Сёння адбудзецца развітанне з вядомай магілёўскай мастачкай Марынай Несцярук, пра заўчасную смерць якой пісалі mogilev.media. Цырымонія пройдзе з 10.30 да 13.30 ў рытуальным зале на вуліцы Чавуская шаша, 2 (раён завода Кірава).
У 10.30 ад плошчы Славы, ад дома №2 па вуліцы Першамайскай да рытуальнай залы будуць адпраўляцца два аўтобусы для ўсіх, хто захоча прыняць удзел у цырымоніі.
Устаноўлены па ініцыятыве міжнародных дабрачынных арганізацый на канферэнцыі ў Токіа. У гэты дзень, як заклікаюць арганізатары, трэба імкнуцца быць добрым да ўсіх, і не проста добрым, а добрым бязмежна і бескарысліва.
Калі чалавек чакае падзякі за сваю дабрыню, гэта не можа лічыцца сапраўднай дабрынёй.
Добрыя справы самі па сабе павінны дастаўляць вам задавальненне, і пры гэтым, даючы нешта іншым ці дапамагаючы ім, вы не павінны чакаць узнагароды. Такая сапраўдная дабрыня.
Нямногія ў наш неспакойны час здольныя на такі “подзвіг” – у стане стомленасці і раздражненні ад надзённых клопатаў мы ўсё часцей абыякава праходзім міма чужых праблем, пакуль яны не закрануць нас саміх.
І тады мы шукаем падтрымку і ўдзел у людзей, для якіх “бескарыслівая дапамога”, “міласэрнасць” і “спагадлівасць” не проста словы, а сэнс жыцця, які стаў пакліканнем.
5 жніўня 1772 года набыла моц аналагічная руска-аўстрыйская канвенцыя. У верасні 1772 года рускія, аўстрыйскія і прускія войскі занялі адпаведныя тэрыторыі.
Рэч Паспалітая працягвала існаваць, але яе тэрыторыя істотна скарацілася. У верасні 1773 года кароль Станіслаў Панятоўскі прызнаў новыя межы, падпісаўшы мірныя дамовы з Аўстрыяй, Прусіяй і Расіяй.
Наступныя падзелы Рэчы Паспалітай адбыліся ў 1793 і 1795 гадах.
Беларускі археолаг, гісторык, краязнавец, адзін з заснавальнікаў беларускай археалогіі. На аснове ўласных калекцый разам з бацькам і братам стварыў Лагойскі музей старажытнасцей.
Член навуковых таварыстваў Вільні, Кракава, Масквы, Прагі, Парыжа, Лондана.
Адзін з заснавальнікаў Віленскага музея старажытнасцей, член Віленскай археалагічнай камісіі. Даследаваў каля 200 курганоў, гарадзішчаў і замчышчаў.
У памяць аб вучоным з 2007 года праводзіцца водная экспедыцыя «Шляхам Тышкевіча» па Віліі.
Памёр 13 ліпеня 1868 года.
Беларускі вучоны-біёлаг, географ, геолаг і падарожнік.
Сваяк кампазітара С. Манюшкі.
Вучыўся ў Маскоўскім і Кіеўскім універсітэтах. Адзін з першых у Расійскай імперыі дарвіністаў.
Удзельнічаў у падрыхтоўцы паўстання 1863-1864 гадоў ва Украіне. Жыў у эміграцыі.
Займаўся геалагічнай практыкай у Турцыі, працаваў у парыжскім Прыродазнаўчым інстытуце, даследаваў Французскую Гвіяну ў Паўднёвай Амерыцы (1865-1869), Перу (1869-1878), Кардыльеры, вярхоўі Мараньёна – аднаго з вытокаў Амазонкі. Прэпараваныя ім пудзілы адпраўляліся ў музеі Еўропы, адных толькі павукоў даслаў каля 300 экзэмпляраў, адкрыў невядомыя віды жывёл. Сустваральнік і захавальнік прыродазнаўчага музея ў перуанскай Ліме.
Па вяртанні з Амерыкі, працаваў у Варшаве, захавальнікам прыродазнаўчых калекцый Кракаўскай акадэміі навук, у Турцыі, Германіі. Удзельнічаў у геалагічных экспедыцыях на французскі паўвостраў Брэтань, у балканскай Далмацыі.
У гонар вучонага названы від лаўра, некаторыя віды птушак і звяроў.
Памёр 26 лістапада 1896 года.
Герой Сацыялістычнай працы, Ганаровы хімік СССР.
Усё яе працоўнае жыццё прайшло на Магілёўскім вытворчым аб’яднанні «Хімвалакно»: прадзільшчыца, апаратчыца. Выбіралася ад калектыва Дэпутатам Вярхоўнага Савета БССР (1976-1981).
Упершыню ў СССР разам з напарніцай выйшла з брыгады каб на дваіх абслугоўваць адразу 15 станкоў. Пераможца пяці пяцігодак.
Беларускі паэт, празаік, перакладчык.
Працаваў у газетах «Чырвоная Полаччына», «Літаратура і мастацтва», у Белдзяржвыдавецтве.
Аўтар лірычных рамантычна-акрыленых твораў: шэрагу зборнікаў, паэм. Пісаў і апавяданні для дзяцей. Перакладчык на беларускую мову М. Астроўскага «Як гартавалася сталь», вершаў А. Пушкіна, У. Маякоўскага, Э. Багрыцкага і іншых.
Некаторыя яго вершы, пакладзеныя на музыку, увайшлі ў фальклорныя запісы.
Арыштаваны ў лістападзе 1936 года, прыгавораны да 8 гадоў пазбаўлення волі.
16-18 лютага тут прайшла карная аперацыя «Зімовы цуд». Карнікі звезлі мясцовых жыхароў у стайню і падпалілі яе. Святары Антоні Ляшчэвіч і Юры Кашыра адмовіліся пакінуць сваіх парафіянаў і прынялі разам з імі пакутніцкую смерць.
У 1999 годзе Ян Павал II абвясціў ксяндзоў Ю. Кашыру і А. Ляшчэвіча блаславёнымі. 19 жніўня 2000 года ў Росіцы адбылося паўторнае асвячэнне касцёла.
Па колькасці ахвяр Росіца – трэцяя на Беларусі апасля в. Боркі Кіраўскага раёна (2000), былой в. Ала Светлагорскага раёна (1758 чалавек).
Ураджэнец м. Моталь пад Пінскам. Выбітны навуковец-хімік, палітык, прэзідэнт (1929-1946) Сусветнай сіянісцкай арганізацыі. Заснавальнік даследчага інстытуту, які цяпер носіць ягонае імя.
Ганаровы доктар Ерусалімскага універсітэта, Ганаровы грамадзянін Ерусаліма.
Беларускі мастак-манументаліст, жывапісец. Скончыў Рэспубліканскую школу-інтэрнат па музыцы і выяўленчым мастацтве імя Ахрэмчыка (дыпломнай працай стаў вялізны два з паловай метры ў вышыню трыпціх «Хатынь»), Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут.
Маляваць пачаў у дзяцінстве, свае малюнкі дасылаў у газету «Піонэр Беларусі» і тройчы перамагаў у конкурсах.
Асновай творчасці з’яўляецца Беларусь, яе мінуўшчына, людзі, прырода. Прымаў удзел у рэканструкцыі Нацыянальнага акадэмічнага тэатра оперы і балета, аздабленні будынку Нацыянальнай бібліятэкі.
Творы захоўваюцца ў Нацыянальным мастацкім музеі Беларусі, Беларускім гісторыі і культуры, Магілёўскім абласным мастацкім, Віцебскім краязнаўчым музеях.
Яго вітражы ўпрыгожваюць многія будынкі Мінска, Кобрына, Брэста, Цэнтральнага Батанічнага сада, Ушацкага Музея народнай славы, Палаца Культуры Мсціслава. Паліпціх «Рэквіем» памерам 33 м² – у Музеі гісторыі Вялікай Айчыннай вайны.
Жывапіс прысвечаны вязням канцлагеру ў Азарычах ствараўся 3,5 гады. За гэту працу быў вылучаны на атрыманне Дзяржаўнай прэміі Беларусі.
Беларускі мастак-графік, кніжны ілюстратар, жывапісец, скульптар, педагог. Акадэмік графікі Беларускай акадэміі выяўленчага мастацтва.
Скончыў Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут. Загадчык кафедры графікі Беларускай Акадэміі мастацтваў. Выдатны майстар станковай і кніжнай графікі, працуе ў тэхніках афорта, літаграфіі, тэмперы.
Аўтар шматлікіх графічных серый, сярод іх «Птушкаловы», «Кірмаш спадзяванняў», «Пабудова чалавека», «Туга страчанага сусвету», ілюстрацый да кніг У. Ягоўдзіка, Якуба Коласа, К. Крапівы, А. Разанава, М. Лужаніна, Ф. Дастаеўскага, А. Пашкевіч (Цёткі).
За ілюстрацыі кніг «Вянок беларускіх народных песень» і «Палата кнігапісная» М. Нікалаева атрымаў дыпломы беларускіх рэспубліканскіх конкурсаў «Мастацтва кнігі».
Творы мастака знаходзяцца ў Нацыянальным мастацкім музеі, Музеі сучаснага выяўленчага мастацтва, у прыватных зборах Беларусі і замежжа.
Беларускі, польскі пісьменьнік, публіцыст, грамадскі дзеяч Беласточчыны. Працаваў ў газеце «Ніва», узначальваў Беларускае дэмакратычнае аб’яднанне, займаўся актыўнай літарганізатарскай дзейнасцю. У яго Villa Socrates праходзілі шматлікія беларускія і міжнародныя інтэлектуальныя спатканні.
Аўтар зборнікаў апавяданняў і мініяцюр, каля 30 кніг, сярод якіх «Беларусь, Беларусь», «Доўгая смерць Крынак» і інш. Пераклаў на польскую мову «Вітражы» Я. Брыля, п’есу Я. Шабана «Шрамы» для Драматычнага тэатра імя Я. Вянгеркі ў Беластоку.
Удзельнічала больш за 2 000 чалавек. Арганізатарамі акцыі сталі апазіцыйныя палітыкі М. Статкевіч, У. Някляеў і іншыя. Марш прайшоў ад Кастрычніцкай плошчы па праспекце Незалежнасці да будынка Міністэрства па падатках і зборах Беларусі, каля якога адбыўся кароткі мітынг.
Затым пратэсты перакінуліся на іншыя гарады Беларусі: Гомель, Магілёў (каля 500 чалавек прайшлі па вуліцы Ленінскай), Брэст, Гродна, Віцебск і іншыя. Удзельнікі маршу актыўна даводзілі, што яны не “дармаеды”, і пратэставалі супраць уторгнення непразрыстай дзяржавы ў зоны асабістай свабоды грамадзян.
Дэкрэт № 3 «Аб папярэджанні сацыяльнага ўтрыманства», больш вядомы як Дэкрэт аб дармаедстве, быў выдадзены 2 красавіка 2015 года. Ён не адпавядае Канстытуцыі, міжнародным дагаворам і іншым заканадаўчым актам краіны.
Падобны ўказ быў прыняты ў 1961 годзе ў СССР, там дармаедства адносілі да крымінальна-каральных злачынстваў.
Улады Беларусі рабілі спробы ўвесці падатковы збор з беспрацоўных грамадзян з 2013 года, з ініцыятывы прэм’ер-міністра М. Мясніковіча.
На тэрыторыі горада Шклова і Шклоўскага раёна ўстаноўлены электрасірэны сістэмы апавяшчэння. У мэтах падтрымання сістэмы апавяшчэння ў стане пастаяннай гатоўнасці будзе ажыццяўляцца штомесячны кантроль за яе працаздольнасцю.
У кожны трэці чацвер ці пятніцу месяца сістэма будзе правярацца шляхам кароткатэрміновага запуску электрасірэн (да 5 секунд). Перад кожнай перадачай любой інфармацыі будзе падавацца папераджальны сігнал: “Увага Усім!”
Паколькі ў сувязі з баявымі дзеяннямі на тэрыторыі Ўкраіны гук сірэны можа выклікаць трывогу і нават паніку, начальнік Шклоўскага РАНС Максім КАШО просіць захоўваць спакой і не прадпрымаць якіх-небудзь дзеянняў пры ўключэнні электрасірэннага абсталявання на тэрыторыі раёна.
Падобныя праверкі будуць здзяйсняцца і ў іншых раёнах вобласці.
Фота носіць ілюстрацыйны характар.
Марына Уладзіміраўна Несцярук працавала мастаком Музея гісторыі Магілёва, была сябрам Саюза мастакоў Беларусі, аўтарам шматлікіх мастацкіх выставаў. Апошняя яе выстава “Клумбавосень” адкрылася ў Выставачнай зале Магілёва ў лістападзе мінулага года.
Марына Несцярук – аўтар габеленаў, якімі ўпрыгожаная ратуша Магілёва, жыццярадасных і натхняльных мастацкіх палоцен, што шмат разоў былі прадстаўленыя на найлепшых выставах у Магілёве і ў Беларусі. Яна таксама вылучалася выбітным пачуццём выставачнай экспазіцыі – калегі і прафесіяналы вылучалі яе ў лік адной з лепшых у краіне па мастацтве стварэння выстаў. Несцярук раней узначальвала магілёўскае аддзяленне Саюза мастакоў Беларусі.
Марыны Уладзіміраўны не стала 15 лютага, пасля працяглай хваробы сэрца. Муж мастачкі – таксама вядомы магілёўскі мастак Юрый Несцярук, мастацтвам займаецца таксама і сын Леанід – адзін з музыкаў знакамітага гурта “Nizkiz”.
Рэдакцыя mogilev.media далучаецца да спачуванняў родным і блізкім Марыны Несцярук.
39-гадовы расіянін разам з жонкай знаёміліся з дзяўчатамі ў інтэрнеце і прапаноўвалі ім зарабіць, аказваючы інтым-паслугі ў суседняй краіне. Дзяўчатам абяцалі заробак да 5 000 долараў, канфідэнцыяльнасць і бяспеку.
Пару трафікёраў затрымалі на чыгуначным вакзале Магілёва пры спробе вывазу завербаваных.
Узбуджана крымінальная справа. Злачынцам пагражае да 10 гадоў пазбаўлення волі.
Фота носіць ілюстрацыйны характар
Аб узгаранні дома па вуліцы Максіма Горкага паведамілі суседзі. У доме жылі два браты 79 і 63 гадоў. Падчас тушэння пажару ратавальнікі знайшлі ў палаючым пакоі целы абодвух мужчын. Прычына пажару высвятляецца.
Нагадаем, што ў мінулым месяцы ў вобласці адбылося 77 пажараў (у 2022 годзе – 76), загінула 11 чалавек (у 2022 годзе – 12). Пацярпела 9 чалавек (у 2022 годзе – 9). У выніку пажараў знішчана 10 будынкаў, 2 адзінкі тэхнікі. Асноўнымі прычынамі ўзнікнення ўзгаранняў – неасцярожнае абыходжанне з агнём і парушэнне правілаў прылады і эксплуатацыі ацяпляльнага абсталявання.
Фота: МНС
Mogilev.media прайшліся па некалькіх самых папулярных крамах абласнога цэнтра і высветлілі, якімі сталі рэальныя цэны на такую элементарную сельскагаспадарчую прадукцыю, як агуркі і памідоры, і параўналі гэтыя кошты з экзатычнай садавіной, якая не расце ў нашым клімаце і дастаўляецца з далёкіх краін.
Пачнем мы з гіпермаркета сеткі “Тройка”, якая лічыцца адной з самых дэмакратычных на фоне іншых гігантаў рынку. Гуркоў у цэнтральнай краме сеткі, што месціцца ў ЦУМе не знайшлося наогул, а таматы з Туркменістана заважылі без адной капейкі 9 рублёў за кілаграм.
Як мы пабачым далей, гэта нешта сярэдняе паміж зусім бесцырымоннымі рашэннямі і – сапраўднымі дыскаўнтэрамі. Дарэчы, у той жа “Тройцы” гранаты каштавалі 6,59, бананы 4,99 а грэйпфруты 4,38.
“Суседзі” ў “Атрыўме” прадвалі толькі адзін гатунак таматаў, расфасаваны па 250 грамаў мараканскі чэры за касмічную цану 24,80 за кілаграм. Гэта абсалютны рэкорд сённяшняга назірання. А вось гуркі тут жа – 12,72 побач з манга за 8,99 (на загалоўным фота). Па гурках – таксама блізка да космасу. Звярніце ўвагу, што на цэнніку да таматаў, на фота ніжэй, кошт 6,20 выстаўлены за 250 грамаў, а за кілаграм сума ўказаная ў самым нізе. Пры гэтым какос – 7,27, кумкват 19,99, пасіфлора 16,99.
“Александрыйскае” таматы прапаноўвала за сярэдне-высокі кошт 9,55, а вось “Грошык” апраўдаў сваё пазіцыянаванне ў сектары самых дэмакратычных гіпермаркетаў, дэманструючы два гатункі памідораў і самы нізкі кошт на тамат – 7,49. Агуркі тут 9,29, але гэта не рэкорд таннасці.
Дасягненне “Грошыка” па кошце на памідоры паўтарыла нядаўна адкрытая на базе “Перакросткаў” сетка “Впрок”, таксама выставіўшы кошт у 7,49. І менавіта ў “Впрок” мы сустрэлі самыя танныя гуркі ў горадзе – сустракайце, 6,47.
Ну, і для паўнаты агляду. Агуркі ў “Радыусе” на Астроўскага – 7,86. У “Грыне” – астранамічныя 14,29 за кілаграм агуркоў (рэкорд, нават авакада тут танней – 12,99), а памідоры па 9,20.
9,99 – і за агуркі, і за памідоры ў прадуктовым “Плюс” каля кінатэатра “Радзіма”, у яшчэ адным дыскаўнтэры, “Копеечка” таматы прадавалі за 7,99 а гуркі за 7,55.
Такім чынам, мы не знайшлі ніводнай крамы, абышоўшы ў агульнай суме амаль дзясятак, дзе гуркі альбо памідоры каштавалі б танней за такі экзатычны прадукт, як манга – 5,49 у “Грошыку”.
Фантастычны ўзлёт коштаў на гэтыя два тавары за апошнія дні – гуркі і памідоры – выглядае здзекам над той папулісцкай рыторыкай пра замарожванне цэн, якая ўжо не адзін месяц грыміць па ўсіх дзяржаўных каналах інфармацыі.
Фота: mogilev.media
Парк утварыўся ў выніку забудовы шматпавярховымі будынкамі тэрыторыі вакол хваёвых лесапасадак у канцы 1970 – 1980-х гадоў. Тады ж яшчэ савецкай вялікай пліткай ад магістральнай вуліцы Крупскай праклалі дарожку да школы нумар 40.
З таго часу дарожка з трох плітачных нітак паціху занепадала, яле якасць савецкага бетону аказалася такой трывалай, што да апошніх гадоў заставалася здавальняючай. І раптам у апошнія гады дарожка рэальна ўспучылася, стала паўкруглай, пліткі пачалі распаўзацца ў бакі.
Прычына аказалася банальнай – тэрыторыю лесапасадак некалькі гадоў таму перадалі зелянгасу. Калі раней тэрыторыю вакол яе чысцілі навучэнцы і работнікі школ, то цяпер – так званыя “зялёныя” – зелянгасаўцы. А яны пачалі прымяняць цяжкую тэхніку, якая націскаючы на крайнія пліткі зрабіла з плоскай дарожкі паўкруглую. Хадзіць па дарожцы стала непрыемна і нават небяспечна. Жыхары пачалі скардзіцца.
І вось цяпер зелянгасаўцы выпраўляюць свае ўласныя памылкі пры эксплуатацыі пешаходнай дарожцы. Кладуць яны праўда нанава тую самую савецкую плітку толькі не ў тры, а ў два рады.
Але калі і далей прымяняць цяжкую беларускую спецтэхніку, то адрамантаваная дарожка можа зноў сапсавацца. А мініатурных заходніх машын у нашых дзяржаўных камунальных прадпрыемстваў папросту няма.
Фота чытачоў mogilev.media.
Аварыя на вуліцы Крупскай у Магілёве – раніцай 15 лютага адбылося сутыкненне аўтамабіля таксі і самазвала, прычым самазвал выехаў на тратуар і збіў слуп з электраправадамі. Пашкоджанне электралініі спыніла рух тралейбусаў №2 у мікрараёне “Восьмы”. З аўтамабілем таксі працавалі ратавальнікі. Пра пацярпелых пакуль не паведамляецца.
Фота з адкрытых крыніц.
У Мікалаеўскай вобласці працягваюцца абстрэлы расійскімі акупантамі. За апошні месяц штодня колькасць разбураных дамоў павялічвалася на 1-3, але іх колькасць павялічылася ў апошнія дні. За перадапошнія суткі было разбурана адразу 8 дамоў, паведамляла inshe.tv, а за апошнія адразу 19.
Усяго ў Мікалаеве ад абстрэлаў пашкоджана 933 шматпавярховыя дамы, амаль у 240 з іх пашкоджаны дах. У масштабах Мікалаеўскай вобласці пашкоджана на 14 лютага 16 091 дом, часткова або цалкам пашкоджаны 16 110 грамадзянскіх аб’ектаў.
Нягледзячы на разбурэнні жыллёвага сектара, жыхары вяртаюцца да сваіх гарадоў, сёл, хат.
Больш за 100 000 мікалаеўцаў пасля дэакупацыі Херсона вярнуліся ў Мікалаеў – распавёў Мікалаеўскі гарадскі галава А. Сянкевіч.
Паводле яго слоў, жыццёва важныя праблемы ў горадзе паступова вырашаюцца: пакрысе здымаецца праблема пітной вады, гораду дапамаглі з набыццём новых кацельняў.
Адразу 4 000 жыхароў вярнуліся да сваіх хат у лютым у Галіцынаўскай грамадзе – паведамляе «Корабелов.Инфо». Усе жыхары сямі сёл грамады забяспечваюцца хлебам і кансервамі па праграме ААН, электра- і газазабеспячэннем.
Пачалі вяртацца жыхары і ў сяло Новагрыгараўка, якое страціла 85% жыхароў. Сярод першых – настаўніца пачатковых класаў Н. Сідар, якая адразу ўзялася весці ўрокі музыкі, як толькі падвялі электрычнасць. І гэта ў пасёлку, у якім не засталося ніводнага ацалелага будынка, гаворыцца ў паведамленні ТСН.
Людзі, што вяртаюцца да сваіх разбомбленых хат, жывуць хто ў ацалелых прыбудовах, хто ў лазнях, сараях, буданах. Але вакол шмат абломкаў ракет, снарадаў, не разазарваўшыхся мін.
Людзі гуртуюцца і разам дапамагаюць адзін аднаму – каму плёнку нацягнуць на дах, каму дровы падвезці. У сяло вярнулася ўсяго каля 40 жыхароў, астатнія некалькі сотняў чакаюць вясну і цяпло, каб пачаць адбудоўваць свае дамы.
Вяртанню людзей спрыяе і падключэнне 85% дэакупаваных населеных пунктаў вобласці да электрычнасці – піша Мікалаеўская праўда.
А аграрыі Мікалаеўскай вобласці – 2432 індывідуальныя прадпрымальнікі і 338 фермерскіх гаспадарак рыхтуюцца да пасяўной. Харчовая і сельскагаспадарчая арганізацыя ААН (ФАО) аказвае ім дапамогу ў насенні, якое прадастаўляецца бясплатна.
Пабрацімства Мікалаева з Магілёвам было замацаванае дамовай у 2009 годзе.
31 мая 2022 году мэр украінскага гораду заявіў, што Пагадненне аб пабрацімстве з Магілёвам скасаванае і выказаў спадзеў, што яно будзе адноўленае, калі Беларусь стане свабоднай.
Магілёў. media працягвае сачыць за жыццём Мікалаева, нягледзячы на спыненне партнёрскіх сувязяў з Магілёвам.
Мікалаеў месціцца за 65 кіламетраў ад Чорнага мора. Да вайны ў ім жыло 490 тысяч чалавек. Траціна з іх вымушана была пакінуць горад. Паводле Генштабу Узброеных сіл Украіны Мікалаеў адзін з асноўных кірункаў наступу расіян.
Яго рэгулярна абстрэльваюць, знішчаючы гарадскую інфраструктуру і змушаючы мясцовую ўладу капітуляваць. Прэзідэнт Украіны Уладзімер Зяленскі прысвоіў Мікалаеву ганаровае званне «Горад-герой».
