Камісія ААН пацвердзіла, што менавіта ўзброеныя сілы Расіі нясуць адказнасць за невыбарчыя авіяцыйныя атакі на драмтэатр і радзільнае аддзяленне ў Марыупалі, за ракетныя абстрэлы чыгуначнага вакзала ў Краматорску.
Усе падзеі адбыліся вясной 2022 года, гаворыцца ў дакладзе Незалежнай міжнароднай камісіі па расследаванні парушэнняў ва Украіне.
У дакуменце зазначаецца, што расійскія ваенныя не прынялі магчымыя меры для праверкі прысутнасці грамадзянскіх асоб.
“Камісія расследавала абставіны нападаў… і прыйшла да высновы, што большасць нападаў насілі невыбарчы характар. У прыватнасці, у такіх шырока асветленых выпадках, як атака на гарадскі драматычны тэатр 16 сакавіка 2022 года падчас аблогі Марыўпаля, у выніку якой загінула і была паранена вялікая колькасць людзей, напад 8 красавіка 2022 года на чыгуначны вакзал у Краматорску, у выніку чаго загінулі 59 і паранены 92 чалавекі, напад 27 чэрвеня 2022 года на гандлёвы цэнтр у Крэменчугу, у выніку чаго загінулі 21 чалавек і дзясяткі былі параненыя” – зазначаецца ў дакладзе.
Камісія не выключае, што абстрэлы аб’ектаў з грамадзянскім насельніцтвам былі зроблены свядома, таму што не ведаць аб знаходжанні там сотняў людзей было немагчыма.
“Сотні грамадзянскіх асоб знаходзіліся ў месцах, якія пацярпелі ад абстрэлаў чыгуначнага вакзала Краматорска і драматычнага тэатра ў Марыупалі. Таксама сотні грамадзянскіх асоб знаходзіліся ў жылых раёнах Чарнігава падчас нападаў 3 сакавіка 2022 года, у выніку чаго загінулі сама меней 20 чалавек, а многія іншыя атрымалі раненні” – гаворыцца ў дакуменце.
Нягледзячы на спробы Крамля перакласці адказнасць на узброеныя сілы Украіны, камісары ААН пацвердзілі, што менавіта Расія нясе адказнасць таксама за атаку на радзільнае аддзяленне ў Марыупалі, калі загінула мінімум адна цяжарная жанчына і яе ненароджанае дзіця.
“Расійскімі ўзброенымі сіламі здзяйсняліся, а ў некаторых выпадках, верагодна, здзейсніліся невыбарчыя і непрапарцыйныя напады”, што з’яўляецца парушэннем міжнароднага гуманітарнага права.
Афіцыйным Кіевам падчас абмену ваеннапалоннымі 7 сакавіка Расіі быў перадзены беларускі найміт, якога асудзілі за ўдзел у расійскай агрэсіі супраць Украіны – перадаеnews.pn.
Грамадзянін Беларусі Максім Зязюльчык (на фота) патрапіў у спіс 90 расійскіх вайскоўцаў, якія былі абменены на 130 украінскіх вайскоўцаў на мяжы Украіны з Белгарадскай вобласцю.
18 студзеня ў Кіеве Зязюльчык быў прыгавораны судом да 10 гадоў пазбаўлення волі за ўдзел у якасці найміта ў баявых дзеяннях супраць Украіны. Пры гэтым суд прыняў рашэнне аб вызваленні беларуса ад адбывання пакарання ва Украіне.
Максім Зязюльчык асабіста падпісаў заяву, у якой пагадзіўся на перадачу Расіі ў абмен на палоннага вайскоўца, грамадзяніна Украіны.
Украінскія драўляныя самалёты і артустаноўкі, расійскія і беларускія надзіманыя танкі і чэшскія гумавыя Хаймарсы выкарыстоўваюцца ў ходзе баявых дзеянняў ва Ўкраіне.
Год таму, на пачатку ўварвання расійскае камандаванне было ўпэўнена ў знішчэнні ўкраінскай авіяцыі і сродкаў супрацьпаветранай абароны. Але неўзабаве высветлілася, што ўкраінцы разгрупавалі свае сілы, а на прыгранічных аэрадромах стаялі макеты самалётаў і верталётаў. Так, сведкі пачатку вайны паведамлялі пра бамбежку макетаў з фанеры на аэрадроме ў Краматорску.
Атакі ўкраінскай авіяцыі па калонах расійскай арміі і вялікія страты расійскай авіяцыі ад украінскай супрацьпаветранай абароны аказаліся поўнай нечаканасцю для расіян. Гэта стала адной з прычын правалу плана маланкавай вайны і захопу Кіева.
Але толькі нядаўна стала вядома, што паведамленні расійскага генштабу пра знішчэнне дзясяткаў HIMARS былі не падманам, а праўдай. Вось толькі знішчаліся драўляныя і гумавыя ўстаноўкі. Напачатку паведамлялася пра тое, што Украіна выкарыстоўвае муляжы HIMARS з дрэва. Затым прайшла інфармацыя пра надзіманыя макеты ракетных сістэм залпавага агню. Аказваецца расійская армія выпускала дарагія ракеты па муляжах.
Цяпер стала вядома, што вытворчасць высокадакладных надзіманых макетаў танкаў, а таксама РСЗА HIMARS была наладжаная амаль год таму ў чэшскім горадзе Дэчын. У маі 2022 года там вырабляліся да 15 гумавых макетаў танкаў, а цяпер штомесяц выпускаецца 35 гумовых макетаў РСЗА HIMARS, якія адразу пастаўляюцца ва Украіну. На тое, каб надзьмуць макет, ідзе ад дзесяці хвілін (HIMARS) да паўгадзіны (танк).
Чаму расіяне так часта падманваюцца? Справа ў тым, што з паветра і з космасу такія “устаноўкі” выглядаюць падманліва сапраўднымі. А з улікам невысокай якасці оптыкі расійскіх беспілотнікаў, памылкі практычна непазбежныя.
Аб эфектыўнасці выкарыстання гумавых макетаў сведчыць такі факт – нядаўна расіяне паведамілі пра знішчэнне на 140% болей установак HIMARS, чым іх было пастаўлена Ўкраіне.
Надзіманыя танкі і пускавыя ўстаноўкі “мае на ўзбраенні” і расійскі бок. Украінскія паблікі паказвалі відэа, як украінскія беспілотнікі распазнаюць падобныя муляжы. У гэтым ім дапамагае самая лепшая ваенная оптыка краін НАТА. Хаця расійскія крыніцы паведамлялі і пра паспяховую дэзарыентацыю ўкраінскіх артылерыстаў.
Таксама з’яўляліся неправераныя паведамленні пра стварэнне расійскіх макетаў HIMARS, якія планавалася знішчыць на адной з трэніровачных пляцовак у Беларусі, а затым паказаць па расійскаму тэлебачанню як знішчэнне рэальных амерыканскіх РСЗА.
Беларускія вайскоўцы таксама выкарыстоўвалі драўляныя макеты бранятэхнікі для стварэння ўражання ўмацаванасці тых ці іншых участкаў беларуска-украінскай мяжы, пра што паведамляў украінскі бок.
Трэба адзначыць, што гумавая тэхніка мае даўнюю гісторыю. Яшчэ падчас Другой сусветнай вайны саюзнікі з поспехам выкарыстоўвалі так званую “Армію прывідаў” з гумавых танкаў. Напрыклад, менавіта такая арміі дэзарыентавала гітлераўцаў пад час высадкі саюзных войск у Нармандыі.
Выкарыстанне надзіманых макетаў служыць не толькі для заблытвання праціўніка. Вытворчасць адной надзіманай “прынады” абыходзіцца ў дзясяткі разоў танней, чым каштуе любая высокадакладная ракета. Таму гэта параўнальна танныя мішэні для ракет і снарадаў, якія каштуюць вялікіх грошай.
Расійска-украінская вайна паказвае, што ў гумавай тэхніцы маюцца вялікія перспектывы.
Злуецца Марэна – зіма на Вялеса, напускаючы на яго люты мароз, а на скаціну “каровіну смерць”, але ніяк не можа адолець.
Вялесаў дзень, Валоссе, Улас, Аўлас – апякун свойскай жывёлы, каровіна ці конскае свята. На конях у гэты дзень не працавалі. Коням даюць лепшы корм.
На іконах Святы Аўлас заўсёды маляваўся акружаны каровамі, авечкамі. Да яго іконы ў гэты дзень прыносілі масла: “Аўлас на масла лас”, “У Аўласа барада ў масле”.
У цэнтральных і заходніх раёнах Беларусі атрымаў распаўсюджанне «Бабскі Улас», які адзначаўся толькі жанчынамі, што збіраліся разам і балявалі ўсю ноч, мужчыны на святкаванне не дапускаліся, а калі і сустракаліся па дарозе, то павінны былі адкупіцца.
1466 год. Дзень нараджэння сучаснай латарэі.
Убельгійскім горадзе Бруге ўдава фламандскага мастака Яна Ван Эйка да 25-й гадавіны смерці мастака правяла грашовую латарэю. Атрыманы прыбытак накіравалі на падтрыманне маламаёмасных жыхароў горада.
Латарэя – гэта азартная гульня, пры якой выгада і страты размяркоўваюцца ў залежнасці ад адвольнага вымання таго ці іншага латарэйнага білета або нумара.
Слова “латарэя” – ад франкскага “hlot” – “жэрабя”, потым яно скарацілася да ангельскага “lot” – “доля”. Італьянская версія lotto – “лёс”.
Сама гісторыя латарэй адыходзіць у далёкае мінулае чалавечай цывілізацыі. Першае згадванне аб латарэі гэта старажытнагрэцкія міфы. Воіны бяруць каменьчыкі з залатога шлема, і адзін з каменьчыкаў даваў права на паядынак з самім Зеўсам, што ў сваю чаргу мела на ўвазе верагоднасць застацца ў жывых або загінуць з гонарам.
Латарэі ў старажытным Рыме звязаны з імем Юлія Цэзара. Менавіта падчас яго праўлення была праведзена першая грамадская латарэя. Сродкі, атрыманыя ад гэтай латарэі, былі накіраваны на муніцыпальныя патрэбы Рыма.
На тэрыторыі ВКЛ латарэя з’явілася прыблізна ў XVIII стагоддзі.
Савецкія латарэі бяруць пачатак з 1921 года, беларускія – з 1990-х гадоў.
1536 год. Нарадзіўся Мацей Казімір Сарбеўскі.
Новалацінскі паэт, тэарэтык літаратуры і школьнага тэатра.
Скончыў Віленскую езуіцкую акадэмію. Выкладаў у Полацкім, Нясвіжскім езуіцкіх калегіумах, Віленскай акадэміі. Полацкія і віленскія курсы лекцый паэтыкі і рыторыкі ляглі ў аснову яго літаратуразнаўчых і эстэтычных трактатаў на лацінскай мове.
З яго асобай звязана з’яўленне ў Віленскім універсітэце кола гуманістаў, якое ўключала прафесараў рыторыкі, прамоўцаў і паэтаў, у тым ліку Жыгімонта Лаўксміна, Яна Рывоцкага, Томаша Клягэ, Яна Хадзынскага, Мікалая Кміціца.
Быў каталіцкім прапаведнікам пры двары караля Уладзіслава IV.
Распрацоўваў эстэтычныя пытанні паэзіі, драматургіі, красамоўства, міфалогіі.
Яго трактат «Пра трагедыю і камедыю, або Сенека і Тэрэнцый» прызначаўся для практычнага кіраўніцтва ў школьным тэатры Беларусі, Літвы і Польшчы.
Аўтар зборнікаў «Тры кнігі лірычных вершаў» (1625), «Чатыры кнігі лірычных вершаў» (1631), «Лясныя песні» (1637). Сумяшчаў у сваёй паэтыцы элементы Рэнесансу і барока. Вершы М. Сарбеўскага перакладзены на англійскую, нямецкую, французскую мовы Д. Набароўскім, на польскую мову — У. Сыракомлем. На беларускую мову іх перакладалі Ларыса Чарнышова, Лявон Баршчэўскі.
1582 год. Папа Рымскі Рыгор XIII выдаў булу аб пераходзе на новы каляндар.
Прапанаваўся астранамічна больш дакладны каляндар, які сталі называць “грыгарыянскім” – у адрозненне ад ранейшага, “юліянскага”, які быў уведзенага яшчэ ў 45 годзе да н. э. Юліям Цэзарам.
Да XVI стагоддзя юліянскі каляндар з-за недастатковай дакладнасці моцна разышоўся з рэальнасцю: так, найважнейшы для вызначэння Велікоднай даты дзень вясновага раўнадзенства з 21 сакавіка перамясціўся на 11-е.
Пантыфік пастанавіў: дзень, які надыходзіць пасля чацвярга 4 кастрычніка 1582 года, лічыць пятніцай, 15 кастрычніка 1582 года. Указанне, натуральна, адразу прынялі да выканання толькі каталіцкія краіны: Італія, Іспанія, Партугалія, Францыя, Рэч Паспалітая і ВКЛ. Германскія княствы перайшлі на новы стыль у 1700 годзе, Англія – у 1752-м, Расія – у 1918-м, Югаславія і Грэцыя – у 1925-м, а В’етнам – толькі ў 1967-м.
Папа Рыгор XIII.
1760 год. Памёр Мацей Догель (1715-1760).
Вялікалітоўскі гісторык-археограф і правазнавец. Быў рэктарам піярскага калегіума ў Вільні, заснаваў Віленскі піярскі «Калегіум Нобіліум».
Збіральнік гістарычных і дыпламатычных дакументаў. Выдавец збора міжнародных трактатаў «Дыпламатычны кодэкс Польскага каралеўства і Вялікага княства Літоўскага», збора дакументаў «Граніцы Польскага каралеўства і Вялікага княства Літоўскага», якія не страцілі свайго значэння.
1805 год. У Мсціславе нарадзіўся Сцяпан Кутарга (1805–1861).
Геолог, прыродазнавец, картограф, падарожнік, стваральнік і першы старшыня Пецярбургскага мінералагічнага таварыства, прафесар Пецярбургскага ўніверсітэта, Галоўнага педагагічнага інстытута. Першы ў Расіі дарвініст і папулярызатар дарвінізму, папулярызатар навукі сярод шырокіх мас. Доктар медыцыны.
Распрацоўшчык шматлікіх пытанняў геалогіі, геалагічных экскурсій.
Аўтар шміатлікіх прац, у тым ліку “Гісторыя зямной кары”, 10-вёрстнай геагнастычнай карты Пецярбургскай губерніі, за якую атрымаў залатую Канстанцінаўскую медаль Рускага Геаграфічнага таварыства
Загадчык кафедры заалогіі Пецярбургскага ўніверсітэта (1833-1861), настаўнік будучага акадэміка К Ціміразева.
Памёр 7 мая 1861 года.
1852 год. М. Гогаль спаліў у Маскве другі том “Мёртвых душ”.
Гогаль жыў сваёй творчасцю, дзеля якой ён вырак сябе на беднасць. Уся яго маёмасць абмяжоўвалася “самым маленькім чамаданам”. Другі том “Мёртвых душ” – галоўная праца жыцця пісьменніка. Аднак у жыцці пісьменніка наступіў пераломны момант, калі з’явілася хвароба – псіханеўроз. Уноч на 24 лютага ён паклікаў свайго слугу Сямёна і загадаў прынесці партфель з рукапісам працягу “Мёртвых душ”.
Пад маленні слугі не губіць рукапіс, Гогаль паклаў сшыткі рукапіса ў камін і падпаліў іх свечкай.
Але праз 20 гадоў пасля гэтага, з Магілёва-на-Дняпры ў сталіцу паступіў па пошце ліст, які ўвосень 1872 года зрабіў эфект разарванай бомбы не толькі ў рэдакцыі часопіса “Руская даўніна”, якому быў адрасаваны, але і ва ўсім Санкт-Пецярбургу і нават сярод чытачоў з усёй Расіі.
Гісторыя містыфікацыі такая. Яшчэ ў студзені ў часопісе былі апублікаваны быццам бы “новыя ўрыўкі і варыянты” другой часткі “Мёртвых душ” М. Гогаля, якую перад самай смерцю пісьменнік спаліў. Як паведамляла рэдакцыя, сёе-тое нібыта захаваў у копіях стары прыяцель Гогаля па гімназіі Пракаповіч, які перадаў іх свайму калегу па педагагічнай працы магілёўскаму “палкоўніку М.Ф. Я-му”. Гэты “палкоўнік” – магілёўскі дарожна-маставы інжынер М. Ястржэмбскі, які потым прызнаўся, што сам з’яўляецца аўтарам працяга “Мёртвых душ”, а не Гогаль.
1922 год. Памёр ураджэнец в. Добасна (зараз – Кіраўскі раён) Ядвігін Ш. (Антон Лявіцкі).
Беларускі празаік, публіцыст, фельетаніст, драматург, паэт, перакладчык, літаратуразнавец, палітык, адзін з пачынальнікаў беларускай мастацкай прозы.
Яго літаратурная творчасць шматжанравая. Вядомы як аўтар аднаго з першых беларускіх раманаў, баек у прозе, лірычнага апавядання, сатырычнай замалёўкі, дарожных нататкаў, фельетона, мастацкай публіцыстыкі, мемуараў.
Вялікае значэнне для станаўлення буйной празаічнай формы беларускай літаратуры меў яго раман «Золата». Яго творчасць адыграла значную ролю ў фарміраванні норм беларускай літаратурнай мовы, удасканаленні сістэмы яе стылістычных сродкаў, пашырэнні выяўленчых магчымасцей.
У 1910 годзе ажыццявіў пешую вандроўку па Беларусі. У сваіх падарожных нататках, апублікаваных у «Нашай Ніве» пад назваю «Лісты з дарогі», распавядаў пра мястэчкі і вёскі, цікавых людзей, разважаў над эканамічнымі і сацыяльнымі праблемамі беларускага сялянства, пра родную мову і народную асвету.
Пахаваны ў Вільні на могілках Росы на літарацкай горцы.
1935 год. Нарадзіўся Рыгор Барадулін.
Беларускі паэт, эсэіст і перакладчык. Вядомы таксама як ДзядзькаРыгор. Апошні, хто атрымаў званне «Народны паэт Беларусі».
Працаваў рэдактарам у розных перыядычных выданнях: газетах, часопісах, выдавецтвах «Беларусь», «Мастацкая літаратура» (рэдактар, загадчык рэдакцыі).
Адзін са стваральнікаў, прэзідэнт Беларускага ПЭН-цэнтра, член Сойма БНФ, сукіраўнік Беларускага Фонду Сораса, суарганізатар Усебеларускага з’езда за незалежнасць (2000 год).
Аўтар вершаў, паэтычных кніг, 100 зборнікаў, сатырычных і гумарыстычных твораў, эпіграм на дзеячаў беларускай літаратуры і мастацтва, шаржаў, перакладаў, твораў для дзяцей, кнігі літаратурна-крытычных артыкулаў і эсэ «Парастак радка, галінка верша», кнігі «Вушацкі словазбор Рыгора Барадуліна» (лепшая кніга 2013 года па версіі газеты «Наша Ніва»).
Творчасць паэта вызначаецца разнастайнасцю жанраў, вобразна-стылявых сродкаў, яркай метафарычнасцю, тонкім псіхалагізмам, багаццем моўнай палітры.
Двойчы выдаваліся зборы выбраных твораў паэта (1984, 1996–2002). Апошні збор напачатку заяўляўся ў пяці тамах, але выйшлі толькі чатыры.
У яго творах адкрываецца жывая крыніца хараства мовы і мудрасці народа, яго традыцый і звычаяў, своеасаблівай натурфіласофіі.
Перакладаў на беларускую мову Я. Райніса, Ф. Гарсія-Лорку, І. Драча, Г. Містрал, Амара Хаяма, «Слова пра паход Ігараў», У. Шэкспіра, Дж. Байрана,А.Міцкевіча і іншых.
Песні на яго вершы напісалі А. Камоцкі, І. Барсукоў, Г. Вагнер, З. Галубіцкая, Я. Глебаў, У. Журовіч, М. Наско, Дз.Смольскі, М. Хаўхлянцаў і іншыя.
Узнагароджаны ордэнамі СССР, Латвіі, медалем Францыска Скарыны. Ганаровы доктар БДУ і ганаровы грамадзянін Ушацкага раёна. Лаўрэат прэміі Ленінскага камсамола Беларусі і Дзяржаўнай прэміі імя Янкі Купалы. У 2006 годзе быў намінантам на Нобелеўскую прэмію ў галіне літаратуры.
Яму прысвечана аповесць «Ладдзя Роспачы» У. Караткевіча.
Памёр 2 сакавіка 2014 года. Пахаваны ва Ушачах.
У гонар Народнага паэта ўстаноўлены мемарыяльная дошка ў Мінску, помнік ва Ўшачах.
1963 год. Нарадзіўся Алесь Макарэвіч.
Беларускі літаратуразнавец. Доктар філалагічных навук, прафесар МДУ імя А. Куляшова.
У Магілёўскім дзяржаўным універсітэце працуе з 1984 года. У 2001–2015 гадах з’яўляўся загадчыкам кафедры беларускай літаратуры.
Даследуе гісторыю беларускай лiтаратуры, паэтыку мастацкага тэксту, гістарычную рухомасць мастацкага тэксту, пытанні методыкі выкладання беларускай літаратуры, польскай мовы ва ўстановах агульнай сярэдняй i вышэйшай адукацыі.
Аўтар больш за 170 навуковых i вучэбна-метадычных публікацый.
2022 год. Расія пачала ваеннае ўварванне ва Украіну.
Кампанія была развязана пасля нарошчвання вайсковай моцы, прызнання Расійскай Федэрацыяй самаабвешчаных Данецкай і Луганскай народных рэспублік. Урадам Расіі пазначана як «спецыяльная ваенная аперацыя» па “дэнацыфікацыі”. Прэзідэнт Украіны У. Зяленскі перакананы, што галоўная мэта праціўніка – ліквідацыя Украіны як дзяржавы.
За першыя 100 дзён вайны амаль 14 мільёнам украінцаў давялося пакінуць свае дамы.
У справаздачы ААН гаворыцца, што з 24 лютага 2022 па 15 лютага 2023 года зафіксавана 21 293 выпадкі гібелі або ранення грамадзянскіх асоб у 1 141 населеных пунктах Украіны: 8 006 загінуўшых і 13 287 параненых,
Нават калі ўлічваць толькі пацверджаныя дадзеныя, сукупныя страты тых, хто ваюе на баку Расіі, могуць перавысіць 43 000 чалавек загінуўшымі. З улікам параненых агульныя страты прарасійскіх сіл могуць перавышаць 193 000 чалавек.
Па ацэнцы выведкі ЗША, агульныя страты Расіі ва Ўкраіне на канец студзеня 2023 года перавысілі 188 000 чалавек.
Генштаб Украіны ацэньвае страты Масквы ў больш за 145 000 чалавек. Але міністэрства абароны Расіі свае страты ацэньвае каля 10 000 забітымі.
На 22 лютага 2023 года, паводле украінскіх дадзеных, знішчана расійскіх танкаў – 3334, баявых машын – 6569, артылерыі – 2345, рэактыўных сістэм – 471, сродкаў супрацьпаветранай абароны – 243, самалётаў – 299, верталётаў – 287, беспілотных апаратаў – 2026, крылатых ракет – 873, караблёў і катэраў – 18, аўтамабіляў і аўтацыстэрн – 5212, спецтэхнікі – 226, асабовага складу – каля 145 060 чалавек.
Страты ўкраінскіх войск, паводле розных крыніц, – да 13 000 забітымі, разам з параненымі – каля 100 000.
Быдгашч. Акцыя салідарнасці з Украінай, 24 лютага 2022 года
У сувязі з тым, што ў рэгіёны Расійскай Федэрацыі прыходзіць вельмі шмат целаў забітых ва Украіне вайскоўцаў, выдачу трунаў абмежавалі двума ў дзень – дзеля таго, каб не “выклікаць панічных настрояў” у насельніцтва.
Па меры таго, як страты расійскай арміі ва Украіне памнажаюцца, і ў цынкавых трунах вяртаюцца дадому целы як прафесійных вайскоўцаў, так і мабілізаваных, улады ўводзяць абмежаванні на выдачу памерлых, баючыся ўсплёску сацыяльнай незадаволенасці – паведамляе рэсурс The Moscow Times.
Моргі расійскіх рэгіёнаў атрымалі інструкцыю аб “дазаванай” выдачы сваякам целаў тых, хто загінуў ва Украіне, каб не пасеяць паніку, паведамілі выданню крыніцы ў рэгіянальным урадзе аднаго суб’екта РФ, а таксама супрацоўнікі морга.
Так, па словах чыноўніка, які знаёмы з сітуацыяй у Паўночнай Асеціі, існуе загад “выдаваць не больш за два трупа ў дзень”.
Супрацоўнік морга ў Арэнбургу ўдакладняе, што вуснае ўказанне прыйшло ад кіраўніцтва ў гарадскім аддзеле аховы здароўя:
– У нас невялікі горад, калі раздаць так шмат мёртвых сваякам – гэта стварыць паніку… Акрамя таго, яны хацелі пазбегнуць сітуацыі, калі сваякі ў чарзе за памерлымі стваралі б натоўп каля перапоўненага морга.
У лютым страты расійскай арміі дасягнулі маштабу, якога з пачатку вайны яшчэ не было. Спрабуючы захапіць Угледар і прарваць украінскі фронт да гадавіны пачатку вайны, расійскія генералы давялі страты арміі да 500 чалавек у дзень – заявіў міністр абароны Велікабрытаніі Бэн Уоллес.
Учора абляцела сець інфармацыя пра прыбыццё ў Навасібірск сотні трунаў расійскіх салдат і афіцэраў.
Паводле заходніх дадзеных, да пачатку лютага 2023 года расійская армія страціла амаль 200 тысяч чалавек забітымі і параненымі ва Украіне. Гэта больш, чым колькасць вайсковай групоўкі, якую прэзідэнт Уладзімір Пуцін сабраў год таму для ўварвання 24 лютага 2022 года.
Нечаканы прыезд амерыканскага прэзідэнта на сустрэчу з Уладзімірам Зяленскім у сталіцу Украіны ўзарваў сусветную інфармацыйную прастору. З раніцы 20 лютага ў украінскай інфармацыйнай прасторы пачалі паяўляцца навіны пра магчымы высокі візіт у сталіцу краіны. Агенцтвы здзіўляліся перакрыццю дарог у Кіеве, звязвалі гэта з прыездам прадстаўнікоў ізраільскага парламента, хоць некаторыя журналісты намякалі на самых нечаканых гасцей. А аднымі з першых пра візіт Джо Байдэна ва Украіну паведамілі журналіст і адвакат Марк Фейгін а таксама карэспандэнт Bild Юліян Ропке.
Джым Ла Порта з Rolling Stone са спасылкай на свае крыніцы паведамляе, што прыезду Байдэна папярэднічаў цэлы “масіў планаў” што да яго паездкі ва Украіну. Так, прапрацоўвалася сустрэча Джо Байдэна і Уладзіміра Зяленскага на украінска-польскай мяжы, альбо ў Львове.
Аднак, як паведамляецца, Байдэн настойваў на тым, каб ён наведаў менавіта ўкраінскую сталіцу, якая стала сімвалам супраціву расійскаму ўварванню падчас бітвы за Кіеў у першыя тыдні вайны, калі Расія спрабавала захапіць горад.
Сімвалічным таксама з’яўляецца дзень візіта – 20 лютага ва Украіне адзначаецца гадавіна масавага расстрэлу на Майдане – Дзень Нябеснай сотні.
У заяве Белага дома гаворыцца, што Байдэн знаходзіцца ў Кіеве, каб пацвердзіць «непахісную і нязменную прыхільнасць Амерыкі дэмакратыі, суверэнітэту і тэрытарыяльнай цэласнасці Украіны».
Белы дом заявіў, што Байдэн абвесціць аб чарговай пастаўцы абсталявання ва Украіну, у тым ліку артылерыйскіх боепрыпасаў, бранябойных сістэм і радараў паветранага назірання, і што пазней на гэтым тыдні ён абвесціць аб дадатковых санкцыях супраць кампаній, звязаных з ваеннай машынай Расіі – піша The Guardian.
16 лютага, з 10:00 раніцы пачалася поўная блакада дзяржаўнай дарогі № 12 у Дарахуску і сяле Акопы недалёка ад польска-ўкраінскай мяжы. Фермеры не прапусцяць ніводны грузавік – паведамляе Транс-інфо. Акцыя пратэсту працягнецца да поўначы 17 лютага.
Блакада дарогі – частка запланаванай акцыі пратэсту “з-за трагічнай сітуацыі на польскім рынку, выкліканай некантралюемым прытокам збожжа з Украіны і адсутнасцю адэкватных мер па абароне ўнутранага рынку”.
Арганізатары акцыі пратэсту з асацыяцыі „Падманутая вёска” мяркуюць, што на яе могуць прыехаць некалькі сотняў удзельнікаў са 100-150 трактарамі, якія будуць стаяць на дарозе.
На працягу акцыі не будуць прапускацца грузавікі, якія едуць з Украіны або ў напрамку Украіны. Выключэнне складуць толькі перавозчыкі гуманітарнай дапамогі, тавараў, якія хутка псуюцца, або паліва і пустыя цыстэрны.
Паліцыя просіць вадзіцеляў грузавікоў, якія едуць ва Украіну або выязджаюць з краіны, не карыстацца пунктам пропуску Дарагуск-Ягадзін, а выбіраць іншыя памежныя пераходы.
Такія акцыі польскіх фермераў на мяжы з Украінай не першыя: яны праводзіліся 15 снежня 2022 года, 2 лютага бягучага года.
Тая частка польскага фермерства, што ўдзельнічае ў блакадзе дарогі не хоча быць салідарнай з украінцамі, якія амаль год супрацьстаяць расійскай агрэсіі, для іх галоўнае – іх эканамічны дабрабыт. Пакуль не ясна, якія палітычныя сілы стаяць за пратэстантамі.
Сусветны дзень пацалунку (World Kiss Day, World Kissing Day).
Праводзіцца ў больш чым 60 краінах свету.
Пацалунку прысвечаны яшчэ і дзень 6 ліпеня. Радзімай сусветнага дня пацалункаў лічыцца Вялікабрытанія. Менавіта на берагах Туманнага Альбіёна ў канцы XIX стагоддзя палічылі, што пацалунак варты таго, каб мець уласнае свята як адну з праяў кахання.
Сусветны дзень пацалунку азначаецца правядзеннем святочных мерапрыемстваў, конкурсаў і спаборніцтваў, так ці інакш звязаных з філематалогіяй. Сярод удзельнікаў акцый нярэдка разыгрываюцца прызы “За самы доўгі пацалунак”, “За самы прыгожы пацалунак”, “За самы незвычайны пацалунак” і іншыя.
Міжнародны дзень шлюбных агенцтваў(International day of marriage agencies, з 2010 года).
На пачатку лютага ўжо вее вясной, набліжаецца Дзень закаханых, хочацца цяпла і любві.
Упершыню Дзень шлюбных агенцтваў з’явіўся на шматпакутнай цяпер Украіне ў 2010 годзе. Ідэя лунала ў паветры, і прафесійнае свята сталі адзначаць тыя людзі, што абралі сваім заняткам сватаўство. З падачы Украіны гэтае свята перабралася ў ЗША, Канаду, Швецыю, Іспанію, Францыю, Італію і іншыя краіны. А ў інтэрнэце яго святкуюць усе сайты онлайн-знаёмстваў.
Дзень трох свяціцеляў – Васіля Вялікага, Рыгора Багаслова, Іаана Залатавуста.
Калі мужчыны на Магілёўшчыне і на Усходнім Палессі дазвалялі сабе працаваць “каля двара” і “ўзяць кілішак”, то жанчыны адзначалі свята строга: “Нельга жлукціць, нельга праць бялля, нельга прасці”.
У Магілёўскай вобласці адным з двух галоўных храмаў Магілёўска-Мсціслаўскай епархіі з’яўляецца магілёўскі Сабор Трох Свяціцеляў – помнік архітэктуры пачатку XX стагоддзя.
Адметнай асаблівасцю храма з’яўляецца магчымасць увайсці ў яго з трох бакоў.
Закладка першага каменя адбылася ў 1903 годзе. Узвядзенне храма працягвалася 11 гадоў і праходзіла пад назіраннем губернскага архітэктара Пятра Калініна. У 1914 годзе будаўніцтва было скончана. Храм, пабудаваны ў формах рускай архітэктуры, мае ў плане форму крыжа і ўвянчаны сям’ю купаламі, над уваходам – званіца.
З невялікімі перапынкамі дзейнічаў да 1959 года. У 1961 годзе царква была зачынена і апаганена, будынак быў аддадзены пад клуб завода «Строммашына». Тады ж была знесена званіца, а з будынка знялі купалы і крыжы. Амаль праз 30 гадоў будынак вярнулі вернікам, і 25 снежня 1989 года храм зноў быў асвечаны і пачаў дзейнічаць.
З 1989 года па блаславенню арцыбіскупа Максіма пры храме было заснавана Сястрынства міласэрнасці Святых Жанок-Міраносіц.
1526 год. Нарадзіўся Канстанцін-Васіль Астрожскі.
Дзяржаўны і ваенны дзеяч ВКЛ.
У 27 гадоў ён займаў ужо пасаду старосты ўладзімірскага, а у 32 гады стаў кіеўскім ваяводам.
Перакананы прыхільнік праваслаўя. Канстанцінопальскі патрыярх Іерамія II, высока ацэньваючы пабожныя памкненні князя ў адносінах да Царквы, у сваіх граматах называў яго захавальнікам і паборнікам ладу ў Царкве на ўсіх паўднёва-заходніх землях ВКЛ.
У сваіх уладаннях заснаваў больш за 600 цэркваў і 20 манастыроў, пры многіх з іх дзейнічалі шпіталі і школы.
Быў найбольш аўтарытэтным сярод абаронцаў Праваслаўнай царквы ва ўмовах падрыхтоўкі і заключэння Берасцейскай уніі. Пра сваю нязгоду з афіцыйнай палітыкай Рэчы Паспалітай ён неаднойчы заяўляў на сейме дзяржавы, звяртаўся з пасланнямі да караля, жыхароў Рэчы Паспалітай, да праваслаўных епіскапаў. Быў арганізатарам і актыўным удзельнікам праваслаўнага сабора 1596 года, які праходзіў у Брэсце.
Памёр 13 (26) лютага 1608
У Мінску каля Петрапаўлаўскага сабора пастаўлены памятны крыж з надпісам: «Да 400-годдзя памяці дабравернага князя Канстанціна Васілія Астрожскага (1526-1608), славутага дзяржаўнага і царкоўнага дзеяча. 13/26 лютага 2008 года».
1798 год. Памёр Станіслаў Аўгуст Панятоўскі, Аўгуст IV.
Апошні кароль Рэчы Паспалітай і вялікі князь літоўскі (1764–1795).
Атрымаў сталец пры падтрымцы Расіі. Вакол сябе згуртаваў магнатаў і шляхту, якія прагнулі адраджэння дзяржавы. Праводзіў эканамічныя рэформы: адчыняліся мануфактуры, будаваліся каналы, наладжваліся кірмашы, падтрымліваўся гандаль. Вальны сойм пры ім прыняў рашэнне аб ураўнаванні правоў дысідэнтаў. Нязгодная каталіцкая шляхта стварыла Барскую канфедэрацыю і пачала рокаш. Паўстанне канфедэратаў было падаўлена ў 1771 годзе расійскімі войскамі. Пасля першага падзелу краіны ў 1772 годзе рэформыпрацягваліся – была прынята Канстытуцыя, створана Адукацыйная камісія.
24 сакавіка 1794 года пачалося патрыятычнае паўстанне пад кіраўніцтвам Т. Касцюшкі, у выніку якога ў 1795 годзе адбыўся трэці падзел Рэчы Паспалітай, якая з гэтага часу спыніла існаванне. Станіслаў Аўгуст выракся стальца, жыў у Санкт-Пецярбургу.
Памёр у Санкт-Пецярбургу, дзе і быў пахаваны.
У 1938 годзе быў перанесены ў пахавальню воўчынскага касцёла Святога Станіслава, у 1994 – у варшаўскі кафедральны касцёл.
1872 год. Нарадзіўся Вітольд Бялыніцкі-Біруля.
Беларускі жывапісец-пейзажыст.
Акадэмік жывапісу, ганаровы акадэмік Акадэміі навук БССР, правадзейны член Акадэміі мастацтваў СССР. Народны мастак БССР і СССР. Найбуйнейшы беларускі пейзажыст.
З беларускага каталіцкага шляхецкага роду Біруляў.
Скончыў Кіеўскія кадэцкі корпус і малявальную школу, Маскоўскае вучылішча жывапісу, скульптуры і дойлідства.
Яго творчасць шчыльна злучана з асобай слыннага мастака І. Левітана.
Адзін з арганізатараў Асацыяцыі мастакоў рэвалюцыйнай Расіі (1922). Шмат падарожнічаў па Расіі, СССР.
Аўтар соцень твораў. У Беларусі знаходзяцца 444 ягоныя палатны, у тым ліку ў Нацыянальным мастацкім музеі, Магілёўскім музеі Бялыніцкага-Бірулі, Бялыніцкім мастацкім музеі, Віцебскім мастацкім музеі, Магілёўскім абласным мастацкім музеі імя П. Масленікава, прыватных калекцыях.
Шмат твораў захоўваецца ў музеях Масквы, Кастрамы, Ніжняга Ноўгарада, Краснаярска, Варонежа, Томска, Чалябінска, Стаўрапаля, Адэсы, Дняпра, Кіева, Кыргызстана.
Імем В. Бялыніцкага-Бірулі названы Бялыніцкі мастацкі музей, магілёўскі мастацкі музей, вуліцы ў Магілёве і Бялынічах.
Памёр на сваёй дачы «Чайка» на возеры Удомля ў Калінінскай вобласці 18 чэрвеня 1957 года. Пахаваны ў Маскве на Новадзявочых могілках.
На радзіме, на месцы фальварка Крынкі ўсталяваны мемарыяльны знак, у Магілёве ўсталяваны бюст.
1882 год. Нарадзіўся Леў Дашкевіч.
Беларускі фатограф, мастак, навуковец, вынаходнік, публіцыст, педагог.
Вучыўся ў Варшаўскім універсітэце, універсітэце Бургундыі, на фатаграфічным аддзяленні Вышэйшай школы графічных мастацтваў у Парыжы.
У 1911–1920 гадах працаваў выкладчыкам французскай мовы, фізікі, прыродазнаўства ў гімназіях Ерэвана, Елізаветполя (Гянджа, Азербайджан), Тбілісі. Вандраваў у якасці фатографа Камісіі па апісанні мясцовасцей і плямён Каўказа, служыў дзяржаўным фатографам урада Азербайджанскай рэспублікі.
У Мінску чытаў курсы лекцый па сусветнай літаратуры і фатаграфіі ў інстытуце народнай адукацыі, выкладаў французскую мову ў Беларускім політэхнічным інстытуце, працаваў у Навукова-тэрміналагічнай камісіі Наркамасветы БССР, навуковым фатографам на медыцынскім факультэце БДУ, у Доме тэхнікі, на геаграфічным факультэце БДУ, 1-й клініцы Мінскага медінстытута, Інстытуце тэарэтычнай і клінічнай медыцыны АН БССР.
Яго фатаграфічныя працы друкаваліся ў выданнях: Азбукін М. «Географія Эўропы», Грамыка М. «Пачатковая географія», «Чатырохстолецьце беларускага друку», Багдановіч М. «Творы», «Сучаснае беларускае мастацтва», «Беларусь Савецкая: Фотаальбом» і іншых.
У верасні-снежні 2002 года ў Нацыянальным музеі гісторыі і культуры Беларусі адбылася выстаўка твораў Дашкевіча «Зачараваны Беларуссю».
Памёр 4 снежня 1957 года.
1908 год. Стартавалі першыя аўтагонкі вакол зямнога шара.
Яны адбыліся дзякуючы намаганням газет французскай “Матэн” і амерыканскай “Нью-Ёрк Таймс”. Аўтагонкі прайшлі па маршруце Нью-Ёрк – Аляска – Сіэтл – Уладзівасток – Іркуцк – Ачынск – Томск – Пецярбург – Дзвінск – Варшава – Парыж і называліся “Нью-Ёрк – Парыж без дапамогі парахода”. Удзельнічалі 9 аўтамабіляў з Амерыкі, Францыі, Італіі, Нямеччыны.
Першым фінішаваў у Парыжы нямецкі аўтамабіль “Протас” 11 ліпеня, другім 26 ліпеня да фінішу прыйшоў амерыканскі экіпаж. Але пераможцам быў прызнаны амерыканскі экіпаж. Нямецкі аўтагоншчык быў аштрафаваны на 15 дзён у сувязі з тым, што ягоны аўтамабіль пасля паломкі быў дастаўлены ў Сіэтл па чыгунцы.
1921 год. Апублікавана падпісанае У. Леніным пастанова Саўнаркама “Аб складанні дзяржаўнага фонду каштоўнасцяў для знешняга гандлю”.
Дакумент прадпісваў стварэнне “запасу мастацкіх каштоўнасцей і прадметаў раскошы і даўніны”, якія Наркамат знешняга гандлю мог выкарыстоўваць для сваіх камерцыйных аперацый. Гэтая практыка ў 1920-1930-х гадах набыла шырокі размах, і многія каштоўныя творы мастацтва, якія раней належалі рэспублікам СССР, апынуліся ў замежных музеях і прыватных калекцыях.
З гэтага моманту пачынаюцца рабаванне касцёлаў, цэркваў, манастыроў на тэрыторыі Віцебскай і Гомельскай (былой Магілёўскай) губерніяў, якія ў гэты час уваходзілі ў склад РСФСР.
1942 год. Нарадзіўся Генадзь Буралкін.
Беларускі скульптар.
Старшыня Беларускага саюза мастакоў (1990–2001).
Працуе ў вобласці станковай і манументальнай скульптуры. Аўтар манумента шахцёрскай славы ў Салігорску, мемарыяльнага знака ў гонар 850-годдзя Гродна, «Георгій Пераможца» ў Бабруйску, мемарыял ахвярам трагедыі на Нямізе (у суаўтарстве), ансамбля воінам-пагранічнікам у Гродне. Выканаў шматлікія скульптурныя серыі, станковыя кампазіцыі, у тым ліку «Вясна Перамогі», «Уз’яднанне Усходняй і Заходняй Беларусі», шэраг партрэтаў, сярод якіх «Кастусь Каліноўскі», «Сымон-музыка», «Адам і Ева», графічныя серыі «Славянскія матывы», «Ноч на Івана Кулалу», «Раніца», «Усяночная». Браў удзел у афармленні інтэр’ераў драматычнага тэатра і Дома грамадзянскіх абрадаў у Гродне.
Творы знаходзяцца ў Нацыянальным мастацкім музеі, Музеі сучаснага выяўленчага мастацтва, Мастацкім музеі імя П. Масленікава, мастацкім музеі г. Флагштафа ў штаце Паўночная Караліна, у прыватных калекцыях.
1942 год. Памёр Антон Неканда-Трэпка.
Беларускі палітычны і грамадска-культурны дзеяч, педагог.
Памёр на наступны дзень пасля 65-годдзя.
Актыўны дзеяч беларускага руху. У Мінску працаваў у польскай гімназіі, у наркамасветы БССР, намеснікам дырэктара Мінскага беларускага педагагічнага інстытута, уваходзіў у склад прэзідыума Часовага беларускага нацыянальнага камітэта. У сакавіку 1919 года арыштаваны ВЧК і інтэрніраваны ў Смаленск.
З лета 1920 года жыў у Вільні, выкладчык і дырэктар Віленскай беларускай гімназіі, сузаснавальнік Таварыства беларускай школы, працаваў у Беларускім навуковым таварыстве, Беларускім выдавецкім таварыстве, Беларускім музеі імя І. Луцкевіча. Выдаў падручнікі па фізіцы і матэматыцы для сярэдніх школ.
У кастрычніку 1939 года арыштаваны НКУС, сасланы ў Сібір. У 1942 годзе ўступіў у армію генерала Андэрса.
Фота: А. Неканда-Трэпка з жонкай Юліяй
1974 год. Аляксандр Салжаніцын піша свой знакаміты артыкул “Жыць не ў хлусні…”.
У артыкуле ён адзначае: “…Ужо да донца даходзім, ужо ўсеагульная духоўная згуба насунулася на ўсіх нас, і фізічна вось-вось запалае і спаліць нас, і нашых дзяцей, – а мы ўсё ўсміхаемся баязліва і лепячэм коснамоўна: А чым жа мы перашкодзім? У нас няма сіл.”
У той жа дзень Салжаніцына арыштавалі. На другі дзень яго пад канвоем адправілі самалётам у Франкфурт на Майне.
1969 год. Нарадзіўся Сяржук Мінскевіч (Мыцько).
Беларускі паэт і перакладчык. Кандыдат філалагічных навук.
Працаваў літкансультантам газеты «Пераходны ўзрост», у акадэмічных Інстытуце гісторыі (удзельнік археалагічных экспедыцый), Інстытуце літаратуразнаўства імя Янкі Купалы.
Адзін з арганізатараў і ўдзельнікаў літаратурна-мастацкага руху “Бум-Бам-Літ”.
Аўтар вершаў, перакладаў, прозы, сатыры, якія друкаваліся ў «Крыніцы», «Чырвонай змене», «Літаратуры і мастацтве», часопісах «Маладосць», «Зрок», «Першацвет», у літаратурных альманахах, зборніках
Займаўся бардаўскай песняй, рок-музыкай. Быў музыкам, спеваком, аўтарам песень у рок-гурце «Жах». Пісаў электронную музыку. На радыё ставіліся ягоныя радыёпастаноўкі фантастычных і гумарыстычных апавяданняў. Узнагарджаны прызам «За развіццё беларускай аўтарскай песні» на фестывалі «Бардаўская восень» (Бельск Падляскі, 1996).
Стыпендыят Міністэрства культуры і нацыянальнай спадчыны Польшчы «Gaude Polonia».
Перакладаў з польскай А. Міцкевіча, Ю. Славацкага, Я. Івашкевіча, С. Мрожака, С. Лема і іншых, з англійскай.
Памёр 8 чэрвеня 2022 года
1990 год. Памёр Леанід Асядоўскі.
Беларускі жывапісец.
Скончыў Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут. Выкладаў у Мінскім мастацкім вучылішчы, Беларускім тэатральна-мастацкім інстытуце.
Працаваў у станковым жывапісе ў жанрах фігуратыўнай карціны, партрэта, пейзажа. У творчасці пераважалі гісторыка-рэвалюцыйная тэматыка і тэмы сучаснасці. Сярод твораў: «Хай заўжды будзе сонца», «Нафта беларуская ёсць!», «Дажынкі», «Балада пра маці», партрэты «Партрэт маладога вучонага», «Пачынальнікі беларускай музыкі», пейзажы. Аўтар дыярам «Мінскі „кацёл“» для Беларускага дзяржаўнага музея Вялікай Айчыннай вайны, «Бой пад Мілаславічамі» для Клімавіцкага краязнаўчага музея.
Леанід Асядоўскі. «Народныя мастакі Беларусі»
2015 год. Падпісана Другое мінскае пагадненне з мэтай дээскалацыі ўзброенага канфлікту на ўсходзе Украіны.
Узгоднена лідарамі Германіі, Францыі, Украіны, Расіі ў фармаце «нармандскай чацвёркі», і падпісана кантактнай групай, якая складалася з прадстаўнікоў Расіі, Украіны, Данецкай і Луганскай Народных Рэспублік з мэтай дээскалацыі ўзброенага канфлікту на ўсходзе Украіны.
22 лютага 2022 года У. Пуцін заявіў, што пасля прызнання Расіяй Данецкай і Луганскай народных рэспублік Мінскіх пагадненняў больш не існуе, а 24-га пачаў агрэсію супраць Украіны.
Міжнародны дзень стаматолага (International Dentist Day)
Устаноўлены па ініцыятыве Асацыяцыі Стаматолагаў ЗША ў дзень шанавання каталіцкай Святой Апалоніі Александрыйскай. Святая не адраклася ад Хрыста і прыняла смерць на вогнішчы 9 лютага 249 года. Існуе павер’е, што варта толькі вымавіць імя Апалоніі, памаліцца ёй – зубны боль аціхне.
Археалогія даказала, што прафесія стаматолага існавала і ў старажытнасці. Першая машына, падобная на апарат для лячэння зубоў, выкарыстоўвалася ўжо 9 тысяч гадоў таму.
Навукоўцы даследавалі парэшткі людзей з Белуджыстана ўзростам не менш як 7 000 гадоў. І ў зубах выявілі адтуліны, дыяметр якіх быў не больш за 3 мм, а глыбіня – не больш за 3,5 мм. Гэтыя адтуліны былі выкананы ідэальна, нібы тут папрацавалі сапраўднай бормашынай.
1547 год. Нарадзіўся Крыштоф Радзівіл “Пярун”.
Дзяржаўны і вайсковы дзеяч ВКЛ. Вялікі гетман літоўскі, ваявода віленскі, кашталян троцкі, гетман польны літоўскі, вялікі падчашы літоўскі.
Удзельнік Інфлянцкай вайны 1558–1582 гадоў: у 16 гадоў браў удзел у бітве пры Уле, пазней узяў замак Усвяты, нанёс паражэнне маскоўскаму войску каля Вялікіх Лук. Мянушку Пярун атрымаў за прымяненне «тактыкі выпаленай зямлі».
Удзельнічаў у рэйдзе (1581) да вярхоўяў Волгі, заняў Старыцу і Ржэў, што разам з аблогай Пскова прымусілі Івана Жахлівага падпісаць перамір’е. Гэты рэйд паслужыў нагодай для стварэння шэрагу паэтычных твораў Ф. Градоўскага, Г. Пельгрымоўскага, Я. Каханоўскага, А. Рымшы.
Прыхільнік плана стварэння дзяржаўнай уніі ВКЛ, Польшчы і Расіі на чале з вялікім князем.
Змагаўся з паўстаннем Налівайкі 1594-1596 гадоў. У 1601 года нанёс паражэнне шведам ў бітве пад Кокенгаўзэнам, узяў Вендэн.
Фундатар і будаўнік кальвінісцкіх сабораў, апякун вучоных, дзеячаў беларускай культуры.
Памёр 20 лістапада 1621 года.
1667 год. Дзень Андрусаўскага замірэння (па новаму стылю).
Скончылася самая стратная ў гісторыі Беларусі вайна паміж Масковіяй і Рэччу Паспалітай 1654–1667 гадоў, у якой загінуў кожны другі жыхар. Мірная дамова была падпісана тэрмінам на 13,5 гадоў. Пагадненне было заключана ў в. Андрусава на мяжы Мсціслаўскага і Смаленскага ваяводстваў.
Да Масквы перайшлі Смаленскае ваяводства, Северская зямля з Чарнігавам і Старадубам, Левабярэжная Ўкраіна – палова тэрыторыі Рэчы Паспалітай. За землі Левабярэжнай Украіны Масковія сплаціла 1 000 000 злотых – каля 200 000 рублёў.
Рэчы Паспалітай заставаліся Правабярэжная Ўкраіна і Беларусь. Кіеў быў перададзены Масковіі на 2 гады, але так і ня быў вернуты, у 1686 годзе Масква за яго сплаціла 146 000 рублёў.
Запарожская Сеч апынулася пад агульным пратэктаратам абедзьвюх дзяржаваў. Гэта развеяла спадзевы запарожцаў на стварэнне ўласнай дзяржавы, і казацкі гетман Пятро Дарашэнка пачаў шукаць дапамогі ў туркаў.
1710 год. Пётр I зацвердзіў новую грамадзянскую азбуку і грамадзянскі шрыфт.
Царква працягвала карыстацца стараславянскім алфавітам.
Распрацаваў і адліў новы шрыфт у 1707 годзе ў Маскоўскай урадавай друкарні ураджэнец Мсціслава Ілля Капіевіч (1651–1714). Але кіраўнік друкарні Палікарпаў, каб пазбавіцца ад канкурэнта, назваў яго ерэтыком з-за пратэстанцкага веравызнання. Зразумела, прызнаць, што грамадзянскі шрыфт распрацаваў літвін-ерэтык, не выпадала, а таму пальму першынства атрымаў сам цар Пётр І. Капіевічу заставалася толькі трываць несправядлівасць: «И тако сими утешаяся, да познаем нашу немощь, и держимося смиренномудрия и правды». Капіевіч з’яўляецца першым выкладчыкам Пятра І у Галандыі, друкаром, перакладчыкам кніг, увёў у зварот назвы сучасных 12 сузор’яў, тэрміны глобус, мапа/карта.
1881 год. Памёр Фёдар Дастаеўскі.
Расійскі пісьменнік і філосаф. Выхадзец з літоўскага шляхецкага роду герба «Радван», які меў маёнтак Дастоева на Піншчыне.
Вайсковы інжынер. Перакладчык «Яўгеніі Грандэ» Бальзака.
З выхадам першага свайго твора «Бедныя людзі» адразу здабыў папулярнасць.
За ўдзел у рэвалюцыйным гуртку М. Петрашэўскага арыштаваны (1849), асуджаны да пакарання смерцю, якое заменена на катаргу ў Омску. Пасля катаргі служыў радавым у лінейным сібірскім батальёне.
Аўтар многіх вядомых твораў, у тым ліку «Злачынства і пакаранне», «Ідыёт», «Браты Карамазавы».
Фрыдрых Ніцшэ прызнаваў, што Дастаеўскі адзіны, хто здолеў яму растлумачыць, што такое чалавечая псіхалогія.
1893 год. Дзень нараджэння стрыптызу.
У вядомым парыжскім кабарэ “Мулен Руж” упершыню ў свеце танцорка-мадэль Манон Лавіль “Мона” распранулася перад публікай пад час традыцыйнага баля студэнтаў-мастакоў.
За гэты пэрфоманс яна была арыштавана паліцыяй і аштрафавана на 100 франкаў па ініцыятыве актывістаў Лігі абароны маралі. У абарону танцоркі ў Парыжы пачаліся беспарадкі і пратэсты.
Своеасаблівым протастрыптызам можна лічыць танец “канкан”, які з’явіўся ў Францыі на паўстагоддзя раней. У Амерыцы стрыптыз зваўся “бурлеск”.
Стрыптыз стаў неад’емнай часткай масавай культуры, звычайна яго дэманструюць у начных клубах. Класічны элемент стрыптызу – пілон (тычка). Танец на пілоне – pole dance – самастойны накірунак у спорце. Сучасны стрыптыз дасягнуў дасканаласці, ператварыўшыся ў спалучэнне пластыкі і гульні, прыгажосці і харэаграфіі.
На Беларусь стрыптыз прыйшоў на пачатку 1990-х і першым стрып-клубам стала мінская «Лагуна». Усе канцэртныя нумары для гасцей стрыптыз-клубы павінны ўзгадняць з камісіяй Мінкульта Беларусі. Адзіны клуб у Магілёве, дзе дазволены стрыптыз – “Steak and Wine”.
Стрыптыз – задавальненне не для бедных, але і не толькі для багатых. Чэк у 6 мінскіх стрып-клубах дасягае 100 рублёў у агульнай зале, прыватны танец каштуе 150–300 рублёў.
1895 год. Дзень нараджэння валейбола.
У горадзе Халіоку штата Масачусэтс у спортзале каледжа Асацыяцыі маладых хрысціян інструктар па фізічнай культуры У. Морган прыдумаў новую камандную гульню ў мяч пад назвай “mintonette”. Пазней прафесар А. Хальстэд прапанаваў назву “валейбол” – “лятаючы мяч” (“at the volley” – “на ляту” і “ball” – “мяч”).
Падобныя гульні вядомы былі і раней. Старажытнарымскія легіянеры любілі перакідаць адзін аднаму ўдарамі кулака мяч, падвешаны на вяроўцы.
Першая афіцыйная дэманстрацыя гульні адбылася 7 ліпеня 1896 года на канферэнцыі Саюза хрысціянскай моладзі ў Спрынгфілдзе штата Масачусэтс. Менавіта гэтая асацыяцыя з’явілася актыўным ініцыятарам распаўсюджвання валейбола. У 1900 годзе валейбол выйшаў за межы ЗША. У Беларусі валейбол з’явіўся ў 1910–1920-х гадах.
Першы чэмпіянат Еўропы па валейболе сярод мужчынскіх каманд адбыўся ў Рыме ў 1948 годзе. Упершыню валейбол быў уключаны ў праграму XVIII Алімпійскіх гульняў у Токіа ў 1964 годзе.
1897год. Стартаваў першы поўны перапіс насельніцтва Расійскай Імперыі.
Прайшоў па ініцыятыве географа П. Сямёнава-Цянь-Шанскага.
Насельніцтва Беларусі ў сучасных межах склала 6 673 000 чалавек, у тым ліку па гарадах (тысяч чалавек): Мінск – 90,9, Віцебск- 65,9, Брэст – 46,6, Магілёў – 43,1, Гродна – 40,9, Гомель – 36,7,
Асіповічы – 0,9,
Бялынічы – 2,2,
Бабруйск – 22,0,
Быхаў – 6,4,
Глуск – 5,3,
Горкі – 6,7,
Дрыбін – 1,2,
Касцюковічы – 0,7,
Клімавічы – 4,7,
Клічаў – 0,6,
Краснаполле – 3,2,
Круглае – 1,6,
Крычаў – 6,2,
Мсціслаў – 8,5,
Прапойск – 1,0,
Хоцімск – 3,0,
Чавусы – 4,7,
Чэрыкаў – 5,6,
Шклоў – 9,7.
1940 год. У ноч з 9 на 10 лютага ажыццёўлена першая хваля (з чатырох) савецкай дэпартацыі насельніцтва з Заходняй Беларусі.
Дэпартацыі насельніцтва ў аддаленыя рэгіёны СССР – адзін са сродкаў рэпрэсій савецкай акупацыйнай уладай з мэтай знішчэння цэлых пластоў грамадства, патэнцыйна нелаяльных да савецкай улады.
Рэпрэсіям падлягалі людзі перадусім паводле свайго сацыяльнага стану: заможныя сяляне і прадпрымальнікі, інтэлігенцыя, духавенства, супрацоўнікі польскіх органаў улады, польскія асаднікі і іншыя. У савецкай, постсавецкай і польскай гістарыяграфіях гэтыя падзеі прынята абазначаць як “дэпартацыю польскіх грамадзянаў” ці “дэпартацыю палякаў”, хаця большасць дэпартаваных былі карэнныя жыхары Беларусі.
Маёмасць дэпартаваных канфіскоўвалася. Людзям даваліся лічаныя гадзіны на зборы і дазвалялася браць з сабою толькі мінімум асабістых рэчаў. Перавозка сасланых адбывалася пад канвоем у вагонах для быдла, сотні людзей загінулі пад час перавозкі ў бесчалавечых умовах.
У гэтую хвалю 33 749 асаднікаў і 17 561 службоўцаў лясной варты былі адпраўленыя ў Сібір і Казахстан.
1930 год. Нарадзіўся Валянцін Тарас.
Беларускі паэт, перакладчык, публіцыст. Падлеткам ўдзельнічаў у партызанскім руху.
Працаваў у газеце «Звязда», часопісе «Нёман». У 1968 годзе звольнены з працы «за антысавецкія размовы» і на працягу 8 гадоў яго не друкавалі, не дазвалялі здымаць фільм паводле яго сцэнарыя, не выпускалі за мяжу.
З пачаткам перабудовы быў у Назіральнай радзе Беларускага Фонду Сораса, членам Назіральнай рады Беларускага Хельсінкскага Камітэта, член Беларускага ПЭН-клуба. Адзін з стваральнікаў Хартыі-97.
Аўтар вершаў, шматлікіх зборнікаў паэзіі і кніг аповесцей і апавяданняў, мемуараў, літаратурна-драматычнай кампазіцыі і тэкстаў большасці песень для канцэртнай праграмы «Праз усю вайну» ансамбля «Песняры». Па яго творах здымаліся фільмы на Кіеўскай кінастудыі імя А. Даўжэнкі і на «Беларусьфільме».
Перакладаў п’есы для купалаўскага тэатра, на рускую мову пераклаў шматлікія творы, кнігі, у тым ліку Ф. Багушэвіча, Я. Купалы, Я. Коласа, М. Танка, Р. Барадуліна, М. Стральцова, К. Чорнага, Я. Брыля, В. Быкава і іншых.
Памёр 13 лютага 2009 года.
1946 год. Нарадзіўся Эдуард Зарыцкі.
Беларускі кампазітар. Народны артыст. Кавалер ордэна Ф. Скарыны.
Скончыў Беларускую дзяржаўную кансерваторыю.
Загадваў музычнай часткай Беларускага тэатра юнага гледача. Працаваў пераважна ў галіне інструментальнай музыкі, масавай і эстраднай песні, тэатральнай і кінамузыкі.
Аўтар больш за 600 песень, цыклаў на вершы А. Міцкевіча, Якуба Коласа і У. Караткевіча, шматлікіх сімфоній, сюіт, канцэрціна для сімфанічанага аркестра, канцэртаў для габоя і валторны, камернага аркестра, камерна-інструментальнай музыкі, музыкі да спектакляў, .
Да гэтага часу папулярнымі з’яўляюцца яго песні «Белыя крылы», «Замова», «Начныя кастры», «Будзьма», «Палыновая ростань», «Лісток календара», «Так прыйшла да нас Перамога».
Памёр 6 чэрвеня 2018 года.
1960 год. Нарадзіўся Міхась Казлоўскі.
Беларускі краязнавец, грамадскі дзеяч, крытык, публіцыст, выдавец.
Працаваў у Гудзевіцкім літаратурна-краязнаўчым музеі, у Цэнтры эстэтычнага выхавання г. Маладзечна, метадыстам Маладзечанскай цэнтральнай раённай бібліятэкі.
Заснавальнік клуба беларускай патрыятычнай моладзі «Беларуская хатка», мастацкай гасцёўні Я. Драздовіча, літаратурнага музея У. Караткевіча ў Маладзечне. Адзін са стваральнікаў гісторыка-краязнаўчага аб’яднання «Крывіч».
Рэдактар-выдавец альманаха «Куфэрак Віленшчыны». Пад яго рэдакцыяй выйшлі кнігі паэзіі, прозы і краязнаўчай публіцыстыкі, шэраг паштовак, прысвечаных дзеячам беларускай культуры.
Аўтар і ўкладальнік старонак «Куфэрак» у тыднёвіку «Рэгіянальная газета», краязнаўчых публікацый, рэцэнзій у перыядычных выданнях.
1991 год. У ЗША памёр ураджэнец г. Ліда Аркадзь Мігдал.
Савецкі фізік-тэарэтык, акадэмік АН СССР.
Вучыўся у Ленінградскім ўніверсітэце, адкуль яго выгналі ў 1931 годзе за «непралетарскае паходжанне». У 1933 годзе быў арыштаваны, сядзеў у вязьніцы.
З канца 1930-х гадоў вывучаў праблемы ўзаемадзеяння нейтронаў з атамамі. У выніку ім быў развіты арыгінальны метад «устрэсвання», які прынёс аўтару заслужаную вядомасць.
Працаваў у Інстытуце фізічных праблем АН СССР, прафесарам Маскоўскага інжынерна-фізічнага інстытута, у Інстытуце атамнай энергіі, Інстытуце тэарытычнай фізікі. У 1947 годзе быў апанентам на абароне кандыдацкай дысертацыі А. Сахаравым.
Заснавальнік новых кірункаў у ядзернай фізіцы і фізіцы металаў. Даследаваў праблему палярызацыі і вакууму ў моцных магнітных палях.
У навуковы ўжытак увайшлі такія азначэнні, як асаблівасць Мігдала-Кона, скачок Мігдала, канстанта Мігдала.
Швейцарыя можа адмовіцца ад шматгадовага статусу нейтралітэту і дазволіць экспарт зброі ва Украіну, – паведамляе Украінская праўда.
Да адпаведнага рашэння швейцарскіх палітыкаў падштурхоўваюць еўрапейскія суседзі, прадстаўнікі абаронна-прамысловага комплексу і настроі ў грамадстве – 55% апытаных грамадзян падтрымліваюць дазвол на рээкспарт зброі ва Украіну.
– Мы хочам быць нейтральнымі, але мы з’яўляемся часткай заходняга свету. – заявіў Цьеры Буркарт, лідэр правацэнтрысцкай партыі FDP – Мы не павінны мець права вета, каб спыняць іншых ад дапамогі Украіне. Калі мы гэта зробім, мы падтрымаем Расію, якая не займае нейтральную пазіцыю.
Нагадаем, што Швейцарскі нейтралітэт адносна непастаўкі зброі ваюючым краінам дзейнічае з 1815 года і быў замацаваны дамовай 1907 года. У краіне дзейнічае асобнае эмбарга на продаж зброі Украіне і Расіі.
16 мая 2022 года афіцыйны Стакгольм на фоне агрэсіі Расіі супраць Украіны аб’явіў аб канчатковым рашэнні аб уступленні ў НАТА і адказе ад 200 гадовага нейтралітэту Швецыі. Такі ж крок зрабіла і нейтральная Фінляндыя. Усе краіны НАТА, акрамя Турцыі і Венгрыі, ратыфікавалі ўступленне Швецыі і Фінляндыі ў ваенны блок.
