На Кіраўшчыне адкрыўся дом сямейнага тыпу – і гэта значная падзея

Новыя сямейныя дамы не часта адкрываюцца ў нашай вобласці ў апошнія гады. Таму галоўнай падзеяй мінулага тыдня ў Кіраўску стала адкрыццё ў камфортным і вялікім доме прытулку сямейнага тыпу Алы і Зміцера Перавознікавых. 

Найперш дзякуючы нямецкім партнёрам, якія ў 1990-2000-я гады біліся ў сцяну неразумення беларускіх чыноўнікаў даказваючы, што ніхто не змог прыдумаць лепшую форму выхавання маладога пакалення, чым сям’я. Немцы будавалі першыя сямейныя дамы ў нашай краіне і ў апошняе дзесяцігоддзе адбыўся пералом. Паступова ў краіне перашлі ад дагляду дзяцей-сірот у вялікіх дамах інтэрнатах да іх выхавання ў дамах сямейнага тыпу.  

Вось і на вуліцы Кірава ў Кіраўску ў новым і прыгожым доме бацькі-выхавацелі будуць жыць з чатырма дзецьмі, двое з якіх з’яўляюцца прыёмнымі. 

Званне “бацькі-выхавацелі” з’яўляецца афіцыйнай пасадай Алы і Зміцера. Яны, як і іншыя бацькі-выхавацелі праходзяць спецыяльнае навучанне, шматлікія курсы, атрымоўваюць пасведчанне на прафесійную прыдатнасць. 

Значнай падзеяй ўвядзенне такога шэраговага па інвестыцыях аб’екта стала толькі таму, што  ў 2022 годзе ў Магілеўскім рэгіёне было пабудавана ўсяго два такія дамы – у  Глускім і Кіраўскім раёне.

Мінус адзін механічны – гадзіннік на Тэатральнай плошчы замянілі на электронны і ён ужо дае збоі

Над механізмам працавалі паўтара дзясяткі чалавек, а папярэдні быў зроблены адным майстрам – з металалома. Яго абслугоўванне абыходзілася гораду ў 50$ у месяц.

Як паведамлялі mogilev.media гарадскія ўлады абвясцілі, што вежавы гадзіннік на Тэатральнай плошчы ў Магілёве рамантуецца. Хоць ён і не быў паламаны, а прастойваў з-за звальнення знакамітага гадзіннікавага майстра Генадзя Галоўчыка.

Пятнаццаць чалавек на адзін гадзіннік

Магілёўская рэдакцыя тэлеканала “Беларусь-4” распавяла, што над новым электронным механізмам гадзінніка тры тыдні працавалі 15 чалавек. У яго з’явіўся новы “галоўны гадзіннікавы майстар” – вынікае з паведамлення ў Тэлеграм-канале “Могилев – мой город”. Яго завуць Андрэй Дубровін.

Гэта адзначае, што механізм вежавага гадзінніка, які 30 гадоў таму быў зроблены майстар Генадзем Галоўчыкам быў дэмантаваны. 

Нагадаем, у 1992 годзе Галоўчык аднавіў гадзіннік на Тэатральнай плошчы пасля таго, як ён прастойваў дзясяткі гадоў – механізм проста разабралі дзеці на дэталі, бо ўваход у яго памяшканне быў вольны. Генадзь Галоўчык зрабіў цалкам новы механізм, выкарыстаўшы металалом з “Магілёўчормета”. 

Гэты гадзіннік без паломак адпрацаваў у горадзе да 2021 года. У апошнія гады працы яго абслугоўванне абыходзілася гарадскому бюджэту ў суму, эквівалентную 50$ – менавіта столькі атрамліваў Галоўчык, працуючы на палову стаўкі ў ЖЭУ і адказваючы за працу гадзінніка. Пасля звальнення майстра, спыніўся і механізм.

Новы механізм паламаўся ўжо назаўтра

У якую суму абыйшлося гарадскому бюджэту ўсталяванне цалкам новага механізма і колькі будзе каштаваць яго абслугоўванне надалей – не паведамляецца.

Варта адзначыць, што адразу пасля ўводу ў эксплуатацыю новы электронны механізм гадзінніка пачаў даваць збоі. 

Фота, зробленае чытачамі mogilev.media ў 21:15 14-га студзеня 2023 года

Так, гадзіннік быў афіцыйна запушчаны 13 студзеня на Стары Новы год, а ўжо вечарам 14-га не працаваў – паведамілі чытачы mogilev.media. Таксама перастала працаваць яго новая начная падсветка. На наступны дзень, 15 студзеня гадзіннік ужо ішоў правільна, аднак падсветку так і не адрамантавалі.

Фота: “Могилев – мой город”

У католікаў Бабруйска забралі адзіны касцёл

Шматпакутны Бабруйскі касцёл, які ў свой час быў урэзаны ў іншы дом – больш не ўласнасць каталіцкай парафіі.

Сёння ксёндз  Андрэй у Бабруйску аб’явіў, што касцёл  Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі больш не з’яўляецца ўласнасцю парафіі – пішуць вернікі на старонцы ў Фэйсбуку. Магчыма, ім прыйдзецца разбіраць арган. 

Пішуць і пра тое, што парафія вымушана будзе наймаць памяшканне для правядзенне імшы ў касцёле.  

На здымках – фота касцёла, як ён выглядае зараз і 100 гадоў назад і таксама 3D рэканструкцыя будынка на 100 гадоў таму.

На вялікія святы касцёл поўны вернікамі. Але звычайна ў нядзелю прыходзіць каля 100 чалавек. Усяго ў  Бабруйску каля 3 000 каталікоў.

Даведка. У рымска-каталіцкай канфесіі ў Бабруйску адзін храм – касцёл Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі. Ён знаходзіцца на вуліцы Кастрычніцкай, д. 121.

Старажылы ўспамінаюць, што ў перадваенныя гады, калі даводзілася ехаць у цягніку, пакуль ён праходзіў праз горад па высокім насыпе ад станцыі Бабруйск да станцыі Бярэзіна ці назад, з акна вагона з вачэй не знікалі дзве архітэктурныя дамінанты: праваслаўны сабор і каталіцкі касцёл.

Касцёл быў не толькі самым высокім, але, мабыць, адзіным цагляным будынкам на сённяшняй Кастрычніцкай (раней Касцельнай) вуліцы.

Касцёл пабудаваны ў 1910-я гады на сабраныя вернікамі і падораныя сродкі. Будынак з  чырвонай цэглы ў неагатычным стылі. На фасадзе ўзносілася чатырохгранная вежа са шпілем. Гатычныя рысы меў і інтэр’ер храма: амбон, алтары. 

Храм быў асвечаны 9 верасня 1912 года. арцыбіскупам Магілёўскім Вінцэнтам Ключынскім.

Касцёл дзейнічаў да 1935 года, у 1941-1946. 

У 1968 годзе храм страціў сваю вежу-ажурную востраканцовую званіцу, якая надавала яму адмысловую прыгажосць. У будынку размяшчаўся Бабруйскі абласны музей (1944-1954)

Пазней храм літаральна ўбудавалі ў сучасны пяціпавярховы адміністрацыйны будынак будтрэста №13. 

У сакавіку 1990 года касцёл вярнулі вернікам, а 13 ліпеня 1990 года біскуп Тадэвуш Кандрусевіч памылкова надаў бабруйскаму касцёлу тытул Святых Апосталаў Пятра і Паўла. Пасля рэканструкцыі 9 снежня 1996 года, якую правёў мітрапаліт кардынал Казімір Свёнтак, у назву храма і дыяцэзіі вярнулі гістарычнае імя – Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі.

Владимир Петрович – “Не могу понять людей”. Вместо эссе

Mogilev.media на протяжении десяти недель знакомил своих  читателей с воспоминаниями одного из организаторов, творческих вдохновителей блистательного театрального действия “M@rt-контакт” Владимира Петровича. Про фестиваль, от которого могилевчанам, похоже, только и остались – воспоминания. Субъективные заметки бывшего главного режиссера Могилевского областного драмтеатра Владимира Петровича мы брали из его небольшого и уютного блога, и с любезного разрешения автора публиковали по выходным – без изменений и с сохранением авторского стиля. Последний выпуск Субъективных заметок был напечатан в прошлое воскресенье, но мы продолжаем следить за творчеством автора и предлагаем Вашему вниманию следующую запись “Субъективных заметок”. 

Не могу понять людей.

Не могу понять тягу человека разумного к разрушению. Не понимаю, как можно сломать не тобой посаженное деревце, не тобой сделанную лавочку, песочницу, детские качели… Можно продолжать до бесконечности. Потом удивляемся случаям насилия над животными, издевательствам над человеком, развязанной войне? Насилие в семье, стало “нормальным” явлением, многих даже не шокирует. А ведь это звенья одной цепи. Неуважение к чужому труду, плавно перетекает к неприятию другого мнения, других взглядов, других предпочтений…

Был свидетелем прогулки представителей косплей (косплей – костюмированная игра – М.М.) по бывшей Большой садовой, ныне Ленинской. Девушки были одеты в героев комиксов, аниме, компьютерных игр, фильмов. Это было красиво, ярко, необычно. Видно было, что каждый персонаж девушками с любовью продуман. Была проделана колоссальная работа – над образом костюмов, макияжем, реквизитом. Это должно было восхищать, удивлять, радовать глаз. Должно было…

Пока девушки шли, они много разного услышали о себе, в большинстве своем, от сверстников противоположного пола. Громко, по-хамски…

Жалко уничтоженную, загаженую галерею граффити по улице Лазаренко, возле старых домов начала ХХ века. Осталась память в виде 60 фотографий. А ведь там были приличные работы, которые делали облик города более ярким и красочным. Туда специально спускались люди, чтобы посмотреть и на их фоне сфотографироваться.

А расстрелянный красной краской мурал на улице Тимирязевской? Ведь кто-то это делал сознательно? И им было совершенно наплевать, что мурал украшает город, делает его уютным и привлекательным. 

Каком-то бдительному горожанину, или функционеру, не понравилось жанровое граффити “Чарка-шкварка-хата з краю?” во дворах улицы Тимирязевской, и оно не долго простояв, было закрашено.

Показательна ситуация с авторскими львами, выставленными летом перед Ратушей.

Два из десяти были разбиты. Львы, художниц Веры Юрковой и Галины Кононовой.  Хочется понять – ПОЧЕМУ?

Откуда эта тяга гадить на прекрасное, просто красивое, или ещё проще – радующее глаз? Неужели от тех матросов, бравших Зимний дворец, и потом все на своем пути крушивших? Откуда желание полоснуть лезвием по картине, загадить уродливым граффити мурал, разбить скульптуру, разрушить, испортить, хоть как-то отметиться своей ущербностью в этом мире? И вот яркая радость на казённой площади стала редеть, и львы, которые могли украсить город, канули в Лету. Очень обидно и жалко.

Остался только вопрос: “ПОЧЕМУ?!!”

Адзіны ў Беларусі дзіцячы калядны абрад “Куры” правялі ў Клічаве

У Клічаве адбыўся ўнікальны дзіцячы калядны абрад “Куры”. Праводзіў яго на вуліцах горада фальклорны ансамбль “Купалачка”, які пад кіраўніцтвам Наталлі Коктыш з 2006 года займаецца адраджэннем даўняй мясцовай традыцыі. 

Вясёлая шумная зграйка дзяўчат рознага ўзросту хадзіла ад дома да дома па Клічаву з традыцыйнай песняй «Гэй, куры, куры». “Куры”, або “кураняты”, як называюць удзельнікаў абраду, стукалі ў вокны, потым выконвалі гаспадарам святочныя песні, а тыя ў падзяку частавалі дзетак. 

Важна адзначыць, што калядны абрад «Куры» звязаны з правядзеннем так званых Святак – зімовых свят ад Нараджэння Хрыстова да Вадохрышча і праводзіцца штогод на Шчодры вечар 13 студзеня. Абрад унікальны тым, што ўдзельнічаюць у ім толькі дзеці (ва ўзросце ад 6 да 14 год). Гэта адзіны дзіцячы калядны абрад, які захаваўся ў Беларусі. Яшчэ адна цікавая асаблівасць традыцыі – у калядным гурце няма традыцыйных для калядавання масак-персанажаў – тут не водзяць ні казу, ні мядзведзя, ні каня. Дзяўчынкі і хлопчыкі апранаюцца ў абрадавае адзенне, упрыгожваюць калядную зорку, з песнямі ідуць па вёсцы і, падыходзячы да хат, пяюць калядныя святочныя песні, сярод якіх ёсць спецыяльная песня «Куры». 

Гаспадары хаты ў сваю чаргу частуюць удзельнікаў гурту ежай – смажанымі блінамі, салам і цукеркамі. Абрад завяршаецца з заходам сонца. Абрадавая дзея звязана з спецыяльнымі абрадавымі атрыбутамі: касцюмам, каляднай зоркай і свячой, якая гарыць у каляднай зорцы каля абраза Божай Маці. 

Удзельнікамі абраду ў свой час у дзяцінстве было не адно пакаленне жыхароў вёсак Дзмітраўка, Віркаў і Нясета. Многія з іх сёння – бабулі і дзядулі, бацькі, старэйшыя сёстры – з энтузіязмам распавядаюць сучасным удзельнікам каляднага гурту як трэба калядаваць, перадаюць ім песні, расказваюць парадак дзеянняў. 

Калядны абрад «Куры» па-ранейшаму з’яўляецца актуальнай культурнай з’явай, перадаецца з пакалення ў пакаленне і прызнаецца супольнасцю сваёй нематэрыяльнай каштоўнасцю. Між іншым, абрад “Куры” быў уключаны ў Спіс нематэрыяльнай культурнай спадчыны ў 2013 годзе.

Фота: mogilevnews.by, library.mogilev.by 

Дзед Мароз супраць Санта Клаўса. Як ідэалогія адгукаецца на жыхарах глыбінкі – крычаўскія замалёўкі

Нягледзячы на нясмелыя спробы прапаганды традыцыйнага Дзеда Мароза, жыхары Крычава па звычцы ўпрыгожваюць вокны і балконы цацкамі Санта-Клауса.

Апошнія месяцы ў Беларусі адзначаны прыкметамі барацьбы з “чужымі заходнімі каштоўнасцямі”. Робіцца гэта млява і без іскрынкі, але час ад часу здараюцца канвульсіі барацьбы з ёлачнымі ўпрыгажэнні, дзіцячымі лялькамі і навагоднімі персанажамі. Барацьба нібыта ідзе па лініі “сваё – чужое”, але пад “сваім” разумеецца зусім не беларускае, а савецкае. 

Нядаўна з крытыкай на цацкі монстра Хагі Вагі абрынулася раёнка “Веснік Чэрыкаўшчыны”, пра што пісалі mogilev.media. А вось на аграсядзібе ў Чэрвенскім раёне Мінскай вобласці наогул было забаронена праводзіць навагодняе мерапрыемства з удзелам Санта-Клауса і эльфаў, як паведамляе telegraf.news. 

У аснове падобных праяваў беларускай прапаганды – кансерватызм і антызаходніцтва. Супрацоўнікі дзяржаўных СМІ часта дазваляюць сабе зняважлівыя выказванні пра вобраз Санта-Клауса, а адзіная фабрыка ёлачных цацак “Грай” у Беларусі працуе пад лозунгам «Делаем не Санта-Клаусов, а Дедов Морозов», пра што пісала дзяржаўная “Мінская праўда”. 

На Магілёўшчыне шмат у якіх гарадах перад наступленнем Новага Года быў праведзены шэраг святочных мерапрыемстваў, якія падкрэслена рабіліся ў стылістыцы савецкага вобразу Дзеда Мароза з унучкай Снягуркай. Не выключэннем быў і Крычаў, дзе прапаганда “традыцыйных” каштоўнасцей адзначэння навагодніх святаў прайшла досыць актыўна. У канцы 2022 года адбылося штогадовае шэсце Дзедаў Марозаў са Снягуркамі па вуліцы Камсамольскай. 

Акрамя таго на сёлетнія навагоднія святы ў палацы Пацёмкіна-Галынскіх была адкрыта рэзедэнцыя Дзеда Мароза, у якой прайшлі мерапрыемствы для дзетак рознага ўзроста. 

Будынкі і тэрыторыі навучальных ўстаноў Крычава таксама ўпрыгожвалі выключна савецкімі навагоднымі персанажамі. 

Што цікава, яшчэ на леташнія калядныя і навагоднія святы мясцовыя ідэолага Санты не цураліся – пры ўваходзе ў будынак чыгуначнага вакзала ў Крычаве стаяла менавіта яго надутая постаць. 

Што ж да простага люду? Мы прайшліся па вуліцах Крычава і заўважылі, што да намаганняў ідэолагаў паставіць перад абавацелем сцяну, якая б адрэзала яго ад звыклых традыцый святкавання людзі ставяцца прынамсі абыякава. Вось болкон з Сантай, вось вакно з персанажам у кароткай шубейцы і штоніках. 

І так дом за домам – недзе фігурка, недзе малюнак на вакне. Змаганне са святам, змаганне з радасцю, змаганне з дзіцячымі перажываннямі, чаканнямі, наіўнай верай і любоўю – каму яно патрэбна, падумалася міжволі. Што гэта за людзі?

Узмацненне ветру парывамі да 20 м/с. Плюсавая тэмпература

Днём 15 студзеня, у нядзелю,  на большай частцы тэрыторыі краіны, а ноччу 16 студзеня, у панядзелак, па поўначы чакаецца ўзмацненне ветру парывамі да 15-20 м/с, – папярэджвае Белгідрамет.

Заўтра, у нядзелю 15 студзеня ў Магілёўскай вобласці прагназуецца воблачнае надвор’е, без істотных ападкаў. Верагоднасць ападкаў 10-15%. Слабы галалёд. На асобных участках дарог галалёдзіца. Тэмпература паветра 0.. +2 °C. Вецер паўднёвы, 5-10 м/с, парывамі  да 14 м/с, у асобных раёнах да 20 м/с.

Старадаўні калядны абрад Шчадрыца адрадзілі ў Магілёўскім раёне

Старадаўні калядны абрад “Шчодрыца” – Шчодры вечар, або Шчадрэц – адрадзілі ў аграгарадку Кадзіна Магілёўскага раёна.

Удзельнікамі абраду сталі выхаванцы тэатральнага гуртка, школьнікі мясцовай школы і работнікі Кадзінскага дома культуры.

Калядныя абрады праводзяцца па ўсёй Беларусі, але ў кожным рэгіёне ёсць свае асаблівасці. Па традыцыі на стары Новы год калядоўшчыкі вялікім і вясёлым гуртом ходзяць па хатах суседзяў, водзяць Казу і Мядзведзя, танчаць і спяваюць шчадроўкі – хвалу гасцінным гаспадарам, варожаць.

Асаблівасцю Шчадраца ў Магілёўскім раёне стала забытая традыцыя перадачы дзяўчатамі адна адной свечкі-шчодрыцы – абярэга ад адзіноты.

Гісторыю абраду захавала жыхарка Кадзіна Ніна Пятрэня.

– Свечку прыносілі ў хату той прыгажуні, якая хацела выйсці замуж. – тлумачыць хармейстар раённага цэнтра культуры Ірына Якаўлева – Лічылася, што шчодрыца дапамагала ва ўладкаванні асабістага шчасця. Свечка перадавалася з хаты ў хату толькі ў Шчодры вечар і заставалася ў незамужняй дзяўчыны на цэлы год – да наступнага свята. Лічылася, што за гэты перыяд яна абавязкова павінна сустрэць наканаванага. Дарэчы, кожная дзяўчына ўпрыгожвала свечку самастойна – рабіла для яе своеасаблівую карункавую або атласную спаднічку”.

Традыцыйна Каляды былі самым спрыяльным часам для варажбы – усе вечары са Шчодрай Каляды да Вадохрышча дзяўчыны толькі гэтым і бавілі час. Аднак свечка-абярэг у варожбах не ўдзельнічала, з ёй было прынята мець зносіны сам-насам: прасіць дапамогі праз малітву аб любым і вырашэнні сардэчных спраў.

Самае галоўнае вясёлае музычнае дзейства ў Кадзіна па традыцыі разгарнулася на сельскіх вуліцах. Вялікі і шумны гурт на чале з Калядай, Казой і гарманістам спявалі песні-калядкі і зазіралі ў кожны дом. У стракатым натоўпе пераапранутых былі заўважаны Мядзведзь, цыганы, Механоша, пераапранутыя неслі ўпрыгожаную рознакаляровымі стужкамі “калядную зорку”.

Калядоўшчыкі ўваходзілі ў хаты са словамі: “Мы – людзі не простыя, з далёкага краю, ідзём вакол святла ажно ад пана Лета. Не адны ідзём, свечку-шчодрыцу з сабой нясем!” Дзяўчына, якая жыве ў гэтым доме прымала свечку, прыбірала і несла да бажніцы. З малітвай яе ставілі пад выявы: “Свяці-свяці, Шчодрыца, шчасце хай памножыцца!”

Як толькі вясёлая гурма трапляе ў хату, пачынаецца жартоўнае паданне па класічных канонах.

Ніводнае беларускае народнае свята не абыходзіцца без музыкаў. На свяце ў Кадзіна сярод усіх музычных інструментаў вылучаўся незвычайны самаробны “бусел”. 

 

Яго прыдумаў і зрабіў акампаніятар Падгорскага клуба Магілёўскага раёна Віктар Пастухоў. Гэта шумавы інструмент, якога больш няма ў Беларусі. Каб ён загучаў, варта ўсяго толькі стукнуць ім аб зямлю, як кіем. Яго асновай стаў раздвоены сук, паміж галінамі якога нацягнута струна з маленькімі талерачкі. Унізе на ножцы прылады прадугледжана гумка, каб стук быў мякчэйшым. Уверсе прымайстравана “бусліная” галава з доўгім носам.

У наступным годзе Віктар Пастухоў хоча зрабіць “саву” са званочкамі і бразготкамі – яшчэ адну музычную навінку.

Строительство на Могилевщине и инвестиции в него – экономический лонгрид

Ради попадания в государственную инвестиционную программу – почему местные власти затевают заведомо ненужные стройки.

Уже два десятилетия, начиная с 2003 года, в Беларуси реализуется инерционный сценарий замедления экономической динамики, в первую очередь в строительстве. При этом, «рост» отдельных показателей в ВВП не означает «развития» экономики страны. 

Строительство является важнейшей составляющей инвестиционного потенциала национальной экономики, определяет уровень его развития через объемы и структуру капиталовложений и строительно-монтажных работ, качество вводимых в эксплуатацию объектов. 

Важный момент: продукцией строительного комплекса считаются полностью завершенные и сданные в эксплуатацию здания и сооружения, производственные мощности и объекты социальной инфраструктуры. Следует заметить, что строительно-монтажные работы по годам составляют примерно 50 % от общего объема инвестиций в основной капитал.

Инвестиции же в основной капитал в Могилевской области в последние годы весьма непостоянны, имеют тенденцию к снижению: 2020 г. к предыдущему году – 106,5 %; 2021 г. к 2020 г. 98,8 %; 11 месяцев 2022 г. к соответствующему периоду 2021 г. – 87,7 %. Еще хуже ситуация с динамикой объема подрядных работ (в процентах к предыдущему году): 2019  г. – 105,2 %; 2020 г. – 98,8 %; 2021 г. – 89,8 %. 

На этом фоне не удивляет число объектов, находящихся в незавершенном строительстве, практически не коррелирующих с объемами инвестиций. Например, в 2018 г. число незавершенных объектов по сравнению с 2017 г. снизилось с 737 до 733 (0,5 %) при росте инвестиций на 28,5 % (!). Снижение же объемов инвестиций в 2021 г. на 7,7 % к 2020 г. привело к росту числа незавершенных объектов только на 3,3 % (718 и 695). 

Нужно заметить, что в этой ситуации есть и положительная тенденция – число приостановленных и законсервированных объектов с 2016 г. за 6 лет снизилось с 174 до 126 или на 27,6 %. И это на фоне заметно снизившихся объемов строительно-монтажных работ за последние 3 года (в процентах к предыдущему году): 2019 г. – 96,9 %, 2020 г. – 99,0 %, 2021 г. – 96,4 %. И еще один парадоксальный факт: с 2015 г. число строительных организаций по области сократилось с 869 до 681 или на 21,7 %. У строителей свои загадки и методы их решения.

Ситуация в строительстве находится под серьезным контролем минских чиновников – ведь 60 незавершенных объектов области было начато еще в прошлом веке. С другой стороны, создается впечатление, что проблемы в строительстве повсеместно субъективного характера. Казалось бы, чего уж проще, сдал один объект – приступай к следующему (примитивно, но верно). Но, тогда как понимать, что в 2021 г. на Могилевщине числился 301 объект сверхнормативного незавершенного строительства (ОСНО): 184 здания и 117 сооружений стоимостью 270,1 млн. руб. 

Лидером по сверхнормативной «незавершенке» являлось жилищно-коммунальное хозяйство – 169 объектов (объекты жилищного фонда, инженерно-транспортной инфраструктуры, благоустройство, артезианские скважины и т.д.). Неприятная ситуация тогда сложилась в культуре – 16, здравоохранении и образовании  – по 9, спорте 6 объектов. 

Заметим, что перечислены отрасли, которые полностью или частично финансируются из бюджета. А вот в реальном секторе экономики ситуация более благоприятна: только 62 объекта разной сметной стоимостью – из агропромышленного комплекса, а вот промышленность сработала просто великолепно – только 4 ОСНО.

«Знаковыми» для местных чиновников являлись ряд объектов, которые понятно почему начинали строить, а потом безалаберно отнеслись к их судьбе. Например, строительство так необходимого животноводческого помещения в ОАО «Селекционно-гибридный центр «Вихра», начатое еще в 1989 г., которое нельзя завершить по причине потери кондиций недоведенными до ума конструкциями. 

В 2021 г. головной болью для чиновников являлись объекты – памятники бесхозяйственности. В этом ряду можно упомянуть на тот момент реконструкцию Костюковичского хлебозавода, пристройку к 10-й поликлинике по ул. Крупской г.Могилева, реконструкцию двух молочно-товарных ферм в Климовичском районе. Только безответственностью можно объяснить решение белыничских властей в 2008 г. о строительстве Дома культуры в деревне Головчин при наличии в этой деревне сельского клуба. 

В целом, строительство почти 93 % объектов, ставших долгостроями, было инициировано в 1985-2018 гг. Очевидно:  соответствующие решения в свое время принимались без существенного анализа финансовых возможностей, часто ради попадания в государственную инвестиционную программу, что привело к выводу денег из оборота. 

В целом напрашивается вывод: непродуманность управленческих решений по инвестициям и, в частности, по строительству может привести к эффекту «снежного кома», когда строительство новых объектов опережает число вводимых в эксплуатацию. Не менее важным для функционирования экономики является качество строительных работ.

(продолжение следует)

Фото иллюстративное.

Адкрыццё басейна магілёўскага Палаца гімнастыкі пераносіцца на 1 лютага

Рамонт лепшага ў Магілёве басейна – ў Палацы Гімнастыкі на вуліцы Крупская – завершаны.

Але запланаванае адкрыццё не адбудзецца з тэхнічных прычын. Рамонтнікі не змаглі наладзіць працу новага абсталявання да 15 студзеня. 

Будаўнічыя працы скончаны своечасова, праблемы ўзніклі менавіта з наладкай абсталявання. Кіраўніцтва палаца абяцае ўсё паналаджваць на працягу двух тыдняў.