Нарэшце надышоў вырашальны этап будаўніцтва маставога пераходу праз Бярэзіну – каля старога Цітоўскага моста магілёўскі завод “Протас” пачаў збіраць металаканструкцыі
Супрацоўнікі трэсту “Мостабуд” пачалі зборку металічных канструкцый моста праз раку Бярэзіну ў Бабруйску побач са старым Цітоўскім мостам – паведаміў рэсурс mogilevnews.by.
Металічныя канструкцыі пралёта для моста ўжо выраблены на заводзе “Протас” Магілёўскага раёна і прывезены ў Бабруйск. Іх асноўнымі элементамі з’яўляюцца бэлькі каробчатага сячэння, вага кожнай з якіх складае ад 8 да 25,5 тон.
Згодна з праектам моста, побач са старой пераправай будзе пабудавана новая. Рух на ёй у выпадку стабільнага фінансавання плануюць адкрыць ужо ў гэтым годзе. Пасля чаго стары Цітоўскі мост будзе закрыты для рэканструкцыі. А пасля заканчэння работ горад на Бярэзіне ў гэтым дзесяцігоддзі атрымае фактычна два незалежныя масты даўжынёй па 252 метры.
Узровень вады ў рацэ Пціч, што працякае на самым паўднёвым захадзе Магілёўшчыны – праз Глуск – стала падымацца да небяспечна высокай адзнакі, паведамляюць у Белгідраметцэнтры. Пагроза затаплення пакуль назіраецца толькі на працягу цячэння ракі ў Гомельскай вобласці – ў раёне вёскі Першая Слабодка Петрыкаўскага раёна.
“Ледастаў і ледастаў з палонкамі назіраецца на Дняпры каля Магілёва, Бярэзіне каля Бабруйска, Сожы пад Крычавам і некаторых іх прытоках. На азёрах і вадасховішчах назіраецца ледастаў і ледастаў няпоўны, таўшчынёй ад 13 см да 27 см. – гаворыцца ў паведамленні”.
Дзіцячы садок і планы нешта пачаць і штосьці працягнуць у 2023 годзе – вынікі сходу бабруйскага гарадскога актыву ў гэтую пятніцу.
Пафасныя падвядзенні вынікаў года заўжды патыхаюць савецкім нафталінам і мала цікавяць людзей. Але пад час такіх імпрэзаў агучваюцца і планы на будучыню, якая ў Бабруйска, як высвятляецца, не надта вясёлая.
Вынікі сацыяльна-эканамічнага развіцця за 2022 года былі падведзены ў Бабруйску. Урачыстая сустрэча з гэтай нагоды адбылася 17 лютага ў палацы мастацтваў і сабрала ўвесь актыў горада на Беразіне, пра што паведаміў bobr.by. Перадавікі былі абазначаны, граматы ўручаны, гімн і песні спеты. Практычны сэнс імпрэзы ў магчымасці прэміравання калектываў прадпрыемстваў і ўстаноў, якія падалі лепшыя справаздачы начальству.
Нашмат цікавей паглядзець, якія перспектывы чакаюць горад і рэгіён. Пра гэта, хаця і сярод іншага, узгадалі і “губернатар”, і “мэр” горада.
Па словах губернатара Ісачанкі, горад Бабруйск аднесены да тэрыторыі паскоранага развіцця альбо так званых гарадоў “80+”. Але нічога акрамя пабудовы дзіцячага садку, пачатку праектавання шэрагу аб’ектаў ды бягучага рамонту вуліц Чангарскай, Урыцкага, Берагавой і Мінскай не было названа.
Старшыня выканаўчага камітэта горада Бабруйска Ігар Кісель быў больш канкрэтны і назваў “знакавыя праекты”, якія будуць ажыццяўляцца ў Бабруйску ў 2023 годзе.
Ён адзначыў, што бягучы год будзе адзначаны – ўводам дзіцячага садка для 240 месцаў у мікрараёне Кісялевічы, пачаткам будаўніцтва новага хірургічнага корпуса гарадской бальніцы хуткай дапамогі, праектаваннем базы веславання, праектаваннем трэнажорнай залы для гульнявых відаў спорту, працягам рэканструкцыі маставых канструкцый, будаўніцтвам кацельнай на вуліцы Сямёнава.
А яшчэ старшыня гарвыканкама паставіў задачу знайсці больш за 350 мільёнаў інвестыцый для развіцця эканомікі і сацыяльнай сферы.
Калі перавесці з чыноўнічай мовы на чалавечую, то ў Бабруйску будзе шмат планаў, размоў і праектавання, а рэальным з’яўляецца дзіцячы садок, ды яшчэ павольная рэканструкцыя моста праз Беразіну, а таксама магчымы пачатак будаўніцтва кацельнай і хірургічнага корпусу. Дай Божа веры, што пачнуць, бо праз дзесяцігоддзі пакутлівага праектавання новай базы веславання ў Бабруйску mogilev.media ўжо пісалі.
Такім чынам, асноўным знакавым аб’ектам Бабруйска стане ўвод у дзеянне дзіцячага садку. Для 200-от тысячнага горада – гэта правал ці, як мінімум, затрымка ў развіцці, кажуць эксперты.
Замчышча Свіслач і пясчаныя барханы Елізава ў іх непаўторнасці – у Выставачнай зале Музея гісторыі Магілёва ідзе арыгінальная фотавыстава.
У сутоку Свіслачы і Беразіны а таксама ў Елізава мастакі з двух фотаклубаў – “Раніца” з Асіповіч і “Радуга” – спрабавалі знайсці тыповае і ўнікальнае, з’яднаць іх і адлучыць адно ад другога. І вось цяпер 18 майстроў і аматараў фатаграфіі паказваюць сваё бачанне свіслацкай прыгажосці ў выставачнай зале на Болдзіна ў Магілёве.
Выстава – вынік пленэраў, паміж якімі 34 гады. Першы адбыўся ў 1988 годзе, а другі ў 2022 – пісалі mogilev.media. І ўжо адно гэта робіць яе ўнікальнай. Да таго ж цікава, як адны і тыя ж майстры бачаць аб’ект у такой вялікай адлегласці ў часе.
Працы атрымаліся сакавітыя і аднастайныя, кантрастныя і прыглушаныя, панарамныя і партрэтныя. Пачынаецца ўсё з чорна-белых постсавецкіх фотаздымкаў, а завершваецца фотаздымкамі з дронаў. Карацей, працы найперш розныя і ў той жа час аб’яднаныя прадметам з’дымак і пазітыўным настроем.
Для тых хто не паспее наведаць выставу, прапануем дайджэст асноўных тэм свіцлацкай непаўторнасці:
Хаця найлепш усё пабачыць на свае вочы і ўзняць сваё светаадчуванне. Фота: mogilev.media
В выставочном зале Музея истории Могилёва на улице Болдина открылась фотовыставка «Рассвет над Свислочью».
Из Могилёва и Осиповичей в одном зале представлено более 100 фотографий. Всего 17 участников фотопленера, из них пять фотографов из Могилёва, народный фотоклуб « Радуга» и Осиповичский народный фотоклуб «Раніца». Возраст участников от 14 лет до 75 лёт.
Сам фотопленэр проходил в мае 2022 года на слиянии двух рек, Свислочи и Березины, на возвышенности, в историческом месте где находился древний Свислочский замок.
По словам руководителя народного фотоклуба «Радуга» Анатолия Толкачёва идея родилась у известной журналистки и фотографа Ирины Савосиной, которая решила провести в этом месте фотопленэр спустя 35 лет. Тогда приезжали фотографы из Литвы Украины России и Беларуси.
Елена Ермолович, руководитель народного фотоклуба «Раніца» из Осиповичей рассказала про то, что в составе фотоклуба 25 человек, он был организован в 2001 году. Работы предыдущего пленэра 1988 года и 2022 года интересны тем, что фотографии создавались разными людьми и тогда и сейчас.
Возникает вдохновение, когда видишь, что коллеги работают и нам тоже надо быть на уровне. Клуб молодой и глядя на старших интересно вдохновляться и не отставать, быть на том же уровне.
Начало очень хорошее для дальнейших встреч двух фотоклубов Могилёвщины.
Зрителю будет интересно посмотреть на интересные места Беларуси. Выставка будет проходить до 5 февраля 2023 года в Выставочном зале на Болдина.
1409 год. У Берасці пачалася нарада польскага караля Ягайлы і вялікага князя літоўскага Вітаўта пра план сумесных вайсковых дзеянняў супраць Тэўтонскага ордэна.
Перад берасцейскай нарадай, у 1408 годзе ў Новагародку Ягайла і Вітаўт ўжо абмяркоўвалі свае сумесныя дзеянні.
У Берасці за 9 дзён (да 8 снежня) быў выпрацаваны план летняй кампаніі 1410 года супраць Тэўтонскага ордэна, вызначаны час і месца збору аб’яднаных ваенных сіл.
На сустрэчы прысутнічаў хан Джэлаладдзін, сын Тахтамыша, якому падпарадкоўвалася залатаардынская конніца, што была на службе ВКЛ.
Саюзная армія складалася з 91 харугвы, з іх 51 рыхтавала Польшча, 40 – ВКЛ. У склад войска ВКЛ разам з літоўскімі, рускімі, украінскімі палкамі і татарскай конніцай уваходзілі Берасцейская, Віцебская, Ваўкавыская, Драгічынская, Лідская, Полацкая і іншыя харугвы, а таксама валашскія, чэшска-мараўскія, венгерскія атрады.
План, распрацаваны падчас сустрэчы, быў рэалізаваны 15 ліпеня 1410 года ў бітве пад Грунвальдам.
Вялікі князь літоўскі. СынЯгайлы і Соф’і Гальшанскай, бацька 13 дзяцей.
Пры ім дзяржава “прырасла” землямі ў выніку разгрома крыжакоў у трынаццацігадовай вайне, Тэўтонскі ордэн стаў васалам, аказвалася матэрыяльная дапамога студэнтам з дзяржаўнага скарбу, выдадзены першы Судзебнік, ліквідаваны ўдзельныя княствы (1471), пакладзены пачатак палітычнага панавання шляхецкага стану.
Усе еўрапейскія каралеўскія дамы мелі, ці маюць долю крыві Гедыміна, бо паходзілі ад 13 дзяцей (6 сыноў, 7 дочак) Казіміра: Лізавета ІІ англійская каралева – ад Соф’і Казіміраўны; шведскі кароль Карл ХVІ – ад Барбары Казіміраўны; дацкая каралева Маргарыта ІІ і нарвежскі кароль Олаф V – ад Ганны Казіміраўны; бельгійскі кароль Бадуэн I – ад Уладзіслава Казіміравіча; князь Люксембурга Фрыдрых і князь Манака – Рэнье ІІІ – ад Жыгімонта Казіміравіча.
Выхаванец Віленскіх езуіцкай і тэалагічнай акадэмій. Ксёндз. Служыў у Нясвіжы, Вільні, Бабруйску, Пінску і іншых месцах.
Праславіўся як знаўца твораў грэчаскіх айцоў царквы і здольны прамоўца, што дазваляла яму перамагаць прадстаўнікоў праваслаўя ў дыспутах і схіляць іх да каталіцызму. Празваны “душахватам”, “апосталам Піншчыны”, “апосталам Палесся”.
У час вайны Расіі з Рэччу Паспалітай 1654-1667 гадоў схоплены і 16 мая 1657 года пасля працяглых катаванняў, зняцця скуры, быў забіты ў Янаве-Палескім (зараз Іванава) казакамі палкоўніка А. 3дановіча. Пасля гэтага казакі вынішчылі гараджан-каталікоў і габрэяў.
Беатыфікаваны ў 1853, кананізаваны ў 1938 годзе.
Галоўны патрон Пінскай рымска-каталіцкай дыяцэзіі (1958).
Успамін святога Андрэя Баболі адзначаецца 16 мая. У гэты дзень ладзяцца пілігрымкі ў касцёл Св. Баболі ў Полацку. Дзень 16 мая адзначаецца і як Дзень памяці ахвяраў вайны 1654-1667 гадоў, пад час якой насельніцтва краіны паменшыла ўдвая. Гэта вайна нарадзіла на Магілёўшчыне і Смаленшчыне партызанскі рух супраць захопнікаў – рух “шышэй”.
wikimedia.org
1595 год. Казацкі атрад Севярына Налівайкі захапіў Магілёў.
У свой час Налівайка служыў у войску К. Астрожскага сотнікам, пакуль не здрадзіў яму ў 1594 годзе.
Узняў паўстанне (1595-1596) на Правабярэжжы Украіны, якое перакінулася і на Беларусь, дзе казакі захапілі акрамя Магілёва, Петрыкаў, Слуцк, Давыд-Гарадок, Тураў, Лахву, Пінск.
13 снежня Магілёў быў спалены: загінула 40% забудовы, у тым ліку некалькі цэркваў. Казакі знішчылі значную колькасць гараджан.
Панамарэнка А. Налівайка ў Магілёве. 1989. Магілёўскі абласны краязнаўчы музей, wikimedia.org
Працаваў у бабруйскай акруговай газеце «Камуніст», арганізатар і кіраўнік Бабруйскага філіяла «Маладняка». Працаваў старшынёй праўлення Саюза пісьменнікаў БССР, дырэктарам Інстытута літаратуры, мовы і мастацтва АН БССР.
Аўтар шматлікіх зборнікаў прозы, нататкаў, апавяданняў, нарысаў, раманаў, Збораў твораў у 4-х і ў 8 тамах.
Дзяцям вядомы па кнігах «Пра смелага ваяку Мішку і яго слаўных таварышаў», «Міколка-паравоз» і іншых.
Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР імя Якуба Коласа (1968) за раман «Векапомныя дні».
Яго імя носяць школа ў Лёзненскім раёне і вуліца ў Мінску.
1939 год. Пасля правакацыі з артабстрэлам, СССР напала на Фінляндыю. Пачалася савецка-фінская вайна.
Ваенныя дзеянні цягнуліся да 12 сакавіка 1940 года. Вайна фармальна не аб’яўлялася, але СССР афіцыйна разарваў дыпламатычныя адносіны з Фінляндыяй.
Мэта вайны для СССР – адсунуць дзяржаўную граніцу далей ад Ленінграда. Да гэтага Фінляндыі прапаноўваўся тэрытарыяльны абмен: СССР быў гатовы аддаць удвая большую плошчу ў Карэліі.
У снежні 1939 года ў раёне баявых дзеянняў былі маразы ніжэй за 30 градусаў. Фінскае войска было значна лепш падрыхтавана да халадоў, ад якіх памерзла шмат савецкіх салдат.
Фінам дапамагалі зброяй Англія, Францыя, Швецыя і іншыя краіны. У Фінляндыю прыбылі больш за 11 тысяч замежных добраахвотнікаў. Лондан і Парыж увогуле прынялі рашэнне пачаць вайну з СССР. У Скандынавіі планавалі высадзіць англа-французскі экспедыцыйны корпус. Авіяцыя саюзнікаў павінна была нанесці авіяўдары па нафтавых промыслах СССР на Каўказе. З Сірыі войскі саюзнікаў планавалі весці наступленне на Баку.
Пасля прарыву савецкімі войскамі ў пачатку сакавіка 1940 года «Лініі Манергейма» і захопу 12 сакавіка Выбарга, у той жа дзень у Маскве быў падпісаны мірны дагавор. СССР набыў патрэбныя яму землі, адсунуў граніцу на поўнач ад Ленінграда, атрымаў у арэнду востраў Ханка з правам стварэння на ім ваенна-марской базы.
За напад на Фінляндыю СССР быў выключаны з Лігі Нацый, СССР стаў успрымацца як краіна-агрэсар. Фінляндыя адышла ад палітыкі нейтралітэту і стала саюзнікам Германіі.
СССР страціў больш за 131 тысячу чалавек супраць амаль 23 тысяч фінаў, 406 самалётаў (супраць 62 фінскіх), 653 танка (50 – фіны).
А. Твардоўскі называў кампанію як “незнаменитая война”.
За ўдзел у вайне 20 беларусам і ўраджэнцам Беларусі было прысвоена званне Героя Савецкага Саюза, у тым ліку В. Кучараваму з Чэрыкава, І. Саламонікаву з в. Трыбухі (Калінавая) Магілёўскага, А. Целешаву з в. Калясянка Чавускага раёна.
1943год. Паводле аператыўнай зводкі Саўінфармбюро.
Паміж рэкамі Сож і Днепр, на паўночны захад ад Гомеля, войскі Чырвонай Арміі занялі некалькі населеных пунктаў, сярод якіх Рэут, Доркі, Розаў, Ныркі, Міхалёўка, Талы. Паміж рэкамі Днепр і Бярэзіна, на поўдзень ад Жлобіна, занята некалькі населеных пунктаў.
У раёне ніжняй плыні ракі Прыпяць войскі занялі населеныя пункты Замосце, Лозкі, Крышычы, Юрэвічы, Града, Гута, Заракітнае, Кнуроўка.
1952 год. Заснаваны Дзяржаўны акадэмічны хор Беларусі імя Цітовіча.
Створаны на аснове невялікага песеннага хору ў в. Вялікае Падлессе Брэсцкай вобласці пад кіраўніцтвам натхняльніка калектыву Генадзя Цітовіча, фалькларыста, этнографа, народнага артыста СССР.
У 1955 газета «Праўда» пісала: «…Колькі народнай мудрасці ўкладзена ў выкананне простых, даступных песень беларускага народа!… Здаецца, спяваюць дзяўчаты дзесьці ў полі, ярка ўяўляеш сабе квітнеючую Беларусь, прыгажосць яе прыроды, духоўнае багацце яе народа…»
За поспехі ў галіне харавога мастацтва, прасоўванне беларускай нацыянальнай культуры, высокі ўзровень выканальніцкага майстэрства калектыву прысвоена званне «акадэмічны» (1983), імя Г. Цітовіча (1987), статус «Нацыянальны» (2002), “дзяржаўная установа культуры” (2004).
archives.gov.by
1954 год. Амерыканка Эн Элізабэт Ходжэс была параненая аскепкам метэарыта паблізу амерыканскага горада Сулакога.
Першы задакументаваны выпадак ранення чалавека пазаземным аб’ектам.
Метэарыт важыў 3,86 кг. Фрагмент памерам з грэйпфрут прабіў дах дома, адскочыў рыкашэтам ад корпуса радыёпрыёмніка і ўдарыў Ходжэс, пакуль яна спала на канапе. 34-гадовая жанчына атрымала моцныя ўдары рукі і сцягна.
Ваенныя спачатку канфіскавалі метэарыт, потым вярнулі. Эн Ходжэс ахвяравала яго ў Музей натуральнай гісторыі Алабамскага ўніверсітэта.
На наступны дзень пасля падзення метэарыта, фермер Джуліус К. Мак-Кіні, які жыў непадалёк, знайшоў другі фрагмент метэарыта вагой 1,68 кг. Ён прадаў камень у Смітсанаўскі інстытут і набыў невялікую ферму і стары аўтамабіль.
tunnel.ru
1993 год. Урочышчу Курапаты нададзены статус гісторыка-культурнай каштоўнасці 1-ай катэгорыі як «Месца знішчэння ахвяр палітычных рэпрэсій 1930-1940-х гадоў.
У Курапатах на тэрыторыі 30 га выяўлены 510 пахаванняў памерамі 2х3, 3х3, 4х4, 6х8 м і большыя, чалавечыя рэшткі, асабістыя рэчы, гільзы і кулі ад рэвальвера «Наган», пісталета «ТТ» – штатнай зброі супрацоўнікаў НКУС, пісталетаў «Браўнінг» і «Вальтэр», якімі ўзнагароджваўся кіруючы склад НКУС.
Першае следства па факту масавых расстрэлаў скончылася ў лістападзе 1988 года і вызначыла колькасць забітых у не менш за 30 тысяч.
Курапаты наведвалі Прэзідэнты ЗША Біл Клінтан, Польшчы Лех Валенса, намеснік дзяржаўнага сакратара ЗША па палітычных пытаннях Дэвід Хэйл.
Курапаты – месца святкавання Дзядоў.
У канцы 2008 года прадстаўнікі грамадскасці накіравалі ў Адміністрацыю прэзідэнта і Савет Міністраў Беларусі ліст з прапановай унесці ўрочышча Курапаты ў Спіс сусветнай культурнай і прыроднай спадчыны ЮНЕСКА, але Міністэрства культуры адмовіла.
У 2008 годзе на МКАД быў усталяваны прыдарожны ўказальнік: «Месца гібелі ахвяр палітычных рэпрэсій ва ўрочышчы Курапаты 1930-1940 гадоў».
У 1990 годзе кампазітар Кім Цесакоў стварыў сімфонію № 4 «Курапаты»
30 ліпеня 2004 года Мінскі гарвыканкам перайменаваў вуліцу Бэзавую (Цна) у Курапацкую, але менш чым праз год гэта рашэнне было адменена.
1978 года. Заснаваны Веткаўскі музей стараабрадніцтва і беларускіх традыцый імя Ф. Шклярава.
Пачаў сваю працу 1 лістапада 1987 года.
У 2005 годзе музею перададзены будынак – дом купца Грошыкава (1897).
Аснову экспазіцыі склала асабістая калекцыя Ф. Шклярава, які стаў першым дырэктарам музея. У музеі больш за 11 000 адзінак захоўвання на экспазіцыйнай плошчы ў 380 м², на 3-х паверхах асноўнага будынка.
У музеі прадстаўлены экспазіцыі “Падарожжа па гісторыі Веткі”, “Кузня”, “Майстэрня золатакавалёў”, “Народнае ткацтва”, “Чайная”, “Іканапіс” (працы майстроў Веткаўскай і Бабіцкай іканапісных школ), экспазіцыі пра мясцовыя мастацкія рамёствы і промыслы XVII- пачатку XX стагоддзяў, “Кніжная культура Веткі” (старадрукі XVI — пачатку XIX стст., П. Мсціслаўца, І. Фёдарава, В. Гарабурды і інш., манускрыпты XVI — пачатку XX стст., пеўчыя «крукавыя» рукапісы і інш.), карта «Шлях кніг на Ветку».
Сусветны дзень інфармацыі (World Information Day, з 1994 года).
Праводзіцца па ініцыятыве Міжнароднай акадэміі інфарматызацыі, якая мае генеральны кансультатыўны статус у Эканамічным і Сацыяльным саветах ААН.
Інфармацыя – гэта сукупнасць ведаў, звестак, навін, якія пастаянна паступаюць і абнаўляюцца на працягу ўсяго жыцця чалавека.
Інфармацыя заўсёды гуляла ў жыцці чалавецтва вельмі важную ролю. Аднак, з сярэдзіны ХХ стагоддзя ў выніку сацыяльнага прагрэсу і бурнага развіцця навукі і тэхнікі роля інфармацыі невымерна ўзрасла. Акрамя таго, адбываецца лавінападобнае нарастанне масы разнастайнай інфармацыі, якое атрымала назву “інфармацыйнага выбуху”.
Міжнародны дзень шаўца (сапожніка).
Абутак – гэта люстэрка душы. Яго вонкавы выгляд можа шмат распавесці аб характары чалавека, яго густах і перавагах.
Выраб абутку і яго папраўка – вельмі старажытнае рамяство, і першапачаткова праца шаўца была выключна ручной працай, прычым вельмі нялёгкай.
Гісторыкі лічаць, што першы абутак з’явіўся 26-30 тысяч гадоў таму на захадзе Еўразіі. Абутак выраблялі з драўнянай кары, чароту, папірусу, лыка, саломы, грубай тоўстай пражы, з дрэва (японцы да гэтага часу носяць гэта – драўляныя сандалі).
У ЗША, у пячоры Ламас у штаце Невада археолагі знайшлі сапраўдны склад старажытнага абутку – 300 пар плеценых з травы сандаляў узростам 9000 гадоў. Цяпер такія ж плятуць для турыстаў.
Самы старажытны абутак знойдзены ў Арменіі пры раскопках пячоры Арэні ў верасні 2008 года – узрост больш як 5500 гадоў.
Найстаражытнейшыя чаравікі выяўлены на нагах муміфікаванага трупа мужчыны, які загінуў 5300 гадоў таму і быў празваны Этцы. Труп знойдзены ў 1991 годзе ў Эцтальскіх Альпах, на мяжы паміж Аўстрыяй і Італіяй.
Кнігавыдавец, публіцыст, адзін з кіраўнікоў паўстання 1830-1831 гадоў.
Заснаваў і выдаваў у Парыжы газету «Польскі пілігрым», якую з 1832 года рэдагаваў Адам Міцкевіч.
Сабраў падарожныя нататкі свайго брата Адольфа Янушкевіча, якія Ф. Ўратноўскі апублікаваў пад назвай «Жыццё Адольфа Янушкевіча і яго лісты з кіргізскіх стэпаў».
Аўтар успамінаў.
wikimedia.org
1812 год. Пачалася пераправа Напалеона праз Бярэзіну. Пачатак бітвы на Бярэзіне.
Вынікі: стратэгічная перамога Францыі – большай частцы Вялікай арміі ўдалося перасекчы раку, тактычная перамога Расіі, якая нанесла значныя страты французскай арміі.
Нягледзячы на агулам удалую для французаў пераправу і бітву на Бярэзіне, у грамадскай свядомасці французаў яна адбілася як найярчэйшы, калі не кульмінацыйны, эпізод няўдалай расійскай кампаніі, таму слова «бярэзіна» ўжываецца як сінонім правалу ці катастрофы, цяпер звычайна спартыўнай або палітычнай.
Польскі паэт, публіцыст, асветнік. Дзеяч нацыянальна-вызваленчага польскага руху, сябар Таварыства філаматаў.
Вядомы перадусім сваімі баладамі, паэтычнымі апавяданнямі: драмай «Дзяды» і паэтычнай эпапэяй «Пан Тадэвуш», якая прызнаная апошнім вялікім эпасам шляхецкай культуры. Сярод іншых уплывовых твораў Міцкевіча вылучаюцца паэмы «Конрад Валенрод» і «Гражына».
Сябар дзекабрыстаў К. Рылеева, А.Бястужава, пісьменнікаў і паэтаў А. Пушкіна, А. Дэльвіга, І. Кірэеўскагаі, Д. Венявіцінава, Я. Баратынскага, А. Янушкевіча, П. Вяземскага і іншых.
За сваю антыўрадавую палітычную дзейнасць правёў у ссылцы ў цэнтральнай Расіі пяць гадоў, пакінуў Расійскую імперыю ў 1829 годзе і правёў рэшту свайго жыцця ў выгнанні, першапачаткова асеўшы ў Рыме, затым перабраўшыся ў Парыж, дзе ён стаў прафесарам славянскай літаратуры ў «Калеж дэ Франс». У Парыжы сустракаўся з Фрыдэрыкам Шапенам.
Памёр у Канстанцінопалі, куды прыехаў аказваць дапамогу ў арганізацыі польскіх войскаў для барацьбы з Расійскай імперыяй у Крымскай вайне.
Яго парэшткі пазней былі перавезеныя ў Вавельскі сабор у Кракаве.
Беларуска-польска-літоўскі гісторык, археолаг, інжынер.
Удзельнічаў у расійска-пруска-французскай (1806-1807) і расійска-шведскай (1808-1809) войнах як ваенны інжынер. Удзельнік праектавання і будаўніцтва Бабруйскай крэпасці.
Даследчык гісторыі ВКЛ, праводзіў археалагічныя раскопкі ў Падняпроўі і Панямонні, аўтар «Гісторыі літоўскага народа», дзе, разам з іншым, апісаны народныя абрады беларусаў Лідчыны.
Першы на Беларусі даў вызначэнне курганам як месцам старажытных пахаванняў. Сцвярджаў, што дрыгавічы невядомага паходжання жылі каля Кіева. Даследаваў Лідскі замак, надрукаваў артыкулы пра Ліду, Навагрудак, Індуру і іншыя. Увёў у навуковы ўжытак «Хроніку Быхаўца» (1846).
Меў багатую калекцыю археалагічных матэрыялаў.
Быў арыштаваны ў сувязі з падзеямі паўстання 1863-1864 гадоў.
Доктар славянскай гісторыі і філалогіі. Працаваў у газеце «Наша ніва», выдаваў часопіс «Веда», «Незалежнік», супрацоўнічаў з Беларускім інстытутам навукі і мастацтва і яго выданнем «Запісы», часопісам «Сяўбіт», газетай «Бацькаўшчына» (Мюнхен), «Беларус» (Нью-Ёрк) і іншымі.
Пасол Сейму Польшчы. Член Беларускай народнай самапомачы, Беларускай незалежніцкай партыі, навуковага аддзела Беларускай цэнтральнай рады.
Удзельнічаў у працы Беларуска-амерыканскага задзіночання, Беларуска-амерыканскага звязу, сузаснавальнік Вялікалітоўскага фонду імя Л. Сапегі.
Працаваў настаўнікам у школах Магілеўшчыны і Міншчыны, намеснікам дырэктара бюро прапаганды мастацкай літаратуры Саюза пісьменнікаў БССР.
Аўтар зборнікаў баек, вершаў, мініяцюр, аповесцей, апавяданняў і гумарэсак, кніжак антырэлігійных нарысаў, кніг апавяданняў для дзяцей, выбраных твораў.
Выступаў і як драматург. Аўтар сцэнарыя тэлекамедыі «Акадэмік», звыш 30 аднаактовых п’ес, камедый для мастацкай самадзейнасці
Перакладаў з рускай і ўкраінскай моў. Пераклаў асобныя вершы А. Твардоўскага, С. Маршака, С. Міхалкова, А. Барто і іншых.
Беларускі перакладчык і пісьменнік. Заслужаны работнік культуры.
Скончыў Магілеўскі рабфак (1937), БДУ.
Працаваў у газеце «Літаратура і мастацтва», выдавецтвах «Беларусь», «Мастацкая літаратура».
Аўтар зборнікаў аповесцей, апавяданняў, вершаў, кніг перакладаў, для дзяцей, Выбраных твораў у 2 тамах.
На беларускую мову пераклаў паэмы «Мцыры» і «Ізмаіл-бей» М. Лермантава, шэраг вершаў А. Пушкіна, М. Някрасава, У. Маякоўскага, сучасных рускіх, украінскіх, многіх пісьменнікаў і паэтаў народаў Еўропы, СССР, у тым ліку «Корцік» А. Рыбакова, трагедыю У. Шэкспіра «Макбет», асобныя творы англійскіх, французскіх, венгерскіх, сербскіх, славацкіх паэтаў.
Беларускі пісьменнік, паэт, празаік, драматург, публіцыст, перакладчык, сцэнарыст, класік беларускай літаратуры.
Першы беларускі пісьменнік, які звярнуўся да жанру гістарычнага дэтэктыву. Найбольш вядомыя яго творы: «Дзікае паляванне караля Стаха», «Сівая легенда», «Каласы пад сярпом тваім», «Хрыстос прызямліўся ў Гародні», «Чорны замак Альшанскі», «Зямля пад белымі крыламі»...
Па яго творах створаны 9 мастацкіх, 3 дакументальных стужкі і мультфільм.
Імя пісьменніка прысвоена бібліятэкам у Віцебску, Наваполацку, Оршы, Таліне, вуліцам ў Астраўцы, Віцебску, Гродне, Рагачове, Століне, Оршы. У Оршы адкрыты музей. Пастаўлены помнікі ў Віцебску, Оршы, Кіеве. У Оршы, Мінску ўсталяваны мемарыяльныя шыльды.
Існуюць яго імя Фонд дапамогі маладым пісьменнікам, прэмія выдавецтва «Мастацкая літаратура».
Памёр 25 ліпеня 1984 года.
1934 год. У в. Красная Кіраўскага раёна нарадзіўсяВалянцін Рабцэвіч.
Беларускі археолаг і нумізмат. Доктар гістарычных навук, прафесар БДУ. Адзін з заснавальнікаў беларускай нумізматыкі.
Вывучаў гісторыю грашовага звароту ВКЛ і Рэчы Паспалітай, тапаграфію манетных скарбаў на Беларусі.
Аўтар класічных манаграфій «О чем рассказывают монеты», «Нумизматика Беларуси», «Российско-польские монетные эмиссии эпохи Петра I», больш 70 навуковых прац і 300 навукова-папулярных артыкулаў у перыёдыцы і эцыклапедычных выданнях.
На аснове ўласнай калекцыі манет стварыў нумізматычны кабінет БДУ.
Дзякуючы яго намаганням на Беларусі засталася частка ўнікальнага грашова-рэчавага скарбу ХV стагоддзя (сярод рэчаў і «пояс Вітаўта»).
Памёр 29 мая 2008 года.
1943 год. Ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў вызвалены горад Гомель.
Першы вызвалены абласны цэнтр Беларусі.
Горад быў пад акупацыяй з 19 жніўня 1941 года.
Габрэі, якія складалі ў горадзе 29,4% насельніцтва, амаль цалкам былі забітыя ў гета.
Горад вызвалены войскамі Беларускага фронта пад камандаваннем К. Ракасоўскага.
Горад быў разбураны болей чым на 80%, амаль цалкам страціў прамысловыя прадпрыемствы.
Гомель пасля вызвалення, encrypted-tbn0.gstatic.com
Пасля паўгадовага перапынку, які быў выкліканы еўрапейскімі санкцыямі, аднавіліся працы па рэканструкцыі Цітоўскага маста.
Рэканструкцыя Цітоўскага аўтамабільнага маста, якому споўнілася ўжо 60 гадоў, пачалася ў канцы 2021 года з дапамогай Еўрапейскага банка рэканструкцыі і развіцця. Аднак пасля ўварвання Расіі ва Украіну праекты банка ў Беларусі былі замарожаны.Цяпер на гэта знайшліся грошы ў рэспубліканскім бюджэце, і работа закіпела.
Паводле праекту, побач са старым Цітоўскім мостам праз Беразіну павінен спачатку з’явіцца ягоны «дублёр», які возьме на сябе ўвесь транспартны паток. Пасля гэтага ўжо на месцы 60-гадовага “ветэрана” з’явіцца новы мост з палепшанымі характарыстыкамі і вялікай грузападымальнасцю. Стары мост будзе поўнасцю дэмантаваны, а на яго месцы ўзведзены новы. Фактычна, гэта не рэканструкцыя маста, а поўнамаштабнае будаўніцтва двух новых мастоў.
Два новыя масты будуць практычна ідэнтычнымі. Розніца будзе толькі ў 3,5 метра шырыні. У новага яна складзе 17 метраў, бо там запланаваны дадатковыя дарожкі для пешаходаў і веласіпедыстаў. А мост, які ўзвядуць на месцы старога Цітоўскага, будзе 14,5 метраў у шырыню.
Нягледзячы на дажджы будаўнікі працуюць у любое надвор’е. Спецыялісты філіяла “МСУ № 2” ААТ “Мостабуд” адліваюць бетонныя апоры. Як кажуць будаўнікі, ландшафт зручны, ніякіх сюрпрызаў не паднёс. Таму работы, як паведамляе “Вячэрні Бабруйск”, вядуцца запланаванымі тэмпамі.
Адзінай цяжкасцю, якая можа спыніць работы, гэта праблемы з фінансаваннем. Да канца бягучага года работы забяспечаны фінансаваннем і ідуць па плане. Калі так будзе і далей, то новы мост будзе ўведзены ў эксплуатацыю ўжо ў другім паўгоддзі 2023 года. Поўнасцю жа аб’ект плануецца здаць да канца 2024 года.
У канцы верасня Святлана Юркавец рыбачылі на спінінг з мужам Дзмітрыем на Бярэзіне. Адчуўшы, што рыба ўзялася, яна спрабавала вылавіць рыбу сама, але потым паклікала мужа на дапамогу.
Паўгадзіны доўжылася барацьба – паведамляе magilev.by. Сом то паднімаўся, то зноў апускаўся на дно ракі, гружаную лодку і двух чалавек у ёй з лёгкасцю перасоўваў па рацэ на 500 метраў то ў адзін, то ў другі бок. У працэсе барацьбы муж ужо думаў, што давядзецца адпусціць гэтага монстра. Але раптам сом усплыў на паверхню і яго ўдалося з дапамогай падхватніка закінуць ў лодку.
Святлана ўжо 12 гадоў мае афіцыйны статус (білет) рыбака, але такі ўлоў у яе ў першы раз. Вага сома склала 47 кілаграм 600 грам, а даўжыня – 186 сантыметраў. Нават транспартаваць такога буйнога сама было зусім нялёгкай задачай.
Звесткі пра пераслед паводле праваабаронцаў, мэдыяў і родзічаў тых, хто зазнае яго.
Алесь Бяляцкі, Валянцін Стэфановіч, Уладзімір Лабковіч
Тром палітзняволеным праваабаронцам падоўжаная меру стрымання пад вартай яшчэ на тры месяцы, да 14 кастрычніка.
За кратамі яны ўжо год. Як паведамляць іхныя калегі, увесь гэты час ідзе следства, невядома, на якой яно стадыі, бо з адвакатаў узятыя падпіскі аб неразгалошванні.
Юлія Каценя
Асуджаная да 3 гадоў «хіміі» за, нібыта, групавыя дзеянні, што груба парушаюць грамадскі парадак.
26 гадовую жанчыну тры месяцы ўтрымлівалі на «Валадарцы». Суд адправіў яе ў калонію адкрытага тыпу. Яна вызваленая з-пад варты і будзе чакаць пакуль ёй не вызначаць месца адбыцця пакарання на волі.
Дзмітрый Марозаў
Яе дэпартуюць з Расіі ў Беларусь, дзе, паводле праваабаронцаў, яе чакае да 20 год зняволення.
Рашэнне пра дэпартацыю прыняў суд у Санкт-Пецярбургу 21 ліпеня.
Праваабаронцы нагадваюць, што Камітэт па правах чалавека ААН забараніў Расіі выдаваць Пінчук Беларусі.
25-гадовай грамадзянцы Беларусі пагражае да 20 гадоў калоніі за адміністраванне тэлеграм-чата, які прызнаны экстрэмісцкім.
Дзмітрый Марозаў
Застаецца ў зняволенні за, нібыта, распаўсюджванне «экстрэмісцкіх матэрыялаў».
Паводле праваабаронцаў урача-анестэзіёлага затрымалі 18 ліпеня ў Магілёве ў анкадыспансеры.
Цяпер ён у ізалятары часовага ўтрымання чакае суду.
tunnel.ru
wikimedia.org
