Па выніках праверкі, дзейнасць прадпрыемства “Цар мяса” была прыпынена, а таксама дзяркантроль ініцыяваў ліквідацыю арганізацыі. Як паведамляе прэс-служба КДК, былі выяўлены шматлікія факты невыканання ветэрынарна-санітарных і санітарных патрабаванняў да якасці і бяспекі харчовай прадукцыі. Не выконвалася патокавасць тэхналагічных аперацый, не выконвалася праграма вытворчага кантролю, дапушчалася скрыжаванне патокаў сыравіны і гатовай прадукцыі і інш.
Фота: КДК
Як паведаміла газета “Зара над Друццю”, у адным з гандлёвых прадпрыемстваў была выяўлена расійская цукеркавая карамель. Праверка абласной інспекцыі выявіла, што прадукцыя не адпавядае патрабаванням тэхнічных правілаў мытнага саюза.
Вытворца ўказаў у складзе прадукцыі натуральныя фарбавальнікі антоціан, карацін і куркумін. Але інфармацыя на маркіроўцы прысмакаў уводзіла ў зман спажыўцоў. У прадукцыі былі выяўлены сінтэтычныя фарбавальнікі: тартразін (E102) у колькасці 19,7 мг/кг, сонечны закат (E110) у колькасці 12,7 мг/кг, азорубін (E122) у колькасці 12,5 мг. / кг.
Акрамя таго, на цукерках не было папярэджанняў, што ў склад прадукцыі ўключаны фарбавальнікі, якія могуць негатыўна адбіцца на ўвазе і актыўнасці дзяцей.
Дзяржаўны стандарт забараніў імпарт і продаж неякасных прысмакаў у Беларусі.
Фота ілюстрацыйнае, з адкрытых крыніц.
Кідаецца ў вочы, што і ў загалоўку, і ў фотагалерэі рэпартажа пра шараговае спартовае спаборніцтва найбольшы акцэнт быў зроблены менавіта па стральбе.
Тры з пяці фотаздымкаў прысвечаны спаборніцтвам па стральбе. А на двух стаяць работнікі з граматамі. Відавочна, што мясцовым ідэолагам і прапагандыстам было важна паказаць ваенны складнік спаборніцтваў. Менавіта таму на фотаздымках і паказаны толькі ўдзельнікі і ўдзельніцы спаборніцтваў па стральбе з вінтоўкамі ў руках.
Чаму работнікам жылкамгаса Бялынічаў, у тым ліку жанчынам, так важна ўмець страляць, што іх спатрэбілася на гэта правяраць – у паведамленні не ўказваецца.
Фота: “Зара над Друццю”.
Пастановай Міністэрства культуры на падставе рашэння Навукова-метадычнай рады ў студзені 2023 года шэраг помнікаў археалогіі рэгіёна – найперш курганы ды курганныя могільнікі, а таксама адно гарадзішча – пазбаўлены ахоўнага статусу.
У Беларусі помнікі гісторыі і культуры, у тым ліку археалогіі, знаходзяцца на асаблівым палажэнні і могуць быць выключаны з Дзяржаўнага спісу пры наяўнасці заключэння аб іх поўным вывучэнні і толькі па рашэнні Міністэрства культуры. Такая высокая ступень аховы павінна забяспечваць захаванасць помнікаў ад знішчэння.
І вось Міністэрства вырашыла вельмі спецыфічна ахоўваць археалагічную спадчыну вобласці – выключыць помнікі з ахоўнага спісу. У Асіповіцкім раёне выключана найбольшая колькасць помнікаў – 9, у Бабруйскім – 2, у Бялыніцкім – 1, у Мсціслаўскім – 2.
Абвінавачванне ў знішчэнні гісторыка-культурнай спадчыны ў адрас Міністра культуры А. Маркевіча будуць па-чалавечы зразумелыя, але горкая праўда заключаецца ў тым, што дэ факта пастанова прызнае існуючы стан рэчаў. З-за нездавальняючай аховы амаль усе гэтыя курганы ўжо знішчаны ў ранейшыя або цяперашнія часы. Іх папросту няма. Часам спецыялісты не могуць нават знайсці месца, дзе раней быў курган.
У дадзенай сітуацыі археолагаў і краязнаўцаў заўсёды найбольш бянтэжыць выключэнне гарадзішчаў, бо той жа вал ці роў – гэта элементы фартыфікацыйнага дойлідства. І таму пры поўным вывучэнні археалагічнага пласта яны працягваюць мець гісторыка-архітэктурную вартасць, і было б лагічна захоўваць іх як помнікі гісторыі, а не проста выкідаць са Спісу.
Адзінае ліквідаванае ў пастанове гарадзішча І тыс. г. нашай эры знаходзіцца каля вёскі Лютня на 0,3 км на захад ад вёскі на беразе ракі Суточка. Як можна было непрыкметна знішчыць цэлае гарадзішча – незразумела.
На вялікі жаль, адсутнасць рэальнай сістэмы аховы помнікаў археалогіі пры іх фармальнай юрыдычнай абароне дазваляе думаць, што гэтая пастанова Савета Міністраў будзе не апошняй. І яшчэ шмат археалагічных помнікаў будзе выведзена са спісу гісторыка-культурных каштоўнасцяў.
Палымяныя абяцанні некаторых магілёўскіх парламентарыяў пра тое, што распрацоўка сістэмы абароны помнікаў, найперш археалогіі – іх галоўнае перадвыбарчае абяцанне народу, так і застаецца пустым гукам.
Фота з адкрытых крыніц.
У лістападзе 2022 года праваахоўнікі выявілі, што ў фотаальбоме 42-гадовага грамадзяніна Украіны – жыхара Бялыніцкага раёна – на яго старонцы ў сацсетцы ў адкрытым доступе захоўваюцца тры фотаздымкі з выявамі свастыкі – крыжа з чатырма канцамі, загорнутымі пад прамым кутом у правы бок.
Віну сваю мужчына прызнаў цалкам і падчас судовага разбору патлумачыў, што гэтыя фотаздымкі ён размясціў яшчэ ў 2012-2013 гадах, бо раней цікавіўся разнастайнымі сімваламі і іх паходжаннем, у тым ліку тымі, што выкарыстоўваліся ў фашысцкай Германіі.
Сімволіка Трэцяга рэйху і да гэтага часу была ўнесена ў рэспубліканскі пералік экстрэмісцкіх матэрыялаў, выкарыстанне якіх цягне адказнасць.
Фота носіць ілюстрацыйны характар
Міжнародны дзень кіно (International Cinema Day).
У гэты дзень у 1895 годзе ў Парыжы ў падвале “Гранд-кафэ” на бульвары Капуцынак прайшоў першы платны паказ кінафільма для першых 35 гледачоў.
Дэманстрацыя фільмаў у Беларусі пачалася ў канцы XIX стагоддзі. У пачатку XX стагоддзя дзейнічала ўжо 56 прыватных кінатэатраў. Першы кінатэатр у Мінску адкрыў у 1900 годзе прадпрымальнік Рыхард Штрэмер у доме Ракаўшчыка на Захар’еўскай вуліцы. У 1908 годзе Рыхард сам пачаў здымаць хранікальна-дакументальныя фільмы. Кінааператары мінскага кінатэатра «Гігант» знялі ў1910-1912 гадах свае фільмы, у тым ліку пра палёты авіятара Утачкіна над Камароўскім полем у Мінску, «Крушэнне цягніка на станцыі Руднікі».
Першае знаёмства жыхароў Магілёва з дзіўным светам кіно адбылося 10 жніўня 1903 года. Першы стацыянарны “сінематограф” атрымаў у Магілёве пастаянную прапіску ў 1909 годзе – кінатэатр «Чары» (пасля рэканструкцыі 1930-1932 гадоў – “Чырвоная Зорка”).
1879 год. Ураган, які пранёсся над усходняй Шатландыяй, абрынуў цэнтральную частку чыгуначнага маста праз заліў Ферт-оф-Тэй Паўночнага мора.
У ваду ўпаў пасажырскі цягнік Эдынбург – Дандзі, лакаматыў і ўсе шэсць вагонаў. Ніхто з 75 пасажыраў не выжыў.
Па мясцовай легендзе, Карл Маркс, які жыў у той час у Дандзі, павінен быў ехаць на гэтым цягніку, але з-за хваробы перадумаў.
Самы працяглы ў свой час – 3,2 км – Тэйскі чыгуначны мост прастаяў толькі 19 месяцаў. Спраектаваў яго знакаміты інжынер Томас Бауч, які і атрымаў за сваю працу тытул лорда.
Судовае разбіральніцтва завяршылася суровым вердыктам: “Мост быў дрэнна задуманы, дрэнна пабудаваны і дрэнна абслугоўваўся”.
1896 год. Памёр ураджэнец в. Галоўчын (цяпер – Бялыніцкі раён) Лявонцій Галынец.
Беларускі ўрач. Доктар медыцыны
Першы прыват-дацэнт медыцынскай статыстыкі і геаграфіі кафедры гігіены Імператарскай медыка-хірургічнай акадэмі.
Працаваў ваенным урачом у Магілёве. Даследаваў санітарны стан, натуральны рух (нараджальнасць, смяротнасць, прырост) насельніцтва ў Магілёве.
Усебакова вывучыў умовы жыцця, асаблівасці фізічнага развіцця асобных сацыяльных груп насельніцтва Магілёва ў залежнасці ад эканамічных, кліматычных і гігіенічных умоў, прыйшоў да высновы аб нізкім адукацыйным узроўні жыхароў.
1908 год. У Вільні заснавана беларускае кнігавыдавецкае таварыства «Наша Хата».
Заснавальнікамі сталі В. Бонч-Асмалоўскі, Б. Даніловіч, Я. Манькоўскі, А. Уласаў, У. Цэтэрман.
Выпусціла ананімную беларускую паэму «Тарас на Парнасе», «Дзед Завала», Ядвігіна Ш., «Дзядзька голад» С. Віткевіча, «Дым» М. Канапніцкай, «Архіп і Лявонка» М. Горкага, падручнік «Другое чытанне для дзяцей беларусаў» Я. Коласа, а таксама навукова-папулярныя кнігі.
У 1911 годзе спыніла дзейнасць у сувязі з эканамічнымі цяжкасцямі.
1908 год. Горад Месіна на востраве Сіцылія стаў ахвярай найстрашэннага прыроднага катаклізму.
Падземныя штуршкі, сіла якіх дасягала 7,5 балаў па шкале Рыхтэра, забралі жыцці больш як 75 000 чалавек, а выкліканая такім магутным землятрусам хваля цунамі вышынёй 10 метраў змыла і затапіла ўсё, што засталося. Пад разваліны патрапілі больш за 160 000 жыхароў.
Характэрна, што гэты землятрус не належаў да ліку наймацнейшых. Трагедыя Месіны была ў тым, што падземны штуршок адбыўся непасрэдна пад горадам.
1918 год. У в. Багданаўка Хоцiмскага раёна нарадзілася Ніна Ерашова.
Географ, краязнавец. Кандыдат геаграфічных навук, дацэнт.
Выхаванка геаграфiчнага факультэта Магiлёўскага педiнстытута.
Першы даследчык гісторыі Першай Рускай Палярнай экспедыцыі 1900–1903 гадоў пад кiраўнiцтвам Э. В. Толя.
У 1946–1975 гадах працавала ў Магілёўскім педінстытуце. Вучоны сакратар Магiлёўскага аддзела геаграфічнага таварыства (1963-1975).
Аўтар больш за 50 навуковых прац, у тым ліку дапаможнікаў “Карысныя выкапнi Беларусi”, “Определитель минералов и горных пород”.
Даследчыца глебаў поймы Дняпра ў межах Магілёўскай вобласці, прыроды Краснапольскага, Слаўгарадскага, Хоцiмскага, Чэрыкаўскага раёнаў.
Памерла ў 1993 годзе.
1920 год. Скончыліся баявыя дзеянні Слуцкага паўстання (збройнага чыну) супраць савецкай улады.
Узброенную барацьбу вялі Слуцкі і Грозаўскі палкі 1-й Слуцкай брыгады стральцоў войск Беларускай Народнай Рэспублікі
Першыя баявыя сутычкі адбыліся 26-27 лістапада 1920 года.
Польскія ўлады не падтрымалі паўстанцаў, далі дазвол на ўваход савецкіх 8-й і 17-й стралковых дывізій 16 арміі не толькі ў нейтральную зону, але і ўглыб польскай тэрыторыі.
У гонар паўстанцаў пасталены помнік «Змагарам за волю Беларусі» (1948) ў нямецкім Мітэнвальдзе, у 1990-х гадоў па ініцыятыве БНФ у весках Грозава, Семежава Капыльскага і Чырвоная Слабада Салігорскага раёна былі ўсталяваны памятныя крыжы, памятны знак усталявалі ў прыватным музеі А. Белага ў Старых Дарогах (2007).
У 2017 годзе Слуцкі райвыканкам адмовіў ва ўстаноўцы помніка слуцкім паўстанцам у Слуцку.
1927 год. У Вільні пачаўся I з’езд Таварыства беларускай школы (ТБШ) – культурна-асветнай арганізацыі ў Заходняй Беларусі (1921–1936).
ТБШ імкнулася распаўсюджваць і дапамагаць асвеце сярод беларусаў, пашыраць беларускія школы і беларускую асвету наогул. Перад з’ездам дзейнічала 12 акруговых упраў ТБШ – у Баранавічах, Беластоку, Вілейцы, Гродне, Глыбокім, Косаве, Лідзе, Міры, Навагрудку, Свіслачы, Слоніме і Вільні
I з’езд ТБШ (28-29 снежня 1927, Вільня) пастанавіў дамагацца адкрыцця дзяржаўных беларускіх пачатковых школ, беларускіх гімназій і настаўніцкіх курсаў, семінарыі, стварэння пры Віленскім і Палескім школьных апякунскіх беларускіх аддзелаў, заснавання кафедры беларусазнаўства ў Віленскім універсітэце імя С. Баторыя.
У Рэспубліцы Беларусь ТБШ адноўлена ў 1996 годзе, ліквідавана 17 верасня 2021 года Вярхоўным судом на пазоў Міністэрства юстыцыі.
1965 год. Нарадзіўся Юрый Якавенка.
Беларускі мастак-графік. Ганаровы грамадзянін г. Гродна.
Мае больш за 25 міжнародных і айчынных узнагарод за ўдзел у біенале эстампа і кніжнай графікі. Удзельнік больш за 60 персанальных выстаў у многіх краінах Еўропы.
10-ы беларускім мастак – ганаровы член Расійскай акадэміі мастацтваў.
Зняў мультыплікацыйны фільм «Месяц». Працуе ў тэхніцы традыцыйнага афорта.
Аўтар ілюстрацый да паэмы Міколы Гусоўскага «Песня пра зубра» і серыі гравюр «alfabeto», якая прысвечана творчаму даследаванню літары. Кніга «Песня пра зубра» з яго гравюрамі была паднесена ў якасці падарунка Папе Рымскаму Бенедыкту XVI і каралеве Вялікабрытаніі Лізавеце II.
Аздобіў гравюрамі выданне «Песня песняў Саламона».
1971 год. Памёр Дамінік Аніська.
Беларускі рэлігійны і грамадскі дзеяч, публіцыст
Ваяваў у 1-ю сусветную вайну ў складзе расійскай арміі, служыў у польскай арміі.
Браў удзел у беларускім рэлігійным і грамадскім руху, быў аўтарам віленскай газеты «Беларус», беларускага каталіцкага часопіса «Хрысціянская думка». Аўтар брашур: «Да беларускага народу», «Усё у міласці».
Адзін з відных беларускіх рэлігійных публіцыстаў 1-й паловы ХХ стагоддзя.
У 1939 годзе патрапіў у савецкі палон. У 1942 годзе ўступіў у армію генерала Андэрса, разам з ёю выйшаў у Іран, а адтуль у Палестыну.
З 1949 жыў у Вялікабрытаніі. Супрацоўнічаў з рэлігійным часопісам «Божым шляхам».
Пахаваны на лонданскіх могілках Святога Панкрата.
1984 год. Памёр Мікола Лобан.
Беларускі празаік і мовазнавец. Заслужаны работнік культуры. Кандыдат філалагічных навук.
Працаваў у Інстытуце мовазнаўства імя Якуба Коласа АН БССР, загадчыкам рэдакцыі выдавецтва «Беларуская савецкая энцыклапедыя».
Аўтар апавяданняў, мовазнаўчых даследаванняў, эсэ і крытычных артыкулаў па праблемах пісьменніцкага майстэрства, псіхалогіі творчасці. У 1986 годзе выйшлі Выбраныя творы ў 3-х тамах.
Адзін са складальнікаў «Правілаў беларускай арфаграфіі і пунктуацыі» (1959), «Арфаграфічнага слоўніка» (з М. Суднікам, 1948, 6-е выд., 1990), «Руска-беларускага слоўніка» (1953), «Беларуска-рускага слоўніка» (1962), кіраваў падрыхтоўкай «Тлумачальнага слоўніка беларускай мовы» ў 5-ці тамах (1977-1984).
1963 год. Памёр Даніла Васілеўскі.
Беларускі краязнавец, гісторык, літаратуразнавец, педагог.
Актыўны прыхільнік беларусізацыі. Арганізатар Віцебскага губернскага бюро краязнаўства, намеснік старшыні Аршанскага акруговага таварыства краязнаўства, заснавальнік зборніка «Аршаншчына» (1926). Член Аршанскай філіі “Маладняка”
З 1930 года пачаў выкладаць у Магілёўскім педінстытуце, першы дэкан геаграфічнага факультэта. Удзельнік раскопак верхнепалеалітычнай стаянкі Бердыж.
Арыштаваны 9 снежня 1936 года прама на рабочым месцы пры студэнтах і выкладчыках. Высланы на Поўнач.
Даследаваў гісторыю беларускай літаратуры XIX стагоддзя, беларускага кнігадрукавання, развіцця мясцовай прэсы, краязнаўчыя, гістарычныя, этнаграфічныя і сацыяльна-эканамічныя праблемы.
Пахаваны ў Феадосіі, Крым.
1972 год. Уведзены ў дзеянне высакагорны каток “Медэа” (“Медэу”).
Размешчаны ў горнай даліне Мэдэу непадалёк ад Алматы, Казахстан.
Найбуйнейшы ў свеце высакагорны комплекс для зімовых відаў спорту з самым вялікім пляцам штучнага лядовага поля – 10 500 м².
Высакагор’е і чыстая горная вада для залівання лёду садзейнічаюць дасягненню высокіх вынікаў у канькабежным спорце. Тут устаноўлена звыш 200 сусветных рэкордаў на ўсіх дыстанцыях сярод мужчын і жанчын.
Алмацінскі каток – празнаная “фабрыка рэкордаў”.
1987 год. 76-гадовая кіпрыётка Ківелі Папаіаанау захрасае ў ліфце крамы, дзе прабудзе да 2 студзеня.
Гэта сусветны рэкорд працягласці знаходжання ў ліфтах. Сустрэла ў ліфце яна і Новы год. Ліфт падвіс паміж паверхамі. Харчавалася сеньёра 6 сутак тымі прадуктамі, што набыла. А вось, як спраўляла патрэбу, не паведамляецца. Яе вызвалілі работнікі крамы, калі вярнуліся з навагодніх вакацый.
На беразе ракі Вабіч у Бялыніцкім раёне ратавальнікі знайшлі самаробны трактар з прычэпам, а каля берага – перавернутую лодку. Званок у службу МНС паступіў ад жонкі 65-гадовага мясцовага жыхара. Ён адправіўся на рыбалку на рэчку Вабіч у раён вёскі Пральня Вішоўскага сельсавета, і не вярнуўся своечасова. Непадалёк ад перавернутай лодкі, у камышах, у двух метрах ад берага ратавальнікі знайшлі цела мужчыны – паведамляе газета “Зара над Друццю”. Трагедыя адбылася вечарам 16 лістапада.
Фота носіць ілюстрацыйны характар і ўзята з адкрытых крыніц
Раённая газета без ценю сумневу апублікавала на сваіх старонках фотаздымкі асоб, якіх яшчэ толькі падазраюць у схільнасці да асацыяльных дзеянняў. На парушэнне правоў грамадзян і заканадаўства не звяртаюць увагі нават праваахоўнікі.
Днямі “Зара над Друццю” апублікавала рэпартаж пра выязное пасяджэнне савета грамадскага пункта аховы правапарадку Машчаніцкага сельсавета. Прайшло яно на базе малочнатаварнага комплексу ў вёсцы Стараселле. У ім удзельнічалі пракурор раёна Ігар Алёхна, начальнік Бялыніцкага РАНС Віталь Воранаў, старшыня сельскага выканкама Іна Напрэянка і шмат запрошаных асоб.
На пасяджэнне савета выклікалі грамадзян, якія злоўжываюць спіртовымі напоямі, не працуюць, сямейных скандалістаў, схільных да супрацьпраўных дзеянняў. Прысутнічалі і тыя вяскоўцы, хто раней дапусціў парушэнні ў сферы пажарнай бяспекі. Суб’екты прафілактыкі правялі гутарку аб неабходнасці працаўладкавання, адмовы ад шкодных звычак і правілах паводзін у грамадскіх месцах.
Здаецца, зроблена добрая прафілактычная работа. Магчыма, дзякуючы ёй будуць перадухілены правапарушэнні ці нават трагедыі. Але фотарэпартаж робіць публічнымі твары людзей, якія стаяць перад праваахоўнікамі, і невядома хто яны, у чым вінаваты? Гэтыя людзі не асуджаны, магчыма яшчэ нічога кепскага не зрабілі, а іх фотаздымкі ўжо з’яўляюцца прадметам перасудаў. Яны і іх сваякі, асабліва дзеці могуць атрымаць псіхалагічныя траўмы, стаць аб’ектамі здзекаў.
Яшчэ больш двухсэнсоўным выглядае фотаздымак мілых жанчын. Што яны тут робяць? Яны зладзейкі, скандалісткі ці наадварот мясцовая эліта, якую запрасілі на пасяджэнне? Па вонкаваму выгляду найбольш верагодна, што яны законапаслухмяныя грамадзянкі. Але навошта тады іх запрасілі на прафілактычную размову разам з пералічанымі ў тэксце не зусім станоўчымі грамадзянамі, і чаму яны так напружана сядзяць? На жаль тэкст публікацыі накіроўвае думкі менавіта ў негатыўнае рэчышча.
Вось такія пытанні натуральна ўзнікаюць пасля пасяджэння савета грамадскага пункта аховы правапарадку Машчаніцкага сельсавета. А выснова адна: мясцовым журналістам і бялыніцкім уладам трэба быць вельмі акуратнымі і абачлівымі рыхтуючы падобныя публікацыі, памятаць, што грамадзяне маюць права на прыватнасць.
Свяцілавічы сталі апошнім аграгарадком Бялыніччыны, куды прыйшоў прыродны газ. Аднак многія спецыялісты раёна лічаць гэта марнатраўствам.
З помпай, як умее раённае начальства, з запрашэннем дэпутатаў і кіраўнікоў вертыкалі прайшло мерапрыемства націскання ўмоўнай сіняй кнопкі падачы газа ў Свяцілавічы. Героі газазабеспячэння атрымалі Ганаровыя граматы райвыканкама, вяскоўцы – газ.
Аграгарадкі раёна газіфікаваны на 100 працэнтаў – паведамляе раённая газета “Зара над Друццю”. Кошт праекту складае 971 тысячу рублёў. Усе работы па будаўніцтве газаправода, выконваліся ў рамках Дзяржаўнай праграмы “Камфортнае жыллё і спрыяльнае асяроддзе” на 2021-2025 гады за кошт сродкаў рэспубліканскага бюджэту.
Нібыта ўсе павінны радавацца. Але частка раённых спецыялістаў толькі паціскае плячыма: “Навошта лясному раёну газ, калі побач гіне некандыцыйная драўніна?”
Найбольш абураюцца працаўнікі лясной гаспадарцы, у якіх забралі працу. Раней толькі мясцовая школа спажывала кубаметраў 70 дроў у год. Цяпер іх дзяваць няма куды. Плюс жыхароў вёскі прымушалі ламаць печы ў іх дамах. Суцэльная нявыкрутка. “Далі б лепш нам гэтыя грошы, якія ў зямлю закапалі. Мы б самае сучаснае абсталяванне для дрэваапрацоўкі набылі б і валюту зараблялі для раёна. А цяпер наадварот, валюту будзем расіянам аддаваць”.
Перамога газавага лобі
Эканамісты разважаюць яшчэ прасцей: “Сёння газ прадаецца Беларусі, як адзінай у Еўропе саюзніцы Расіі па звышільготных коштах. Але ўжо заўтра кошты могуць стаць сусветнымі. І што тады рабіць? Чаму краіны Скандынавіі, Прыбалтыцы абаграваюцца за кошт драўніны, а мы наадварот? Яны што, дурнейшыя за нас?”
Сапраўды, падобныя Бялынічам райцэнтры, напрыклад Літвы, ужо гадоў 20 на ацяпленне не выдаткоўваюць ні газ, ні нафту. Яны садзяць драўніну і спецыяльнымі магутнымі камбайнамі яе косяць, нібыта жыта на палетках. Аднаўляльныя крыніцы энергіі з аднаго боку, эканомія валюты з іншага, незалежнасць з трэцяга.
У Беларусі некалькі гадоў таму нібыта таксама хацелі ісці еўрапейскім шляхам у гэтай сферы. Пачалі былі скарачаць пракладку газаправодаў у вёскі. Але газавае лобі перамагло.
На пазачарговай сесіі раённага Савета дэпутатаў Вольга Прыстромская зацверджана на пасадзе старшыні Бялыніцкага раённага выканаўчага камітэта. З лета 2018 года – гэта ўжо трэцяя замена кіраўніка раёна.
Частыя змены раённага начальства ўжо не здзіўляюць жыхароў Бялыніч. Не прыжываюцца тут старшыні выканкамаў: то ў турму сядуць, то ў Мінск на павышэнне пойдуць, то ў Цьмутаракань на паніжэнне… Летам 2018 года галавой Белыніцкага райвыканкама быў прызначаны Анатолий Шчуплянкоў, а ўжо ў жніўні 2019 яго замяніў Васіль Захаранка. І вось ізноў перамена.
Вольга Васільеўна вопытны службовец. Яна мае багаты досвед працы ў дзяржаўных органах кіравання. Яе працоўная біяграфія закранае розныя сферы, што разглядалася, як плюс пры прыняцці рашэння аб яе прызначэнні. Вольга Прыстромская – карэнная магіляўчанка, а па адукацыі бухгалтарка, вяла фінансавыя пытанні на розных пасадах у дзяржапараце. Працавала намеснікам старшыні камітэта па сельскай гаспадарцы і харчаванню аблвыканкама, а яшчэ намеснікам старшыні ў Чавускім райвыканкаме.
Канал “Новости Белыничей” інфармуе, што за зацвярджэнне на пасадзе старшыні Бялыніцкага райвыканкама Вольгі Прыстромскай аднагалосна прагаласавалі ўсе дэпутаты райсавета.
“У першую чаргу хачу адзначыць важнасць адказных адносін да працы кожнага на сваім працоўным месцы. – адзначыла, падзякаваўшы прысутным за аказаны давер, Вольга Прыстромская – Разам, падтрымліваючы адзін аднаго, працуючы адной камандай, мы не толькі працягнем усе добрыя пачынанні, але і памножым дасягнутыя поспехі сацыяльна-эканамічнага развіцця Бялыніцкага раёна.”
Нечакана многа для Бялынічаў цёплых слоў падзякі за працу было выказана і ў адрас папярэдняга кіраўніка раёна Васіля Захаранкі.
Добра было б, каб новы кіраўнік раёна паспела на сваёй пасадзе дасягнуць пастаўленых мэтаў і пачуць потым таксама словы падзякі ад мясцовых жыхароў, каб яна станоўча запомнілася тутэйшаму люду.
Адзначым, што ў Магілёўскай вобласці назіраецца відавочны гендарны дысбаланс сярод кіраўнікоў вертыкалі. 17 раёнаў і Магілёў з Бабруйскам тут узначальваюць мужчыны і толькі 4 раёны, разам з Бялыніцкім, жанчыны.
