Пачынаючы з 6 верасня ўведзена забарона на наведванне лясоў у Горацкім і Дрыбінскім раёнах. Ва ўсіх астатніх раёнах Магілёўскай вобласці ўводзіцца абмежаванне на наведванне – гэта значыць, што самі лясы наведваць можна, але нельга праводзіць у іх масавыя мерапрыемствы і распальваць вогнішча. Поўную інтэрактыўную мапу забарон можна знайсці тут.
Фота ілюстрацыйнае, з адкрытых крыніц.
Трынаццацігадовы магілёвец Цімафей Марковіч атрымаў падзяку ад ратавальнікаў і супрацоўнікаў лясгасу Дрыбінскага раёна за своечасовы сігнал пра лясны пажар. Школьнік, адпачываючы на канікулах у прабабулі ў вёсцы Шастакі, аднойчы трапіў пад непагадзь, гуляючы з сябрамі. Калі пачаўся дождж, малыя разбегліся па хатах. Падыходзячы да дому сваёй прабабулі Цімафей пачуў, як нешта моцна ўдарыла побач у лесе, а з гушчару паваліў моцны дым. Адразу сцяміўшы, што гэта была маланка, школьнік падняў на ногі родных і тыя выклікалі ратавальнікаў. Дзякуючы гэтаму лясны пажар быў хутка ліквідаваны – расказваецца ў матэрыяле газеты “Савецкая вёска”.
Фота: “Савецкая вёска”
На пасяджэнні калегіі Камітэта дзяржкантролю па Магілёўскай вобласці разглядзелі вынікі кантролю за мэтавым і эфектыўным выкарыстаннем бюджэтных сродкаў і дзяржмаёмасці ў камунальнай службе Дрыбінскага раёна.
Высветлілася, што было дапушчана незаконнае атрыманне бюджэтных сродкаў у суме больш за 110 тысяч рублёў, не выконваўся ўстаноўлены парадак уліку дзяржаўнай маёмасці, парушалася зямельнае заканадаўства, не на ўсіх вытворчых аб’ектах падтрымліваўся належны санітарны парадак – паведамляецца на афіцыйным сайце камітэта дзяркантролю.
На паседжанні было адзначана, што выяўленыя парушэнні і недахопы сведчаць аб нізкім узроўні выканальніцкай дысцыпліны ў арганізацыях гэтай сферы, непрыняцці органамі дзяржкіравання вычарпальных мер па іх недапушчэнні.
У выніку матэрыялы калегіі накіраваны зацікаўленым дзяржаўным органам для прыняцця адпаведных мер.
Фота ілюстрацыйнае.
У начны час дрыбінскім ратавальнікам паступіла паведамленне аб пажары жылога дома ў аграгарадку Трылесіна на вуліцы Гагарына.
Па прыездзе на месца здарэння супрацоўнікамі службы быў знойдзены загінулы муж гаспадыні дома 1956 года нараджэння. Меркаваная прычына пажару – неасцярожнае абыходжанне з агнём, паведамляюць “Магілёўскія ведамасці”.
Пажар адбыўся і ў вёсцы Колбава Кіраўскага раёна, дзе на базе адпачынку «Лясны рай» згарэла лазня. Пасля прыбыцця да месца пажару супрацоўнікаў Кіраўскага раённага аддзела па надзвычайных сітуацыях, адбывалася гарэнне лазні адкрытым полымем. Унутры будынка, на шчасце, нікога не было – піша кіраўская раённая газета “Кіравец”.
У выніку пажару пашкоджаны сцены і столь пабудовы. Акрамя таго, знішчаны дах і маёмасць, размешчаная ўнутры лазні. Пацярпелых няма. Прычына і абставіны здарэння пажару высвятляюцца.
Фота: “Кіравец”
22 красавіка ў більярдным зале Дрыбінскага цэнтра фізкультурна-аздараўленчай работы адбудуцца штогадовыя спаборніцтвы па більярдзе сярод калектываў раёна. Кубак стартуе ў 10 раніцы, рэгістрацыя ўдзельнікаў – да 9.30, паведамляе “Савецкая вёска”.
Фота з адкрытых крыніц.
Сумесная прагулка карэспандэнта дрыбінскай раённай газеты “Савецкая вёска” з начальнікам прыродаахоўнай інспекцыі і памочніцай пракурора выявіла процьму месцаў у горадзе, дзе неахайна звалена смецце, часам цэлыя ўчасткі забруджаны пустымі бутэлькамі, як напрыклад каля крамы “Родны кут” па вуліцы Смаленскай – на фота.
Удзельнікі рэйда адзначылі, што смецце вывозіцца са «змешаных» кантэйнераў са сметнікаў штодня, а вось спецыяльныя кантэйнеры для пластыка, на момант праеркі былі перапоўненыя. Чаму – гэта пытанне да жылкамгаса.
На малочнатаварным комплексе «Дрыбінрайаграпрамтэхснаб» былі выяўлены рэшткі поліэтыленавай плёнкі, хаатычна раскіданыя каля сіласнай ямы і на тэрыторыі фермы.
Фота: “Савецкая вёска”
Пракуратура Магілёўскай вобласці абвясціла сваё абвінавачванне ў справе пра смяротную аварыю 22 лістапала мінулага года на дарозе Сялец-Дрыбін-Горкі. У той дзень, вечарам 46-гадовы вадзіцель на сваёй машыне Renault Espace ехаў па заснежанай трасе з перавышэннем дапушчанай хуткасці. Акрамя кіроўцы ў аўтамабілі на пярэднім сядзенні была яго 15-гадовая дачка, а на заднім старэйшая, 18-гадовая.
У пэўны момант праезд аўтамабілю перашкодзіў трактар, які рухаўся ў тым жа накірунку. Каб пазбегнуць сутыкнення з ім, кіроўцы выехаў на сустрэчную паласу, дзе сутыкнуўся з фурай.
І вадзіцеля і пасажырку на пярэднім сядзенні выратавалі паясы беспекі. Дзяўчына на заднім сядзенні не была прышпіленая, яе выкінула з салона машыны і ад атрыманых траўм 18-гадовая дачка вадзіцеля сканала на месцы. І кіроўца і малодшая дачка атрымалі цяжкія цялесныя пашкоджанні.
Паводле пракуратуры, віна за смяротнае ДТЗ ляжыць на вадзіцелі. Ён не ўлічыў пагодныя і дарожныя ўмовы – ападкі і заснежаную праезную частку. Акрамя таго, праігнараваў устаноўленае абмежаванне хуткасці і праявіў няўважлівасць да дарожна-транспартнай сітуацыі.
Справа накіраваная ў суд – піша БелТА.
Фота: Следчы камітэт
Тэхналогію пляцення лапцей з назвай «відушчыя» прыдумалі на Дрыбіншчыне шмат стагоддзяў таму. У такім абутку паміж падэшвай і пяцелькамі пад аборы застаюцца адтуліны – “вочкі”. Сакрэты майстэрства некалі перадавалі з пакалення ў пакаленне, а потым яно страціла актуальнасць.
Малодшы навуковы супрацоўнік Дома рамёстваў аграгарадка Кароўчына Валянціна Майсеева распавяла пра аднаўленне традыцыі:
– І мы вось да бабулі прыйшлі. Яна ўзяла ў рукі лыка і пачала плесці. Кажа: “Ой, галава не памятае, а рукі памятаюць”. Мы хадзілі, здымалі на фотаапарат, відэа здымалі, усё фіксавалі, потым глядзелі, спрабавалі. Што не атрымлівалася – зноў да яе ішлі. Доўга гэта ўсё, але навучыліся.
Зараз у Кароўчыне вырабляюць пад 300 пар лапцей штогод, самых розных памераў і ў тым ліку сувенірныя – піша газета “Савецкая вёска”.
Раней на Дрыбіншчыне адрадзілі яшчэ адзін старадаўні абутковы брэнд – валёнкі. Тэхналогіі валяння, якую мясцовыя шапавалы стварылі ў XVII стагоддзі, тут таксама навучаюць дзяцей. Шапавальства і лапцепляценне ўваходзяць у Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей Беларусі.
Фота: “Савецкая вёска”
З штатнай колькасці ў 20 чалавек на ферме ў гаспадарцы “Дрыбін-Агра” працуе толькі сем чалавек.
– Па адной жывёлаводу на два хлявы. – распавяла карэспандэнтам СТВ жывёлавод гаспадаркі “Дрыбін-Агра” Наталля Брукштус – На старым хляве, дзе прывязное ўтрыманне, наогул ніводнага няма. Даярак няма, слесар у запоі.
У выніку кепскага абыходжання з жывёлай, гаспадарка згубіла больш за 80 цялят. Экспертыза даказала: усе хваробы цялят – вынік нядбайнага стаўлення да іх з самага нараджэння.
Фота: dribin.by
Дрибинский район является подтверждением тезиса о том, что для района оценивать эффективность управления исключительно по совокупности конечных социально-экономических показателей – не совсем правильно.
Более того, в нынешних условиях хозяйствования положение территории не всегда зависит от управленческих талантов районных руководителей, а чаще от имманентных району особенностей.
Сегодня можно услышать, что в Могилевской области существует четыре района: Дрибинский, Краснопольский, Круглянский и Хотимский, которые безболезненно могут быть присоединены к другим территориям и успешно функционировать в их составе. Это не совсем так: дело в том, что район не образуется субъектами хозяйствования для извлечения прибыли и, соответственно, не может быть ликвидирован из-за финансовой несостоятельности.
Другая важнейшая составляющая – интересы населения. Именно эту составляющую нужно считать определяющей, поскольку сам район, как административно-территориальное образование, ориентирован на максимально комплексное удовлетворение потребностей проживающих здесь людей. Так что жителям вышеозначенных районов беспокоится по поводу их ликвидации не стоит. Конечно, если в областную вертикаль не придет очередной реформатор.
С другой стороны, вышеозначенные районы должны показывать значимость социально-экономического развития, которое должно ощущаться государством и местным населением.
Дрибинский район самый маленький в Могилевской области, а по численности населения занимает предпоследнее место в регионе. Дрибинский район как антипод «загрязненным» территориям был организован в 1989 г. на части территорий Горецкого и Шкловского районов по причине необходимости расселения людей из Краснопольского, Славгородского и Чериковского районов, пострадавших от аварии на Чернобыльской АЭС.
Вместе со строительством жилья для переселенцев планировалось расширение сельхозпроизводства и создание промышленной сферы. Проекты писались один глупее другого. Например, в Пудовне собирались построить гусиную ферму с полной переработкой, в Михеевке и Рясно – конеферму с производством кумыса. Еще более глобально планировали инвестиции на территории Трилесино: реконструкция кирпичного завода, строительство двух свинокомплексов с цехом по переработке мяса, производство по переработке молока.
Грандиозность строительства разбилось о реалии в виде канувшего в Лету Советского Союза. Может и правильно – о кормовой базе для обеспечения грандиозного производства как-то и не подумали. В конце концов, в районе так и осталась одна серьезная отрасль – сельское хозяйство.
В свое время пытались как-то могилевско-минские бизнесмены организовать производство мороженого в Дрибине, но жадность влиятельного чиновника в виде 100 тыс. долларов США поставила крест на данной затее. Так что «вертикаль» так и не удостоила Дрибинский район промышленным влиянием. Конечно, ожидать выдающихся результатов в социально-экономическом развитии Дрибинщины при таком раскладе не приходится. Да и в сельском хозяйстве района прогресса не наблюдается.
Казалось бы, приток рабочих рук в Дрибинский район создаст здоровую конкуренцию и выведет его в лидеры сельхозпроизводства. Увы, недолго музыка играла. Эйфория первых лет вскоре улетучилась – люди не смогли адаптироваться к чужой территории и стали массово покидать Дрибинский район.
Особенно миграционный процесс усилился в последние годы – с 1996 по 2022 гг. численность населения в районе уменьшилась на 41 %. С другой стороны, в районе стали ценить рабочие руки – соотношение принятых и уволенных работников одно из самых лучших в области и составляет 98,7 %. При этом, соотношение улучшается из года в год.
Производство сельскохозяйственной продукции в Дрибинском районе серьезно стало лихорадить с 2015 г. – если в 2014 г. производство зерна была на уровне 40 тыс. тонн, то уже в следующем году на 10 000 тонн меньше. За 7 лет урожайность зерновых снизилась в 2 раза и в 2021 г. составила 21,2 ц/га, что поставило район в ряд с самыми проблемными территориями Могилевской области.
В растениеводстве Дрибинщина прекратила в сельхозорганизациях производство льна и картофеля. Вместо наращивания поголовья скота в районе наблюдается обратный процесс: крупного рогатого скота за последние 7 лет стало меньше на 3,6 %, коров – на 0,8 %. А вот реализация мяса уменьшилась на 34 %, производство молока – на 42 %, средний удой молока на 1 корову – на 35 %.
Это что же такое произошло на территории Дрибинского района, что удой на корову в 2015 г. составлял 4 294 кг (7 место в области), а по итогам 2022 г. скатился на уровень 2775 кг (12 место)? Может виноватых поискать в кабинетах райисполкома?
Вы думаете, что дрибинские руководители стали больше суетиться по поводу наращивания объемов производства? Отнюдь, за январь 2023 г. производство сельскохозяйственной продукции снизилось на 0,2 %, производство молока – на 4,7 %, средний удой на 1 корову – на 5,2 %.
Добавили производство мяса на 17 %, всего лишь восстановив уровень 2020 г. И это на фоне резкого роста обеспеченности кормами (147,5 %), в том числе и концентратами (142,1 %). Главный козырь бездельников – отсутствие кормов – бит ими же.
Можно с определенной долей безразличия относится к «успехам» Дрибинского района, только вот людей жалко: по уровню зарплаты район занимает 13 место в области и перспектив роста для людей пока не предвидится.
Удивляет пафос ситуации, когда в очередной раз меняют председателя райисполкома – сколько надежд у населения, сколько надежд у областного начальства. Увы, самый молодой район Беларуси с самым малым по численности населением райцентра никак не вырвется из болота низких доходов: по уровню начисленной зарплаты район барахтается на уровне таких же районов-горемык: Мстиславского, Круглянского, Краснопольского и других.
Дрибин 8 лет был райцентром в статусе деревни – нонсенс, конечно, но ведь и развития не ощущается. А сколько пустых рабочих мест создано, финансируемых из бюджета! Может, вернуться в 1989 г. и разделить район по прежним границам и передать Горецкому и Шкловскому районам и прекратить дрибинскую бессмыслицу как административно-территориальное образование? Тем более, что перспективы простому белорусу при установившемся качестве управления территорией точно не видать в обозримом будущем.
Фото из открытых источников.
