Серабрыстыя аблокі можна пабачыць у нашым рэгіёне з канца траўня па жнівень – піша тэлеграм-канал @nadvorie. Менавіта ў гэты перыяд сонца ўвечары і раніцай не апускаецца глыбока пад гарызонт і яго прамяні могуць падсвятляць тонкі, вельмі разрэджаны пласт аблокаў, якія плаваюць на вышыні 75-85 км у стратасферы, у той час як ніжэйшыя пласты атмасферы знаходзяцца ў зямным цені.
На фота: Серабрыстыя аблокі, знятыя ў Бабруйску
Былы палітвязень Ілля Бохан распавёў пра тое, як за кратамі ў бабруйскай калоніі №2 палітычных зняволеных крок за крокам пазбаўляюць чалавечых умоў: ад забароны на адукацыю да спання на голых дошках у халодных камерах.
Ілля правёў некалькі гадоў у бабруйскай папраўчай калоніі і называе яе адной з самых цяжкіх для палітвязняў. Як ён распавёў Праваабарончаму цэнтру “Вясна”, яшчэ ў 2022 годзе сітуацыя была больш-менш прымальнай: зняволеным дазвалялі атрымаць адукацыю, наведваць бібліятэку, хадзіць у царкву і нават гуляць у футбол. Але ўжо праз год для палітычных вязняў пачаліся татальныя абмежаванні: забаранілі ўсе гурткі, адклікалі аплачаныя курсы і пачалі масава чысціць паліцы бібліятэк ад «няправільных» кніг, асабліва гістарычных і польскамоўных.
«Некаторыя за свае грошы запісаліся на курсы ЕШКО, але іх проста выкраслілі з усіх спісаў», — узгадвае Ілля.
Ілля працаваў на ўчастку перапрацоўкі сырой гумы з «Белшыны». Гуму трэба было здабываць самастойна, бо брыгадзір адмаўляўся яе выдаваць палітвязням. Як вынік — пастаянна не выконвалася норма. За гэта адміністрацыя накладала штрафы і «прэсавала».
Пальчаткі выдавалі толькі раз на месяц, і яны рваліся ўжо праз некалькі дзён. Узімку ў вялікім двухпавярховым цэху быў ледзь не мароз. Пры гэтым зарплату за цяжкую працу зняволеныя амаль не бачылі: у месяц — капейкі, якія нават не траплялі на рукі.
З медыцынскай дапамогай было яшчэ горш. «Усе твае хваробы лячылі адной таблеткай ібупрафену», — кажа Ілля. Пашкоджаная на гульні нага не стала падставай для вызвалення ад працы: праз дзень пасля траўмы Ілля з мыліцамі мусіў прыходзіць у цэх.
«Калі толькі паміраеш, тады могуць даць бальнічны. Зубны лекар наогул адмаўляўся лячыць — толькі вырываць», — з чорнай іроніяй кажа ён.
Аператыўнікі ў калоніі вырашалі, як «зламаць» палітвязняў псіхалагічна. Пагрозы «крытай турмы», новай крымінальнай справы ці «петушатні» былі штодзённай зброяй ціску.
Незадоўга да вызвалення Ілля правёў у штрафным ізалятары 42 дні. Афіцыйная прычына — нібыта парушэнне рэжыму і мат у адрас начальніка атрада. Камера ШІЗА — гэта некалькі крокаў у даўжыню, смурод і цвіль, драўляная падлога і дошка замест ложка.
«Першыя 15 дзён я думаў, што звар’яцею. Потым зразумеў: трэба проста дацягнуць да вызвалення», — кажа Ілля.
Зняволеным не дазваляюць мець стасункі паміж сабой, дзяліцца рэчамі, нават піць разам гарбату. Палітвязняў могуць пасадзіць у ШІЗА за любую дробязь — за размову, за кубак чаю, ці проста за «проста так».
Ілля ўспамінае, што падчас ягонага тэрміну ў штрафніках трымалі і іншых вядомых палітычных вязняў — Эдуарда Бабарыку, Ігара Салаўя.
«Цяпер умовы яшчэ горшыя, — кажа ён. — Былы вязень, які нядаўна выйшаў, казаў: «Там цяпер проста немагчыма сядзець». І я веру кожнаму слову».
Ілля Аляксандравіч Бохан — фігурант справы аб масавых беспарадках (ч. 2 арт. 293 Крымінальнага кодэксу), узбуджанай па падзеях у Пінску ў ноч пасля выбараў 9 жніўня.
У судзе Ленінскага раёна Брэста 21 кастрычніка 2021 года вынеслі прысуды двум фігурантам “пінскай справы”. Палітзняволенага Іллю Бохана і Сцяпана Дразда суддзя Андрэй Грушко прызнаў вінаватым па ч. 2 арт. 293 Крымінальнага кодэкса (удзел у масавых беспарадках) і асудзіў да трох з паловай і чатырох гадоў калоніі адпаведна. Менавіта такое пакаранне запрасіла для іх пракурорка Алена Ціхановіч. Гэта ўжо трэцяя асуджаная група па “пінскай справе” — агулам за ўдзел у акцыях пратэсту ў Пінску з 9 на 10 жніўня пазбавілі волі 26 чалавек.
У сярэдзіне лютага 2022 праваабаронцам стала вядома, што Ілля быў пераведзены з СІЗА-7 у бабруйскую ПК № 2. Быў унесены ў пералік грамадзян Беларусі, замежных грамадзян і асоб без грамадзянства, якія маюць дачыненне да экстрэмісцкай дзейнасці. Выйшаў на волю 17 красавіка 2024 г. Зараз знаходзіцца ў вымушанай эміграцыі.
Фотаздымак: Праваабарончы цэнтр “Вясна”
У тэлеграм-канале “Вячэрняга Бабруйска” праз тыдзень пасля інфармацыі аб разгроме рэдакцыі з’явілася першае паведамленне.
Нагадаем, на праўрадавым тэлеканале АНТ вечарам 28 траўня 2025 года выйшла чарговая перадача праграмы “Будзе дапоўнена”. У ёй было паказана, як сілавікі ўрываюцца, у прыватнасці, у рэдакцыі незалежнага СМІ “Вячэрні Бабруйск”, знаходзяць у іх кнігу – рэкламны буклет пра Германію і шэраг дагавораў рэдакцыі аб аказанні рэкламных паслуг Амбасадзе ФРГ на прадмет публікацый пазітыўных артыкулаў аб гэтай краіне. Пасля гэтага ў Беларусі перастаў адкрывацца сайт выдання. Прачытаць яго дагэтуль не ўдаецца і з-за мяжы.
Акрамя таго, тэлеграм-канал “Вячэрняга Бабруйска” таксама перастаў публікаваць паведамленні. Апошняе пасля тэлевізійнай праграмы об візіце КДБ было апублікавана 29 траўня 2025 года ў 16:13.
І вось 6 чэрвеня тэлеграм-канал выдання раптоўна “ажыў”. Там з’явілася інфармацыя рэкламнага характару аб продажы і ўстаноўцы кандыцыянераў у Бабруйску, аздобленая фотаздымкамі. І гэта было апошняе паведамленне на момант напісання гэтага артыкула 9 чэрвеня 2025 года.
Пакуль паведамленняў аб новым уладальніку тэлеграм-канала з колькасцю падпісчыкаў амаль на 1600 чалавек нідзе не з’яўлялася. Яго лагатып застаецца ранейшым.
Mogilev.media будзе сачыць за сітуацыяй і інфармаваць сваіх чытачоў.
Фота: тэлеграм-канал “Вячэрняга Бабруйска”
Магілёўскі раён у 2024 годзе стаў самым крымінальным у Беларусі. Акрамя таго, большасць самых злачынных раёнаў таксама на Магілёўшчыне.
Топ злачынных месцаў у Беларусі ўзначальвае прыгарад Магілёва – тут здзяйсняецца 1 347 злачынстваў на 100 тысяч жыхароў. Пры гэтым у самім Магілёве паказчык умераны – 833. Пра гэта піша, спасылаючыся на звесткі Белстата выданне “Беларусы і рынак”.
Магілёўскі раён стаў лідарам у злачынным антырэйтынгу ўпершыню за апошнія гады, хоць заўсёды знаходзіўся ў топ-10. А раней першыя месцы займала глыбінка – у 2023 годзе, напрыклад, Асіповіцкі раён Магілёўскай вобласці.
У сваю чаргу, Бабруйскі раён на працягу пяці гадоў нязменна знаходзіўся ў топ-10 па злачыннасці. У яго злачыннасць ніколі не апускалася ніжэй за 1,1 тыс.выпадкаў на 100 тыс. насельніцтва. А ў самы праблемны год – 2021 – яна дасягала 1,7 тыс. выпадкаў.
Хоць большасць найбольш крымінальных месцаў знаходзяцца ў Магілёўскай вобласці, сярэдняе значэнне злачыннасці вышэй на Гомельшчыне. Там адбылося 873 злачынствы на 100 тыс. жыхароў, тады як на Магілёўшчыне – толькі 840, прыводзіць агульнадаступныя дадзеныя Белстат.
Сярод буйных гарадоў самым небяспечным традыцыйна з’яўляецца сталіца – 885 зладзействаў на 100 тыс. мінчукоў.
Усяго ж у 2024 годзе па Беларусі ў сярэднім здзяйснялася 800 злачынстваў на кожныя 100 тыс. насельніцтва.
Фота: evroflag.by
Міхаіл (імя зменена) з Мінска, былы палітвязень, які адбыў пяць гадоў у бабруйскай калоніі №2 і пакінуў Беларусь. Ён распавёў пра жорсткі рэжым, псіхалагічны ціск і адаптацыю да жыцця на волі, якая працягваецца і пасля вызвалення.
Сваю гісторыю былы палітзняволены распавёў Праваабарончаму цэнтру “Вясна”. Як кажа мянчук, адміністрацыя бабруйскай калоніі стварыла там жорсткі рэжым адмыслова для палітычных.
Па словах Міхаіла, па прыбыцці ў калонію яго адразу ж справакавалі і адправілі ў ШІЗА (штрафны ізалятар). Ён правёў у адзіночнай камеры без вокнаў каля 20 сутак. Там, каб не з’ехаць з глузду, мужчына жангляваў хлебнымі шарыкамі і падкормліваў мышэй. Нягледзячы на ўсе цяжкасці, палітвязень здолеў знайсці станоўчыя моманты ў ізаляцыі, параўнаўшы яе з “бясплатным рэтрытам” або вымушанай медытацыяй, якая дазволіла паглыбіцца ва ўспаміны і перажыць дзіўныя візуальныя вобразы. Агулам Міхаіл правёў у ШІЗА каля 100 сутак.
Міхаіл падкрэслівае, што ў калоніі ўсе дзеянні адміністрацыі былі бессэнсоўнымі і нелагічнымі. Пастаянныя праверкі, асабліва ў дачыненні да палітвязняў з “жоўтай біркай”, стваралі невыносны дыскамфорт. У калоніі была вельмі распаўсюджаная сістэма закладніцтва і стукацтва, што прыводзіла да атмасферы недаверу і напругі.
Былы палітвязень параўноўвае сітуацыю ў бабруйскай калоніі са “слоікам з павукамі”, дзе кожны імкнецца “патапіць” іншага. “Многія думаюць, што ў калоніі паміж усімі існуе нейкае арыштанскае братэрства ці нейкая падтрымка. Па факце ў бабруйскай калоніі некаторыя ледзь не ў адкрытую займаюцца суччом, працуюць на апяроў”, — дзеліцца Міхаіл.
Міхаіл раіць іншым зняволеным “не вылазіць у эфір”, гэта значыць, публічна нідзе ні пра што не выказвацца, каб пазбегнуць дадатковых рэпрэсій. “Каб збегчы ад мядзведзя, не трэба быць самым хуткім. Трэба проста быць не самым павольным. Так і ў калоніі. Неабавязкова быць ужо зусім самым незаўважным і ні з кім не кантактаваць. Дастаткова проста не лезці “у эфір”,” — тлумачыць ён.
Нягледзячы на жорсткі рэжым і пастаянны стрэс, Міхаіл знаходзіў суцяшэнне ў чытанні кніг і занятках спортам. У калоніі была вялікая бібліятэка, дзе ён шмат чытаў, а да 2022 года яму дасылалі кнігі ў пасылках. Калі доступ да спартыўнага гарадка быў забаронены, ён займаўся ў лакальным участку, дзе дазваляла прастора. Нават ШІЗА ён успрымаў як “месца сілы”, дзе можна было пабыць аднаму і адпачыць ад іншых. Міхаіл чаргаваў гэтыя заняткі, што дапамагала яму захоўваць псіхічнае здароўе.
Каб захаваць сябе, Міхаіл выпрацаваў у сабе пэўны “фаталізм” і “завісон паміж сном і явай”. Ён навучыўся прыстасоўвацца да пастаяннай нестабільнасці, калі змяняюцца атрады і людзі вакол, і да таго, што ад цябе амаль нічога не залежыць. “Ты і не спіш, але і не жывеш”, — так апісвае ён гэты стан.
Галоўны лайфхак – не ствараць звычак, бо ў любы момант усё можа змяніцца. Пасля вызвалення, Міхаіл працягвае захоўваць турэмны мінімалізм у быце: яго напалохала вялікая колькасць прадуктаў у крамах і памеры першай кватэры, якую ён зняў пасля выезду з Беларусі. “Вакол столькі рэчаў, нібы свет з’ехаў з глузду з гэтым спажывальніцтвам. Хочацца захоўваць дзэнаўскую простасць”, — адзначае былы палітвязень.
Працэс адаптацыі да жыцця на волі для Міхаіла працягваецца і зараз. Па яго словах, першы тыдзень пасля вызвалення было нават цяжка зразумець, чаго ён увогуле хоча. Ён адзначае, што свет на волі здаецца “шалёным” з яго спажывальніцтвам, і імкнецца захоўваць “дзэнаўскую прастату” і не “ажывацца рэчамі”. Для Міхаіла вяртанне да вольнага жыцця падобнае на “раўнанне, у якім шмат невядомых пераменных”, і ён паступова спрабуе яго вырашаць.
Фота: komkur.info
На суд в Бобруйске привели будущих медиков, чтобы в реальности показать им, какое бывает наказание по наркотической статье 328 Уголовного кодекса.
4 июня 2025 года под председательством судьи суда Бобруйского района и города Бобруйска Литвина вынесен обвинительный приговор по уголовному делу в отношении двух мужчин, 1984 и 1995 гг. рождения, обвиняемых в совершении преступления по наркотической статье. Об этом пишет телеграм-канал суда.
Приговором суда обвиняемые признаны виновными в незаконных без цели сбыта приобретении, хранении и перевозке психотропных веществ. Каждому из обвиняемых судом назначено наказание в виде ограничения свободы без направления в исправительное учреждение открытого типа сроком на два года. Приговор суда в законную силу не вступил.
Однако на этом работа судьи не закончилась. Поскольку в зал привели учащихся Бобруйского государственного медицинского колледжа, то Литвин еще и прочитал им лекцию на тему «Уголовная ответственность за незаконный оборот наркотиков».
Как и в случае с другими подобными мероприятиями, эффективность таких «профилактических» лекций вызывает сомнения. Для молодых людей, чья реальность далека от судебных залов, формальный рассказ о сроках и статьях вряд ли становится настоящим предостережением. Скорее всего, это очередное морализаторство под видом правового воспитания, которое не оставляет после себя ничего, кроме скуки.
Фото: Суд Бобруйского района и г.Бобруйска
У Беларусі прызналі “экстрэмісцкай” кнігу, якая названая цытатай Аляксандра Лукашэнкі «Ідыёт, самы настаяшчы».
Рашэнне аб прызнанні кнігі “эстрэмісцкай” было прынята судом Бабруйска і Бабруйскага раёну 29 траўня 2025 года, але вядома аб гэтым стала толькі цяпер.
Як адзначаецца ў так званым “Рэспубліканскім спісе экстрэмісцкіх матэрыялаў”, такім цяпер ёсць “печатное издание “Iдыёт, самы настаяшчы”, опубликованное в 2001 году издательством “KONTRA-PRESS Менск-Варшава-Масква”, на 192 страницах”. Рашэнне бабруйскага суда “подлежит немедленному исполнению в соответствии с 314 статьей Гражданского процессуального кодекса”.
Як аказалася, нават надрукаваная амаль чвэрць стагоддзя таму кніга, з’яўляецца дагэтуль актуальнай, хоць рэаліі ў Беларусі з тых часоў значна змяніліся. Гэта значыць, што «Ідыёт, самы настаяшчы» варта пачытаць у бяспечных для сябе ўмовах.
“Славяне з Польшчы, Расеі і, вядома, Беларусі аб’ядналіся, каб захаваць для нашчадкаў гэты помнік эпохі – вобраз Першага Прэзыдэнта РБ – так, як убачыў яго народ беларускі. Тэксты, што трапілі ў кніжку, вельмі розныя – і па жанры, і па мастацкім узроўні. Некаторыя напісаныя цьвёрлай рукою майстра, іншыя – тыповыя прыклады гарадзкога фальклёру, часам хутчэй для плоту, чым для паперы. Аб’ядноўвае іх адзін цэнтральны пэрсанаж, пазнавальны, нават калі й не названы” – гаворыцца ў анатацыі да кнігі, размешчанай на старонцы інтэрнэт-бібліятэкі “Камунікат”.
Фотаздымак: Камунікат
Бягучы год можа стаць годам уводу ў эксплуатацыю Бабруйскага смеццеперапрацоўчага завода, на што ў папярэднія гады не хапала фінансавання.
«Выхад на поўную магутнасць і ўрачыстае адкрыццё завода рыхтуюцца ў Год добраўпарадкавання», — пра гэта 4 чэрвеня 2025 года напісала Mogilevnews, распавядаючы пра візіт на будоўлю міністра архітэктуры і будаўніцтва Беларусі Аляксандра Студнева, які разам з новым старшынёй Бабруйскага гарвыканкама Максімам Гурыным правёў там выязное пасяджэнне.
«У ходзе дыялогу абмеркавалі завяршальны этап будаўніцтва завода па перапрацоўцы адходаў. Аб’ект мае стратэгічнае значэнне не толькі для горада, але і для ўсёй Магілёўскай вобласці. Акрамя таго, ён забяспечыць больш за 140 працоўных месцаў», — гаворыцца ў паведамленні.
Ці праўда, што завод сапраўды пачне працаваць у гэтым годзе — вялікае пытанне. Спачатку планавалася, што яго ўвядуць у строй у 2023 годзе, то бок праз два гады пасля пачатку будаўніцтва. Дарэчы, тады «СБ — Беларусь сегодня» паведамляла, што на прадпрыемстве будзе занята больш за 160 чалавек.
Генеральным падрадчыкам на аб’екце з’яўляецца будаўнічы трэст №12 з Магілёва, заказчыкам — УКС Магілёўскай вобласці. У студзені 2024 года галоўны інжынер УКСа Ягор Шчанаў расказаў «Коммерческому курьеру», што прычынай няўводу завода ў тэрмін стаў недахоп фінансавання. Ішла гаворка пра 20 мільёнаў рублёў. Агулам інвестпраект першапачаткова ацэньваўся ў 70 мільёнаў.
«Ступень гатоўнасці аб’екта на сёння складае 95%. Астатнія 5% — гэта тэхналагічнае абсталяванне, якое недааплачана і недапастаўлена. Зараз сродкі выдзяляюцца, і як толькі мы іх атрымаем і засвоім, завод будзе ўведзены ў эксплуатацыю. Пакуль арыентуемся на 1 ліпеня цяперашняга года. Да гэтай даты плануем правесці наладку абсталявання і выкананне тэставага запуску», — казаў Шчанаў амаль паўтара года таму.
Фотаздымак: Mogilevnews
В Бобруйске с раннего возраста воспитывают будущих чиновников: пионеров и членов БРСМ учат, как быть «лидерами» и служить государству. Эти мероприятия вызывают ассоциации с советским прошлым и укоренением тоталитарных практик.
В советские времена каждый обязан был пройти эволюционный путь от октябренка до коммуниста — это считалось обязательным условием карьерного роста, независимо от избранной профессии. Сегодняшняя Беларусь, заявляя, что перенимает «лучшее» от СССР, на деле восстанавливает худшие его черты.
Сохранилась компартия, ставшая провластной, пропагандируется сталинизм — идеология, за которую в цивилизованном обществе давно ввели уголовную ответственность. И, конечно, воспитание «строителей светлого будущего», которые не станут обращать внимание на дефицит картошки, начинается с детства.
На обучающем интенсиве «Ключевые решения» с участием БРСМ Бобруйска выступила заместитель начальника управления организационно-кадровой работы горисполкома Яна Сверж. Она объясняла молодежи, насколько престижна профессия чиновника, сообщила газета «Бабруйскае жыццё». Участники интенсива также описали, каким, по их мнению, должен быть «идеальный чиновник».
Параллельно проходил форум для пионеров под названием «Пространство возможностей – территория идей», где школьников учили создавать «крутые социальные проекты» и работать в сплоченной команде.
Подготовка лояльных «лидеров» без инакомыслия и тем более признаков «экстремизма», характерна для любого авторитарного режима. Беларуская система власти успешно освоила этот прием.
Ну, а что касается чиновников, то детям стоило бы объяснить, что их существование вызвано лишь необходимостью функционирования государственного аппарата, а «почет» этой профессии придуман самими госслужащими. Чем больше функционеров — тем глубже вмешательство государства в жизнь граждан, выше коррупция и взяточничество.
Беларусь, где с «бюрократической гидрой» тридцать лет безуспешно сражаются сами бюрократы, остается одной из самых зарегулированных стран региона. Официальной статистики о масштабах бюрократии нет — ее попросту скрывают. Имеются, правда, печальные данные уровня коррупции.
Если рассуждать совсем упрощенно и на злобу дня, настоящим «ключевым решением» и «крутым социальным проектом» была бы, например, подготовка квалифицированных ветеринаров. Они могли бы уменьшить падеж скота, который в последнее время достиг “исторического максимума”.
Фото “Бабруйскае жыццё”.
У ноч на 2 чэрвеня ў бабруйскім інтэрнаце на Маладзёжным бульвары адкрытым полымем гарэла вакно на дзявятым певерсе. Паведамленне пра пажар паступіла ў 03:58.Як высветлілася, вакно выходзіла ў калідор. Ратавальнікі паспелі ліквідаваць пажар так аператыўна, што эвакуацыя жыхароў не спатрэбілася. Зараз высвятляецца прычына ўзгарання.
Фота: МНС
