У вёсцы Поўстка Глускага раёна два жыхары паселішча, Юрый Фалецкі і Андрэй Лузан – пабачылі, што з дома іх 65-гадовага суседа валіць дым і кінуліся на дапамогу. Дзверы былі адчыненыя, таму мужчыны лёгка праніклі ў жытло і выцягнулі на свежае паветра гаспадара дома, які спаў у задымленым пакоі. Папяредне, прычынай пажару стала неасцярожнае курэнне – паведамляе прэс-служба МНС.
Фота: МНС
Апублікаваны на мінулым тыдні маніторынг паветра ў гарадах Беларусі паказаў, што Магілёў становіцца самым брудным горадам у краіне – нормы былі перавышаныя адразу ў трох кропках па ўсім горадзе.
У Магілёве пачалося абмеркаванне новага генеральнага плана горада.
Вада паціху стала адступаць, хоць у Бабруйску Бярэзіна яшчэ перавышала крытычны ўзровень.
У Глуску энергетыкі правялі спецаперацыю па перасяленні бусла, з-за якога ў адной з вёсак пастаянна прападала электрычнасць, на спецыяльна ўзведзены новы слуп.
Пад Бялынічамі рэцыдывіст абакраў суседку на 5 рублёў.
У Мсціславе выпускаць “чарніла” аказалася нерэнтабельным, замест віна будзе газіроўка.
У шматдзетнай сям’і на Мсціслаўшчыне згарэў дом, яны засталіся без жылля.
У Бабруйску прайшла цырымонія перадачы парэшткаў салдата Другой Сусветнай вайны, які нарадзіўся ў Клімавіцкім раёне і цяпер будзе перапахаваны на радзіме.
На мінулым тыдні стала вядома, па якіх артыкулах абвінавачваецца магілёўскі прафесар Юрый Бубнаў.
Таксама стала вядома, што затрыманай у Круглым Аліне Горавй не аказваюць медыцынскую дапамогу, ёй стала горш у вязніцы.
Праверкі ў Магілёве і вобласці паказалі, што ў трох школьных сталоўках з чатырох (а гэта 75%) выяўлены парушэнні, а ў палавіне крам – праблемы з санітарнымі нормамі.
Яшчэ адзін магілёвец атруціўся мухаморамі, якія свабодна прадаюцца ў інтэрнэце і не трапляюць у лік забароненых прэпаратаў.
Сталі вядомымі грандыёзныя планы дарожнікаў – за чвэрць стагоддзя адрамантаваць 68 кіламетраў дарогі пад Чавусамі.
У Магілёве стаў прадавацца бярозавы сок.
У абласным цэнтры запусцілі новыя, аўтаномныя тралейбусы.
Таксама на мінулым тыдні адзначалася гадавіна трагічнага патопа на Дубравенцы – так званага “Магілёўскага цунамі”.
У Магілёў прыйшла правінцыйная эстэтыка – сталі бяліць дрэвы ў цэнтры горада.
Mogilev.media пагуляліся з чарговай нейрасеткай і даведаліся, якім намалявалі б Магілёў Малевіч, Босх, Шагал, Кандзінскі.
У вёсцы Барысаўшчына Глускага раёна прайшла спецыяльная аперацыя “Жытло для бусла”. Мяясцовыя энергетыкі спецыяльна для аднаго бусла паславілі новую апору, без электрычнасці, каб птушка магла размясціць на ёй сваё гняздо.
Раней бусел віў гняздо на апоры з правадамі, і пагэтаму ў вёсцы ўжо некалькі разоў за гэтую вясну прападала электрычнасць – галінкі падалі на правады і замыкалі іх – піша газета “Радзіма”.
Фота: газета “Радзіма”
У апошнюю нядзелю сакавіка ва ўсіх раёнах вобласці работнікі побытавага абслугоўвання насельніцтва і жыллёва-камунальнай гаспадаркі адзначылі сваё прафесійнае свята. Аналіз раённых газет і сайтаў паказаў, што паўсюль трафарэтна вызначалі пераможцаў і скарысталіся святам для прэміравання і ўзнагароджвання сваіх калектываў. Падарункам для гледачоў паўсюль былі не толькі граматы, але і музычныя нумары, у тым ліку ў выкананні дзяцей і ўнукаў супрацоўнікаў жылкамунгасаў.
У ранейшы часы свята было яшчэ і нагодай паказаць дасягненні і перспектывы паляпшэння добраўпарадкавання гарадоў і вёсак, для чаго фіксаваліся балявыя кропкі. Магчыма, што ў дакладах і цяпер штосьці крытычнае да рэальнага стану рэчаў і было сказана, былі паабяцаны тутэйшаму люду крокі да паляпшэння сітуацыі, але ў газетных публікацыях пра гэта ні слова. У іх толькі аптымістычныя фотаздымкі.
А вось раззлаваныя з-за розных праблем жыхары вобласці ўжо прапануюць навесці татальны кантроль у надзеі навесці парадак. Як піша газета Радзіма, “сярдзіты чытач” у Глуску сам прыбраў вуліцу каля свайго дому і прапанаваў фідэафіксаваць парушэнні і бязлітасна штрафаваць суседзяў за выкінутыя на вуліцы паперкі. Ён лічыць, што “толькі страх пакарання… можа, калі не пазбавіць ад смецця, то, прынамсі, паменшыць яго колькасць на нашых вуліцах “.
Многія жыхары вобласці ўсё больш настойліва патрабуюць ад камунальнікаў не спачываць на лаўрах, а наладжваць сувязі з грамадскасцю і вырашаць тыя праблемы, якія хвалююць людзей.
Фота: “Ударны фронт”.
Вясна ідзе – пачаліся затапленні Проні, Бесядзі, але вясновага крыгахода ўжо не будзе. Пачаўся збор бярозавіка.
Непрыемны, рэзкі пах – па выхадных у Магілёве ў зоне хімічных гігантаў заўважылі тэндэнцыю – прадпрыемствы масава выкідаюць адыходы вытворчасці.
На трэцяй частцы Магілёўшчыны эпідэміёлагі выявілі антысанітарыю.
У Чэрыкаве дарога да пантоннай пераправы ператварылася ў кашу, таму што будаўнікі не памянялі праект – не разлічвалася, што яна будзе эксплуатавацца зімой і ў час паводкі. Чэрыкаўцам прыйдзецца цярпець.
Сейм Літвы ў першым чытанні прыняў законапраект аб прыпыненні выдачы віз беларусам.
Больш за 80% украінцаў сталі выступаць за ўваход краіны ў НАТА і ЕС.
На мінулым тыдні ў Беларусі адзначалі 80-я ўгодкі Хатынскай трагедыі, а mogilev.media згадвалі пра “старэйшую сястру” Хатыні, вёску Боркі.
У Магілёве п’яны на “Porsche” збіў чалавека насмерць, уцякаючы ад ДАІ.
У Магілёве запрацавала платная паркоўка на двух вуліцах у цэнтры горада, а на Фацінскім бульвары пад новую паркоўку знішчылі частку сквера.
На вуліцы Камсамольскай у Магілёве працягваюцца рамонтныя працы, чытачы mogilev.media заўважылі знікненне старажытнай брукаванкі.
У Глуску сталі прападаць кантэйнеры для асобнага збору смецця.
На мінулым тыдні стартаваў Чэмпіянат Беларусі па футболе. Адзіная каманда з Магілёўшчыны, прадстаўленая на ім – “Белшына” – атрымала паразу ў першай гульні.
Пачаўся новы паляўнічы сезон.
На Венеры выявілі вулкан, які дзейнічае.
Беларускі “Еўраопт” пачаў гандляваць таварамі з IKEA.
Лепшым настаўнікам Магілёўшчыны стаў бабруйскі трудавік.
У той час, як у свеце, нават у слабаразвітых краінах, набірае моц асобны збор побытавых адыходаў, у Глуску мясцовыя журналісты зафіксавалі знікненне на многіх кантэйнерных пляцоўках райцэнтра кантэйнераў для паперы і шкла.
У ходзе журналісцкага расследавання высветлілася, што на большасці пляцовак засталіся толькі кантэйнеры для цвёрдых адыходаў і ПЭТ бутэлек.
Адказу на пытанне, чаму ў некаторых дварах яшчэ ёсць кантэйнеры для паперы і шкла, а ў іншых ужо няма, журналсты знайсці не змаглі. Праблема, як ім падаецца або ў нормах колькасці кантэйнераў на колькасць жыхароў, або ў адсутнасці грошай на новыя.
Многіх глушчан не задавальняе неэканамічная і неэкалагічная, крайне архаічная практыка збору побытавых адыходаў у райцэнтры, піша раённая газета “Радзіма”.
Фотаздымак з газеты Радзіма.
Слагаемых успеха много, пишет газета Родина. Каждый соцработник за счет заработанных центром внебюджетных средств действительно обеспечен велосипедом. Но самое главное, как считают глусские соцработники, у них есть команда, где каждый работник – неслучайный человек.
Сегодня в штате Глусского районного центра социального обслуживания населения 132 человека, половина – это социальные работники, которые осуществляют уход за пожилыми людьми на дому. У каждого соцработника в среднем по девять человек на обслуживании.
Удивительно, но две трети сотрудников работают в центре более 15 лет и такой проблемы, как текучесть кадров, здесь нет. Соцработник, который выдержал больше месяца, остается на долгие годы.
Приблизительный портрет глусского соцработника – это сельская женщина 50 лет, без специального образования, добрая, трудолюбивая и на служебном велосипеде. Мужчины среди социальных работников тоже есть, хоть их и немного.
Как расказывает директор Глусского цэнтра социальной защиты Анжела Полупанкова, в районе услугами соцработников пользуется почти полтысячи граждан. Это и совершенно одинокие люди, и те, у кого дети есть, но живут далеко и каждый день не могут помочь. Для пенсионера услуги соцработника обойдутся от 15 до 20 рублей в месяц, в зависимости, от количества необходимых пожилому человеку услуг.
Некоторые соцработники – человек 17 – и выходные проводят со своими подопечными. Есть такая форма работы, как «гостевая семья». Это когда соцработники приглашают стариков к себе в выходной день домой. Для одинокого человека это важно – побыть в кругу семьи, где с ним общаются, угощают чем-то вкусным. Кстати, «гостевая семья» – это бесплатная опция.
На такой же инициативе существуют «патронатные семьи», это когда за человеком не только ухаживают, но, если надо, свозят его в больницу, например, еще где-то сопроводят, помогут в каких-то делах.
А вот «приемная семья» – это уже работа, но тут и совсем другие истории. Например, есть семья, которая забрала и досматривает чужую одинокую женщину, бывшую когда-то лучшей подругой матери. Мама попросила дочь не оставлять подругу, и дочь выполняет мамину просьбу.
В Заелице работает отделение круглосуточного пребывания, которое рассчитано на 40 мест. Сейчас в отделении в Заелице живет 37 человек, средний возраст которых 80 лет. Есть люди, которые живут там с самого открытия, по 15 лет. Живут одной большой общей семьей.
Анжела Полупанкова рассказывает, что по закону трудоспособные дети должны досматривать своих родителей, но если по какой-то причине они этого не делают, а старики попадают к ним в отделение, тогда дети должны оплачивать проживание родителей, в месяц это в среднем 730 рублей, или 24 рубля 40 копеек в сутки.
Работает и отделение, которое находится в “ирландском” доме. Там обеспечен и досуг, и уход, и обучение, и общение. Туда приходят не только люди с инвалидностью, но и, как их любя называют работники центра, “люди серебряного возраста”.
– У наших работников с годами сердца не черствеют. Они понимают человеческую боль. – дает короткую, но ёмкую характеристику своим подчиненным директор центра.
Фото: газета “Родина”.
Артпраект “Джаз! Кошкі! Вясна! ” праходзіць у Нацыянальным цэнтры сучаснага мастацтва штогод, і гэтым разам 12 карцін маленькіх мастакоў з Глуска выстаўлены ў экспазіцыі – паведаміла газета “Радзіма”.
“Коцікі заўжды прыцягваюць ўвагу людзей. А гэтыя адметныя кацяняты – гэта проста шарм, ну, проста няшачкі і мімімішачкі” – лічыць кіраўніца артстудыі Алена Пятрова.
Для выставы Мілана Зеленкаветс, Ганна Пятрова, Кацярына і Іля Ларкіны, Злата Аўчынікава, Сафія Арашкова, Анастасія Скубілава, Алена Бідзюк, Кірыл Лось, Дар’я Пастушонак, Святаслаў Боярка і Уліана Дзядуля, падрыхтавалі такія творы, якія не змагло ігнараваць журы.
Артпраект “Джаз! Кошкі! Вясна! ” будзе доўжыцца да 26 сакавіка.
Фота: газета “Радзіма”.
У Магілёве, як і па ўсёй Беларусі на мінулым тыдні з’явіліся анімэшнікі, захопленыя субкультурай “Рэдан”. Яны абвясцілі масавы збор 1 сакавіка перад “Атрыумам”, які, аднак, не адбыўся.
Лаўрэата Нобелеўскай прэміі міру Алеся Бяляцкага і яго паплечнікаў асудзілі на вялізныя тэрміны.
Пасля некалькіх гучных аварый з удзелам маршрутак у Беларусі, пасажыраперавозчыкаў пачалі масава правяраць па ўсёй Магілёўскай вобласці.
У Бабруйску мужчына паставіў трагічны рэкорд – яго цела знайшлі з 10 праміле алкаголю.
Статыстыка па Магілёўшчыне паказала, што колькасць наркаманаў вырасла больш чым на 70% за год.
Жыхарка Глуска выжыла падчас землятруса ў Турцыі і вярнулася на радзіму.
На мінулым тыдні з’явілася петыцыя ў абарону традыцыі драўлянага дойлідства ў Магілёве.
У Магілёве адбылася ракіроўка чыноўнікаў: крэсла жанчыны заняў тройчы мужчына.
У праваслаўных вернікаў на мінулым тыдні пачаўся Вялікі пост, які завяршыцца Вялікднем 16 красавіка.
Раённая бальніца ў Касцюковічах аказалася павіннай дзяржаве 200 000 рублёў.
Платная паркоўка на ўзбочынах дву вуліц у цэнтры Магілёва так і не запрацавала.
У Бабруйску пачалася зборка металаканструкцый новага маста.
Стала вядома, што ў Круглым пабудуюць басейн.
Чэрыкаўскі электрадом абурыў уздутымі шпалерамі і вадой з люстры.
У магілёўскай Выставачнай зале адкрылі выставу сумна вядомай калекцыі карцін “Белгазпрамбанка”, якую збірала каманда Віктара Бабарыкі і якую канфіскоўвала дзяржава, а ў музеі Бялыніцкага-Бірулі запрацаваў праект “Жаночы род”.
Навукоўцы раскрылі таямніцу зніклых амстэрдамскіх ровараў, а ў Калумбіі прайшло першае ў гісторыі судовае пасяджэнне ў метасусвеце.
Ураджэнка Глуска ўжо чатыры гады жыве ў турэцкім Газіянтэпе. Любоў Шапавалава апынулася ў ліку трох беларусак, якіх першымі эвакуявалі на радзіму пасля землятрусу. Цяпер яна з дачкой знаходзіцца ў Глуску, а яе муж застаўся ў Турцыі дапамагаць землякам – піша газета “Радзіма”.
– Са сваякоў мужа ў першую ж гадзіну загінула сем чалавек. Вядома, вельмі страшна было тым, хто апынуўся пад заваламі, але страшна і перажыць вось гэта ўсё, што адбывалася. – распавядае Любоў – У нас і раней бывала, што трасе, але злёгку, нядоўга, секунд пяць… А тут усё доўжылася паўтары хвіліны. Тым больш пачалося ўсё, калі людзі спалі, у чатыры раніцы, 15-17 хвілін пятага. Ложак кідае, усё ўсюды стукае, люстры, шкло звіняць, паніка, цябе ўсяго трасе, ты не ведаеш, бегчы ці не бегчы, што наогул рабіць… Мы спрабуем уключыць святло, але не можам, таму што нас шпурляе направа-налева, наперад-назад… Мы схапілі дзіцяці, я думаю: ну вось-вось спыніцца, але ўсё горш і горш… Слава богу, мы ў рэшце рэшт спусціліся, я прыхапіла коўдру і падушку для дачкі, селі ў машыну. Але на самай справе і ў машыне не адчувалі сябе ў бяспецы: вакол вышынныя дамы, і яны маглі ў любую секунду абрынуцца.
Сям’я Любові Шапавалавай жыве ў ахоўваемым жылым комплексе (прыкладна 20 шматпавярховак, 20 віл, возера, кафэ, цырульня, трэнажорная зала і г. д.), які акружаны плотам. Комплекс размешчаны на ўскраіне горада, і з аднаго боку ад яго – вялікае поле. Менавіта туды вырашылі ехаць, каб схавацца ад стыхіі. Праўда, сітуацыя пагоршылася тым, што ў пачатку лютага ў Газіянтэпе выпаў снег. Падчас асноўных штуршкоў была моцная бура, з-за якой адключылася электрычнасць, і горад трэсла ў поўнай цемры.
– Два дні, груба кажучы, мы жылі ў машыне. – працягвае аповед Любоў Шапавалава – Але ў нас заканчваўся бензін і няма чым было грэцца, прытым што на вуліцы дзесьці -5, яшчэ пачаліся мокры снег і залева. Добра, мы паспелі заправіць машыну, хоць і адстаялі дзве гадзіны ў чарзе, а потым бензін некалькі сутак наогул не прадавалі. Слава богу, адкрылася мячэць, і мы пайшлі туды. У мячэці нас заспеў другі землятрус, і зноў было страшна. Праўда, там мы яго не адчулі, як у сябе ў кватэры на шостым паверсе, але кажуць, што гэты землятрус было яшчэ мацней, чым першы. Яшчэ суткі мы прабылі ў сяброў, у іх таксама шматпавярховы дом, але кватэра хаця б на першым паверсе.
Люба кажа, што іх жылы комплекс практычна не пацярпеў, так як знаходзіцца ў камяністым раёне, не на пяску: раней на гэтым месцы была скала, яе знеслі і пабудавалі дамы. Адразу пасля землятрусу ў Газіянтэпе і некаторых іншых правінцыях Турцыі з-за пагрозы выбухаў прыпынялі падачу прыроднага газу, былі перабоі з вадой. Цяпер усё наладжваецца.
Адышоўшы ад першага шоку, усе дні да ад’езду на радзіму Люба развозіла гуманітарную дапамогу пацярпелым. У такой сітуацыі шмат машын і валанцёраў не бывае, тлумачыць яна. Яе муж застаўся ў Турцыі, каб дапамагаць людзям.
З першага ж дня Любоў трымала сувязь з консульствам. Яе, як і іншых грамадзян Беларусі, эвакуявалі бортам Мінабароны. Без перажыванняў, вядома, не абышлося. Вылет прызначылі на поўнач, але напачатку самалёт не атрымаў дазволу на пасадку (аэрапорт у Газіянтэпе быў зачынены, усе рэйсы адменены) і прызямліўся ў 300 кіламетрах.
– Мы ўжо страцілі надзею, што нас забяруць. – успамінае Любоў – Добра, што я магла нешта спытаць, высветліць у супрацоўнікаў, так як больш-менш ведаю турэцкую, а дзве іншыя жанчыны, якія ляцелі са мной, увогуле мовы не ведалі.
Апынуўшыся нарэшце з дачкой унутры самалёта, яна не магла стрымаць слёз. Чатырохгадовая Зара цяпер ужо смяецца і спявае песенькі, але, калі здарыўся землятрус, вельмі спалохалася.
– Слава богу, яна не плакала, істэрыкі ў яе не было, але яна ўвесь час пыталася: “Мама, што гэта? Што гэта? Што гэта адбываецца?” – прыгадвае жанчына – Зара энергічнае дзіця, а тут суткі проста сядзела: усе сядзяць, і яна сядзіць.
Цяпер, калі дома ў Глуску і Люба, і яе сястра Вера, якая таксама жыве ў Турцыі, сям’я спакойная. Сёстры вернуцца ў Турцыю, калі ўсё супакоіцца.
Фота з архіву Любові Шапавалавай.
