Tag: «Строммашина»
Што чакае Быхаўскі і Мінскі рынкі ў Магілёве і прычым тут банкрутства завода “Строммашына”?
За інфармацыяй вакол продажу памяшканняў магілёўскага завода “Строммашына”, пра якую шмат пісалі рэгіянальныя СМІ, прыхаваўся адзін малазаўважны факт. Існуе верагоднасць, што рэканструкцыя і перафарматаванне памяшканняў завода-банкрута закране таксама лёс папулярных магілёўскіх барахолак – Быхаўскага і Мінскага рынкаў.
Так, у вялікім матэрыяле “Магілёўскіх ведамасцяў” пра далейшы лёс плошчаў “Строммашыны” гаворыцца паміж іншага наступнае:
“Як растлумачыў начальнік упраўлення архітэктуры і горадабудаўніцтва Магілёўскага гарвыканкама – галоўны архітэктар горада Дзмітрый Бабкуноў – будынак ліцейнага цэха знясуць, астатнія карпусы цэхаў і адміністрацыйных будынкаў прадпрыемства будуць выкарыстоўвацца для стварэння поліфункцыянальнай прасторы з аб’ектамі гандлю, абслугоўвання, культурна-забаўляльнага прызначэння.
З’явяцца магчымасці і для камфортнага пераносу Мінскага і Быхаўскага рынкаў (выдзелена намі – М.М.) з уладкаваннем вялікай аўтастаянкі. Ад падобнай рэканструкцыі выйграюць усе – і гараджане, і прадпрымальнікі. Але яна будзе весціся па спецыяльным праекце.”
Што Мінскі, што Быхаўскі рынкі – даўні галаўны боль, калі не мазоль для магілёўскага чынавенства. Хаатычнасць барахолкі цяжка ўкладваецца ў іх светаўспрыняцце. Ужо дзесяцігоддзямі можна назіраць, як спарадычна міліцыянты ганяюць бабулек з картонкамі каля Мінскага рынка. Альбо як іх спрабуюць выціснуць на вечна пустыя прылаўкі, абсталяваныя за цэнтральным уваходам, далей ад вуліцы Першамайскай.
Магчыма, і найбольш верагодна, што цэнтральнай задачай у плане пераноса Мінскага і Быхаўскага рынкаў з’яўляецца паляпшэнне гандлёвых умоваў для сур’ёзных прадпрымальнікаў і іх пакупнікоў. Аднак разам з гэтым могуць быць прынятыя і чарговыя кардынальныя меры, якія могуць пакінуць горад без гэтых унікальных рынкаў з іх разняволенай атмасферай дробнага вулічнага гандлю. А хацелася б нагадаць, што падобныя “блашыныя” кірмашы ва ўсім свеце – цэнтр турыстычнага прыцягнення, люднае месца, якое прыцягвае натоўпы цікаўных.
Фота: mogilev.media
Магілёўскую “Строммашыну” прадалі. Новы ўласнік – фірма, што здае памяшканні ў арэнду
Па выніках аўкцыёна 70 000 квадратных метраў у цэнтры горада прадалі за 1,76 мільёны даляраў.
21 верасня адбыўся аўкцыён па продажы магілёўскага завода “Строммашына” – паведамляе realt.by. Першапачаткова маёмасць завода выставілі на таргі ў ліпені за 26,7 млн рублёў. Прычына – даўгі прадпрыемства. Але на некалькі таргоў не было заявак. У выніку цана знізілася на 80%. Лот выставілі за 8 млн рублёў з паніжэннем цаны да мінімальнай у 5,34 млн рублёў.
У аўкцыёне было два ўдзельнікі, але адзіную стаўку зрабіў удзельнік № 1 у 15.30 – гэта значыць за поўгадзіны да заканчэння таргоў. Ім аказалася кампанія «Тведас», якой маёмасць завода дасталася за 5 738 812 рублёў або каля 1,76 млн даляраў.
Фірма “Тведас” спецыялізуецца на тым, што здае ў арэнду свае памяшканні (ёй належыць, напрыклад, гандлёвы цэнтр на рагу Бульвара Непакораных і Астроўскага) альбо памяшканні, якія арандуе сама. Заснавальнікам і кіраўніком фірмы фігуруе Сяргей Лапін.
Кампаніі дасталіся аб’екты нерухомасці, энергетычнай інфраструктуры і добраўпарадкавання. Плошчы – больш за 70 тысяч квадратных метраў. Яно размяшчаецца на ўчастку ў 13,5 гектара ў цэнтры Магілёва.
Участак былой “Строммашыны” паводле заканадаўства можа забудоўвацца пад грамадзянскую, жылую, транспартную інфраструктуру.
Фота: mogilev.media
“Строммашыну” зноў будуць прадаваць, кошт зніжаны на 80%
Магілёўскі завод “Строммашына” чарговы раз выстаўлены на аўкцыён – уся маёмасць адным лотам. Папярэднія спробы прадаць прадпрыемства за 26,6 мільёнаў рублёў, пра што пісалі mogilev.media скончыліся беспаспяхова. Цяпер завод выстаўлены на продаж з паніжэннем цаны на 80% – гаворыцца ў паведамленні аўкцыённай пляцоўкі “Белрэалізацыя”. Цяпер стартавы кошт складае крыху больш за 8 мільёнаў рублёў. У выпадку, калі ніхто не паставіць на гэткую суму, адбудзецца паэтапнае паніжэнне цаны да 5,3 мільёнаў рублёў.
Увесну гэтага года «Строммашына» была прызнана банкрутам.
Фота: mogilev.media
27 ліпеня ў гісторыі. 200 гусараў супраць 30 000 маскавітаў. Суверэнітэт Беларусі. Заснаванне Скідзеля, геаграфічнага саюза.
Дзень нараджэння гамбургера.
27 ліпеня 1900 года амерыканскі гастраном Луі Лесінг прадаў першы гамбургер.
Ён атрымаўся выпадкова, калі скончыліся стэйкі. Лесінг пасмажыў катлету з рэшткаў мяса і паклаў яе паміж двума круглымі булачкамі, дадаў соус і лісцік салаты. Бутэрброд спадабаўся кліенту.
Гамбургеры атрымалі шырокую вядомасць у 1904 годзе на Сусветнай выставе ў Сэнт-Луісе. А пачалі распаўсюджвацца па свеце з 1948 года разам з заснаванай сеткай McDonald’s.
Гамбургер нароўні з джынсамі застаецца сімвалам амерыканскай культуры і самай дэмакратычнай ежай.
1320 год. Войска Вялікага княства Літоўскага перамагло ў бітве пад Меднікамі рыцараў Тэўтонскага ордэна.
Крыжакі страцілі ўсіх 40 братоў-рыцараў і іх дапаможны кантынгент. І гэта адбылося за 90 гадоў да Грунвальдскай бітвы, пасля якой ордэн перастаў існаваць.
1581 год. Да Магілёва падышлі маскоўскія акупанты і спалілі неўмацаваныя пасады. 200 гусараў абаранілі горад.
Гэта адбылося пад час Лівонскай вайны (1558-1583). Маскоўскае войска на чале з М. Катыровым-Растоўскім, А. Хварасцініным. і іншымі ваяводамі скарысталася перамір’ем паміж ваюючымі бакамі і раптоўна напала на ВКЛ, выбраўшы аб’ектам нападу Беларускае Падняпроўе.
Былі выпалены пасады за Дубравенкай, Лупалава, Падміколле. Сярод рускіх быў «ваявода данскіх казакоў Ярмак Цімафеевіч – атаман казацкі…» – будучы заваёўнік Сібіры.
Рускія войскі аблажылі магілёўскі замак, але, нягледзячы на перавагу ў сіле, яны не змаглі захапіць горад.
Каля 200 гусараў разам з гараджанамі на працягу 7 гадзін абаранялі Магілёў ад 30-тысячнага маскоўскага-татарскага войска. Гусары абаранялі не на сценах, біліся ў чыстым полі. У вырашальны момант бою да Магілёва падышлі атрады ВКЛ на чале з Троцкім, Казаноўскім і Цемруком. Маскоўскім ваяводам падалося, што ім супрацьдзейнічаюць галоўныя сілы ВКЛ, і яны загадалі перапраўляцца праз Дняпро.
У момант пераправы ліцвіны нанеслі вялікія страты ворагу, шмат маскоўскіх салдат было забіта і паранена. Летапісец паведамляў: «Страшно было трупу московского гледети, реку Днепр силным трупом язовища загородили, иж колко недель днепровое рыбы не ядали и воды не пивали, для великого гнюсу…». Пераправіўшыся на левы бераг Дняпра, маскоўскія акупанты спалілі на сваім шляху ўсе вёскі.
1644 год. Паводле прывілея караля Рэчы Паспалітай Уладзіслава IV Вазы заснаваны горад Скідзель.
Сёння – горад у Гродзенскім раёне, 9,7 тысяч чалавек, на р. Скідзелька. Вядомы сваімі цукровым камбінатам і племптушкарэпрадуктарам «Юбілейны».
1697 год. Памёр Дамінік Мікалай Радзівіл (1648/1653-1697).
Дзяржаўны дзеяч ВКЛ.
Удзельнічаў у бітве з туркамі пад Хоцінам (1673), у вайне 1683 года. Падскарбі надворны літоўскі, падканцлер літоўскі, вялікі канцлер літоўскі, маршалак Трыбунала Літоўскага, староста лідскі, ваўкавыскі, вярбілаўскі, ардынат клецкі.
Пасол на шматлікія соймы.
1909 год. У Магілёве нарадзіўся Ілля Сяргееў (1909-1991).
Герой Сацыялістычнай Працы.
У 1944-1965 гадах – старшыня прыгараднага Ордэна Працоўнага Чырвонага Сцяга калгаса “Камінтэрн” (зараз – ААТ “Палыкавічы”)
Памёр 27 мая 1991 года.
У 2021 годзе на будынку канторы ААТ “Палыкавічы” у яго гонар адкрыта мемарыяльная ўыльда.
1910 год. Памёр Уладзіслаў Дыбоўскі (1838-1910).
Прыродазнавец, палеантолаг, фалькларыст.
Збіраў беларускі фальклор. У штогодніку «Zbiór Wiadomości do Antropologii Krajowej» апублікаваў «Беларускія прыказкі з Навагрудскага павета», «Беларускія загадкі з Мінскай губерні».
Даследаваў выкапнёвыя рэшткі Усходняй Прыбалтыкі, Сібіры, флору i фаўну Навагрудчыны i іншых мясцін Расійскай імперыі.
За ўдзел у паўстанні 1863–1864 гадоў адседзеў у турме.
1922 год. У Бруселі заснаваны Міжнародны геаграфічны саюз.
Міжнароднае навуковае аб’яднанне географаў. Месца размяшчэння Сакратарыята – Дэлі, Індыя. Першы Міжнародны геаграфічны кангрэс прайшоў у 1871 годзе ў Антверпене.
Геаграфічны саюз аб’ядноўвае больш 88 краін.
7 сакавіка 2022 году прыпынена членства Рускага геаграфічнага таварыства з прычыны расійскай агрэсіі ва Украіну.
Беларускае геаграфічнае таварыства – член Міжнароднага геаграфічнага саюзу з 1991 году.
Першы тэрытарыяльны (абласны) аддзел Беларускага гаеаграфічнага таварыства – Магілёўскі, створаны ў 1959 годзе.
1923 год. Нарадзілася Таццяна Карпінская (1923-1943).
Магілёўская камсамолка-падпольшчыца.
У Вялікую Айчынную вайну член падпольнай групы К. Мэтэ. Кватэра Карпіпскіх па вуліцы Вялікая Грамадзянская была асноўнай яўкай падпольшчыкаў. Тут Таня і яе маці друкавалі ўначы па пішучай машынцы падпольную газету «За Родину» (пазней – «За Советскую Родину»), лістоўкі і зводкі Саўінфармбюро, захоўвалі боепрыпасы і медыкаменты для партызан, данясенні разведкі. У сакавіку 1943 нацысты арыштавалі Карпінскіх і пасля жорсткіх катаванняў расстралялі ў ліпені 1943 года.
Пасмяротна ўзнагароджана ордэнам Айчыннай вайны 1-й ступепі. Яе імем названы завулак у Магілёве і карабель. На будынку СШ №1 (да рэвалюцыі – прыватная Марыінская жаночая гімназія) г. Магілёва, якую яна скончыла (1941), усталявана мемарыяльная дошка.
1941 год. Пачала выдавацца «Менская газэта».
Да 5 лютага 1942, потым да 28 чэрвеня 1944 як “Беларуская газета”. Выдавалася на беларускай мове. Самае буйное беларускае антысавецкае перыядычнае выданне ў перыяд Другой сусветнай вайны. Рэдактары: А. Сянькевіч, У. Казлоўскі, А. Дземчанка, М. Шкялёнак.
Інфармавала пра дзейнасць Беларускай народнай самапомачы, Беларускай краёвай абароны, Беларускай цэнтральнай рады, Саюза беларускай моладзі. Шмат увагі аддавала праблемам моўнай палітыкі, выкладання ў пачатковай школе, падрыхтоўкі настаўніцкіх кадраў, выхавання нацыянальнай самасвядомасці, арганізацыі культурнага жыцця на месцах.
Друкавала папулярныя нарысы па гісторыі і культуры Беларусі. На старонках газеты змешчаны ўспаміны ўдзельнікаў грамадзянскай вайны, матэрыялы пра сталінскія злачынствы – артыкулы пра Катынскі расстрэл, лагеры НКУС, успаміны Ф. Аляхновіча, сведчанні былых вязняў, творы Н. Арсенневай, Л. Геніюш, М. Зарэцкага, М. Багдановіча, М. Загорскага, літаратурна-крытычныя артыкулы, рэцэнзіі.
Выйшла 272 нумары.
1955 год. Нарадзіўся Барыс Лазука.
Мастацтвазнавец, педагог. Кандыдат мастацтвазнаўства (1989).
Даследчык беларускага мастацтва XVII–XVIII стагоддзяў, барока.
Працаваў у Віцебскім педінстытуце, Міністэрстве культуры, прарэктарам і загадчыкам кафедры Беларускай акадэміі мастацтваў, загадчыкам аддзела старажытнай беларускай культуры Інстытута мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору НАНБ, дырэктарам Музею старажытнабеларускай культуры.
Даследчык беларускага мастацтва XVII-XVIII стагоддзяў, праблем барока. Аўтар вучэбнага дапаможкіка «Гісторыя мастацтваў».
1969 год. Памёр ураджэнец в. Байлюкі (зараз – Глускі раён) Яўхім Кіпель (1895-1969).
Педагог, дзеяч беларускай эміграцыі.
Член Навукова-тэрміналагічнай камісіі пры Наркамасвеце БССР, сакратар аддзелу прыроды і народнай гаспадаркі Інстытуту беларускай культуры.
Двойчы арыштоўваўся савецкімі органамі ўнутраных спраў. Быў фігурантам сфальсіфікаванай крымінальна-палітычнай справы «Саюзу вызвалення Беларусі». Рэабілітаваны 10 чэрвеня 1988.
Аўтар кнігі ўспамінаў пра савецкія лагеры «З іхняга раю».
Стваральнік Аб’яднання беларускіх вязняў савецкіх лагераў.
Член Беларускага кангрэсавага камітэту Амерыкі. Публікаваўся ў беларускай эмігранцкай прэсе. Успаміны Яўхіма Кіпеля захоўваюцца ў архіве Беларускага інстытуту навукі і мастацтва ў Нью-Ёрку.
1981 год. Нарадзіўся Арцём Арашонак.
Беларускі пісьменнік, перакладчык.
Фіналіст літаратурнага конкурса імя Н. Арсенневай Беларускага ПЭН-цэнтра.
Аўтар кніг сэнр’ю, танка, кароткай прозы, прозы.
Друкаваўся ў «Нашай ніве», «Літаратуры і мастацтве», «Дзеяслове», «ARCHE», ўматлікіх альманахах, зборніках.
Адзін са 198 перакладчыкаў, што прымалі ўдзел у стварэнні фундаментальнай анталогіі беларускага перакладу «Галасы з-за небакраю».
Аўтар перакладаў на беларускую мову Г. Гесэ, Э. Фрыда, Э. Рэмарка, Г. Бёля, К. Нёстлінгер, І. Бадмерсгоф, Р. Лінке, Х. Крупы, Г. Айгі і іншых.
Яго творы перакладзены на англійскую, польскую і рускую мовы.
1984 год. Памёр Зіновій Бабій (1935-1984).
Украінскі і беларускі оперны спявак, акцёр. Народны артыст. Пры жыцці яго называлі «Беларускі Арфей» або «Наш Каруза».
Вучыўся ў Кіеўскай і Беларускай кансерваторыях, працаваў у ансамбле песні і танца Прыкарпацкай ваеннай акругі, оперных тэатрах Кіева, Львова, у Дзяржаўным тэатры оперы і балета Беларусі.
Характару голасу і артыстычнай індывідуальнасці спевака ў найбольшай ступені адпавядалі партыі драматычнага плана.
Талент і майстэрскае валоданне голасам дазволілі артысту ствараць непаўторныя вобразы на сцэне, у тым ліку, у класічных операх – Фаўст («Фаўст» Ш. Гуно), Хазэ («Кармэн» Ж. Бізэ), Каніо («Паяцы» Р. Леанкавала), у творах рускіх кампазітараў — Герман («Пікавая дама» П. Чайкоўскага), Арэст («Арэстэя» С. Танеева), у операх нацыянальнага рэпертуару – Сяргей («Алеся» Я. Цікоцкага).
Меў вялікі канцэртны рэпертуар, які ўключаў 18 сольных праграм з твораў розных эпох і стыляў.
Гастраляваў у Балгарыі, Венгрыі, ГДР, Польшчы, Францыі, Канадзе.
1990 год. Вярхоўны Савет БССР прыняў Дэкларацыю аб дзяржаўным суверэнітэце БССР.
Ініцыятыва належала Сойму Беларускага Народнага Фронту «Адраджэнне». За прыняцце Дэкларацыі прагаласавала 229 дэпутатаў.
25 жніўня 1991 году пасля спробы дзяржаўнага перавароту ў Савецкім Саюзе Дэкларацыя аб дзяржаўным суверэнітэце набыла статус канстытуцыйнага закона і захоўвала юрыдычную сілу да 15 сакавіка 1994 году.
Ад 1991 да 1996 году галоўнае нацыянальнае свята – Дзень незалежнасці, быў прымеркаваны да даты прыняцця «Дэкларацыі».
У 1996 году з ініцыятывы Аляксандра Лукашэнкі быў праведзены рэферэндум, у выніку якога Дзень незалежнасці быў перанесены на 3 ліпеня.
1991 год. Адкрыта мемарыяльная дошка ў памяць аб загінуўшых вязнях канцлагера на тэрыторыі магілёўскага завода «Строммашына».
Дошка адкрыта па адрасе вуліца Першамайская, 83 (дарэвалюцыйны дом генерала М. Цынамзгварава, зараз – будынак тэлерадыёкампаніі).
У 1941 годзе на тэрыторыі завода імя Дзімітрава (пасля вайны – «Строммашына») СС быў створаны лагер прымусовай працы для абслугоўвання сваіх падраздзяленняў на акупаваных тэрыторыях.
У працоўны лагер накіроўвалі ўсялякага роду майстравых людзей, як з цывільнага насельніцтва, так і з ваеннапалонных.
2008 год. Памёр Валерый Міронаў (1927-2008).
Беларускі артыст балета, педагог. Народны артыст.
Вядучы саліст Дзяржаўнага тэатру оперы і балета Беларусі, выканаўца роляў у шматлікіх пастаноўках «Князь-возера», «Лебядзінае возера», «Спячая прыгажуня».
Скончыў Маскоўскае харэаграфічнае вучылішча. Служыў у Дзяржаўным тэатры оперы і балета Беларусі, выкладаў у Беларускім харэаграфічным вучылішчы.
Танцоўшчык пераважна лірычнага плана, з рамантычнай накіраванасцю. Мастацтва Міронава вызначалі пераканальнасць у раскрыцці ўнутранага свету персанажаў, чысціня і лёгкасць выканання, высокая тэхніка дуэтнага танца.
У нацыянальных балетах стварыў рэльефныя вобразы Васіля («Князь-возера» В. Залатарова), Алеся («Святло і цені» Г. Вагнера).
2018 год. Назіралася самае доўгае месяцавае зацьменне XXI стагоддзя.
Зацьменне было цалкам бачна ва Усходняй Афрыцы, Цэнтральнай і Паўднёвай Азіі, у Антарктыдзе. У Паўднёвай Амерыцы, Заходняй Афрыцы і Еўропе зацьменне пачалося пры ўзыходзе Месяца, ва Усходняй Азіі і Аўстраліі — наадварот, пры захадзе.
18 ліпеня ў гісторыі. Пажар ў Рыме. Уцёкі польскага караля. Перамога Т. Касцюшкі. Путч у Іспаніі. Нараджэнне беларуса «Mr. Nyet», Intel.
64 год. У ноч з 18 на 19 ліпеня, пачаўся жудасны пажар у Рыме.
За тыдзень пажару з 14 раёнаў выгарэла ўшчэнт 4, большай часткай – 7. Мноства цудоўных храмаў, палацаў і грамадскіх збудаванняў ператварылася ў руіны, сотні гараджан загінулі, паўсюль панавала паніка.
Нарадзіліся чуткі, што Рым падпалены па загадзе імператара Нерона, які задумаў “расчысціць” сталіцу для далейшай грандыёзнай перабудовы. Сам Нерон апрануты ў тэатральны касцюм назіраў за пажарам, граў на ліры і дэкламаваў паэму аб гібелі Троі.
Нерон абвінаваціў у пажары хрысціянскую абшчыну, справакаваўшы, такім чынам, першыя ў Рымскай імперыі ганення на хрысціян.
1574 год. Пабыўшы крыху больш за год польскім каралём і Вялікім князем ВКЛ, Генрых III Валуа ўцёк на радзіму і заняў французскі трон.
Каралём Францыі ён зрабіў занадта шмат саступак пратэстантам і праз 15 гадоў быў зарэзаны манахам-фанатыкам. Смерць нялюбага караля парыжане адсвяткавалі масавымі гуляннямі, а каталіцкія цэрквы – падзячнымі імшамі.
1613 год. Памёр Іпацій (Адам) Пацей (1541-1613).
Царкоўны і дзяржаўны дзеяч Рэчы Паспалітай, пісьменнік-палеміст, асветнік, фундатар школ.
Прамовы вёў у асноўным на беларускай мове. Абаронца царкоўнай уніі, змагар за канфесійную талерантнасць.
Першым у беларускай літаратуры сфармуляваў ідэю роўнасці грамадзянскіх і палітычных правоў для людзей свецкага і духоўнага станаў.
1792 год. Армія ВКЛ на чале з Т. Касцюшкам разбіла расійскае войска М. Кахоўскага пад Дубенкай.
Касцюшка адбіў атаку праціўніка, які колькасна пераўзыходзіў яго, умела выкарыстоўваючы перашкоды мясцовасці і палявыя ўмацаванні. Маючы толькі 5 300 жаўнераў ён перамог 25 000 рускіх. Перамога паказала геніальнасць Касцюшкі.
1903 год. У Магілёве ўрачыста закладзены Трохсвяціцельскі храм.
Храм у імя Трох Свяціцеляў праваслаўнай царквы Васіля Вялікага, Рыгора Багаслова, Іаана Залатавуста. Архітэктар П.Калнін.
Будаўніцтва было скончана ў 1914 годзе.
Храм, пабудаваны ў формах рускай архітэктуры, мае ў плане форму крыжа і ўвянчаны сямю купаламі, над уваходам – званіца.
У час знаходжання ў Магілёве Стаўкі Вярхоўнага галоўнакамандуючага сабор часта наведваў расійскі імператар Мікалай II.
З невялікімі перапынкамі царква дзейнічала да 1959 года. У 1961 годзе зачынена і апаганена, будынак быў аддадзены пад клуб завода «Строммашына». Тады ж была знесена званіца, а з будынка знялі купалы і крыжы. Амаль праз 30 гадоў будынак вярнулі вернікам, 25 снежня 1989 года храм зноў быў асвечаны і пачаў дзейнічаць.
1909 год. У в. Старыя Грамыкі Веткаўскага раёна нарадзіўся Андрэй Грамыка (1909-1989).
Савецкі дзяржаўны дзеяч, доктар эканамічных навук, дыпламат. Двойчы Герой Сацыялістычнай працы, старшыня Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР.
Ад імя СССР паставіў подпісы пры стварэнні ААН, зацвярджэнні Статута ААН. Кіраўнік дэлегацыі СССР на 22-х сесіях Генеральнай Асамблеі ААН, міністр замежных спраў СССР (1957-1985).
На Захадзе Грамыка атрымаў мянушку «Mr. Nyet» (Містар «Не») за своеасаблівы стыль вядзення перамоў. Грамыка вёў савецка-амерыканскія перамовы падчас Карыбскага крызісу, прадухіліў вайну паміж Індыяй і Пакістанам у 1966 годзе.
Памяць ўшанавана ў Гомелі (бюст, сквер), г. Ветка (вуліца, СШ № 1, помнік).
Памёр 2 ліпеня 1989 года.
1936 год. Адбыўся ваенны путч у Іспаніі. Пачалася грамадзянская вайна.
Вайна (ліпень 1936 – красавік 1939) паміж рэспубліканцамі і дыктатурай Франка. У ёй прымалі ўдзел на баку рэспубліканаў некалькі соцень беларусаў з 2 100 савецкіх “дабраахвотнікаў”.
Першымі Героямі Савецкага Саюза – беларусамі ў 1936 годзе сталі менавіта ўдзельнікі гэтай вайны Мікалай Сяліцкі і Павел Купрыянаў, першым Двойчы Героем у СССР стаў удзельнік вайны ў Іспаніі беларус Сяргей Грыцавец.
1939 год. Нарадзіўся Генадзь Шутаў (1939-2017).
Беларускі мастак-графік. Заслужаны дзеяч мастацтваў Беларусі, старшыня Віцебскай суполкі мастакоў.
Яго творы знаходзяцца ў калекцыях як Нацыянальнага мастацкага музея Беларусі, так і самых вялікіх і прадстаўнічых сусветных музеяў, такіх як The Metropolitan Museum of Art у Нью-Ёрку, Траццякоўская галерэя ў Маскве.
1943 год. У баі з карнікамі ў Бялыніцкім раёне загінуў 17-гадовы Леанід Лорчанка (1925-1943).
Падпольшчык і партызан 600-га партызанскага атрада.
Нарадзіўся ў Магілёве.
Падарваў 2 чыгуначныя масты і варожы эшалон.
У ліпені 1943 года яго атрад адбіваў атакі карнікаў. 18 ліпеня каля в. Антонава Буда Бялыніцкага раёна група прыкрыцця, у якую быў уключаны Лорчанка, уступіла ў бой з колькасна праўзыходным праціўнікам. Пасля таго, як скончыліся боепрыпасы, пакінуты адзін у жывых Леанід з апошняй супрацьтанкавай гранатай кінуўся ў гушчу войскаў суперніка.
Герой Савецкага Саюза (1965). У яго гонар у Бялынічах названы вуліца, школа, у Магілёве ўсталявана мемарыяльная дошка.
1968 год. У ЗША зарэгістравана кампанія “NM Electronics”.
Хутка перайменавана ў Intel. Кампанія – сусветны лідар вытворчасці працэсараў, чыпсетаў, паўправадніковых кампанентаў, сецевага абсталявання.
Кантралюе 75% рынку. Працуе больш за 110 000 чалавек. У 2022 годзе Intel набыла ізраільскага вытворцу чыпаў Tower Semiconductor.
1974 год. У польскім мястэчку Канстанцінаў уведзена ў строй самае высокае ў свеце збудаванне ХХ стагоддзя — мачта Варшаўскага радыё.
Яе вышыня дасягла 646,38 м. Нажаль мачта вагой 420 (іншыя даныя – 550 тон) абрынулася 8 жніўня 1991 года пад час правядзення рамонтных работ пры парывах моцнага ветру. Нават на сёння толькі два збудаванні большыя за Варшаўскую мачту: Бурдж-Халіфа (828 м, Дубай) і Merdeka 118 (678,9 м, Малайзія).
1979 год. Званне Ганаровы грамадзянін Магілёва прысвоена І.Д. Краснаштанаву (1900-1983).
Савецкі военачальнік, генерал-лейтэнант. Двойчы прадстаўляўся да звання Героя Савецкага Саюза.
У 1927-1932 гадах служыў у пагранатрадах у БССР.
Камандаваў 238-й стралковай дывізіяй, якая 27 верасня 1943 года вызваліла Клімавічы, у чэрвені 1944 года прымала ўдзел у вызваленні Магілёва, Шклова, Быхава.
Удзельнік Парада Перамогі.
29 чэрвеня ў гісторыі. Ягелончык – збіральнік зямель. Нараджэнне партызаншчыны. Таран над Магілёвам. Вызваленне Бабруйска. Нарадзіўся Сэнт-Экзюперы.
Ціхан (народны каляндар).
Ціхан-суцішнік. На святога Ціхана сонца ледзьве дыхае.
На Ціхана пявучыя птушкі заціхаюць (акрамя салаўя і зязюлі).
У гэты дзень заканчваецца маладое лета, падыходзіць сталае. Лета перасягнула гарачы ўзрост. Канчаюцца спякотныя дні. Ночы становяцца халаднейшымі.
Дзень завяршэння сяўбы жыта і пачатак вывазу гною. У гэты дзень талакой чысцілі хлявы, двары, а потым садзіліся абедаць усе разам – ладзілі свята для працаўнікоў, якія ўгнойвалі палі.
1440 год. Вялікім князем ВКЛ абраны Казімір Ягелончык (1427-1492).
Кароль польскі (1447-1492).
Пры абранні абяцаў вярнуць ВКЛ Валынь і Падолле захопленыя Польшчай, што пазней і было выканана. Вярнуў і Дарагічынскую зямлю. У Казіміра было 13 дзяцей. Аказваў матэрыяльную дапамогу студэнтам з дзяржаўнага скарбу. Выдаў Судзебнік, ліквідаваў удзельныя княствы.
Пры яго панаванні васалам Польшчы стала Мазавецкае княства, было далучана Асвенцімскае княства. У выніку трынаццацігадовай вайны з крыжакамі (1454-1466) вярнуў Памор’е, прыдбаў Заходнюю Прусію, а Тэўтонскі ордэн трапіў у васальную залежнасць. Казіміру давялося амаль штогод адбіваць татарскія наезды. Падтрымаў намер наўгародскіх баяр на чале з Марфай Барэцкай далучыць Вялікі Ноўгарад да ВКЛ, але Іван III пасля доўгай аблогі захапіў Ноўгарад і жорстка расправіўся з баярамі.
1455 год. Ва ўрачыстай абстаноўцы папа Калікст III зачытаў булу з заклікам 1 мая 1456 года выступіць у крыжовы паход супраць турак.
У 1453 годзе яны разбурылі 1000-гадовую Візантыйскую імперыю, і перад асманскай дзяржавай ужо трапятала ўся Еўропа. Але з паходам так нічога і не выйшла. А “Турэцкай буле” папы быў прыгатаваны лёс найкаштоўнейшага помніка гісторыі культуры: адціснуты на толькі што запушчаным станку першадрукара Іагана Гутенберга, яна захавалася. У адзіным экзэмпляры.
1875 год. Нарадзіўся Гергард Шэнберг (1875-1954).
Буйны расійскі і савецкі географ.
Скончыў Берлінскі, Цюрыхскі, Пецярбургскі ўніверсітэты.
Прафесар 10 універсітэтаў, загадык кафедры фізічнай геаграфіі Магілёўскага педінстытута (1946-1954), аўтар тэрміна “паўпустыня”, даследчык прыроды Магілёўшчыны.
1896 год. Нарадзіўся Уладзіслаў Казлоўскі (1896-1943).
Беларускі грамадска-палітычны дзеяч, паэт, публіцыст.
Скончыў Віленскую каталіцкую духоўную семінарыю, беларускія настаўніцкія курсы, школу падхарунжых у Варшаве.
Уваходзіў у ЦК Беларускай сялянскай партыі, быў інструктарам мінскага Беларускага нацыянальнага камітэта па арганізацыі нацыянальнага жыцця ў Ігуменскім павеце, інструктарам 1-га батальёна беларускіх стральцоў. У 1921-1930 гадах служыў у польскім войску, адначасова браў удзел у беларускім нацыянальным руху.
У 1930-х актыўна працаваў у Вільні ў беларускіх нацыянальных арганізацыях і ўстановах. Быў сакратаром Беларускага нацыянальнага камітэта, Цэнтральнага ўрада Беларускага інстытута гаспадаркі і культуры, Беларускай нацыянал-сацыялістычнай партыі, рэдактарам партыйнай газеты «Новы шлях», сакратаром (1939-1940) Беларускай групы дапамогі пацярпелым ад вайны пры Літоўскім Чырвоным Крыжы. Аўтар шэрагу кніг па фізічным выхаванні, паэтычных зборнікаў.
Забіты 13 лістапада 1943 года партызанамі ў рэдакцыі «Беларускай газэты» (рэдагаваў газету з 1941 года). Пахаваны на Кальварыйскіх могілках.
1871 год. Памёр Ксенафонт Гаворскі (1821-1871).
Беларускі гісторык, археолаг, выдавец.
Піянер археалагічных даследаванняў на тэрыторыі Беларусі: займаўся археалагічнымі раскопкамі курганаў каля Полацка, Ушачаў, па р. Дрыса.
Першым у Беларусі падрабязна апісаў структуру курганных насыпаў. Даследчык царкоўнай гісторыі Беларусі. Заходнерусіст.
1900 год. Нарадзіўся Антуан дэ Сент-Экзюперы (1900-1944).
Французскі сусветна вядомы пісьменнік, прафесійны лётчык.
Загінуў у разведвальным палёце.
Вядомы па раману «Планета людзей» і казцы «Маленькі прынц». Паводле яго казкі ў Магілёве скульптарам А. Вараб’ёвым пастаўлена 30 чэрвеня 2017 года скульптура на вул. Будзённага.
1934 год. Памёр Эдвард Пякарскі (1858-1934).
Беларускі этнограф, географ, фалькларыст. Складальнік слоўніка якуцкай мовы, «бацька» якуцкай літаратуры.
Акадэмік АН СССР.
Вучыўся ў Мінскай, Мазырскай, Чарнігаўскай гімназіях, у Харкаўскім ветінстытуце. За ўдзел у народніцкім руху сасланы ў Якуцію (1881). Даследаваў геаграфію, фальклор і мову, супрацоўнічаў з Усходне-Сібірскім аддзяленнем Рускага геаграфічнага таварыства. Працаваў вучоным захавальнікам Музея антрапалогіі і этнаграфіі, сакратаром аддзялення этнаграфіі Рускага геаграфічнага таварыства. Працаваў у Інстытуце ўсходазнаўства Акадэміі навук СССР.
Прымаў удзел у экспедыцыях Усходне-Сібірскага аддзялення Рускага геаграфічнага таварыства (1894-1896), Аяна-Нельканскай (1914-1917) экспедыцыі.
Аўтар прац па этнографіі якутаў і эвенкаў. Рэдакар часопіса «Живая старина» (1914-1917).
Пахаваны на ленінградскіх Смаленскіх лютэранскіх могілках.
Надмагілле ўнесена ў Пералік аб’ектаў гістарычнай і культурнай спадчыны федэральнага значэння, якія знаходзяцца ў Санкт-Пецярбургу.
1941 год. Савет Народных Камісараў СССР і ЦК ВКП(б) выдалі дырэктыву, у якой заклікалі распачаць падпольную і партызанскую барацьбу ў раёнах, пакінутых Чырвонай арміяй пры адступленні.
На Беларусі да канца чэрвеня 1941 года дзейнічалі 4 партызанскія атрады, у ліпені – 35, а ў жніўні – 61.
Спачатку атрады былі па 25-70 чалавек, потым – 100-350, былі і да 800 і больш партызан.
1941 год. Лётчык-знішчальнік старшы лейтэнант Анатоль Кобец (1910-1941) здзейсніў у небе над Магілёвам першы таран нямецкага самалёта.
У адрозненне ад аналагічнага выпадку, які адбыўся са знішчальнікам Мікалаем Цярохіным з 161-га авіяпалка, чый подзвіг апеў у баладзе «Сакрэт перамогі» К. Сіманаў, пра таран Кобеца ў друку згадваюць мала і скупа.
Праз некалькі дзён Кобец загінуў у Дрыбінскім раёне.
1944 год. З вызваленнем Бабруйска, Магілёўшчына поўнасцю ачышчана ад гітлераўскіх акупантаў.
Бабруйск быў пад акупацыяй 3 гады і 1 дзень.
24 чэрвеня 1944 года войскі правага крыла 1-га Беларускага фронту пад камандаваннем К. Ракасоўскага пачалі наступальную аперацыю па авалоданню Бабруйска. 27 чэрвеня ў «Бабруйскім катле» апынуліся варожыя дывізіі 9-й нямецкай арміі – каля 40 000 чалавек.
29 чэрвеня 1944 года горад на Бярэзіне быў вызвалены. «Сёння нашыя войскі цалкам ліквідавалі акружаную ў раёне Бабруйска варожую групоўку. У палон узята 33 тысячы нямецкіх салдат і афіцэраў…». Так пачыналася зводка ад Савецкага Інфармбюро 29 чэрвеня 1944 г.
За гераічнасць, праяўлены пры вызваленні горада, І. Кабякову, Н. Масонаву, К. Навумаву было прысвоена званне Герояў Савецкага Саюза. З ліку ўраджэнцаў Бабруйска гэтага высокага звання былі ўдастоены С. Гарэлік, У. Ярмак, С. Сікорскі.
1958 год. Упершыню бразільцы сталі чэмпіёнамі свету па футболе.
У фінальным матчы шостага па ліку футбольнага чэмпіянату свету на стакгольмскім стадыёне “Расунда” зборная Бразіліі разграміла шведаў – гаспадароў чэмпіянату з лікам 5:2 і ўпершыню заваявала чэмпіёнскі тытул.
Хоць першы гол забілі шведы, гульня фактычна прайшла “пад дыктоўку” гасцей з Паўднёвай Амерыкі, якія прадэманстравалі датуль нябачаны ў Еўропе віртуозны атакуючы футбол. Два рэдкія па прыгажосці галы, якія выклікалі бурнае захапленне гледачоў, правёў на 55-й і 90-й хвілінах самы малады з удзельнікаў турніру – бразільскі нападаючы Пеле, які яшчэ не дасягнуў 18 гадоў.
Гэты чэмпіянат быў першым, фінал якога трансляваўся па тэлебачанні.
1958 год. памёр Фабіян Ярэміч (1891-1958).
Беларускі грамадска-палітычны дзеяч.
Старшыня Беларускага нацыянальнага камітэта ў Вільні, сябра Рады БНР. Адзін з арганізатараў і лідараў Беларускага сялянскага саюза, Беларускага інстытута гаспадаркі і культуры.
Удзельнік Другога Усебеларускага кангрэса (1944).
У 1945-1956 гадах рэпрэсаваны і зняволены савецкімі ўладамі ў канцлагеры. Выйшаўшы на волю, жыў у Вільні.
1984 год. Пачаўся рэгулярны рух цягнікоў ад станцыі «Маскоўская» да станцыі «Інстытут культуры» Маскоўскай лініі Мінскага метрапалітэна.
Зараз мінскае метро мае 33 станцыі на трох лініях: Аўтазаводскай, Маскоўскай і Зялёналужскай лініі, даўжыня 41,8 км.
Будаўніцтва метро пачалося 3 мая 1977 года. Аб’ём перавозкі пасажыраў метрапалітэнам амаль 220 мільёнаў чалавек. Сярэднясутачная перавозка пасажыраў складае каля 600 тысяч.
2011 год. Званне «Ганаровы грамадзянін горада Магілёва» прысвоена Уладзіміру Саханько і Людміле Мішчанка.
У. Саханько (1946-2020) – генеральны дырэктар ААТ «Магілёўскі завод «Строммашына», Л. Мішчанка (н. 1939) – дырэктар Магілёўскай гімназіі-каледжа мастацтваў.
Зоркі з іх імёнамі закладзены на плошчы Зорак.
Магілёўскую “Строммашыну” выставілі на таргі, летась завод згубіў кантракты на 9 мільёнаў даляраў з-за санкцый
Уся маёмасць магілёўскага завода “Строммашына выстаўленая на таргі за 26,6 мільёны рублёў – паведамляецца на сайце аўкцыённай пляцоўкі “Белрэалізацыя”. Гэта аб’екты нерухомасці (больш за 70 000 м2), энергетычнай інфраструктуры, добраўпарадкавання.
Стартавы кошт складае 26 692 149,17 бел. руб., а мінімальны, за які гатовыя прадаць завод – крыху больш за 21 мільён. Падача заявак пачалася сёння, 15 чэрвеня, а самі таргі адбудуцца 17 ліпеня.
Увесну гэтага года «Строммашына» была прызнана банкрутам.
Летась магілёўскае прадпрыемства «Строммашына» пасля ўвядзення санкцый страціла кантрактаў больш чым на 9 мільёнаў даляраў, а працаўнікі былі пераведзеныя на няпоўную занятасць – пісалі mogilev.media год таму.
Санкцыі Еўрапейскіх краін супраць Беларусі цягам апошніх трох год уводзіліся за гвалт у адносінах да ўдзельнікаў пратэстаў, якія былі не згодныя з абвешчанымі вынікамі прэзідэнцкіх выбараў. За прымусовую пасадку самалёта кампаніі Ryanair у траўні 2021 году, а таксама іміграцыйны крызіс. Нагодай для апошніх санкцыйных абмежаванняў стала падтрымка Беларуссю расійскай вайны ва Украіне.
Фота: mogilev.media
Болезненные потери и надежды на будущее – заключительный анализ могилевской промышленности
Завершаем наш большой экономический разбор актуального состояния промышленности города Могилева двумя главными потерями – ЗИВ и “Строммашина”. Предыдущую часть аналитики читайте здесь.
Как уничтожить успешное производство
Вариант с присоединением к Могилевхимволокну “ОАО “Могилевский ЗИВ” в 2012 г. иначе как издевательством местных чиновников над городом и бывшими работниками бывшего завода не назовешь. На предприятии тогда (“ЗИВ”) трудилось до 1 500 чел., а прибыль в последние годы деятельности составляла до 2 млрд. руб.
В те голодные времена, кстати, приватизация любого производства иностранным собственником считалась за благо. Тогда он и возник в лице швейцарского миллиардера, вложившего в производство ЗИВа 5 млн. долларов. Чиновники из горисполкома тут же наложили “лапу” на сделку, а долг в 5 млн. долларов вернули европейскому недальновидному горемыке … продукцией.
В итоге успешный завод разорили и присоединили к “Могилевхимволокну”, а работникам бывшего “ЗИВа” с его современными технологиями и конкурентной продукцией (полиэтиленовая пленка) многие годы пришлось содержать неудачников головного предприятия. Даже в худшие времена бывшее производство “ЗИВа”, которое существовало в ранге цеха, рентабельность продукции не снижало менее уровня в 2 %, в то время как основные производства Химволокна привычно мучились от глубокого убытка.
Кстати, были рациональные предложения и по судьбе “Могилевхимволокна”: продать завод в комплексе иностранным инвесторам, которые после случая с “ЗИВом” далеко оббегали границы синеокой. Второй вариант: поиск стратегического партнера с возможностями вложения в модернизацию завода свыше 1 млрд. долларов.
Естественно, таких богатых лохов-инвесторов на территории Беларуси не находилось, а ресурсы концерна были истощены, местный бюджет вообще игнорировал проблемы химиков – давала знать нагрузка в виде бывших социальных объектов завода, тянувшая довольно высокие расходы местных финансов на их содержание. Видимо, о производственных успехах “Могилевхимволокно” мы услышим теперь не скоро.
Полет-пике знаменитой “Строммашины”
Ну, и вспомним о судьбе еще одного похороненного чиновниками предприятия города. Речь идет о печально известном заводе “Строммашина”. А ведь в 2013 г. о нем писалось, как об одном из перспективных предприятий. Этот старейший завод области работал стабильно, был единственным в стране изготовителем оборудования и технологических линий для производства асбестоцементных рулонно-кровельных гидроизоляционных материалов, керамзита.
Завод также специализировался на выпуске оборудования и технологических линий мягкой кровли, железобетонных шпал и являлся основным поставщиком ряда изделий во все страны СНГ. Его оборудование экспортировалось в 27 стран мира – завод по заказу мог поставлять изделия любой сложности и различного назначения, в том числе для подземных разработок и башенных кранов. Куда исчезли грандовые позиции на мировом рынке, что стало с эксклюзивными технологиями, что сегодня местные чиновники предлагают взамен утерянного предприятия, на котором в советские времена трудилось 1 300 чел., а за его продукцией стояли в очереди предприятия со всех республик СНГ? Вряд ли мы узнаем правду – она похоронена в кабинетах бывших руководителей завода и местных чиновников. А расплачиваться приходится рядовым работягам.
Впрочем, чиновники уже приняли решение: часть имущества завода продана ОАО “БелАЗ”, но с условием сохранения трудового коллектива и организации кузовного производства. Вот и случился полет-штопор от современных технологий до производства примитивного изделия. Кстати, часть бывшей территории завода будет выставлена на продажу с последующим ее развитием согласно Генплана г. Могилева. Если подойти к ситуации с пафосом, то реализация концепции позволит завершить формирование общественного центра города и должна улучшить его транспортное сообщение. Что ж, хоть шерсти клок…
Частники протянули руку помощи
Когда не справляются государственные предприятия, свято место в Могилеве, как правило, занимают частники. Могилевские предприятия (в частности, “Лифтмаш”) точно упустили перспективу в развитии производства деревообрабатывающих станков. На их место пришло ЗАО “Белмаш”, которое стало крупнейшим их производителем в Могилевской области. Это предприятие стоит в начале формирования промышленного мини-кластера – для комплектования своих изделий использует электродвигатели ОАО “Могилевлифтмаша”.
Партнерские отношения характерны для таких организаций как ООО “Махина-ТСТ” и ОАО “Могилевхимволокно”, Могилевский металлургический завод предложил производить мебельные трубы для ОАО “Ольса”. Это все перечисленное – как вариант партнерского развития промышленности в городе, да и в области тоже.
В 2022 г. расправили производственные крылья многие промышленные предприятия: ЗАО “Завод полимерных труб”, УЧНПП “Технолит”, ООО “Экструзионные технологии”, ОАО “ББК “Домочай” и другие.
Впереди у промышленных предприятий города кропотливая работа по внедрению современных технологий, снижению затрат на производство и реализацию продукции, экспорту товаров, и, конечно же, по наращиванию инвестиций. И борьба за место на мировом рынке…
Фото из открытых источников
В семи районах Могилевской области основные показатели падают второй год подряд – анализ
Безрадостные перспективы в одном депрессивном регионе, где все беды и все решения в одних руках – чиновников
Местные власти часто «кормят» обывателя сказками о прекрасном будущем, в том числе и с помощью известных фразеологизмов: добиться успехов, возросла занятость, не покладая рук. Появились и новые выражения, которые претендуют на статус уже неофразеологизмов. Например, могилевские чиновники утверждают, что в настоящее время область развивается стабильно и остается всего лишь определить самые насущные направления дальнейшего, но уже устойчивого развития. Естественно, это обеспечит социальную стабильность и рост благосостояния граждан за счет качественного роста экономики. О том, что экономика области в последние годы напоминает «хромую утку» стараются не упоминать всуе.
Увы, большинство достижений ожидается в перспективе… Комфортная среда, обеспечение жильем, современные дороги, масса инфраструктурных проектов и фантастические суммы инвестиций, о которых не могли и мечтать в недалеком прошлом. И так из года в год. Чего стоит заявление губернатора о возможности увеличения региональной инвестпрограммы в 4 раза по сравнению с 2022 г. с оговоркой – если наши ожидания будут подтверждены источниками финансирования.
Но что мешает должностным лицам сегодня воплощать в реальность гениальные планы в реализации приоритетных направлений? Оторванность чиновников от жизни (читай, народа) и сопутствующая данной ситуации бесконтрольность самих себя.
Подробному анализу подвергаются редкие показатели достижений: динамика урожайности озимого ячменя, перспектива расширения посевов кукурузы, строительство дополнительных животноводческих комплексов, выход в экспорте на ряд афроамериканских экономически убогих стран…
Главное – найти крайних
Для прикрытия своей несостоятельности у чиновников даже появилось новое выражение – зона ответственности. К этому словосочетанию прибегают в случае невозможности демонстрации успехов на региональном уровне вышестоящему руководству, для чего требуется перекладывание ответственности на председателей гор-райисполкомов.
Таким образом, зона ответственности автоматически «делегирует» промахи государственной социально-экономической политики на хрупкие плечи местных бюрократов. В этом есть рациональное звено: слишком уж благодушно себя чувствуют в Быховском, Дрибинском, Климовичском, Круглянском, Мстиславском, Чаусском, Шкловском райисполкомах.
Провальные итоги 2022 г. обязательно выльются в кадровые перестановки, тем более, что в Быховском, Горецком, Климовичском, Круглянском. Осиповичском, Чериковском и Шкловском районах показатели падают уже второй год подряд. А возможно, последствия этих провалов будут и на уровне облисполкома – слишком любят чиновники перерезать ленточки при вводе различных объектов, к возведению которых они явно непричастны. И слишком редко бывают на производстве, в частности, на животноводческих фермах области, в то время, когда область проваливает молоко и в 2023 году тоже.
Сколько ни строят – очередь на месте
А сколько внимания чиновниками уделяется строительству жилья (по итогам 2022 г. провален и этот показатель): но за прошедшие 10 лет при вводе в эксплуатацию в области в среднем по 300 тыс. м2 жилья и перманентном снижении численности населения очередь практически не уменьшается. В Могилеве как было в очереди 31 000 человек, так и осталось.
Никак не разберутся с жильем для многодетных – запланировано в 2023 г. осчастливить всего лишь 500 семей. 180 квартир (в 5 раз больше, чем в 2022 г.) предназначено для детей-сирот, а всего нуждающихся в данной категории 4688 человек, из которых 2797 достигли совершеннолетия. Почти в 2 раза больше запланировано построить арендного жилья (38 тыс. м2), более 500 квартир для военнослужащих.
Еще более «удивительный» показатель – в очереди на строительство индивидуального жилья стоит более 5000 граждан, из них нуждающихся – 3 000, а реально помочь им нет возможности. И где тут кардинальность решения жилищной проблемы? И как расценивать государство: как партнера или как тормоза в развитии общества?
Возьмем, к примеру, ситуацию с очистными сооружениями в Шкловском районе. В 2022 г. они построены только в деревне Большое Уланово, а в самом Шклове только разрабатывалась предпроектная документация. Вот где поле для исследования ситуации для большинства спецслужб области. Еще 5 лет назад декларировалась готовность местных властей для иностранных инвестиций как раз в реконструкцию очистной сети города. Сегодня в течение года планируется завершить разработку проектно-сметной документации и только в 2024 г. приступить к ее реализации. Это сколько уже денег угроблено только на около-проектные проекты!
В свое время чиновникам для поднятия личностного статуса предлагалось в Могилеве взять шефство над «Строммашиной и показать свою состоятельность как управленцев высокого класса. В итоге в 2022 г. часть имущества завода продано ОАО «БЕЛАЗ», остальная часть выставлена на продажу иным желающим, часть территории будет застроена жилыми и общественными строениями. Ах, да, поручено «БЕЛАЗУ» сохранить трудовой коллектив для организации кузовного производства. Волюнтаризм, если не хуже – перед обществом.
(продолжение следует)