Недавер, насцярожанасць, адстароненасць. Бадай, гэта галоўныя эмоцыі, якія можна прачытаць на тварах людзей, сагнаных на “пасяджэнні інфармацыйна-прапагандысцкіх груп”, як яны самі сябе называюць, што прайшлі на Магілёўшчыне 18 красавіка. Прычым гэта адносіцца не толькі да тых людзей, што ў зале. Адведзеныя ў бок позіркі, напружаныя і занятыя цяжкімі думкамі твары людзей у прэзідыўме таксама шмат пра што кажуць.
Правда, дети волнуют пропагандиста агрорежима ровно столько, сколько Остапа Бендера волновали беспризорники.
Не совсем в детях дело, даже совсем не в детях. И молдавские дети даже не повод, чтобы еще раз поупражняться в оскорблении жителей соседних стран и лишний раз обозвать их нацистами. Досадный бюрократический инцидент с автобусом произошел на фоне общего обострения ситуации на границе.
Идеологам припекло. И припекло всерьез, поскольку стало понятно – санкции начали работать. Терпению поляков, латышей и литовцев пришел конец. Они, как люди интеллигентные и воспитанные, до поры до времени пропускали мимо ушей постоянные оскорбления со стороны Лукашенко и соучастников его преступлений. Пытались говорить с ними на языке цивилизованных людей, но в ответ получали только агрессию.
Один за другим закрываются контрольно-пропускные пункты. Покончено с транзитом в Россию через Беларусь дорогостоящих автомобилей, разворачиваются на сто восемьдесят градусов фуры. И это – только начало.
Помнится, еще в начале репрессий, Андрей Муковозчик обещал, что власть дойдет до каждого. И дошла. Такого уровня беззакония Европа не видела со времен средневековья. Ну, а теперь очередь за самим Андреем Николаевичем и такими, как он, “победителями” санкций.
Настоящими санкциями только-только запахло. Отсюда и «беспокойство» Муковозчика за молдавских детей. Он ведь поумнее Азаренка будет и прекрасно понимает, что начинается. Санкции в их нормальном, а не дырявом понимании поставят агрохунту даже не на колени, а раком, как в случае с углеводородами. Без всяких бомб и ракет. Просто и элегантно.
Поэтому, Андрею Николаевичу, следуя рекомендациям великого комбинатора, можно смело переходить от сбора средств на беспризорников, к реализации плана капитального ремонта всебелорусского Провала экономики.
А то ведь провалится, и тогда всем, кто сегодня кормится из бюджета, включая идеолого-боровов вроде Муковозчика придется на собственной шкуре испытать третье предсказание Остапа Бендера и искать утешение в пошлой пословице “Бедность – не порок”.
То ли председатель, оговорился, то ли кричевские журналисты опечатались
Занимательный эпитет, описывающий наши доходы, можно увидеть на сайте “Кричев Live”.
Даже если это опечатка, то опечатка знаковая. Скорее всего, председатель Кричевского райисполкома Андрей Седуков назвал зарплату процветающих белорусов не стальной, а стабильной.
Но ведь так и подмывает поупражняться в определениях белорусской зарплаты! Ее можно назвать высеченной из гранита или железобетонной, незыблемой, как скала или бездонной, как океан.
На самом же деле проблема кроется не в оговорках или опечатках, а в пропагандистской скороговорке о стабильности, всеобщем благоденствии и мирном небе над головой.
Это заклинание власти Беларуси повторяют так часто, что и оговориться немудрено.
Нягледзячы на нясмелыя спробы прапаганды традыцыйнага Дзеда Мароза, жыхары Крычава па звычцы ўпрыгожваюць вокны і балконы цацкамі Санта-Клауса.
Апошнія месяцы ў Беларусі адзначаны прыкметамі барацьбы з “чужымі заходнімі каштоўнасцямі”. Робіцца гэта млява і без іскрынкі, але час ад часу здараюцца канвульсіі барацьбы з ёлачнымі ўпрыгажэнні, дзіцячымі лялькамі і навагоднімі персанажамі. Барацьба нібыта ідзе па лініі “сваё – чужое”, але пад “сваім” разумеецца зусім не беларускае, а савецкае.
Нядаўна з крытыкай на цацкі монстра Хагі Вагі абрынулася раёнка “Веснік Чэрыкаўшчыны”, пра што пісалі mogilev.media. А вось на аграсядзібе ў Чэрвенскім раёне Мінскай вобласці наогул было забаронена праводзіць навагодняе мерапрыемства з удзелам Санта-Клауса і эльфаў, як паведамляе telegraf.news.
У аснове падобных праяваў беларускай прапаганды – кансерватызм і антызаходніцтва. Супрацоўнікі дзяржаўных СМІ часта дазваляюць сабе зняважлівыя выказванні пра вобраз Санта-Клауса, а адзіная фабрыка ёлачных цацак “Грай” у Беларусі працуе пад лозунгам «Делаем не Санта-Клаусов, а Дедов Морозов», пра што пісала дзяржаўная “Мінская праўда”.
На Магілёўшчыне шмат у якіх гарадах перад наступленнем Новага Года быў праведзены шэраг святочных мерапрыемстваў, якія падкрэслена рабіліся ў стылістыцы савецкага вобразу Дзеда Мароза з унучкай Снягуркай. Не выключэннем быў і Крычаў, дзе прапаганда “традыцыйных” каштоўнасцей адзначэння навагодніх святаў прайшла досыць актыўна. У канцы 2022 года адбылося штогадовае шэсце Дзедаў Марозаў са Снягуркамі па вуліцы Камсамольскай.
Акрамя таго на сёлетнія навагоднія святы ў палацы Пацёмкіна-Галынскіх была адкрыта рэзедэнцыя Дзеда Мароза, у якой прайшлі мерапрыемствы для дзетак рознага ўзроста.
Будынкі і тэрыторыі навучальных ўстаноў Крычава таксама ўпрыгожвалі выключна савецкімі навагоднымі персанажамі.
Што цікава, яшчэ на леташнія калядныя і навагоднія святы мясцовыя ідэолага Санты не цураліся – пры ўваходзе ў будынак чыгуначнага вакзала ў Крычаве стаяла менавіта яго надутая постаць.
Што ж да простага люду? Мы прайшліся па вуліцах Крычава і заўважылі, што да намаганняў ідэолагаў паставіць перад абавацелем сцяну, якая б адрэзала яго ад звыклых традыцый святкавання людзі ставяцца прынамсі абыякава. Вось болкон з Сантай, вось вакно з персанажам у кароткай шубейцы і штоніках.
І так дом за домам – недзе фігурка, недзе малюнак на вакне. Змаганне са святам, змаганне з радасцю, змаганне з дзіцячымі перажываннямі, чаканнямі, наіўнай верай і любоўю – каму яно патрэбна, падумалася міжволі. Што гэта за людзі?
Прапагандысцкі Тэлеграм-канал Freedom of Poland, які мае 17 (сямнаццаць) падпісчыкаў і пазіцыянуе сябе як пляцоўка для змагання за інтарэсы польскага народа, паведаміў пра масавае шэсце па Пажарным завулку ў Магілёве.
Удзельнікі шэсця трымалі ў руках абразлівыя раздрукаваныя матэрыялы і скандавалі на рускай мове “Свободу польскому народу”. Па размешчаным на канале відэа можна зрабіць выснову, што шэсце абмежавалася адлегласцю ў некалькі дамоў па Пажарным завулку.
Яшчэ ў 2005 годзе Уладзімір Пуцін тлумачыў, што Клайпеда са старажытных часоў з’яўляецца спрадвечнай рускай зямлёй. Такая «дробязь» як тое, што Клайпеда (Мемель) 700 гадоў належала германцам, а да гэтага балтам, рускага дыктатара не бянтэжыць – піша atviraklaipeda.lt
Пішам, як вайна ва Ўкраіне ўплывае на жыццё еўрапейскіх гарадоў, якія маюць партнёрскія дачыненні з гарадамі Магілёўскай вобласці.
Расійскі правадыр сказаў недарэчнасць, але слова яго святое для рускіх прапагандыстаў.Таму гэтае глупства стала расійскай дактрынай. Беспрынцыповая расійская прапагандысцкая машына, якая атрымлівае на распаўсюджванне хлусні за мяжой каля 2 мільярдаў долараў ЗША ў год, нясе глупства аб тым, што ёсць магчымасць вярнуць Клайпеду ў абдымкі Расіі прававым шляхам.
«Дзе дакументы, якія дазваляюць перадачу Віленскага краю ці Клайпедскага порта Літве? Вярхоўны Савет СССР такога рашэння не прымаў. Давайце сфармуем камісію і вырашым. Вярніце Клайпеду, вярніце Віленскі край. У іх была канстытуцыя: усяго тры гарады – Каўнас, сталіца Літвы, Шаўлі, Панявеж. Што ж, тры гарады вашыя, усё астатняе трэба вярнуць. Гэта наша тэрыторыя. Мы атрымалі гэта дзякуючы вайне. А Сталін быў добры і аддаў. Узяў у беларусаў, аддаў літоўцам. Ён забраў у немцаў Памеранію і Сілезію і аддаў іх палякам…» – так у 2018 годзе заяўляў цяпер ужо нябожчык дэпутат расійскай Думы і лідэр ліберальна-дэмакратычнай партыі Расіі, Уладзімір Жырыноўскі.
Як прапаганда хлусіць
Расійская прапаганда ставіць пад пытанне прыналежнасць Клайпедскага краю Літве сыходзячы з таго, што на момант заканчэння Другой Сусветнай вайны ён не належыў Літве. Але ігнаруецца той факт, што Германія аддзяліла гэты край ад Літвы ў сакавіку 1939 года пасля заключэння Пакта Молатава-Рыбентропа.
У 2014 годзе, пасля таго, як расійскія вайскоўцы ціха ўвайшлі ва ўкраінскі Крым, дзейная ў Літве грамадская ўстанова Būkime vieningi падзялілася апублікаванай парталам «avaaz.org» петыцыяй са зваротам на рускай мове да рускамоўных жыхароў Літвы, заклікаючы іх запатрабаваць далучэння Клайпеды да Расіі.
Ці існуюць дакументы, што Клайпеда належыць Расіі?
Што такіх дакументаў няма, пацвердзіў і сам В. Жырыноўскі, заявіўшы, што “мы атрымалі яе дзякуючы вайне”. І ні ў адным міжнародным судзе Расія не зможа прад’явіць ніякіх дакументаў, якія пацвярджаюць яе правы на Клайпеду і Клайпедскі край. Калі б такія юрыдычныя дакументы і аргументы існавалі, Расія ўжо даўно б пачала судзіцца.
Асуджэнне Пуціным пакта Молатава-Рыбентропа.
Яшчэ ў 2005 годзе падчас прэс-канферэнцыі, адказваючы на пытанне латвійскага журналіста, прэзідэнт Расіі пацвердзіў, што ў 1989 годзе “ім начыста было запісана”, што З’езд народных дэпутатаў Расіі асуджае пакт Молатава-Рыбентропа і лічыць яго юрыдычна несапраўдным.
Нібыта гэты акт не адлюстроўваў меркаванні савецкага народа, а быў асабістай справай Гітлера і Сталіна. “Вы хочаце, каб мы паўтаралі гэта кожны год?” – рытарычна пытаўся тады У. Пуцін. І сказаў, што «гэтае пытанне закрытае. Усё. Мы больш не будзем вяртацца да гэтага пытання».
Рэвізія адносінаў Расіі да пакту Молатава-Рыбентропа.
Пуцін не жадаў вяртацца да пакту, аднак вярнуўся. Адразу ж пасля таго, як увёў войска ў Крым і адарваў яго ад Украіны. А ўжо ў лютым гэтага года, калі пачалі забіваць украінскіх дзяцей, старых, усіх жыхароў, бамбаваць іх гарады і вёскі, расійская прапаганда, якая ўслаўляе свайго правадыра, стала лямантаваць аб тым, што яны імкнуцца вярнуць сабе ўсе свае старыя, “спрадвечныя” землі.
У апошняе дзесяцігоддзе пуцінская Расія захапіла частку Грузіі, Украіны. Украіну рабуюць, яе людзей забіваюць з жахлівым энтузіязмам. Скаляць зубы і на краіны Балтыі, і на ўвесь постсацыялістычны свет. Не ў сілах выхаваць агульначалавечыя каштоўнасці, яны мабілізуюць жывёльны інстынкты свайго народа і кажуць: ідзіце, бярыце сілай і рабуйце ўвесь свет. Ён – ваша законная здабыча.
Аб тым, што свет не бачыць у сённяшняй расійскай агрэсіі ні сэнсу, ні законных падстаў, сведчыць той факт, што ў кастрычніку 2022 года Генеральная Асамблея ААН галасамі 143 краін асудзіла анексію Расіяй акупаваных тэрыторый Украіны. А Расію падтрымалі толькі яна сама і чатыры дзяржавы, якія не маюць нічога агульнага з дэмакратыяй – Сірыя, Нікарагуа, Паўночная Карэя і Беларусь.
Юрыдычныя падставы прыналежнасці Клайпеды Літве.
Літоўскія гісторыкі падкрэсліваюць, што юрыдычнай падставай прыналежнасці Клайпедскага краю з’яўляюцца прынятыя ў 1923-1924 гадах рашэнні Канферэнцыі Амбасадараў, якімі Клайпедскі край у 1924 годзе быў перададзены Літве. Іншых міжнародна-прававых актаў, якія гавораць аб чыіх-небудзь правах на Клайпеду, няма.
migration.lt
Дамова аб Пабрацімстве Клайпеды і Магілёва была падпісана 8 сакавіка 1997.
27 лютага 2022 году, на трэці дзень уварвання расійскіх войск ва Ўкраіну, мэр Клайпеды заявіў аб спыненні пабрацімскіх сувязяў з расійскімі і беларускімі гарадамі. Паводле яго ён звярнуўся да кіраўніцтва гарадоў партнёраў, каб тыя супраціўляліся агрэсіі супраць Украіны, але рэакцыі не было. У афіцыйным спісе гарадоў пабрацімаў Клайпеды Магілёва няма.
Магілёў. media працягвае сачыць за жыццём Клайпеды, нягледзячы на спыненне партнёрскіх сувязяў з Магілёвам са спадзевам, што пабрацімства між гарадамі адновіцца.
Клайпеда месціцца на захадзе краіны і з’яўляецца портам на Балтыйскім моры. Насельніцтва 160 тысяч чалавек.
