Бялізну з штампамі дзяржаўных арганізацый, радыёактыўныя рэчывы і эратычную прадукцыю нельга будзе прадаваць на рынках. І тварог.
Савет міністраў Беларусі прыняў пастанаўленне №964, якое змяняе правілы гандлю – расказваем у якіх сферах будуць новаўвядзенні
Не будзе алкаголя на касах, новыя меню
Згодна пастановы Савета міністраў у крамах з 22 студзеня алкаголь нельга будзе размяшчаць на касах і на гандлёвым абсталяванні, што знаходзіцца побач. Такая забарона не будзе распаўсюджаацца толькі на алкамаркеты, duty free, аўталаўкі, сельскія крамы, крамы плошчай да 400 квадратаў і ўстановы грамадскага харчавання.
Пастанова таксама зацвердзіла новыя правілы да інфармацыі, якая знаходзіцца ў меню ўстановаў грамадскага харчавання. У іх павінна быць дакладна прапісана наступная інфармацыя: найменне, порцыя, кошт за порцыю, краіна паходжання тавара. Пры продажы алкагольных напояў у меню і віннай карце ўстаноў грамадскага харчавання павінны быць указаны найменні алкагольных напояў, краіна іх паходжання, ёмістасць спажывецкай ўпакоўкі і іх кошт, аб’ём і кошт порцыі.
На рынках нельга будзе прадаваць тварог і масла
У пералік забароненых тавараў для продажу на рынках увайшло ажно сорак дзве пазіцыі. Пад забарону трапілі твораг і тварожныя вырабы, масла з каровінага малака, маргарынавая прадукцыя, не расфасаваныя вытворцамі ў адпаведную спажывецкую ўпакоўку. Выключэнне зроблена толькі для фермераў або фізасоб, якія прадаюць прадукцыю ўласнай вытворчасці.
Гэтаксама нельга будзе прадаваць алкаголь, насенне мака, воцат і воцатную кіслату (уключна з растворамі на яе аснове), разрэзанныя дыні і кавуны пры адсутнасці індывідуальнай упакоўкі, вяленае і сыравяленае мяса, рубленыя мясныя паўфабрыкаты, а таксама недаведзеныя да кулінарнай гатоўнасці вырабы з мяса хатняй вытворчасці.
Бялізна са штампамі дзяржаўных арганізацый – усё
Акрамя таго, нельга будзе прадаваць на рынках – выбуховыя, атрутныя і радыёактыўныя рэчывы, скуры жывёлаў без маркіроўкі, канфіскаваныя з абароту тавары, бялізну са штампамі дзяржаўных арганізацый, дзяржаўныя ўзнагароды і ганаровыя знакі, бланкі каштоўных папер і дакументаў з пэўнай ступенню абароны, а таксама каштоўныя металы і камяні, вырабы з іх ва ўсіх відах, гадзіннікі з карпусамі з каштоўных металаў і нават жэмчуг з бурштынам.
Больш за тое, у гандлёвых кропках рынкаў нельга будзе прадаваць бытавую тэхніку, гадзіннікі, фотатавары, тэлефоны, кампутары і аргтэхніку, тытунёвыя вырабы, лекавыя сродкі (як вырабы для медыцынскага прызначэння, так і ветэрынарнага), дзіцячае і спартовае харчаванне, пестыцыды, адзенне з натуральнага футра і скуры, а таксама эратычную прадукцыю.
Толькі чыстыя аўто
Новая пастанова Савета міністраў абавязвае ўладальнікаў камісійных аўтакрамаў аператыўна паведамляць па тэлефоне ў органы ўнутраных спраў аб выпадках выяўлення пры прыёме аўто на камісію відавочных прыкмет змянення ідэнтыфікацыйнага нумара або аб выпадках яго адсутнасці, ці неадпаведнасці прадстаўленым дакументам.
Акрамя таго, у дагаворы аб прыёмцы аўто на камісію давядзецца ўказваць інфармацыю аб адсутнасці звестак аб абмежаванні і забароне на здзяйсненне здзелак з транспартным сродкам, у тым ліку аб тым, што яно нікому не падорана, не прададзена, не закладзена, не перададзена ў арэнду, не арыштавана, а таксама па ёй няма судовых спрэчак і тавар вольны ад любых прэтэнзій з боку трэціх асоб.
Больш падрабязна з новай пастановай Саўміна можна пазнаёміцца на Нацыянальным прававым інтэрнет-партале
1850 год. Нарадзілася Соф’я Кавалеўская (Корвін-Крукоўская).
Матэматык, механік, пісьменніца і публіцыстка, першая ў свеце жанчына-прафесар, член-карэспандэнт Пецярбургскай акадэміі навук.
Нарадзілася ў сям’і выхадца са старажытнага беларускага шляхецкага роду генерала В. Корвін-Крукоўскага.
Дзяцінства правяла ў Віцебскай губерні, вывучала звычаі і традыцыі беларусаў і ў мемуарах падкрэслівала значэнне беларускай прыроды ў станаўленні яе асобы. Яе першае каханне было звязана з іменем надзвычай вядомага чалавека таго часу, які таксама мае беларускія карані, – Ф. Дастаеўскім.
Каб мець магчымасць займацца навукай, узяла з беларусам У. Кавалеўскім (заснавальнік палеанталогіі) фіктыўны шлюб (пазней стаў сапраўдным) і паехала ў Гайдэльберг вывучаць матэматыку.
У 1874 атрымала ў Гётынгенскім універсітэцеступень доктара філасофіі. У 1883-1891 гадах прыват-дацэнт Стакгольмскага ўніверсітэта
Аўтар прац па матэматычным аналізе, матэматычнай фізіцы і нябеснай механіцы. Даследавала задачу Лапласа пра раўнавагу кольцаў Сатурна.
Лаўрэат прэмій Парыжскай і Шведскай акадэмій навук.
Аўтар аповесцей, драмы, сямейнай хронікі, мемуараў.
Памерла 10 лютага 1891 года.
1908 год. У Лідзе нарадзіўся Стэфан Вітажэнец.
Польскі лётчык, ас-знішчальнік у Другую сусветную вайну ў складзе польскай і англійскай авіацыі.
Скончыў Лідскую гімназію імя гетмана Хадкевіча, лётныя курсы і школы.
Пад час вайны здзейсніў 208 баявых вылетаў. За два месяцы паветранай бітвы над Вялікабрытаніяй збіў 5 нямецкіх самалётаў, адным з іх кіраваў нямецкі ас Хорст Тэтзен. Камандаваў эскадрыльяй, дывізіёнам, знішчальным крылом.
Пасля вайны служыў у апараце камандавання Паветраных Сіл, быў камендантам Цэнтра падрыхтоўкі лётчыкаў у Модліне, палкоўнік. Узначальваў Саюз польскіх лётчыкаў.
Правёў у паветры 4238 гадзін, лётаў на 31 тыпе самалётаў.
Стэфан Вітажэнец – злева
1926 год. У Вільні выйшаў першы нумар беларускага ілюстраванага сатырычнага часопіса «Маланка».
Выдаваўся да 26 снежня 1928 года раз на два тыдні. Агулам выйшла 43 нумары. Рэдактарамі-выдаўцамі ў розны час былі І. Касяк, М. Луцэвіч, Я. Маразовіч (Янка Маланка).
Асобныя нумары былі канфіскаваныя польскімі ўладамі, замест іх выйшлі аднадзёнкі «Пякучая маланка», «Новая маланка» (1928 год).
Выступаў у абарону інтарэсаў народа Заходняй Беларусі, садзейнічаў фарміраванню яго нацыянальнай і палітычнай свядомасці, асуджаў палітыку сацыяльнага і нацыянальнага прыгнёту польскіх уладаў. Публікаваў вершы, байкі, апавяданні, фельетоны, эпіграмы, гумарэскі, жарты, публіцыстычныя артыкулы, допісы.
1936 год. Нарадзіўся Янка Сіпакоў.
Беларускі пісьменнік, перакладчык. Заслужаны дзеяч культуры. Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР.
Працаваў у шклоўскай раённай газеце «Чырвоны барацьбіт», часопісах «Вожык», «Маладосць», «Беларусь», у выдавецтве «Беларуская Энцыклапедыя».
Аўтар вершаў, паэтычных зборнікаў, кніг паэзіі, паэм у прозе, нарысаў, кніг прозы, кнігі прытчаў, фантастычна-прыгодніцкай аповесці, цыклаў мініяцюр, гістарычных апавяданняў, зборнікаў гумарэсак.
Пераклаў на беларускую мову асобныя кнігі паэзіі У. Уітмена, Хо Шы Міна, Ф. Прэшарна, Дантэ Аліг’еры, паасобныя творы А. Пушкіна, А. Міцкевіча, Т. Шаўчэнкі, А. Блока, С. Квазімоды, Р. Гамзатава, К. Чукоўскага і іншых.
Памёр 10 сакавіка 2011 года ў Мінску.
На Першамайскай дэманстрацыі. Янка Сіпакоў, Іван Навуменка, Ніна Маеўская, Барыс Сачанка, Юрась Свірка. 1958 год.
1938 год. Дзень абласцей.
У БССР утвораны вобласці: Мінская, Віцебская, Гомельская, Магілёўская, Палеская (з цэнтрам ў Мазыры). У склад Магілёўскай вобласці ўваходзіў 21 раён, як і сёння, толькі замест Глускага (быў у складзе Мінскай вобласці) быў Бярэзінскі раён.
1940 год. На тэрыторыі Заходняй Беларусі створаны раёны, якія існуюць і сёння: Астравецкі, Ашмянскі, Браслаўскі, Брэсцкі, Бярозаўскі, Валожынскі, Ваўкавыскі, Воранаўскі, Ганцавіцкі, Гродзенскі, Дзятлаўскі, Докшыцкі, Драгічынскі, Жабінкаўскі, Зэльвенскі, Іванаўскі, Івацэвіцкі, Іўеўскі, Камянецкі, Клецкі, Кобрынскі, Лідскі, Лунінецкі, Ляхавіцкі, Маладзечанскі, Маларыцкі, Мастоўскі, Мёрскі, Мядзельскі, Навагрудскі, Нясвіжскі, Пастаўскі, Пінскі, Пружанскі, Свіслацкі, Слонімскі, Смаргонскі, Стаўбцоўскі, Столінскі, Шаркаўшчынскі, Шчучынскі.
1959 год. Адбыўся Усесаюзны перапіс насельніцтва.
Па даных гэтага перапісу насельніцтва Беларусі склала 8 055,7 тысяч чалавек, у тым ліку ў Магілёўскай вобласці – 1 116,9. Насельніцтва па гарадах (тысяч чалавек): Мінск – 509,5,
Асіповічы – 15,8,
Бялынічы – 2,4,
Бабруйск – 97,5,
Быхаў – 13,2,
Глуск – 5,5,
Горкі – 15,1,
Дрыбін – 1,4,
Касцюковічы – 7,0,
Кіраўск – 3,5,
Клімавічы – 11,6,
Клічаў – 3,3,
Краснаполле – 3,5,
Круглае – 2,0,
Крычаў – 19,0,
Магілёў – 122,7,
Мсціслаў – 8,1,
Слаўгарад – 6,6,
Хоцімск – 4,3,
Чавусы – 6,3,
Чэрыкаў – 4,9,
Шклоў – 7,8.
1970 год. Прайшоў Усесаюзны перапіс насельніцтва.
Насельніцтва Беларусі склала 9 002 300 чалавек, у тым ліку ў Магілёўскай вобласці – 1 227,0.
Насельніцтва па гарадах (тысяч чалавек): Мінск – 907,0,
Асіповічы – 19,7,
Бялынічы – 4,2,
Бабруйск – 138,0,
Быхаў – 17,4,
Глуск – 6,0,
Горкі – 22,1,
Дрыбін – 1,8,
Касцюковічы – 8,1,
Кіраўск – 4,7,
Клімавічы – 12,7,
Клічаў – 4,7,
Краснаполле – 4,0,
Круглае – 3,0,
Крычаў – 25,7,,
Магілёў – 121,7,
Мсціслаў – 9,7,
Слаўгарад – 5,6,
Хоцімск – 4,6,
Чавусы – 7,8,
Чэрыкаў – 5,4,
Шклоў – 9,9.
1976 год: Уведзена ў эксплуатацыю Вілейска-Мінская водная сістэма.
Прызначана для водазабеспячэння Мінска. Злучае каналам (62 км) Вілейскае вадасховішча з р. Свіслач.
У сістэму ўваходзяць вадасховішчы: Заслаўскае, Крыніца, Дразды, зарэгуляваны ўчастак ракі Свіслач ніжэй Мінска да ўпадзення ў яе ракі Волмы.
На злучальным канале размешчана 6 помпавых станцый, з іх 5 для пад’ёму вады, бо Вілейскае вадасховішча размешчана ў 159 метрах над узроўнем мора, а Заслаўскае вадасховішча — 211,8 м.
Самыя магутныя ў краіне помпавыя станцыі падымаюць ваду на 70 метраў да вяршыні водападзелу, адкуль вада самацёкам цячэ ў Заслаўскае вадасховішча. Сістэма разлічана на падачу 22 м³ вады на секунду, але падае толькі 5 м³ на секунду.
1979 год. Здарылася катастрофа Ан-24Б пад Мінскам.
Самалёт рэйса Талін – Мінск – Днепрапятроўск разбіўся ў 13:05 каля былой вёскі Малое Мядзвежына – зараз скрыжаванне вуліц Цімашэнкі і Адзінцова ў Мінску.
Загінулі 13 чалавек. Выжыла толькі 3-гадовая дзяўчынка, якую пры аварыі выкінула ў сугроб.
Пры заходзе на пасадку экіпаж заўчасна выключыў супрацьабледзяненне, што прывяло да ўтварэння лёду на крыле, хваставым апярэнні і пагаршэння падоўжнай устойлівасці самалёта.
1994 год. Біл Клінтан наведаў Беларусь з афіцыйным візітам.
42-і прэзідэнт ЗША (1993-2001) прыбыў з візітам у адказ на наведванне ў 1993 годзе ЗША С. Шушкевічам.
Выступіў у Акадэміі навук, правёў перамовы з Кебічам і Шушкевічам, падпісаў дакументы, усклаў кветкі да манумента на плошчы Перамогі, разам з Зянонам Пазняком наведаў Курапаты, дзе была ўсталявана мемарыяльная «лава Клінтана» (памятны знак «Ад народу ЗША народу Беларусі дзеля памяці»). Клінтан прыехаў з жонкай Хілары і дачкой Чэлсі.
Жонка Шушкевіча Ірына правяла з імі ўвесь дзень, яны перадалі гуманітарную дапамогу дзіцячай паліклініцы, наведалі балетную школу і Тэатр оперы і балета.
Гэта першы і пакуль апошні візіт у Мінск прэзідэнта ЗША ў гісторыі незалежнай Беларусі.
2000 год. Памёр ураджэнец Шклова Уладзімір Шыцік.
Беларускі пісьменнік і журналіст.
Працаваў на папяровай фабрыцы «Спартак», у рэдакцыях газет «Сталинская молодежь», «Калгасная праўда», «Сельская газета», «Літаратура і мастацтва».
Аўтар зборнікаў фантастычных апавяданняў і аповесцей, кніг фантастыкі і дэтэктываў, апавяданняў для дзяцей.
2001 год. Заснавана міжнародная інтэрнэт-энцыклапедыя Вікіпедыя.
Названа ад тэхналогіі Wiki, што ў перакладзе з гавайскай мовы азначае “хутка”. Заснавальнікі – інтэрнэт-прадпрымальнік Джымі Вэйлз і Лары Сэнгер.
Прататып Wikipedia пад назовам Nupedia з’явіўся 9 сакавіка 2000 гада. Сайт быў англамоўным, а артыкулы для яго рыхтавалі вучоныя, прафесійныя рэдактары і карэктары. У выніку такой стараннай працы за год у Nupedia было апублікавана ўсяго 12 артыкулаў. Каб паскорыць папаўненне энцыклапедыі, 15 студзеня 2001 года Вэйлз і Сэнгер адкрылі сайт “Вікіпедыя”. З тых часоў прыняць удзел у рэдагаванні энцыклапедыі можа любы карыстальнік Сусветнай сеткі.
Артыкулы энцыклапедыі ствараюцца на многіх мовах свету калектыўнай працай добраахвотных аўтараў. Адной з асноўных добрых якасцяў Вікіпедыі з’яўляецца магчымасць прадставіць інфармацыю на роднай мове, захоўваючы яе каштоўнасць у аспекце культурнай прыналежнасці.
Беларуская Вікіпэдыя (на тарашкевіцы)працуе з 12 жніўня 2004 году, а беларуская Вікіпедыя ў афіцыйным правапісе заснавана 27 сакавіка 2007 года.
2015 год. Памёр Мікалай Тарасюк.
Беларускі разбяр, музычны майстар. Народны майстар Беларусі.
Беларускай сялянскай працы прысвечаныя цэлыя кампазіцыі з дрэва, лазы і саломкі: «Сялянскі дворык», «Апрацоўка ільну», «Жорны», «Збор ураджая», «Жніво», «Мыццё бялізны», «Кросны» і іншыя. Кампазіцыі, прысвечаныя народным абрадам беларусаў: «Вяселле», «Каляды», «Вячоркі», «Хаўтуры» ды іншыя.
Арганізатар прыватнага музея «Успаміны Бацькаўшчыны» (300 аўтарскіх работ). Яго працы знаходзяцца ў музея-сядзібе «Пружанскі палацык», у Нацыянальным музеі гісторыі і культуры, Брэсцкім краязнаўчым музеі, Мотальскім музеі народнай творчасці і за межамі Беларусі.
Творчасць мастака адлюстравана ў альбоме-манаграфіі «Сялянская энцыклапедыя ў творах Мікалая Тарасюка», атрымала статус нематэрыяльнай гісторыка-культурнай спадчыны. У Польшчы пра яго зняты фільм «Гаспадар».
Шведскі часопіс “Hemslöjden” у адным са сваіх нумароў пяць старонак прысвяціў творчасці М. Тарасюка.
Лаўрэат Усесаюзнага фестывалю народнай творчасці (1987), спецыяльнай прэміі «За духоўнае адраджэнне» (2002).
Стары Новы год. Гэты феномен з`явіўся ў Савецкай Расіі ў выніку каляндарнай рэформы 1918 года.
24 студзеня 1918 года СНК РСФСР прыняў дэкрэт аб увядзенні грыгарыянскага календара. Пасля 31 студзеня ў 1918 годзе, замест 1 лютага адразу ж наступіла 14 лютага. Ранейшая дата 1 студзеня па юліянскім календары ссунулася на 14 студзеня. Так узнікла новае неафіцыйнае свята, якое атрымала назву “стары Новы год”.
Традыцыя сустракаць стары Новы год захавалася і ў Беларусі, ва Украіне, у Сербіі (Сербскі Новы год, Малыя Каляды), Чарнагорыі (“правільны Новы год”), Македоніі, Грэцыі (Дзень Святога Васіля), Румыніі, у нямецкамоўных кантонах Швейцарыі (“стары дзень Святога Сільвестра”).
Цікава, што новы год у гэтыя дні сустракаюць берберы Алжыра, Марока, Туніса і іншых краін Паўночнай Афрыкі, якія жывуць па ўласным календары. Свята ў бербераў носіць назву Yennayer, вядомае таксама як “мараканскі Новы год”, але афіцыйным яно не з’яўляецца.
1770 год. Нарадзіўся Адам Ежы Чартарыйскі.
Польскі і расійскі дзяржаўны дзеяч, пісьменнік. Намагаўся аднавіць Рэч Паспалітую ў межах 1772 года.
Удзельнічаў у абарончай вайне супраць Расіі (1792). Служыў ад’ютантам и дарадцам Аляксандра I, расійскім міністрам замежных спраў (1804-1806), куратарам Віленскай навучальнай акругі (1803-1824).
Аўтар плана аднаўлення Рэчы Паспалітай і Вялікага Княства Літоўскага.
Падчас паўстання 1830-1831 гадоў узначаліў Сенат і кансерватыўны Нацыянальны ўрад у Варшаве.
З 1831 года ў эміграцыі ў Англіі, Францыі развіваў праграму аднаўлення незалежнай Рэчы Паспалітай пры падтрымцы заходнееўрапейскіх дзяржаў. Развіваў ідэі славянскага федэралізму без Расіі.
Мецэнат літаратуры і навукі. Аўтар палітычных і публіцыстычных твораў, успамінаў, навуковых даследаванняў, вершаў.
Памёр 15 ліпеня 1861 года.
1893 год. Нарадзілася Канстанцыя Буйло (Калечыц).
Беларуская паэтэса, Заслужаны дзеяч культуры.
Яе дэбютны зборнік вершаў “Курганная кветка” (1914) рэдагаваў Янка Купала, афармляў Язэп Драздовіч.
Аўтар шэрагу п’ес, зборнікаў вершаў, кніг для дзяцей. Многія вершы паэтэсы пакладзены на музыку, песня “Люблю” стала народнай.
Максім Гарэцкі ў сваёй “Гісторыі беларускай літаратуры” лічыў яе “найбольш выдатнай пасля Цёткі жаноцкай сілай у нашай поэзіі”.
Памерла 4 чэрвеня 1986 года.
1894 год. Нарадзіўся Пятро Юргялевіч.
Беларускі мовазнавец.
Працаваў сакратаром Мсціслаўскага райкамапартыі, рэдактарам Калінінскай акруговай газеты «Наш працаўнік» (Клімавічы), у Дзяржвыдавецтве, навуковым сакратаром Інстытуту мовазнаўства акадэміі навук, дацэнтам Менскага вышэйшага педінстытута.
Даследаваў унармаванне беларускай літаратурнай мовы, гісторыю беларускай мовы і гаворак.
У лістападзе 1935 года арыштаваны. Вязень ГУЛАГу.
Працаваў дацэнтам у Гомельскім педінстытуце (1940-1941), дацэнтам і загадчыкам кафедры ў Магілёўскім (1944-1968) педінстытуце.
Аўтар і суаўтар «Вайсковага расейска-беларускага слоўніка» (1933), «Нарысу сучаснай беларускай мовы з гістарычнымі каментарамі», «Беларуская граматыка: марфалогія» (1958).
Памёр у 1973 годзе ў Магілёве.
1916 год. Нарадзіўся Уладзіслаў Чарняўскі.
Беларускі каталіцкі святар Перакладчык Бібліі і Катэхізіса на беларускую мову.
Член ордэна марыянаў.
Ксёндзам служыў у Крэве, Вільні, Вішневе Валожынскага раёна. У 1968 годзе Папам Рымскім прызначаны дарадчыкам пры Кангрэгацыі абрадаў.
Дабіўся папскага блаславення на правядзенне богаслужэнняў па-беларуску. Доўгія гады ён быў адзіным святаром на Беларусі, хто вёў службу на роднай мове.
Памёр 22 снежня 2001 года. Пахаваны ў Вішневе. У 2016 годзе ў Вішневе адкрыўся музей святара.
1920 год. У в. Плёсы (зараз – Бабруйскі раён) нарадзіўся Мікола Аўрамчык.
Беларускі пісьменнік, перакладчык.
Падчас Вялікай Айчыннай вайны пры акружэнні ў 1942 года трапіў у палон, вывезены ў Рур на каменнавугальныя шахты. У красавіку 1945 года вызвалены англічанамі.
Пасля вайны працаваў на аднаўленні Данбаса, працаваў у рэдакцыях газет «Чырвоная змена», «Літаратура і мастацтва», у часопісах «Полымя», «Маладосць».
На літаратурную дзейнасць маладога паэта з Бабруйшчыны блаславілі Якуб Колас і Янка Купала.
Аўтар вершаў, больш за 10 кніг паэзіі, зборнікаў вершаў для дзяцей, выбраных твораў, кнігі «Знаёмыя постаці», прысвечанай беларускім дзеячам.
Пераклаў на беларускую мову паасобныя творы Дж. Байрана, А. Міцкевіча, Л. Украінкі, І. Франко, М. Джаліля і іншых.
Друкаваўся ў перыядычных выданнях, у тым ліку часопісе «Дзеяслоў».
Разам з Н. Гілевічам суаўтар паэмы “Сказ пра Лысую гару”, у якой з’едлiва апiсвалiся норавы беларускіх лiтаратараў, занятых не творчасцю, а дзялёжкай зямельных участкаў.
Памёр 8 мая 2017 года ў Мінску
1939 год. Нарадзіўся Васіль Шаранговіч.
Народны мастак Беларусі, творца ў галіне кніжнай і станкавай графікі.
Працаваў у выдавецтве «Беларусь», рэктарам Беларускай акадэміі мастацтваў, дырэктарам Музея сучаснага выяўленчага мастацтва.
Яго працы ў кніжнай графіцы адметныя тонкім разуменнем структуры і ладу літаратурнага твора, паглыбленай пранікнёнасцю ў псіхалогію персанажа, вострым пачуццём гармоніі элементаў афармлення кнігі: «Віленскія камунары» М. Гарэцкага, «3 майго летапісу» і «Новая зямля» Якуба Коласа, «Дзесяць дзён, якія скаланулі свет» Дж. Рыда, «Збор твораў» М. Багдановіча, «Зямля навагрудская, краю мой родны…» і «Пан Тадэвуш» А. Міцкевіча, «Старыя беларускія хронікі» У. Караткевіча і шматлікія іншыя.
Аўтар гравюр «Памяці вогненых вёсак» (1979-1985), станковых работ: «Смерць Гражыны» (паводле А. Міцкевіча), «Партрэт Ф. Скарыны», «А хто там ідзе», сэрыі «Край нарачанскі», «Блакада. 1943 год» і іншых.
Памёр 31 снежня 2021 годзе праз два дні пасля смерці жонкі.
1942 год. Нарадзілася Вера Вярба (Гертруда Сакалова).
Беларуская паэтэса, якая атрымала вядомасць ў 20-гадовым узросце, перакладчыца.
Адна з яркіх прадстаўніц плеяды жанчын-паэтэс, якія сваёй творчасцю аздобілі і ўзбагацілі беларускую літаратуру другой паловы ХХ стагоддзя.
Працавала ва ўпраўленні кніжнага гандлю Дзяржкамітэта па друку, у рэдакцыі газеты «Літаратура і мастацтва», часопісаў «Работніца і сялянка», «Беларусь».
Аўтар шматлікіх кніг, зборнікаў паэзіі. Яе творчасць высока ацэньвалі М. Аўрамчык, В. Бечык, А. Куляшоў, В. Рагойша, А. Лойка, захапляла Г. Бураўкіна, іншых літаратараў.
Адзін з вершаў – «Ручнікі» – з першага зборніка быў пакладзены на музыку М. Пятрэнкам, стаў шлягерам «Песняроў».
Пра значнасць яе паэзіі ў культурнай прасторы сведчаць пераклады яе твораў на шматлікія мовы свету.
Памерла 15 ліпеня 2012 года.
На фота: Іван Пташнікаў, Вера Вярба і Іван Чыгрынаў.1962 г.
1944 год. Нямецка-фашыскія карнікі спалілі разам з жыхарамі вёску Ала Шацілкавіцкага раёна Гомельскай вобласці.
Вёска не адноўлена пасля вайны, яе тэрыторыя уваходзіць у склад сучаснага Светлагорскага раёна. Стаяла на р. Ала.
Загублена 1758 жыхароў (100 мужчын, 508 жанчын, 200 старых, 950 дзяцей). Па колькасці ахвяр на 2-м месцы ў Беларусі пасля в. Боркі Кіраўскага раёна. Уратавацца ўдалося толькі 8 жыхарам.
У 2020 годзе пабудаваны мемарыял на месцы вёскі.
1947 год. Памёр Вацлаў Міхневіч.
Літоўскі і беларускі архітэктар, прадстаўнік неаготыкі.
Працаваў гарадскім архітэктарам Вільні, заснаваў праектна-будаўнічае бюро „Architekt“, быў галоўным інжынерам у міністэрстве шляхоў зносін Літвы.
Аўтар праектаў каля 30 будынкаў у Вільнюсе і каля 30 касцёлаў па ўсёй Літве і ў Беларусі, у тым ліку ў Відзах і ў Дзярэчыне. Найважнейшыя праекты: крыты рынак, Польскі тэатр на Пагулянцы, Зямельны банк. Суаўтар праекта мячэці ў Каўнасе.
На фота: Касцёл Нараджэння Найсвяцейшай Панны Марыі ў Відзах, 59 м. Спрачаецца аб чэмпіёнстве па вышыні з Геранёнскім касцёлам.
1962 год. Пачалася эксплуатацыя нафтаправода «Дружба».
Па ім транспартуецца нафта з Волга-Уральскай нафтагазаноснай правінцыі ў краіны Усходняй Еўропы.
Маршрут нафтаправода праходзіць ад расійскага Альмецьеўска да Мазыра, затым разгалiноўваецца: паўночны ўчастак – па Беларусі, Польшчы, Германіі, Латвіі і Літвы і паўднёвы – па тэрыторыі Украіны, Чэхіі, Славакіі і Венгрыі.
У сістэму ўваходзіць 8900 км трубаправодаў (па Беларусі – 2910 км).
Па нафтаправодзе ў Еўропу да ўвядзення санкцый экспартавалася да 67 мільёнаў тон нафты.
1972 год. Нарадзіўся Алесь Лагвінец.
Беларускі грамадска-палітычны дзеяч, палітолаг, перакладчык.
Скончыў факультэт міжнародных адносін БДУ, Польскую дыпламатычную акадэмію.
Працаваў у Еўрапейскім гуманітарным унівэрсітэце, каледжы Саўт-Ўэстэрн (Канзас, ЗША), перакладчыкам у Эўрапарламенце, дарадцай старшыні Руху «За Свабоду» А. Мілінкевіча, намеснікам старшыні Руху.
Член Назіральнай рады Цэнтра беларускіх даследаванняў. Сурэдактар кнігі «Беларусь і беларусы сярод суседзяў: гістарычныя стэрэатыпы і палітычныя канструкты», перакладчык кнігі «Бунт у імя свабоды: забыты беларускі ген?» (сумесна з В. Мазуркевіч).
Лаўрэат «Прэміі Еўропы» нямецкага фонда імя Г. Шварцкопфа «Маладая Еўропа», прэміі імя Льва Сапегі.
Жыве ў Варшаве.
1980 год. Нарадзіўся Андрэй Курэйчык.
Беларускі і расійскі сцэнарыст, акцёр.
Працаваў памочнікам старшыні Беларускага Саюзу тэатральных дзеячоў, аглядальнікам “Белгазеты”, галоўным рэдактарам АНТ, на кінастудыях у Галівудзе.
Аўтар шматлікіх сцэнароў для беларускіх тэатраў на беларускай і рускай мовах, каля 30 сцэнараў для кіно. Друкаваў свае п’есы ў «Arche», «Полымя», «Нёман», «Першацвет», аўтар 2 кніг.
Movie Research прызнала яго самым паспяховым сцэнарыстам расійскага кіно 2006-2008 гадоў.
Абладальнік 12 міжнародных прэмій, апошняя – у 2022 годзе – фінская KOURA за радыё-спектакль пра беларускіх палітвязняў «Галасы новай Беларусі».
17 жніўня 2020 года ўвайшоў у Асноўны склад Каардынацыйнай рады для забеспячэння трансферу ўлады ў Беларусі.
Увосень 2021 года ў сувязі з пераследам за палітычную дзейнасць, эмігрыраваў у Фінляндыю.
2021 год. Памёр Леанід Шчамялёў.
Народны мастак, заслужаны дзеяч мастацтваў, лаўрэат дзяржаўнай прэміі БССР.
Выкладаў у Мінскім мастацкім вучылішчы, Рэспубліканскай школе-інтэрнаце па музыцы і выяўленчым мастацтве імя І. Ахрэмчыка, у Беларускім політэхнічным інстытуце, працаваў Першым сакратаром Праўлення Саюза мастакоў, старшынёй Праўлення Мастацкага фонду.
Працаваў у розных жанрах станковага жывапісу. Яго творы вылучаюцца свабоднай пластычнай манерай выканання з выкарыстаннем гучнага колеру і святлоценявых дынамічных эфектаў, адсутнасцю дэталізацыі, экспрэсіўнасцю.
Шмат яго прац прысвечана гераізму народа ў Вялікай Айчыннай вайне, у тым ліку «Палявы трыбунал», «Генерал Даватар», «Першы дзень міру».
Сярод карцін, прысвечаных гістарычным асобам, дзеячам культуры і мастацтва: «Кастусь Каліноўскі», «Рэпін у Здраўнёве», «Леся Украінка».
Псіхалагічная глыбіня, шчырасць характарыстык уласцівы дзясяткам яго твораў пра сучаснікаў.
Не апошняе месца ў яго творчасці займаюць выразныя і маляўніча-пластычныя краявіды: «Вязынка», «Лошыца», «Вясна на Дзвіне», «Зіма ў Ракаве», «Зіма ў Пінску» і іншыя. Аўтар шматлікіх нацюрмортаў.
Творы мастака захоўваюцца ў Нацыянальным мастацкім музеі, Музеі сучаснага выяўленчага мастацтва, мастацкага цэнтра «Жыльбел», фондах Саюза мастакоў Беларусі і Міністэрства культуры Расіі, Траццякоўскай галерэі, абласных краязнаўчых музеях Беларусі і іншых.
Міністэрства антыманапольнага рэгулявання і гандлю скарэктавала кошт на звадкаваны газ для рэалізацыі насельніцтву ў балонах. Гэта інфармацыя змешчана на Нацыянальным прававым інтэрнэт-партале.
Кошт за 1 кг газу для запраўкі газавых балонаў аб’ёмам ад аднаго да 27 літраў (а гэта 11,4 кг) складзе 1,43 рубля. Раней было – 1,37. Гэта значыць, што калі раней за вялікі балон спажывец плаціў 36 рублёў 99 капеек, то цяпер будзе – 38,61.
“Змяненне цаны на газ для запраўкі ў малалітражныя балоны праводзіцца штогод у планавым парадку і абумоўлена кампенсацыяй газазабеспячальным арганізацыям росту кошту набытага газу” – растлумачылі ў Міністэрстве антыманапольнага рэгулявання і гандлю.
Беларускае таварыства паляўнічых і рыбаловаў чакае ад грамадзян краіны прапановаў па тым, на якіх вадаёмах краіны пажадана правесці зарыбленне ў 2023 годзе.
Перавагу аддадуць вялікім водным масівам з лёгкім доступам, якія карыстаюцца папулярнасцю сярод рыбакоў. Пажадана таксама, каб тут была дазволена падводная рыбалка.
Асноўныя крытэры пры выбары вадаёмаў ці вадатокаў для зарыблення – вадаём не павінен быць прадастаўлены ў арэнду ў бліжэйшы час, яго плошча – ад 20 гектар і больш, тут не назіраюцца рэгулярныя заморныя з’явы і ён актыўна наведваецца як мясцовымі, так і і прыезджымі рыбаловамі.
Каб прапанаваць свае варыянты, неабходна звярнуцца на электронную пошту таварыства [email protected] – паведамляе БелТА.
Віталь Дрожжа быў асуджаны сёння за атрыманне хабару ў асабліва буйным памеры.
Як паведамляе БелТА, былы міністр лясной гаспадаркі Беларусі Віталь Дрожжа прыгавораны да 7 гадоў 6 месяцаў калоніі за атрыманне хабару. Адначасова да яго прымянілі амністыю, скараціўшы тэрмін перабывання ў калоніі на адзін год.
Грошы ў якасці хабару на той момант міністру перадаваў заснавальнік і дырэктар замежнай камерцыйнай арганізацыі за “спрыяльнае вырашэнне пытанняў”. Суму хабару хабарадаўца вызначыў самастойна, а Дрожжа, як вынікае з абвінавачання, з іх памерам пагадзіўся. Хабары перадаваліся з кастрычніка 2020-га па красавік 2022 года.
Як адзначаецца ў абвінавачанні, Дрожжа даваў указанне падпарадкаваным работнікам міністэрства – лясгасам – закупаць сушыльныя комплексы для сушкі пілапрадукцыі выключна на ўмовах растэрміноўкі. Пры гэтым ён ведаў, што адзінай арганізацыяй на тэрыторыі Беларусі, якая іх пастаўляла на такіх умовах, была замежная кампанія хабарадаўцы.
Міністрам лясной гаспадаркі Дрожжа стаў у 2018 годзе. Да гэтага з 2013 года ён кіраваў Нацыянальным паркам “Браслаўскія азёры”. А яшчэ раней – з 2008 года працаваў дырэктарам Бабруйскага лясгаса. У 2014-2018 гадах быў дэпутатам Бабруйскага раённага Савета дэпутатаў 27 склікання.
“Канкурэнцыя” інфекцый зменшыла для чалавецтва небяспеку кавіднага захворвання, але павялічыла магчымасць захварэць на грып.
У 2022 годзе Ўсходняя Еўропа, у тым ліку Беларусь, перажыла дзве хвалі каранавірусу – зімой і летам. Выкліканы яны былі новым штамам – “амікронам”. Кожны раз рэгіянальныя ўлады абвяшчалі ўмацаванне масачнага рэжыму і рыхтавалі “чырвоныя зоны” у шпіталях. І раптам у снежні распачалася беспрэцэдэнтная за апошнія гады эпідэмія свінога грыпу. Эксперты на старонках forbes.ruразважаюць аб прычынах затухання пандэміі Covid-19 і адраджэння грыпу.
Пачатак 2022 года быў вельмі цяжкім. Частата захворвання Covid-19 расла штодня. Новы штам віруса, які называўся “амікрон” аказаўся больш заразным за ранейшыя. Праўда, часцей за ўсё развіццё хваробы было прасцейшым, а смяротнасць ад яго стала ніжэйшай.
У ліпені-жніўні распачалася новая хваля каранавіруса. Да сярэдзіны жніўня колькасць выпадкаў была амаль такой жа, як і ў час самай высокай лістападаўскай хвалі 2021 года. Тым не менш, павелічэнне колькасці захворванняў ішло павольней і было не такім моцным.
А вось у канцы лістапада свіны грып і ВРВІ пачалі актыўна распаўсюджвацца.
Яны відавочна перамагаюць. На сёння сітуацыя нетыповая. За выключэннем кавідных гадоў такой высокай смяротнасці не было з 2012 года. Вучоныя не могуць растлумачыць яе нічым, акрамя грыпу. Умовы смяротнасці ад грыпу выглядаюць тым больш шакавальнымі, калі ўлічваць тое, што, паводле афіцыйных дадзеных, у сезоне 2020-2021 грыпу папросту не было.
Прычыны рэваншу грыпу і адступлення кавіду.
Навуковы дарадца Дзяржаўнага навукова-даследчага інстытута вакцын і сыроваткаў імя Мечнікава, акадэмік Віталь Звераў лічыць, што “нельга сказаць, што [у час Covid] зусім не было грыпу… Іншая справа, што яго было вельмі мала. Грып нікуды не падзеўся, ён будзе з чалавецтвам усё жыццё. Гэта звязана з тым, што, у адрозненне ад каранавірусу, вірус грыпу зараджае шырокі спектр жывёл”.
Малюнак, на думку экспертаў, вымалёўваецца наступны: калі каранавірус моцны, то грып слабы, і наадварот. Расійская статыстыка паказала, што калі прыйшоў Covid, у першы 2020-й год ён задушыў грып, у другім 2021 годзе грып вярнуўся да звычайных памераў, а зараз ходзіць незвычайны грып – самы моцны за шмат гадоў .
Усе гэтыя вірусы: ковід, грып і ВРВІ – антаганісты і паразіты. Іх паразітызм прадугледжвае існаванне ў хворым, але жывым арганізме. Інфекцыя, будучы паразітам, не імкнецца знішчыць арганізм, які яе, так бы мовіць, корміць. Смерць арганізма ад заражэння стратная для іх. Памерлы ад грыпу перастане чхаць і кашляць, а вірус, які яго забіў, застанецца ў трупе і таксама загіне.
У выпадку адначасовага заражэння некалькімі вірусамі верагоднасць смяротнага выніку павялічваецца. Таму прырода прадугледжвае такую хітрасць: два вірусы не могуць заразіць адну клетку. Як толькі клетка заражана адным, то ўваход для іншых адразу закрываецца. Гэта робіцца з выкарыстаннем сістэмы інтэрферонаў – спецыяльных бялкоў, якія вырабляюцца ў адказ на ўварванне віруса, і якія блакуюць яго размнажэнне.
Закон эпідэмій
Прырода паклапацілася, каб пазбегнуць падвойнай інфекцыі. Згодна з законам эпідэміялогіі, калі нараджаецца інфекцыя, яна напачатку не ведае сваіх магчымасцяў, як і арганізм, дзе яна пасяляецца, таксама гэтага не ведае. Таму спачатку могуць узнікнуць цяжкія формы хваробы і смерці, а калі мы адаптуемся, адбіраецца менш агрэсіўны вірус. У выніку атрымліваецца зніжэнне як патагеннасці, так і смяротнасці, – лічаць навукоўцы.
Як кажуць эксперты, цяпер распаўсюджаны не той свіны грып, які быў выяўлены ў 2009 годзе і які выклікаў пандэмію. З ім здарылася тое ж самае, што і з Covid: напачатку ён быў агрэсіўным і смяротным, але ў канчатковым выніку таксама аслаб да звычайнага сезоннага грыпу.
Менавіта з гэтай прычыны эксперты лічаць, што ўсплёск захворванняў на каранавірус і грып у Кітае не паўплывае на сітуацыю ў Еўропе.
Сёння па планеце разгульваюцць адразу тры групы патагенных мікраарганізмаў: дзве монаінфекцыі, грып і кавід, якога ніхто не адмяніў, і каля двухсот розных рэспіраторных вірусаў, якія называюцца агульным тэрмінам “ВРВІ”.
1581 год. Пінск атрымаў герб«у чырвоным полі шчыта залаты лук са стралой і нацягнутай цецівой».
Пінск – сталіца Палесся, тут знаходзяцца 44 значных гістарычна-культурных помніка і жыве 125 000 чалавек. Вядомы з 1097 года. Быў цэнтрам княства, вобласці (1939-1954), меў Магдэбурсгскае права.
А. Блок параўноўваў яго з Кіцеж-градам. Тут заснавана першая ў Беларусі аптэка (1561).
Буйны транспартны вузел, рачны порт. Працуюць важныя прамысловыя прадпрыемствы: адзіны ў Беларусі суднабудаўніча–суднарамонтны завод (тут пабудаваны цеплаход “Магілёў”), “Кузлітмаш”, “Амкадор-Пінск”, хімкамбінат, “Пінскдрэў” і іншыя. Дзейнічаюць Палескі драматычны тэатр, Музей Беларускага Палесся, Палескі ўніверсітэт, вышэйшая духоўная семінарыя імя Святога Тамаша Аквінскага.
1591 год. Мінск атрымаў герб “небаўзяцце панныМарыі».
Да 29 ліпеня 1939 года меў назву Менск. Вядомы з 1067 года. Сталіца Беларусі (з 8 студзеня 1919 года), двухмільённы горад, самы вялікі прамысловы, навуковы, культурна-грамадскі, спартыўна-турыстычны цэнтр краіны.
1888 год. Нарадзіўся Язэп Каранеўскі.
Беларускі дзяржаўны дзеяч, педагог, другі рэктар БДУ (1929-1931). Правадзейны сябра Інбелкульта.
Працаваў у Менскім настаўніцкім інстытуце, у грамадска-палітычнай арганізацыі «Маладая Беларусь», школьным інспектарам і выкладчыкам геаграфіі ў Менскай беларускай гімназіі, намеснікам наркама асветы, дырэктарам педтэхнікума. Займаўся арганізацыяй БДУ, праваднік масавай беларусізацыі.
У 1931 годзе пераехаў у Маскву. 15 ліпеня 1937 года арыштаваны НКУС і перавезены ў Менск. 28 кастрычніка прыгавораны да вышэйшай меры пакарання і на другі дзень расстраляны.
1906 год. Нарадзіўся Язэп Малецкі.
Беларускі грамадскі дзеяч, рэдактар і выдавец, урач.
Скончыў Віленскі ўніверсітэт. Прымаў удзел у беларускім культурным і нацыянальным руху. Пад час вайны працаваў у Віленскім беларускім камітэце ў Гродна, кіраваў медыцынскай школай у Баранавічах, быў намеснікам прэзідэнта Беларускай Цэнтральнай Рады.
У Германіі арганізаваў «Аб’яднанне беларускіх лекараў на чужыне», рэдагаваў часопіс «Медычная думка». У Аўстраліі быў старшынёй Беларускага аб’яднання ў Новым Паўднёвым Уэльсе, удзельнікам выдання месячніка «Новае жыццё ў Сіднэі», дырэктарам Беларускага культурна-грамадскага клуба ў Сіднэі, старшынёй аўстралійскага сектара Рады БНР, Федэральнай рады беларускіх арганізацый у Аўстраліі.
Аўтар мемуараў «Пад знакам Пагоні», медыцынскіх публіцыстычных артыкулаў.
Памёр 6 чэрвеня 1982 года ў Сіднэі.
1936 год. Заснавана добраахвотнае спартыўнае таварыства “Лакаматыў”.
Мэта – паўсядзённая праца па аздараўленні чыгуначнікаў і членаў іх сем’яў.
Пры старшыні “Лакаматыва” Беларускай чыгункі Вікенціі Раманоўскім (1964-1994) было створана 12 дзіцяча-юнацкіх спартыўных школ – больш, чым на Маскоўскай і Кастрычніцкай магістралях.
Больш за 32 выхаванцы таварыства сталі чэмпіёнамі і прызёрамі СССР, Еўропы, свету і Алімпійскіх гульняў. Сярод іх такія вядомыя спартсмены, як М. Кіраў, Н. Марыненка, С. Блоцкі, А. Бліняеў, М. Дамаросаў, А. Неўскі, І. Сумнікаў.
У 1994 годзе “Лакаматыў” стаў Дарожным фізкультурна-спартыўным камбінатам, у 2014 годзе ў кожным аддзяленні чыгункі былі створаны культурна-спартыўныя цэнтры (у Гомелі – Культурна-спартыўны комплекс).
Вялікі ўклад у развіццё спорту ўнеслі спартсмены Магілёўскага аддзялення чыгункі Таццяна Жукава і Валерый Палаўчэня.
Заўзятарам вядомая хакейная дружына «Лакаматыў-Орша».
Спарткомлексы «Лакаматыва» працуюць на ўсіх чыгуначных вузлах, у тым ліку ў Крычаве, Бабруйску, Магілёве, Асіповічах.
Культурна-спартыўны цэнтр “Лакаматыў”, Магілёў
1941 год. Нарадзіўся Уладзімір Мулявін.
Беларускі артыст, спявак, кампазітар, народны артыст БССР і СССР, Заслужаны дзеяч культуры Польшчы, заснавальнік і мастацкі кіраўнік ансамбля «Песняры».
Працаваў у Беларускай дзяржаўнай філармоніі, у ансамблі Беларускай ваеннай акругі. Стварыў ВІА «Лявоны» (1968), які ў 1970 годзе змяніў назву на «Песняры».
У 1976 годзе гастраляваў з «Песнярамі» у ЗША разам з амерыканскай кантры-групай «Нью Крысці Мінстрэлс».
У яго творчай дзейнасці своеасаблівае выканальніцкае майстэрства спалучалася з глыбокім веданнем народнай песеннай творчасці, захаваннем і ўзбагачэннем яе лепшых традыцый. Аўтар шматлікіх апрацовак беларускіх народных песень, якія вызначылі стыль і творчую накіраванасць ансамбля, арганічна спалучаюць стылістыку беларускай народнай песеннасці і эстраднай музыкі.
Узнагароджаны медалём і ордэнам Францыска Скарыны.
14 мая 2002 года трапіў у аўтакатастрофу, 26 студзеня 2003 года памёр у Маскве ў шпіталі імя Бурдэнкі.
1959 год. Нарадзілася Вераніка Чаркасава.
Беларуская журналістка.
Працавала на беларускім тэлебачанні, у газеце «Голас Радзімы», у незалежных выданнях: «Имя», «Белорусская деловая газета», «Наша Свабода», «БелГазета», «Салідарнасць».
Праводзіла журналісцкія даследаванні, пісала на сацыяльныя тэмы, напісала некалькі артыкулаў на тэму незаконнага гандлю зброяй паміж Беларуссю і Іракам.
Займалася дакументалістыкай. Самыя знакамітыя дакументальныя фільмы — пра М. Багдановіча, С. Мяржынскага, А. Чаркасава. Пэўны час працавала над праграмай «Крок».
20 кастрычніка 2004 года была забітая ва ўласнай кватэры ў Мінску. Забойца нанёс каля 20 нажавых удараў.
Праходзіў з 12 па 19 студзеня. Паводле яго дадзеных у БССР жыло 10 200 200 чалавек.
Насельніцтва Магілёўскай вобласці склала 1 297 800 чалавек, па асобных гарадах (тысяч чалавек):
Асіповічы – 34,0,
Бялынічы – 6,6,
Бабруйск – 221,0,
Быхаў – 20,0,
Глуск – 8,6,
Дрыбін – 1,5,
Касцюковічы – 13,2,
Кіраўск – 6,7,
Клімавічы – 18,0,
Клічаў – 7,8,
Краснаполле – 6,9,
Круглае – 7,0,
Крычаў – 33,0,
Магілёў – 359,0,
Мсціслаў – 12,0,
Слаўгарад – 7,2,
Хоцімск -7,7,
Чавусы – 12,5,
Чэрыкаў – 7,7,
Шклоў – 15,0.
2000 год. Памёр Яўген Глебаў.
Беларускі кампазітар, дырыжор, педагог. Народны артыст БССР і СССР.
Кіраўнік эстрадна-сімфанічнага аркестра Дзяржтэлерадыё БССР, музычны рэдактар «Беларусьфільм», прафесар Беларускай дзяржаўнай кансерваторыі.
Аўтар шмтлікіх сімфоній, балетаў, музыкі да 32 фільмаў і 40 спектакляў. Яго опера «Майстар і Маргарыта» – класіка беларускай музычнай літаратуры.
Падрыхтаваў больш за 40 вучняў, сярод якіх Л. Захлеўны, Я. Паплаўская, В. Раінчык, Э. Ханок.
Па ўспамінах В. Быкава, Глебаў доўга супраціўляўся ўступленню у КПСС, а пры прыёме не змог адказаць, у якім годзе была Кастрычніцкая рэвалюцыя.
2002 год. Памёр Яўген Кулік.
Беларускі мастак, аўтар эталона гербу «Пагоня» ў якасці дзяржаўнага герба Беларусі ў 1991-1995 гадах.
Яго майстэрня, што знаходзілася ў Мінску насупраць будынка КДБ, стала ў 1960-я гады нацыянальным асяродкамі сталіцы і атрымала назву «На паддашку».
У станковых творах распрацоўваў тэмы гісторыі і культурнай спадчыны беларускага народа: серыі «Помнікі дойлідства Гродзеншчыны», «Славутыя дзеячы гісторыі і культуры Беларусі», малюнкаў рэканструкцый «Замкі Беларусі», паводле твораў У. Караткевіча, Янкі Купалы, «Паўстанне 1863 г. на Беларусі», трыпціх «Усяслаў Чарадзей, Ефрасіння Полацкая, Лазар Богша».
Займаўся і кніжнай графікай, аформіў дзясяткі кніжак, у тым ліку «Слова аб палку Ігаравым», «Песня пра зубра» Міколы Гусоўскага.
2011 год. Ліквідавана беларуская радыёстанцыя «Аўтарадыё».
Першая незалежная радыёстанцыя ў незалежнай Беларусі, працавала ў Мінску з 7 жніўня 1992 года.
Па меркаванню музычнага крытыка Зміцера Падбярэзскага, найбольш любімая сярод беларускіх FM-станцыяў.
Ратыравала беларускую музыку, у прыватнасці такія гурты, як «N.R.M.», «Крамбамбуля», «Ляпіс Трубяцкі» і «Neuro Dubel», лідараў хіт-парадаў «Тузін Гітоў». Вядомымі вядучымі перадач на радыёстанцыі былі А. Хаменка, З. Вайцюшкевіч, Маша Яр і іншыя.
У перыяд агітацыйнай кампаніі па выбарах прэзідэнта Беларусі ў 2010 годзе радыё траслявала матэрыялы апазіцыйных кандыдатаў у прэзідэнты А. Саннікава і У. Някляева.
2018 год. Памёр Расціслаў Жмойдзяк.
Беларускі географ і картограф, прафесар, заслужаны работнік народнай адукацыі. Член-карэспандэнт Міжнароднай акадэміі навук экалогіі і бяспекі жыццядзейнасці.
З 1961 года ў БДУ прайшоў шлях ад асістэнта да прафесара, дэкана геаграфічнага факультэта (1983–1998), загадчыка кафедры геадэзіі і картаграфіі (1980–2005). Распрацоўшчык праблем картаграфавання сельскагаспадарчай вытворчасці, дынамікі сельскага рассялення, сацыяльна-эканамічнага развіцця, экалагічнага картаграфавання.
Пад яго кіраўніцтвам выдадзены атласы: “Атлас БССР”, “Атлас Рэспублікі Беларусь”, “Геаграфія Беларусi”, “Атлас геаграфіі Беларусі”, насценныя навучальныя карты, суаўтар Нацыянальнага атласа Беларусі.
Без візы беларусы могуць наведаць толькі 44 краіны свету. Па мабільнасці грамадзян Беларусь параўнальная з мізэрнай Науру.
Згодна “Індэкса пашпартоў свету” (Henley Passport Index), больш за ўсіх па безвізаваму рэжыму могуць ездзіць грамадзяне Швецыі, Фінляндыі, Германіі, Люксембурга, Іспаніі, Францыі, Італіі. Жыхары гэтых краін без візы маюць права наведаць 129 краін свету.
Сярод нашых суседзяў самы высокі рэйтынг па колькасці бязвізавых напрамкаў у Польшчы і Літвы – іх грамадзяне могуць без візы наведаць па 124 краіны свету. Амаль столькі ж краін адкрыты для грамадзян Рэспублікі Латвія – 123.
Высокі ўзровень мабільнасці і ў грамадзян Украіны. Без афармлення папярэдніх дакументаў украінцы могуць вандраваць па 95 краінах свету.
Грамадзяне Расійскай Федэрацыі могуць наведаць без віз 79 краін свету, але іх узровень мабільнасці горшы за Тонга і Кірыбаці, бо жыхары гэтых маленькіх ціхаакенаскіх краін могуць наведаць без дакументаў 80 і 81 краіну адпаведна.
Ацэнка мабільнасці сярод суседніх краінаў самая горшая ў Беларусі, бо грамадзяне нашай рэспублікі без спецыяльных дакументаў могуць паехаць толькі ў 44 краіны свету. Прычым столькі ж краін без візы могуць наведваць грамадзяне самай маленькай незалежнай рэспублікі ў свеце – Рэспублікі Науру.
Адзначым, што ўзровень мабільнасці вышэй за беларускі і ў Малдовы, жыхары якой могуць без папярэдніх дакументаў паехаць у 75 краін свету. Але ёсць і краіны СНД, індэкс пашпартоў якіх яшчэ горш, чым у Беларусі: Казахстан – 39 краін, Азербайджан – 34 краіны, Арменія – 33, Узбекістан – 27 краін, а Кыргызстан і Таджыкістан – 26 і 25 краін адпаведна.
Henley Passport Index – рэйтынг усіх пашпартоў свету ў адпаведнасці з колькасцю пунктаў прызначэння, у якія іх уладальнікі могуць патрапіць без папярэдняй візы, і заснаваны на эксклюзіўных дадзеных Міжнароднай асацыяцыі паветранага транспарту
Увечары 10 студзеня глава прыватнай ваеннай кампаніі “Вагнер” Яўген Прыгожын і кіраўнік самаабвешчанай ДНР Дзяніс Пушылін заявілі, што “вагнераўцы” цалкам захапілі украінскі горад Саледар.
Прыгожын – дэзертырства ўкраінцаў не было
– Падраздзяленні ПВК «Вагнер» узялі пад кантроль усю тэрыторыю Соледара. У цэнтры горада ўтвораны кацёл, у якім вядуцца гарадскія баі. Колькасць палонных будзе паведамлена заўтра. – гаворыцца ў начной афіцыйнай заяве Прыгожына на яго тэлеграм-канале – Яшчэ раз хачу падкрэсліць, што ў штурме Салядара не ўдзельнічалі ніякія падраздзяленні акрамя байцоў ПВК «Вагнер».
Пры гэтым кіраўнік “Вагнера” абверг чуткі пра дэзерцірства салдат ЗСУ з Саледара: “Сённяз’явілася інфармацыя, што ў групоўку пад Бахмут перакінутыя супрацоўнікі СБУ, задачай якіх з’яўляецца спыніць дэзерцірства ў шэрагах ВСУ. Давайце будзем сумленнымі адзін з адным. Гэта не так. Украінская армія адважна змагаецца за Бахмут і Саледар. На заходніх ускраінах Саледара ідуць найцяжкія кровапралітныя баі. ВСУ з гонарам абараняюць тэрыторыю Саледара. Таму інфармацыя пра іх масавае дэзерцірства не адпавядае рэчаіснасці.
Салдат ЗСУ – сітуацыя крытычная
Пра стан рэчаў у Саледары карэспандэнту агенцтва CNN расказаў адзін з байцоў украінскай арміі, неназваны ваеннаслужачы 46-ай аэрамабільнай брыгады:
– Сітуацыя крытычная. Складаная. Мы трымаемся да апошняга.
Ваеннаслужачы апісаў дынамічнае поле бою, дзе будынкі штодзень пераходзяць з рук у рукі, а падраздзяленні не могуць адсочваць рост колькасці загінуўшых.
– Ніхто вам не скажа, колькі ёсць загінуўшых і параненых. Таму што ніхто не ведае дакладна. Ні адзін чалавек. Ні ў штабе. Нідзе. Пазіцыі бяруцца і здаюцца пастаянна. Тое, што сёння было нашым домам, заўтра становіцца домам “Вагнера”. У Саледары ніхто не лічыць загінуўшых – сказаў ён.
Па словах вайскоўца, па стане на вечар 10 студзеня было незразумела, якую частку горада ўтрымліваюць расейцы.
Інфармацыю пра акружэнне украінскіх вайскоўцаў абвяргае журналіст Юрый Бутусаў, які знаходзіцца ў Саледары ў гэтыя дні:
– Расійскія каналы распаўсюджваюць дэзінфармацыю па абстаноўцы на фронте. Ніякіх акружэнняў нашых войскаў няма.
