсена.
2008 год. Памёр Віталь Шкраба (1970-2008).
Беларускі прафесійны баксёр.
Двухразовы чэмпіён Беларусі ў суперцяжкай вазе (97 кг), чэмпіён СНД. Праводзіў баі з многімі вядомымі баксёрамі, у тым ліку з Мікалаем Валуевым і Мікалаем Паповым. Акрамя бокса займаўся лёгкай, цяжкай атлетыкай, плаваннем.
Загінуў пры цьмяных абставінах.
2014 год. Авіякатастрофа Boeing 777 пад Данецкам.
Boeing авіякампаніі Malaysia Airlines рэйса Амстэрдам-Куала-Лумпур быў збіты. Загінулі 283 пасажыры і 15 членаў экіпажа. Найбуйнейшая авіякатастрофа XXI стагоддзя.
Падчас міжнаронага расследвання ўстаноўлена, што самалёт быў збіты ЗРК “Бук” 53-й зенітна-ракетнай брыгады Мінабароны Расіі.
19 чэрвеня 2019 прадстаўнікі міжнароднай сумеснай следчай групы афіцыйна назвалі імёны чатырох падазраваных па справе аб гібелі борта MH17. Гэта – былы міністр абароны самаабвешчанай ДНР І. Гіркін (Стралкоў), а таксама Л. Харчанка, А. Пулатаў і С. Дубінскі. Выдадзена чатыры ордэры на іх арышт.
9 сакавіка 2020 года ў Нідэрландах у судовым комплексе Схіпхала пачаліся слуханні па справе аб забойстве 298 чалавек, а таксама аб наўмысным знішчэнні самалёта. Ніводзін з чатырох падазраваных на судовае паседжанне не з’явіўся.
17 лістапада 2022 года суд прызнаў І. Гіркіна і яго падначаленых С. Дубінскага і Л. Харчанку вінаватымі і датычнымі да знішчэння самалёта «Boeing» MH17 і забойства 298 яго пасажыраў у небе над Данбасам.
Сусветны дзень пацалунку (World Kiss Day ці World Kissing Day).
Упершыню яго прыдумалі ў Вялікабрытаніі.
У многіх гарадах у гэты дзень праходзяць розныя конкурсы пацалункаў, удзельнікі якіх маюць шанц выйграць розныя прызы і падарункі.
Аўтарства першага пацалунку не ўстаноўлена.
Амаль ва ўсім свеце людзі, трапляючы ў рамантычную сітуацыю, адчуваюць неўсвядомленую неабходнасць цалавацца. Такое адчуванне, што прадстаўнікі супрацьлеглага полу запраграмаваны на пацалунак і толькі гэтага і чакаюць.
Існуе нават спецыяльная навука, якая вывучае фундаментальныя фізіялагічныя, псіхалагічныя і іншыя асаблівасці чалавечага пацалунку – філематалогія.
Навукоўцамі-філематолагамі ўстаноўлена, што пацалунак супакойвае нервовую сістэму і прадухіляе стрэсы, дапамагае схуднець, з’яўляецца выдатнай прафілактыкай маршчын, бо задзейнічае каля 30 мышц асобы, распрацоўвае лёгкія, выклікае актывізацыю дзейнасці цэлага шэрагу гармонаў. Тры 20-секундныя пацалункі з раніцы здольныя падтрымліваць рамантычны настрой цэлы дзень, а доўгі пацалунак спыняе прыступ вегетасасудзістай дыстаніі.
Працягласць ідэальнага пацалунку – 3 хвіліны.
Ноч з 6 на 7 ліпеня – Купалле, Ноч на Івана Купалу, перад днём Святога Яна Хрысціцеля, злучэнне двух несумяшчальных стыхій, агню і вады.
Старажытнае земляробчае свята, звязана з летнім сонцастаяннем, з росквітам прыроды і летняй цеплыні. Раней адзначалася ў ноч на 24 чэрвеня.
Пасля 1918 года, калі ў Савецкай Расіі адбыўся зрух у календары, свята “перадзвінулася” на 6-7 ліпеня паводле Грыгарыянскага календара.
Свята старажытных індаеўрапейцаў у гонар Бога (Багіні) Купалы (Купавы). «Сёння Купалле, а заўтра Ян». Сімвал беларускага Купалля – кветка «брат-сястрыца» з пялёсткамі сіняга і жоўтага колераў. Атрыбуты Купальскай ночы: вогнішчы, карагоды са спевамі, пусканне па вадзе вяночкаў, гаданні, пошукі папараць-кветкі, якая зацвітае апоўначы, прывіднае святло ночы, набыццё дара мовы звярамі, птушкамі і дрэвамі, атрыманне здольнасць бачыць схаваныя ў зямлі клады і разумець мову звяроў. У 1983 г. выйшаў беларускі мастацкі фільм «Купальская ноч».
1253 год. Каранацыя Міндоўга (1195-1263).
Першы вялікі князь ВКЛ (1248-1253, 1261-1263), першы і апошні кароль літоўскі (1253-1261).
Міндоўг (існуе версія, што яго імя азначае “шматдумны”) у складаны час пагроз з боку Лівонскага ордэну і мангола-татараў стварыў цэнтралізаваную дзяржаву.
Розныя крыніцы па-рознаму ўказваюць паходжанне Міндоўга. Паводле Васкрасенскага летапісу, ён паходзіць з роду полацкіх Ізяславічаў (Рагвалодавічаў).
1651 год. Перамога войск ВКЛ над казакамі ў бітве пад Лоевам.
У Другой бітве пад Лоевам, падчас паўстання Багдана Хмяльніцкага, перамагло вялікалітоўскага войска пад камандаваннем Януша Радзівіла.
Праз некалькі тыдняў па першай бітве, Хмяльніцкі здолеў абраць рассеяных казакоў і з падтрымкаю татараў зноў сур’ёзна пагражаў Рэчы Паспалітай. У гэты час польскае паспалітае рушэнне, як і сам кароль Ян Казімір, адмовілася ад далейшых баявых дзеянняў і раз’ехалася па дамах. У глыб Украіны рушылі войскі гетманаў каронных Патоцкага і Каліноўскага.
На сустрэчу з кароннымі войскамі рушыў і Януш Радзівіл з 9 харугвамі літоўскай кавалерыі, 2 татарскімі харугвамі Сянкевіча і Мурзы, агулам 4 000 салдат. 6 ліпеня ён сустрэў і разбіў казацкія аддзелы палкоўніка Марціна Нябабы (15 000 пяхоты), якія накіроўваліся пад Гомель.
Пасля гэтай перамогі, Радзівіл вызваліў з аблогі трохтысячны аддзел у Крычаве, а 4 жніўня заняў Кіеў.
1715 год. Памёр Ян Фрыдэрык Сапега (1680-1715).
Вялікі канцлер літоўскі.
Займаў шматлікія дзяржаўныя пасады, у тым ліку старосты прапойскага.
Сабраў вялікую бібліятэку (3 500 кніг), напісаў гісторыю абраза Дзевы Марыі ў Кодні, гістарычна-генеалагічны нарыс роду Сапегаў, у Кодзенскім касцёле стварыў партрэтную галерэю прадстаўнікоў свайго роду.
1796 год. Памёр Адам Нарушэвіч (1733-1796).
Беларускі паэт і гісторык. Вялікі пісар літоўскі (1781-1788). Біскуп смаленскі, луцкі.
Выкладаў лацінскую мову ў Віленскай акадэміі. Адзін з першых лепшых у Еўропе перакладчыкаў Карнелія Тацыта, а пераклады Гарацыя – самыя поўныя і дасканалыя.
Аўтар 7-томнай «Гісторыі Польшчы», гісторыі Крыма – «Таўрыя».
Заснавальнік у польскай гістарыяграфічнай школы – «школы Нарушэвіча».
Аўтар шматлікіх одаў, ідылій, сатырычных твораў.
1851 год. Нарадзіўся Янка Лучына (Іван Неслухоўскі, 1851-1897).
Беларускі паэт, перакладчык.
Аўтар твораў розных жанраў на польскай, рускай, беларускай (вядомы 14 вершаў) мовах, нарыса «З крывавых дзён», які прысвечаны паўстанню 1863-1864 гг., зборніка «Вязанка».
1859 год. Купец Хаім Цэйтлін, за 5 400 рублёў, атрымаў падрад на будаўніцтва драўлянага моста праз р.Дняпро ў Магілёве.
Будаўніцтва важнага моста да пабудаванай дарогі Орша-Доўск (1841-1851) пачата і скончана летам 1860 года. Яго праект быў створаны інжынерам М. Ястржэмбскім (1810-1874) – начальнікам Магілёўскай акругі шляхоў зносін.
Вялікі ўдзел у будаўніцтве моста прыняў гарадскі галава Р. Гартынскі. Мост атрымаў імя імператара Аляксандра I.
Вышыня збудавання ў 40 футаў (больш за 12 м) была абумоўлена высокімі вясновымі водамі, даўжыня ў 90 пагонных сажняў (каля 192 м) – затапленнем значнай часткі поймы ракі падчас паводкі. Мост меў 8 арачных пралётаў. У 1902 годзе падчас рэканструкцыі ён быў пашыраны. Пры падрыхтоўцы да пераносу сталіцы БССР у Магілёў, рэканструкцыя моста была ўключана ў генеральны план гарадской забудовы.
У ліпені 1941 года мост не спраўляўся з нагрузкамі і таму побач з ім вайскоўцы ўзвялі яшчэ дзве пантонныя пераправы. Пасля акружэння горада германскімі войскамі мост быў падарваны адступаючымі чырвонаармейцамі. Нямецкія сапёры аднавілі разбураную апору, замяніўшы ферму звычайным бэлечным пакрыццём. Работы завяршыліся зімой 1941 года, пасля чаго мост насіў імя генерала Мюлера. У маі 1943 года Дняпроўскі мост быў разбамбаваны савецкай авіяцыяй, пасля чаго зноў адбудаваны германскімі ваеннымі. Падчас акупацыі дзейнічала і іншая пераправа праз Днепр – у раёне гарадскога пляжу, дзе быў збудаваны нізкі мост.
Пры адступленні з горада ў чэрвені 1944 года гітлераўцы ўзарвалі ўсе пераправы праз раку. 20 лістапада 1944 года мост быў адноўлены. У лютым 1956 года гарвыканкам інфармаваў міністра камунальнай гаспадаркі “аб аварыйным стане Дняпроўскага моста і немагчымасці яго далейшай эксплуатацыі”.
Пры будаўніцтве новага моста, быў зрэзаны ўзгорак каля Вала Чырвонай Зоркі (цяпер Архірэйскі Вал), і вуліца Чалюскінцаў працягнулася да плошчы Арджанікідзэ. Да канца 1959 года будаўнічыя работы былі завершаны. Новы мост да 1967 года заставаўся адзінай у Магілёве аўтамабільнай пераправай праз Дняпро.
1864 год. У в. Багацькаўка (зараз – Мсціслаўскі раён) нарадзілася Еўфрасіння Гарэцкая (1864-1935).
Беларуская народная спявачка, збіральніца і захавальніца мясцовага фальклору. Маці Максіма і Гаўрылы Гарэцкіх.
Памёрла 4 сакавіка 1935 года.
1900 год. Нарадзіўся Іван Лупіновіч (1900-1968).
Беларсукі глебазнавец-аграхімік, доктар сельскагаспадарчых навук, прафесар, заслужаны дзеяч навукі БССР, акадэмік, віцэ-прэзідэнт АН БССР, прэзідэнт Акадэміі сельскагаспадарчых навук БССР.
Заснавальнік Беларускага геаграфічнага таварыства. Унёс значны ўклад у вывучэнне праблем меліярацыі і асваення Палесся. Пад яго кіраўніцтвам абаронена 50 кандыдацкіх і 7 доктарских дысертацый.
Памёр 9 кастрычніка 1968 года.
1905 год. Нарадзіўся Пятро Глебка (1905-1969).
Беларускі грамадскі дзеяч, навуковец, паэт, драматург, перакладчык. Акадэмік АН БССР.
К. Чорны пісаў: “Ён самы асвечаны і культурны з усіх сённяшніх жывых беларускіх пісьменнікаў і самы большы абладальнік яснай думкі… Яго талент узбагачан думкаю, ясным розумам”. Узначальваў групу па складанні «Руска-беларускага слоўніка», інстытуты мовазнаўства, мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору.
П. Глебка стаіць крайні справа
1927 год. Нарадзіўся Кастусь Харашэвіч (1927-2013).
Беларускі мастак.
Вучань Барыса Кіта. Удзельнік Саюза беларускай моладзі.
Сябра мастацкай суполкі «Пагоня». Аўтар больш чым 500 карцін, якія адлюстроўваюць знакавыя падзеі ў гісторыі Павілля і ўсёй Беларусі, жыццё выбітных беларусаў Я. Купалу, Ф. Багушэвіча, Б. Кіта і іншых.
1977 год. Нарадзіўся Максім Мірны.
Беларускі тэнісіст.
Экс-першая ракетка свету ў мужчынскім парным разрадзе, 10-разовы пераможца турніраў Вялікага шлема, лідар зборнай Беларусі ў Кубку Дэвіса. Алімпійскі чэмпіён Летніх Алімпійскіх гульняў 2012 года ў парным разрадзе разам з Вікторыяй Азаранка.
1989 год. Адроджана самая старажытная (992 або 1104 г.) у краіне Полацкая епархія.
Не працавала ў 1938-1943, 1955-1989 гадах. У розны час называлася Полацкая і Віленская, Полацкая і Віцебская, Полацкая, зараз Полацкая і Глыбоцкая.
Адраджалася нямецкай адміністрацыяй ў 1943 годзе ў сувязі з пераносам мошчаў Еўфрасінні Полацкай з Віцебска ў Полацк.
Епархія мае кафедральныя саборы – Богаяўленскі (Полацк), Раства Прасвятой Багародзіцы (Глыбокае), 100 прыходаў, жаночыя манастыры ў Полацку, Браславе, Глыбокім.
2005 год. Святым сінодам Рускай праваслаўнай царквы адноўлена Магілёўска-Мсціслаўская епархія.
Заснавана ў 1632 годзе як Мсціслаўская, Аршанская і Магілёўская. З таго часу і да 1935 года мела розныя назвы. У 1942-1944 і 1989-2005 гадах – Магілёўская епархія. З яе складу ў 2004 годзе выдзелілася Бабруская і Быхаўская епархія.Да епархіі адносяцца Бялыніцкі, Горацкі, Дрыбінскі, Клімавіцкі, Касцюковіцкі, Краснапольскі, Крычаўскі, Круглянскі, Магілёўскі, Мсціслаўскі, Слаўгарадскі, Хоцімскі, Чавускі, Чэрыкаўскі, Шклоўскі раёны. Кафедральныя саборы – у гонар Праабражэння Гасподняга ў Магілёве, Аляксандра Неўскага ў Мсціславе.
1439 год. Падпісана Фларэнційская царкоўная унія аб аб’яднанні праваслаўнай і каталіцкай цэркваў пад уладай папы рымскага.
Мітрапаліт Ісідар Кіеўскі разам з грэчаскім арцыбіскупам Васілём Бесарыёнам падпісаў царкоўную унію аб аб’яднанні праваслаўнай і каталіцкай цэркваў пад уладай рымскага папы. Іх рашэнне было прадыктавана жаданнем аб’яднаць хрысціянскія цэрквы перад пагрозай туркаў, якія ўварваліся ў Візантыю.
Аднак у дзеянне гэтая унія не ўступіла, так і застаўшыся на паперы. Па вяртанні ў Маскву мітрапаліт Ісідар быў варожа сустрэты царом Васілём II, паўстаў перад царкоўным судом і быў заключаны ў турму.
Праз 3 гады Ісідар уцёк, дабраўся да Рыма, стаў кардыналам і атрымаў ганаровы тытул канстанцінопальскага патрыярха. Але да таго часу Канстанцінопаль ужо быў захоплены туркамі.
1818 год. Нарадзіўся Антон Яленскі (1818-1874).
Грамадскі дзеяч, кіраўнік паўстання 1863-1864 гадоў на Міншчыне.
Пакараны 15 гадамі катаргі ў Сібіры.
Паўтарыў грамадзянскі подзвіг свайго старэйшага брата Яна (1809-да1848), які браў удзел у паўстанні 1830-1831 гадоў, шматлікіх сваіх сваякоў.
1847 год. Адкрыта першае ў свеце турыстычнае агенцтва і арганізавана першая турпаездка.
33-гадовы баптысцкі прапаведнік і актыўны змагар з павальным у тагачаснай Англіі п’янствам Томас Кук арганізаваў турыстычнае таварыства і першую ў свеце групавую турыстычную паездку. Па яго замове чыгуначная кампанія Midland Counties Railway прадаставіла спецыяльны цягнік з 9 адкрытымі вагонамі для “безалкагольных” 570 працоўных па маляўнічым маршруце паміж гарадамі Лейстэр і Лафбара ў Сярэдняй Англіі.
У далейшым у рэкламных мэтах чыгункі сталі прадастаўляць Куку скідкі, якія дазвалялі арганізоўваць забаўляльныя паездкі і для людзей з самымі абмежаванымі фінансавымі магчымасцямі. Таму кліентаў былі тысячы. Яго экскурсіі засноўваліся на прынцыпе: “Атрыманне максімальнай выгады для максімальнай колькасці людзей па мінімальным кошце”. Так быў пакладзены пачатак сусветнаму групавому турызму.
Лічыцца, што Томас Кук быў першым мэнэджэрам у галіне турызму. Кук распрацаваў маршруты па многіх еўрапейскіх гарадах. У 1865 годзе ён адкрыў для суайчыннікаў Новы Свет, а для амерыканцаў – радзіму іх продкаў. Дзейнасць ажыццяўлялася праз агенцтва “Томас Кук і сын”. Адным з першых амерыканскіх кліентаў фірмы стаў Марк Твен.
Кук быў прызнаны “вынаходнікам турызму”, а заснаванае ім турыстычнае агенцтва Thomas Cook and Son заваявала сусветную вядомасць. Праз пяць дзясяткаў гадоў яго фірма валодала 84 аддзяленнямі, 85 агенцтвамі, і яе паслугамі скарысталіся больш за 3 мільёны чалавек.
1901 год. НарадзіўсяУладзімір Вараксін(1901-1980).
Беларускі савецкі архітэктар, педагог. Заслужаны будаўнік.
Скончыў омскі мастацка-прамысловы тэхнікум, Ленінградскі інстытут інжынераў камунальнага будаўніцтва. Працаваў у Белдзяржпраекце, выкладаў у Беларускім політэхнічным, Брэсцкім інжынерна-будаўнічым інстытутах.
Сярод асноўных даваенных прац – будынак педтэхнікума ў Крычаве (1937, цяпер блок СШ № 1 за палацам Пацёмкіна), будынак ЦК КПБ (з А. Воінавым) у Мінску, кінатэатр «Радзіма», комплекс будынкаў прамкамбіната (1939), жылы пасёлак аўтарамонтнага завода (1941) у Магілёве.
Пасля вайны спраектаваў будынкі Беларускага інстытута народнай гаспадаркі, Белкамунбанка, жылыя дамы па вул. К. Маркса, Маскоўскай, Захарава, А. Кашавога ў Мінску, тыпавыя праекты будынкаў раённых камітэтаў КПБ для Гомельскай, Віцебскай і Мінскай абласцей.
Памёр 2 студзеня 1980 года.
1938 год. Расстраляны НКУС Юрый Лістапад (1897-1938).
Беларускі настаўнік, кіраўнік беларускага руху на Случчыне. Удзельнік Слуцкага збройнага чыну.
Скончыў Панявежскую настаўніцкую семінарыю, 1-я Беларускія педагагічныя, Віленскія беларускія настаўніцкія курсы. Працаваў настаўнікам на Случчыне, заснаваў 8 беларускіх школ, выкладаў на Слуцкіх педагагічных курсах. Блізкі сябар Якуба Коласа.
Быў перекладчыкам у мінскіх беларускіх выдавецтвах. Пераклаў на беларускую мову апавяданне У. Караленкі «Бяз мовы», камедыі А. Астроўскага, падручнік «Арытмэтыка» Цыгельмана.
Арыштоўваўся ДПУ у 1925, 1930, 1933 гадах.
Расстраляны ў Байкала-Амурскім канцлагеры.
1938 год. У Магілёве створаны Дзяржаўны архіў Магілёўскай вобласці і Цэнтральны гістарычны архіў.
У 1956-1960 гадах Цэнтральны гістарычны архіў размяшчаўся ў касцёле Св. Станіслава, потым – пераехаў у Мінск, а замест яго ў будынак сабора пераехаў Дзяржаўны архіў Магілёўскай вобласці. У гэты перыяд храм страціў частку роспісаў, быў беззваротна страчаны арган з рэдкімі керамічнымі трубамі.
Зараз галоўным архівам вобласці з’яўляецца Дзяржаўны архіў Магілёўскай вобласці (знаходзіцца ў канцы вуліцы Чалюскінцаў, на выездзе у бок Бабруйска).
1941 год. Пачалася нямецка-фашысцкая акупацыя Клічаўскага раёна.
Пад акупацыяй раён знаходзіўся да 28 чэрвеня 1944 года. Радзіма партызаншчыны на Магілёўшчыне. Цэнтрам партызанскага базіравання сталі Усакінскія лясы.
Тут з’явілася першая партызанская зона ў Беларусі – на тэрыторыі Клічаўскага і Асіповіцкага, Бялыніцкага, Бярэзінскага, Кіраўскага раёнаў.
Зона з’явілася па выніках нарады пад кіраўніцтвам маршала К. Варашылава, якая адбылася 1 ліпеня 1941 года ў штабе Заходняга фронту пад Магілёвам. 3 красавіка 1942 года партызаны абвясцілі, што на тэрыторыі Клічаўскага раёна адноўлена Савецкая ўлада.
Клічаўскую партызанскую зону (у розны час ад 2 да 3 тыс. кв. км) абараняла 18 тысяч чалавек, якія былі аб’яднаны ў 5 брыгад і 16 атрадаў. У вялікіх сёлах партызаны стварылі 40 узброеных атрадаў самаабароны. На тэрыторыі дзейнічаў Магілёўскі падпольны абкам партыі і абкам камсамола, штаб Магілёўскай ваенна-аператыўнай групы, Бялыніцкі, Бярэзінскі, Магілёўскі і Клічаўскі падпольныя райкамы партыі і камсамола, іншыя ваенныя фарміраванні і органы грамадзянскай улады. У лясной друкарні выдаваліся падпольныя газеты: абласная “За Радзіму”, клічаўская “Голас партызана”.
У «партызанскай сталіцы» – Усакіна дзейнічае мемарыяльны комплекс.
1969 год. Адбылося ўрачыстае адкрыццё мемарыяльнага комплекса «Хатынь».
Ён паўстаў на месцы знішчанай 22 сакавіка 1943 года разам з жыхарамі нямецкімі карнымі падраздзяленнямі пры ўдзеле 118-га паліцэйскага батальёна вёскі Хатынь.
Комплекс “Хатынь” – ушанаванне памяці аб спаленых разам з жыхарамі 186 беларускіх весак, якія не аднавіліся пасля вайны, аб ахвярах 66 найбуйнейшых лагераў (з 270) смерці і месцаў масавай загубы грамадзян, аб 433 вёсках, знішчаных разам з жыхарамі і адроджаных пасля вайны.
Аўтары: скульптар С. Селіханаў, архітэктары Ю. Градаў, В. Занковіч, Л. Левін. Ленінская прэмія 1970 года.
1965 год. Нарадзілася Людміла Рублеўская (Шніп).
Беларуская паэтэса, пісьменніца, літаратурны крытык.
Працавала ў газетах «Наша слова», «Літаратура і мастацтва».
Аўтарка папулярнай серыі раманаў «Авантуры Пранціша Вырвіча». Яе гісторыяцэнтрычныя творы параўноўваюць з «меладраматычнымі інтэрпрэтацыямі» мастацкіх ідэй Ул. Караткевіча.
1970 год. Нарадзіўся Андрэй Лукашэвіч.
Беларускі гісторык, картограф. Доктар гістарычных навук, прафесар.
Даследчык ваеннай і палітычнай гісторыі Беларусі, Расіі і Польшчы XVIII-пачатку XX стагоддзяў, аўтар прац па вайне 1812 года, 1-й сусветнай вайны.
1994 год. Памёр Барыс Сачанка (1936-1994).
Беларускі пісьменнік, перакладчык і выдавец.
Сакратар праўлення Саюза пісьменнікаў БССР, загадчык рэдакцыі перакладной замежнай літаратуры выдавецтва «Мастацкая літаратура», галоўны рэдактар выдавецтва «Беларуская Энцыклапедыя». Аўтар больш за 20 кніг.
У сааўтарстве з Янкам Сіпаковым і Рыгорам Барадуліным пад псеўданімамі І. Сібарсач ці Р. Сібарсач змяшчалі ў «Вожыку» вострыя і надзённыя крытычныя нататкі, артыкулы, гумарэскі, сатырычныя замалёўкі.
1996 год. Памёр Васіль Вітка (Цімох Крысько, 1911-1996).
Класік беларускай дзіцячай літаратуры, літаратурны крытык, паэт, перакладчык, публіцыст, празаік, драматург, педагог. Заслужаны дзеяч культуры. Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР. Занесены ў Ганаровы спіс Х. Андэрсена (1978).
Працаваў на Бабруйскім дрэваапрацоўчым камбінаце, у газетах «Камуніст» (Бабруйск), «Ударнік» (Жлобін), «Чырвоная змена», сакратаром Беластоцкага абласнога аддзялення СП БССР. Удзельнічаў у паходзе Чырвонай Арміі ў Заходнюю Беларусь.
Пасля вайны прааваў у часопісе «Беларусь», галоўным рэдактарам «Літаратура і мастацтва», «Вясёлка».
Паводле ўспамінаў унучкі, культуролага Ю. Чарняўскай, пасля рэферэндуму 1995 года аб змяненні дзяржаўнай сімволікі на новую, напісаў да гэтай падзеі верш, пасля якога яго імгненна перасталі друкаваць, а пасля смерці на могілках раптам не стала месца для яго пахавання. Беларускае тэлебачанне не сказала ні слова пра смерць заслужанага дзеяча культуры, не ўдалося таксама дамагчыся мемарыяльнай дошкі на яго доме.
Аўтар больш за 10 зборнікаў вершаў, зборніка сатыры і гумару, каля 20 кніг паэзіі і вершаваных казак для дзяцей, п’ес «Прамень будучыні», «Шчасце паэта», прысвечанай Я. Купалу (пастаўлена купалаўскім тэатрам), кніг дзённікаў, нарысаў і апавяданняў, суаўтар чытанак «Роднае слова» для малодшых школьнікаў, перакладаў. У 1973 годзе выйшлі Выбраныя творы ў 2 тамах.
2005 год. Памёр Яўген Ціхановіч (1911-2005).
Беларускі мастак мастак і мемуарыст.
Аўтар дзесяткаў палотнаў, у тым ліку партрэтаў пісьменніка В. Быкава, драматурга У. Галубка, скульптара А. Глебава, сотняў графічных твораў, краявідаў, ілюстрацый да кніг.
2016 год. У Бабруйску ўсталяваны помнік Эфраіму Севеле (Яфім Драбкін, 1928-2010).
Беларускі, рускі, амерыканскі, ізраільскі пісьменнік, акцёр, кінарэжысёр і сцэнарыст.
Нарадзіўся 8 сакавіка 1928 года ў Бабруйску ў сям’і кадравага афіцэра, пасля – трэнера па класічнай барацьбе. Падчас вайны з маці і малодшай сястрой паспеў эвакуіравацца з Бабруйска, аднак падчас бамбёжкі быў скінуты выбуховай хваляй з платформы цягніка. Бадзяжнічаў, у 1943 стаў «сынам палка» і з артпалком дайшоў да Германіі. Узнагароджаны медалём “За адвагу”.
Скончыў БДУ, працаваў карэспандэнтам газеты “Моладзь Літвы”, затым пераехаў у Маскву. Дэбютаваў кінасцэнарыем да карціны “Нашы суседзі”, знятай на “Беларусьфільме” ў 1957 годзе.
Пад псеўданімам Севела ўпершыню быў згаданы як адзін са сцэнарыстаў фільма «Пакуль не позна» (Літоўская кінастудыя). Пад ім жа напісаў сцэнарыі да камедыйных фільмаў на франтавую тэматыку, у тым ліку «Моцны арэшак» (1967) і «Годны да нестраявой» (1968, рэжысёр, сцэнарыст, акцёр).
У 1971 годзе высланы з СССР. У 45 гадоў, праз два гады пасля прыезду ў Ізраіль, удзельнічаў у вайне Суднага дня, і на другі дзень вайны «падбіў з савецкай „базукі“ два танкі Т-54 і супрацьтанкавую гармату», быў паранены.
У 1977-1990 гадах жыў у ЗША, часта выязджаў працаваць у Лондан, Заходні Берлін, Парыж. У Парыжы напісаў кнігу апавяданняў «Легенды Інваліднай вуліцы» (пра даваенны Бабруйск, бабруйчан).
Да кінематографа зноў звярнуўся ў 1986 годзе, зняўшы ў Польшчы фільм «Калыханка», які складаецца з трох лірычных кінанавел, аб’яднаных тэмай жыцця ў гета падчас Другой сусветнай вайны.
З 1990 года жыў у Расіі, паставіў пяць фільмаў па ўласных сцэнарах – “Папугай, які гаворыць на ідыш”, “Ноеў каўчэг” і іншыя. У 1995 годзе зняў свой апошні аўтадакументальны фільм «Госпадзе, хто я?».
Менавіта па гэтых фотаздымках мы можам уяўляць сабе як выглядаў крычаўскі мураваны касцёл Беззаганнага Зачацця Дзевы Марыі, што быў пабудаваны ў сярэдзіне XIX стагоддзя. У 1937 годзе касцёл быў цалкам зруйнаваны бальшавікамі.
Бадай самай галоўнай фотаграфіяй з’яўляецца здымак фасаду касцёла, які паказвае ўсю прыгажосць помніка сакральнай архітэктуры.
На пачатку ХХ стагоддзя касцёл бясспрэчна быў самым прыгожым будынкам у тагачасным Крычаве, выглядаючы велічна і ўрачыста. Цікава, што на 1913 год касцёл налічваў каля 500 парафіянаў, што для невялікага 6-тысячнага мястэчка на той час было нямала.
Яшчэ два здымкі адлюстроўваюць унутранае ўбранне касцёла.
Храмавая прастора падзялялася магутнымі слупамі і аркадамі на тры нефы. Апсіду касцёла ўпрыгожваў 2-ярусны алтар неабарочнай формы, які якраз можна ўбачыць на адным з фотаздымкаў.
На вялікі жаль, гэты шыкоўны архітэктурны помнік быў знішчаны савецкай уладай у 1937 годзе ў межах палітыкі змагання з рэлігійнымі праявамі і пабудаваннем новага пантэона бальшавіцкіх “бостваў”. Што цікава, то нават на фотаздымку 1937 года, які паказвае першамайскую дэманстрацыю ў Крычаве, на заднім фоне можна ўбачыць кавалак касцёла і будынак плябаніі, што ўтваралі адзіны архітэктурны ансамбль.
На сённяшні дзень на месцы касцёла знаходзіцца двухпавярховы будынак крычаўскага раённага ваенкамата. На адной з яго сценаў можна ўбачыць схематычную выяву знішчанага касцёла.
Стогадовыя фота цяпер з’яўляюцца каштоўнымі гістарычнымі крыніцамі і даюць магчымасць уявіць, як выглядаў касцёл звонку і знутры, а таксама зразумець наколькі вялікую страту панесла архітэктурная спадчына горада.
Крычаўскім камунальшчыкі збіраюцца пашырыць тэрыторыю могілак каля вёскі Глушнева, упарадкаваўшы іх, бо гарадскія могілкі практычна ўсе зачынены. Пры гэтым па Крычаве наадварот ходзяць чуткі аб закрыцці загарадных могілак.
Апошнім часам сярод крычаўлянаў папаўзлі чуткі, што загарадныя могілкі каля вёскі Глушнева збіраюцца зачыняць. І некаторых жыхароў Крычава гэта пытанне вельмі ўстурбавала, бо практычна ўсе гарадскія могілкі афіцыйна зачынены ці ўжо вельмі блізка да такога статусу. Фактычна на ўсіх гарадскіх могілках нельга хаваць людзей, не ўлічваючы калі чалавека хаваюць каля яго бацькоў ці блізкіх сваякоў.
Ледзь не адзіныя могілкі ў горадзе, дзе працягваюць адпраўляць у апошні шлях людзей – яўрэйскія могілкі. Гэты працэс знішчае старыя ўнікальныя надмагіллі, якія носяць гісторыка-культурную каштоўнасць для мінуўшчыны Крычава, пра што раней пісалі mogilev media.
Як паведамляе раённая газета “Крычаўскае жыццё”, чуткі пра закрыццё загарадных могілак аказаліся надуманымі і безпадстаўнымі. Больш за тое, камунальныя службы будуць працаваць над пашырэннем могілак у раёне вёскі Глушнева. Прычым сёлета распачнецца не толькі іх тэрытарыяльнае пашырэнне, але і праца па добраўпарадкаванню, а таксама прылеглай да могілак тэрыторыі.
Міжнародны Дзень Дняпра (з 2003 года, першая субота ліпеня).
Прысвечаны адной з самых спакойных і велічных раўнінных рэк, 4-й у Еўропе па даўжыні пасля Волгі, Дуная і Урала. Даўжыня ракі 2201 км, у тым ліку 595 км – па Беларусі.
У Беларусі знаходзіцца верхняя плыня. Да басейна ракі адносіцца 51% тэрыторыі краіны. Па тэрыторыі Магілёўскай вобласці цякуць буйныя прытокі Дняпра – Сож, Бярэзіна. На Дняпры стаіць не толькі Магілёў, але і сталіца Украіны – Кіеў.
Ярылін дзень (народны каляндар).
Дзень пякучага сонца. “Усім дням дзень”. Гэты дзень славяне прысвячалі Богу Ярыле, ладзілі кірмашы і гулянні.
Калі ўвечары зара залаціста-жоўтага колеру і адлівае ружовымі водбліскамі, то варта разлічваць на паляпшэнне надвор’я.
Зялёная афарбоўка вакол Месяца прадвесціць моцную засуху, а туман з самай раніцы кажа, што дзень будзе гарачым і сонечным.
1569 год. Дэпутатамі польскага і літоўскага соймаў зацверджана Люблінская ўнія.
Акт федэрацыйнага аб’яднання дзвюх дзяржаў Польшчы і Вялікага Княства Літоўскага ў Рэч Паспалітую Абодвух Народаў.
Унія заключана ў цяжкі час для ВКЛ у Лівонскай вайне. З канца XV стагоддзя ВКЛ было вымушана весці цяжкія войны супраць Маскоўскай дзяржавы, якая прэтэндавала на ўсходнія землі краіны.
1751 год. У Францыі пабачыў свет першы том першай у свеце «Энцыклапедыі».
Ініцыятар выдання кнігавыдавец Луі Брэтон, кіраўнік праекта – Дэні Дзідро (прысвяціў “Энцыклапедыі” 25 гадоў жыцця).
Асноўны корпус “Энцыклапедыі” склалі 35 тамоў: 17 тамоў тэксту (60 тысяч артыкулаў) і 11 тамоў ілюстрацый да тэксту.
Увогуле самыя першыя зборнікі энцыклапедычнага тыпу з’явіліся яшчэ ў Старажытных Егіпце, Кітаі.
Першая універсальная «Беларуская савецкая энцыклапедыя» друкавалася ў 1969-1975 гадах, а 18-томавая «Беларуская энцыклапедыя» – у 1996–2004.
1855 год. Заснавана Магілёўскае Аляксандраўскае рэальнае вучылішча.
Яно было 7-класным, размяшчалася ва ўласным будынку (на сучаснай пл. Арджаникідзэ), пабудаваным згодна з праектам магілёўскага губернскага інжынера В. С. Мілянаўскага
У штатах вучылішча знаходзіліся дырэктар, 4 настаўнікі Закона Божага, 8 настаўнікаў навук і моў, настаўнік чыстапісання і малявання, 7 класных настаўнікаў, 2 памочнікі класных настаўнікаў і 4 іншыя службовыя асобы. Урокі доўжыліся па 55 хвілін з 9 раніцы да 14.30 шэсць дзён у тыдзень. У першым класе было па чатыры ўрокі ў дзень, а ў астатніх – па пяць.
Летам 1904 года зроблена двухпавярховая мураваная прыбудова.
Выкладаліся: матэматыка, руская мова, Закон Божы, гісторыя, геаграфія, геаметрычнае чарчэнне, фізіка, касмаграфія, прыродазнаўства, нямецкая і французская мовы, маляванне, чыстапісанне, законазнаўства.
У 1918 годзе пераўтворана ў Магілёўскае педагагічнае вучылішча. Яго будынак захаваўся да сённяшняга дня, і зараз у ім размешчаны Магілёўскі дзяржаўны сацыяльна-гуманітарны каледж.
1903 год. У в. Прокшанічы (цяпер Магілёўскі раён) нарадзіўся Іван Ільюшын (1903-1997).
Беларускі філосаф і савецкі дзяржаўны дзеяч, міністр асветы БССР. Член-карэспандэнт АН БССР.
Скончыў БДУ. Працаваў вучоным сакратаром, дырэктарам Інстытута філасофіі, загадчыкам кафедраў у інстытуце фізічнай культуры, радыётэхнічнага інстытута. У Ташкенцкім фінансава-эканамічным інстытуце, у Бухарскім абкаме кампартыі Узбекістана, у ЦК КПБ, галоўным рэдактарам часопіса «Бальшавік Беларусі», намеснікам Старшыні Савета Міністраў БССР.
Аўтар каля 50 навуковых прац, у тым ліку 2 манаграфій.
Памёр 5 кастрычніка 1997 года.
1913 год. Адкрыты Магілёўскі настаўніцкі інстытут і пры ім гарадское вучылішча.
Размяшчаўся ў цагляным трохпавярховым доме стацкага саветніка Гартынскага па Быхаўскай вуліцы (праз некалькі месяцаў – на Вялікай Садовай, зараз корпус №2 МДУ імя А. Куляшова), арэндная плата складала 3900 рублёў у год. На ўтрыманне інстытута і вучылішча адпускаліся сродкі: з казны – 31 900 руб., ад земства – 1 000 руб., ад горада – 1 000 руб.
Дырэктарам інстытута стаў Ул. Тычынін.
Студэнты інстытута за навучанне плацілі 25 руб., вучні вучылішча – 15 руб. на год.
У 1913-1914 навучальным годзе ў адзіным класе інстытута налічвалася 35 навучэнцаў, усе праваслаўнага веравызнання, ва ўзросце 20-30 гадоў. Гэта былыя настаўнікі пачатковых народных і царкоўнапрыходскіх школ, са стажам працы ў іх не менш за 2 гады. У гарадскім вучылішчы навучалася 34 чалавекі – дзеці дваран, мяшчан і сялян.
Пасля 1917 года інстытут быў перададзены ў распараджэнне Наркамасветы.
1927 год. Нарадзілася Зора Кіпель (Савёнак, 1927-2003).
Беларускі грамадскі дзеяч беларускай эміграцыі ў ЗША, літаратуразнавец, публіцыстка.
У 1936-1941 гг. жыла ў Крычаве. Скончыла Беларускую гімназію імя Янкі Купалы ў Рэгенсбургу, Цюбінгенскі, Лювенскі, Ратгерскі ўніверсітэты.
Адна з ініцыятараў увядзення камп’ютарнай каталагізацыі ў бібліятэчнай сістэме ЗША. Рэдактар газеты «Беларус», член Рады БНР, аўтар «Бібліяграфіі беларускага і беларусаведнага друку на Захадзе», прац па гісторыі Беларусі, літаратуры, асвеце.
1941 год. Пачалося фарміраванне магілёўскага народнага апалчэння.
Доўжылася да 12 ліпеня. Створана з асобаў непрызыўнога ўзросту пад кіраўніцтвам ваеннага камісара вобласці І. Ваяводзіна ў складзе палка і 14 батальёнаў – 12 000 чалавек. Апалчэнне прымала ўдзел у абароне Магілёва 3-26 ліпеня 1941 года.
У 1974 г. у абласным цэнтры з’явілася вуліца Народнага апалчэння (800 м, раён Юбілейны).
1970 год. Памёр Аляксандр Мазалёў (1910-1970).
Беларускі савецкі жывапісец, графік, педагог.
Скончыў Ленінградскі інстытут пралетарскага мастацтва. Выкладаў у Віцебскім, Мінскім мастацкіх вучылішчах, Беларускім тэатральна-мастацкім інстытуце.
Падчас вайны прымаў удзел у дзейнасці падпольнай арганізацыі. Быў арыштаваны акупантамі і адпраўлены ў канцлагер. Пасля вызвалення з канцлагера ў 1944 годзе ваяваў у Чырвонай Арміі.
Працаваў у галіне станковых жывапісу і графікі, у пейзажным, партрэтным, бытавым і батальным жанрах. Быў аўтарам тэматычных карцін, у якіх вельмі ёміста ўвасабляліся характэрныя прыкметы таго часу і галоўныя грамадскія ідэалы.
Сярод творчай спадчыны мастака таксама шмат эцюдаў, накідаў і замалёвак. Творы мастака захоўваюцца ў Нацыянальным мастацкім музеі Беларусі.
А. Мазалёў. На канікулах. 1966 год.
1974 год. Адбыўся першы афіцыйны візіт дзейнага прэзідэнта ЗША ў Беларусь – Рычарда Ніксана.
Да гэтага ён 22 мая 1972 года сустракаўся з кіраўніцтвам СССР у Маскве.
Госця прынялі ва ўрадавай рэзідэнцыі “Заслаўе”. Ніксан азнаёміўся з горадам, усклаў вянок да падножжа манумента на плошчы Перамогі, наведаў мемарыяльны комплекс “Хатынь”.
Падчас абеду ў тосце ён ушанаваў подзвіг беларускага народа ў Вялікай Айчыннай вайне і дадаў: “Я раней думаў, што Мінск і Беларусь увогуле знакамітыя толькі тым, што тут вырасла маленькая дзяўчынка Вольга Корбут”.
А яшчэ ён разгадаў хітрыкі савецкіх палітыкаў: замест Катыні, яго прывезлі ў Хатынь.
Адзіны за ўсю гісторыю незалежнай Беларусі прыезд кіраўніка ЗША ў асобе Біла Клінтана адбыўся 15 студзеня 1994 года.
1976 год. Заснаваны Магілёўскі абласны тэатр лялек.
Заснаваны групай выпускнікоў культурна-асветнай школы і ўдзельнікамі мастацкай самадзейнасці на чале з рэжысёрам Мікалаем Кулагам. 23 мая 1977 года адбыўся першы спектакль «Ціграня Петрык» паводле п’есы Г. Янушэўскай і Я.Вількоўскага.
У 2009 годзе будынак тэатра адкрыўся пасля рэканструкцыі на сродкі, ахвяраваныя бабруйскім прадпрымальнікам Мешчараковым. Была ўзведзена прыбудова, дзякуючы якой глядзельная зала была пашырана, у сутарэнных памяшканнях размясціліся майстэрні, гардэроб і прыбіральні.
Рэпертуар тэатра – гэта пастаноўкі для дзяцей і дарослых, творы класікаў і сучасная драматургія. Спектаклі “Беласнежка і Гномы”, “Чароўны пэндзаль”, “Самы маленькі самалёт на свеце” – пераможцы прэстыжных міжнародных фестываляў, форумаў, тэатральных прэмій. Аднак асаблівае месца ў жыцці тэатра займаюць пастаноўкі для дарослых, такія як “Дзікае паляванне караля Стаха”, “Гамлет”, “На дне”, “Сіняя-сіняя”, “Кандыд, або Аптымізм”.
Пастаноўкі тэатра – гэта заўсёды смелыя творчыя рашэнні па чытанні твораў беларускіх і замежных класікаў, а таксама работ драматургаў-сучаснікаў.
2000 год. Адкрыўся самы доўгі мост у Еўропе – Эрэсунскі мост, які злучыў Данію са Швецыяй.
Аўтамабільныя і чыгуначныя пуці, якія ідуць па гэтым мосце, пачынаюцца ў шведскім партовым горадзе Мальмё і заканчваюцца на штучным востраве пасярэдзіне Эрэсунскага праліва, а затым спускаюцца ў тунэль, які выходзіць побач з капенгагенскім аэрапортам. Дзякуючы будаўніцтву гэтага новага шляху праехаць з адной краіны ў другую можна ўсяго за 20 хвілін.
2016 год. У Беларусі адбылася дэнамінацыя нацыянальнай валюты.
Таксама былі ўведзены новыя грашовыя знакі ўзору 2009 года і ўпершыню ўведзены манеты (да гэтага выпускаліся толькі памятныя).
Суадносіны абмену старых на новыя банкаўскія знакі склалі 1 да 10 000. Манеты (1, 2, 5 капеек пакрыты меддзю; 10, 20, 50 капеек — меддзю і латунню; 1 рубель – меддзю і нікелем; 2 рублі – біметал, медзь і нікель, кальцо – медзь і латунь) былі адчаканены на Літоўскім манетным двары і Манетным двары Крэмніцы.
У жыхаркі Мсціслава сужыцель забраў 185 рублёў, а крычаўлянін скраў карту сабутэльніка і разгуляўся на поўную.
Два здарэнні, звязаныя з грашыма, адбыліся ў Мсціславе. У першым выпадку жыхарка горада паведаміла аб тым, што сужыцель забраў у яе 185 рублёў і купіў на іх спірт.
Другі не менш занятны. Мсціслаўчанка давала грошы брату мужа на лячэнне. Аднак ён іх не вяртаў. Больш за тое, у сацсетцы апублікаваў паведамленне аб тым, што менавіта яна вінна яму грошы.
Адбыўся таксама крадзёж на вуліцы Кірава, дзе ў мужчыны з аўтамабіля выцягнулі дакументы, а ў краме “Дабраном” жанчына скрала бутэльку гарэлкі – паведамляе раённая газета “Святло кастрычніка”.
Нетрывіяльны выпадак здарыўся і ў Крычаве. Два таварышы выпівалі разам. У працэсе адзін выкраў у другога банкаўскую карту, палічыўшы гэта лёгкай здабычай. Спачатку “закляты сябар” закупіўся прадуктамі і спіртым, а пасля вырашыў яшчэ прагуляцца па крамах Крычава. Агулам разгуляўся на суму ў 258 рублёў – паведамляе газета “Крычаўскае жыццё”.
