Сутыкненне двух аўто на скрыжаванні вуліц Маўчанскага і Цярохіна днём 9 лютага трапіла на камеры відэаназірання. Кіроўцы абодвух аўтамабіляў былі дастаўленыя ў лякарню. На відэа бачна, што аўтамабіль Volkswagen Sharan тараніць Toyota Land Cruiser, пасля чаго апошні аўтамабіль двойчы пераварочваецца ў паветры.
Відэа не дазваляе, аднак, зрабіць выснову пра вінаватага ў ДТЗ – на ім не бачныя сігналы святлафораў.
Відэа: Прэс-служба УУС
Не зря ведь район признан победителем в категории лучший район для бизнеса Беларуси как в 2020, так и в 2021гг.
Могилевский район формирует 14 % выручки области, 17 % областного объема инвестиций в основной капитал, более 30 % всех экспортных поставок области.
Драйвером же экономического роста территории является частный сектор экономики. Алгоритм отношений с частным бизнесом, заложенный руководством района еще в середине 1990-х гг., сегодня продуктивно местной властью развивается на благо местного населения и бюджета. В частности, по итогам 2022 г. более 70 % бюджета района сформировано за счет налоговых отчислений малого и среднего предпринимательства и индивидуального сектора, в то время как в целом по Могилевской области этот показатель составил всего лишь 36,2 %.
Сегодня в Могилевском районе осуществляют свою деятельность более 2,4 тысячи субъектов хозяйствования малого и среднего бизнеса, включая индивидуальных предпринимателей (ИП), и этот фактор позволяет разрешать проблемы занятости и создания новых рабочих мест. Именно в частных предприятиях трудится 38 % экономически активного населения района (в области этот показатель 30 %), в частности в 735 зарегистрированных коммерческих организациях трудоустроено 6,9 тысяч работников.
По насыщенности субъектами предпринимательства – на 1 000 жителей района приходится 20 организаций частного бизнеса и 35 ИП. По данным показателям Могилевский район опережает все районы области и города Могилев и Бобруйск.
Развитие частного сектора «провоцирует» наращивание объемов торговли, которая в валовом региональном продукте (ВРП) района занимает 2 место после промышленности – 32,9 %.
По итогам работы за 2022 г. в районе зарплата выросла на 10,7 % (задание 9,5 %), совокупные доходы в бюджет на 9,3 % (задание 7,6 %), вырос экспорт услуг, производство продукции сельского хозяйства в хозяйствах всех категорий, объемы ввода жилья в эксплуатацию.
Из-за санкций не выполнены задания по привлечению инвестиций в основной капитал, объему строительно-монтажных работ, темпам роста экспорта товаров. Правда, не дремлют и чиновники из облисполкома, доведя району ключевые показатели эффективности работы с поквартальными отчетами. Это номинальная начисленная среднемесячная зарплата, рост инвестиций в основной капитал и рост совокупных поступлений доходов в консолидированный бюджет. А чтобы местные чиновники не дремали в течение года, решением облисполкома определены 10 дополнительных показателей, характеризующих развитие отдельных видов экономической деятельности в районе.
Есть уверенность, что эти показатели будут исполнены еще и потому, что территория Могилевского района давно уже распахнула двери для иностранных предприятий с их многомиллионными инвестициями. Среди иностранных лидеров могилевского бизнеса «ВМГ Индустри», «Мебелайн», ЗАО «Серволюкс» и другие.
В целом же промышленность в районе составляет 42,3 % в ВРП Могилевского района и данный показатель здесь намерены увеличивать. Для этого есть солидные основания – кроме вышеозначенных иностранных предприятий, в районе успешно работают «Протос», «Стальная линия», «Баир Вест», «Авансум», «Газосиликат», «Гермес Траст».
Еще недавно многие из них свою деятельность начинали с аренды и приобретения неиспользуемых объектов госсобственности и бывших военных городков, а сейчас являются современными промышленными предприятиями, известными далеко за пределами Беларуси.
В 2021 г. местными властями был проведен III районный инвестиционный форум «Могилевский район – территория возможностей», на котором было подписано договоров по привлечению в экономику района инвестиций на сумму 146 млн. рублей и 4 контракта на поставку продукции района на экспорт на сумму 17,9 млн. долларов. Все это позволяет смотреть с оптимизмом на перспективы экономического развития района. Не реализовал себя на полную силу и аграрный сектор экономики района…
(продолжение следует)
Фото из открытых источников.
Пасля пратэстаў 2020 года кожны абласны цэнтр павінен быў адчыніць спецыялізаваную краму для продажу чырвона-зялёных сцягоў і іншай афіцыйнай сімволікі. У Магілёве такім месцам стаў адзін з магазінаў “Саюздрука”, былая “Раніца”. Верагодна, справы не надта ішлі ўгару – у кастрычніку 2022 года увесь асартымент крамы быў перанесены ў “Світанак”, што таксама на праспекце Міра, але на рагу з вуліцай Касманаўтаў. Пасля продажу памяшканняў “Раніцы”, сюды пераехаў сэканд-хэнд, які дагэтуль размяшчаўся па суседстве, але ў больш сціплых па плошчы памяшканнях.
Фота з адкрытых крыніц.
Жыхар Віцебска абакраў некалькі крам у Магілёве – паведамляе прэс-служба абласнога УУС. Прыезжы 29-гадовы злачынец выбіраў па горадзе крамы і сацыяльныя ўстановы з харошай выручкай, але не абсталяваныя сістэмай трывожнай сігналізацыі. Па начах ён ускрываў дзверы магазінаў і аб’ектаў сацыяльнага абслугоўвання метадам падбору ключоў. Забраўшы грошы з касавых апаратаў, знікаў. За некалькі дзён яму ўдалося завалодаць сумай у 2 000 рублёў. Мужчына затрыманы, вядуцца следчыя дзеянні пра магчымае дачыненне яго да іншых крадзяжоў.
Фота: УУС
Мапа ўяўляе сабой план цэнтральнай часткі горада і ўмацаванняў, са схематычным указаннем асноўных вуліц. Звяртае на сябе ўвагу дэталізацыя менавіта ўмацаванняў Магілёва – акрамя тэрыторыі былога замка, які ўжо не існаваў амаль стагоддзе на той час, абазначаныя некалькі рэдутаў. Таксама выразна выдзеленыя лініі гарадскіх сцен, дакладна ўказаныя гарадскія брамы.
На плане горада ёсць чарнільныя надпісы на нямецкай мове, а рэчка Дубравенка падпісаная кірыліцай. У верхнім правым куце прастаўлена дата складання плана – 6 верасня. Таксама прысутнічаюць подпісы алоўкам, верагодна, пазнейшыя альбо нават сучасныя. Адзін з іх і дае падставу для дакладнай даціроўкі плана – 06.09.1812 года.
Дэталізацыя ўмацаванняў, нямецкая мова тэкстаў падштурхоўваюць да думкі, што аўтарам плана мог быць хтосьці з нямецкіх жаўнераў арміі Напалеона падчас знаходжання ў горадзе ў час вайны 1812 года.
У студзені 2023 года ААТ “Ольса” ажыццявіла перанос вытворчасці садовых арэляў з пляцоўкі па вуліцы Карла Маркса, 23 на асноўную вытворчую пляцоўку на ўскрайку горада, на вуліцу Грышына, 96 – паведамляе mogilev-region.
Перанос вытворчасці захавае 221 рабочае месца. Цяпер усе вытворчыя і адміністрацыйныя будынкі ААТ “Ольса”, рэзідэнта СЭЗ “Магілёў”, размяшчаюцца на адной пляцоўцы па вуліцы Грышына, на тэрыторыі Свабоднай эканамічнай зоны.
ААТ “Ольса” – прадпрыемства даваеннай пары, створана ў 1932 годзе і вядомае ў магілёўцаў старэйшага пакалення як “ложкавы завод”. Раней выпускала металічныя хатнія ложкі, цяпер вырабляе кемпінгавую мэблю, мэблю ў наборах, арэлі, шэзлонгі, мэблю медыцынскага прызначэння, вулічныя трэнажоры, бытавыя дрэваапрацоўчыя станкі. Назва – ў гонар ракі, якая цячэ з Бярэзінскага раёна па тэрыторыі Клічаўскага і Кіраўскага.
Фота з адкрытых крыніц
Напрыклад, Крычаўскі фізкультурна-аздараўленчы комплекс незаконна атрымліваў сродкі на сваю дзейнасць. Больш за 650 000 рублёў гэтых сродкаў ужо вернуты ў бюджэт.
У РУП “Магілёўскае аддзяленне Беларускай чыгункі” “раздувалі” колькасць апарата кіравання, парушалі заканадаўства аб арэндзе, архітэктурнай і будаўнічай дзейнасці.
Камітэт дзяржкантроля выявіў, што правераныя арганізацыі беспадстаўна аказалі спонсарскую дапамогу на 3 000 000 рублёў. На закупцы тавараў у пасярэдніцкіх структур пераплацілі больш за 2 500 000 рублёў, на ўтрыманне залішняй штатнай колькасці выдаткавалі больш за 1 200 000 рублёў, на беспадстаўную выдачу работнікам беспрацэнтных пазык аддалі больш за 85 000 рублёў. Пры гэтым атрымлівалі грошы пры невыкананні асобных мэтавых паказчыкаў.
– Няма дзяржаўных грошай, ёсць толькі народныя. – казала Маргарэт Тэтчэр.
Пакуль не будзе кантролю за сродкамі з боку падаткаплацельшчыкаў, ніякімі праверкамі КДК сітуацыю не выправіць. Напрыклад, было б цікава даведацца, ці правяраў КДК эфектыўнасць набыцця дарагіх транспартных сродкаў для чыноўнікаў усіх узроўняў, на якой падставе працоўныя падчас рабочага дня ўдзельнічалі ў аўтапрабегах. А таксама – наколькі эфектыўна і апраўдана захаванне існуючай колькасці чыноўнікаў адміністрацый пры падзенні колькасці насельніцтва. Чаму, напрыклад, павялічваецца колькасць прарэктараў вышэйшых навучальных устаноў пры скарачэнні набору студэнтаў. І шмат іншага.
Фота мае ілюстрацыйны характар
Магілёўскія заводы “Кранаспан” і “Омск Карбон” трапілі пад санкцыі Украіны.
Стала вядома, што ў Магілёўскім рэгіёне адбываецца рэзкае скарачэнне навукоўцаў-даследчыкаў, дактароў і кандыдатаў навук.
У Магілёве прайшоў хросны ход да крыжа каля мясакамбіната, пастаўленага ў памяць пра ахвяр палітычных рэпрэсій ХХ стагоддзя.
Чацвёра падлеткаў у Магілёве атруціліся мухаморамі.
У Магілёве на аўкцыён выставілі дзясятак пустуючых дамоў.
У Магілёве гарэў корпус інфекцыйнага аддзялення бальніцы №1, які яшчэ будуецца, а бальніца ў Глуску стала лепшай па вобласці.
Для медыкаў вобласці набылі 44 машыны “хуткай дапамогі”, але гэта ўсё роўна мала – высветлілі mogilev.media.
У адной з крам Кіраўска знайшлі прадукты, якія былі пратэрмінаваныя больш чым на два месяцы.
Музей гісторыі Магілёва адмовіўся забіраць у свае фонды арыгінальную неонавую вывеску кінатэатра “Ветразь”.
У Мсціславе пачаліся працы па аднаўленні драўлянай гарадской забудовы на XII – XIV стагоддзі на Замкавай гары.
У Жылічах рэканструююць старажытную печку па адлюстраванні ў люстэрку, і mogilev.media падрыхтавалі пра гэта невялікі ролік.
У Мсціславе было страшна хадзіць па вуліцах з-за бадзяжных сабак.
Устаноўлены ў дзень утварэння Міжнароднай асацыяцыі бармэнаў і ў дзень Святога Аманда – апякуна вінаробаў, півавараў.
У ЗША ў час «залатой ліхарадкі» ўладальнікі крамаў увялі моду на продаж разліўных спіртных напояў. Аматараў выпіўкі аказалася так шмат, што гаспадарам гандлёвых кропак прыйшлося наняць яшчэ аднаго чалавека, спецыяльна для продажу спіртнога. І выдзеліць яму асобнае месца з бар’ерам.
Бармэн – «чалавек за стойкай» – майстар прыгатавання дзіўных напояў для падняцця настрою. Ён трошачкі чараўнік, трошачкі артыст і трошачкі псіхолаг.
І ад бармэна, часта, залежыць поспех установы. І самае галоўнае ў гэтай справе – здолець адгадаць жаданне, адчуць густы кліента, а для гэтага трэба быць не проста камунікабельным і прыемным у зносінах, але і валодаць якасцямі сапраўднага псіхолага. Бо часта кліентам патрэбна не толькі выпіўка, але і спачуванне, разуменне і ўменне слухаць.
У працы бармэна існуе тры асноўныя стылі: класічны, флейрынг (фрыстайл) і спідміксінг.
Класічны стыль запатрабаваны ў дарагіх элітных установах, галоўнае ў ім стрыманасць.
Фрыстайл – стыль, які прадугледжвае свабодныя дзеянні бармэна за стойкай, нешта сярэдняе паміж тэатральным шоў і звычайнай працай бармэна. Тут выкарыстоўваецца і жангліраванне ёмістасцямі, і піратэхнічныя эфекты.
Спідміксінг – гэта стыль, які прадугледжвае хуткае змешванне напояў пры абавязковым выкананні рэцэптур кактэйляў.
У Беларусі бармэны з’явіліся ў 1965 гоздзе, калі пачалі масава прязджаць замежныя турысты.
Ордэн тэўтонскіх рыцараў шпіталя святой Марыі ў Іерусаліме, Нямецкі, Прускі – духоўна-рыцарскі ордэн у Акры, які складаўся толькі з немцаў.
У 1226 годзе ордэн захапіў частку Мазовіі, як плацдарм ва Усходняй Еўропе і ў наступныя стагоддзі ўсталяваў кантроль над усім балтыйскім узбярэжжам, меў сталіцу ў горадзе Марыенбург (Мальбарк).
Магутнасць Ордэна зломлена ў Грунвальдскай бітве 1410 года. Па Таруньскім міры 1466 года ордэн прызнаў сябе васалам Польшчы.
Ордэн адноўлены ў Аўстрыі ў 1834 годзе ў якасці каталіцкага шляхецкага саюза. Пасля 1918 года існуе толькі святарская галіна ордэна з рэзідэнцыяй у Вене. Таксама Тэўтонскі ордэн працягвае існаваць у межах пратэстантызму ў Утрэхце.
Беларускі дзяржаўны дзеяч, педагог, паэт, перакладчык. Прадзед Людвікі Сівіцкай (Зоські Верас).
Працаваў суддзёй, наглядальнікам, апекуном вучэльняў, бібліятэк Гродзенскай губерні, дырэктарам Беластоцкай гімназіі, членам Савета беластоцкага Інстытута шляхетных дзяўчат.
Член Гродзенскага губернскага статыстычнага камітэта, Віленскай археалагічнай камісіі, Лонданскага геаграфічнага таварыства, Таварыства даследнікаў старажытнасцей у Капенгагене.
Ведаў лацінскую, санскрыт, французскую, італьянскую, іспанскую, рускую, чэшскую, нямецкую і шведскую мовы, з якіх рабіў пераклады.
Увайшоў у гісторыю найперш дзякуючы сваёй вялікай «Запісцы…» (1834) у Міністэрства народнай асветы, у якой патрабаваў увядзення выкладання «гісторыі краю, славянскай мовы і літаратуры», вывучэння «народных гаворак» у школах краю і стварэння адмысловых падручнікаў для беларускага юнацтва. На думку Кулакоўскага, гэтыя падручнікі павінны знаёміць вучняў з уласнай гісторыяй беларусаў.
Збіраў гістарычныя матэрыялы, прадметы нацыянальнай даўніны, склаў «Кароткае гістарычнае апісанне г. Гродна», «Статыстычнае апісанне гарадоў Гродзенскай губерні». Аўтар вершаў.
Памёр у 1870 годзе.
Беларускі рэлігійны і культурна-асветны дзеяч, культуролаг, гісторык, літаратурны крытык.
Служыў святаром у Вільні, адзін з ініцыятараў і арганізатараў Віленскага камітэта дапамогі пацярпелым ад вайны, беларускага дзіцячага прытулку «Золак», член беларускай «Хрысціянскай дэмакратычнай злучнасці», актыўны ўдзельнік беларускіх ініцыятыў.
За сваю дзейнасць з 1920-х гадоў пераследаваўся польскімі свецкімі і духоўнымі ўладамі.
Адзін з першых каталіцкіх святароў, хто ўжыў беларускую мову ў набажэнствах.
Падтрымліваў выданне каталіцкай газеты «Беларус», выкладаў рэлігію ў беларускіх школах, на курсах для непісьменных рабочых.
Прыхільнік ідэі экуменізму.
Памёр 13 лістапада 1942 года.
Беларускі і ўкраінскі гісторык, мемуарыст, правазнавец.
Актывіст беларускага нацыянальнага руху, працы беларускай дыяспары ва Украіне, грамадзянін БНР.
Працаваў ва Украінскай акадэміі навук, спецыялізаваўся ў галіне беларускага, украінскага і польскага права, даследаваў гісторыю казацтва на Беларусі. Супрацоўнічаў з Інбелкультам і Беларускай акадэміяй навук.
Аўтар прац пра казацтва на Беларусі, па гісторыі права на Беларусі і Украіне. Быў асабіста знаёмы з беларускімі навукоўцамі У. Пічэтам, Яз. Лёсікам, С. Некрашэвічам, В. Ластоўскім, Д. Даўгялам, пісьменнікамі Я. Коласам, Я. Купалам, Ц. Гартным і іншымі.
У 1932 за адмову стаць сакрэтным супрацоўнікам НКУС звольнены з работы ў акадэміі навук, потым – абвінавачаны ў беларускім і ўкраінскім нацыяналізме.
Працаваў прафесарам Нежынскага педінстытута, у Казахстане, Смаленску.
У Смаленску прызваны ў армію, трапіў у нямецкі палон, пасля вызвалення з яго, працаваў у Кіеўскім універсітэце, Львове, ва Украінскім вольным універсітэце ў Празе, у Мюнхене.
У 1949 годзе пераехаў у ЗША. Выкладаў у Калумбійскім універсітэце, працаваў у Даследчым цэнтры па вывучэнні СССР у Вашынгтоне, пасля ў бібліятэцы Кангрэса ЗША, супрацоўнічаў з беларускіміі і ўкраінскімі арганізацыямі.
Памёр 7 лістапада 1980 года.
У 2021 годзе ў мінскім “Кнігазборы” выдадзена кніга “Леў Акіншэвіч. Выбранае”.
Народны паэт Беларусі. Заслужаны работнік культуры Украіны.
Вучыўся ў Мсціслаўскі педтэхнікуме, Беларускім педінстытуце.
Аўтар вершаў, многіх дзясяткаў кніг паэзіі, зборнікаў, паэм, балад, Збораў твораў у 2-х, 4-х, 5-ці тамах.
Сааўтар сцэнарыяў фільмаў «Чырвонае лісце», «Першыя выпрабаванні» (па трылогіі Якуба Коласа «На ростанях») і «Запомнім гэты дзень».
Перакладчык твораў рускіх і еўрапейскіх класікаў.
Лаўрэат Дзвух Дзяржаўных прэмій СССР за паэмы «Сцяг брыгады», «Новае рэчышча», Дзяржаўнай прэміі БССР імя Янкі Купалы за пераклады вершаў і паэм М. Лермантава, «Энеіды» І. Катлярэўскага і «Спева аб Гаяваце» Г. Лангфела, прэміі Ленінскага камсамола Беларусі.
Імя паэта носяць вуліцы ў Мінску і ў Магілёве, Магілёўскі дзяржаўны ў ніверсітэт. Працуе Літаратурны музей А. Куляшова, устаноўлена Літаратурная прэмія імя А.Куляшова.
Памёр 4 лютага 1978 года.
Гэта паспрыяла яднанню народаў, спрыла развіццю культур, стварэнню газет, часопісаў, тэатраў, нацыянальных суполак, нават, справаводства – суды вяліся на чатырох мовах. Наданне чатыром мовам статусу дзяржаўных было адлюстравана і ў гербе БССР.
Беларускі мастак. Народны мастак, Заслужаны дзеяч мастацтваў.
Выкладаў у Беларускай акадэміі мастацтваў, з’яўляўся старшынёй праўлення Саюза мастакоў Беларусі.
Працаваў у галіне станковага жывапісу, манументальнага мастацтва, графікі, дэкаратыўна-афарміцельскага мастацтва.
Аўтар партрэтаў Якуба Коласа, Р. Шырмы, Ф. Скарыны, Кірылы Тураўскага, Пятра Мсціслаўца, Ефрасінні Полацкай і іншых.
Аўтар больш за 20 партрэтаў прадстаўнікоў роду Радзівілаў, шматлікіх карцін, прысвечаных князям ВКЛ, малюнкаў, акварэляў.
Работа «Вольга Мініч з вогненнай вёскі» стала галоўнай ілюстрацыяй да кнігі «Я з вогненнай вёскі».
Аўтар карціны «Зона», прысвечанай Чарнобыльскай трагедыі, 18 вітражоў для рэстарана «Мінск» у Патсдаме, вітража для станцыі метро «Плошча Перамогі», мазаікі на станцыі «Маскоўская», 24 партрэтаў ганаровых грамадзян Беларусі для залі прыёмаў і пасяджэнняў Мінскай ратушы.
Памёр 7 чэрвеня 2013 года.
Беларускі пісьменьнік і журналіст.
Працаваў у раённай газеце «Івацэвіцкі веснік», стварыў сайт «Івацэвіцкі край».
Друкаваўся ў часопісах «Бярозка», «Першацвет», «Полымя», «Маладосць».
Аўтар твораў у супольных зборніках, 12 кніг. Лаўрэат 4 літаратурных прэмій, у тым ліку «Залаты апостраф» часопіса «Дзеяслоў», прэміі Цёткі.
Амерыканскі кінаакцёр і прадзюсар.
Амерыканскі Інстытут Кіно прызнаў яго адным з лепшых кінаакцёраў усіх часоў. Сярод яго самых вядомых фільмаў – «Спартак» (загалоўная роля), «Сем дзён у траўні», «Прага жыцьця».
З гомельскіх і чавускіх яўрэяў. Яго бацькі, Гершэл і Брына Даніеловіч эмігравалі ў ЗША з Чавусаў.
Тройчы намінаваўся на «Оскар» (за ролі ў фільмах «Чэмпіён», «Злодзей і прыгажуня» і «Прага жыцця»), узнагароду атрымаў толькі ў 1996 годзе.
Атрымаў шэраг узнагародаў, у тым ліку зорку на Галівудскай Алеі Славы. У яго гонар названы праспект у горадзе Палм-Спрынгз, штат Каліфорнія.
Займаўся гуманітарнай дапамогай, за што атрымаў Прэзідэнцкі Медаль за Свабоду, Ордэн Французскага Легіёна, Нацыянальны Медаль за дасягненні ў галіне мастацтва. Быў паслом добрай волі ў Дэпартаменце ЗША.
Бацька акцёраў Майкла, Эрыка Дугласаў, прадзюсараў Джоэля, Пітэра Дугласаў.
Шэсце пачалося ад парка на Замкавай гары – цяпер парк Горкага і прайшло да крыжа каля Магілёўскага мясакамбіната, пастаўленага ў знак памяці пра ахвяр палітычных рэпрэсій.
Правядзенне хроснага хода да месца расстрэлаў так званых “ворагаў народу” у 1918 – 1930-х гадах стала новай традыцыяй праваслаўнай царквы – пісалі mogilev.media.
Фота: mogilev.media
