Tag: Беларусь

Калі рыба – маўчыць, а Міністэрства – плануе

Навіна ад

У краіне, дзе нават у тралейбусе можна пачуць пра кліматычныя нормы, апошнім інфармацыйным выбухам стала цішыня вакол вады. Міністэрства прыродных рэсурсаў без лішняга шуму апублікавала пастанову, якой забараняе аматарскую рыбалку ў дзясятках участкаў па ўсёй Беларусі. Дакумент з’явіўся на Нацыянальным прававым інтэрнэт-партале – і так ціха, як быццам бы гаворка ішла не пра масавае абмежаванне вольнага адпачынку, а пра нейкую дробную тэхнічную карэкціроўку. А між тым – вуду прыйдзецца скласці. Можа, і надоўга.

Па ўсёй Беларусі ўведзены масавыя абмежаванні на аматарскую рыбалку. Цэлыя ўчасткі рэк і каналаў, раней даступныя для спакойнага адпачынку з вудай, цяпер трапілі пад забарону. Аргументы – ахова водных рэсурсаў і бяспека. Аднак з практычнага боку гэтыя меры выглядаюць як чарговая лабірынтная схема, з якой павінны разбірацца тыя, хто хацеў проста палавіць карася ў выхадны.

Я часта казаў, што рыбалка – гэта не спорт, а філасофія. У мяне нават ёсць сябра Валодзя, які на лаўцы каля Дняпра сядзіць з вудай. Ён называе гэта «дзіцячым спакоем», а я – «ўцёкамі ад навін». Але вось і навіны дагналі нават Валодзю: рыбачыць цяпер нельга. Прынамсі, не там і не так, як раней.

Гэта адчуваецца, як калі б у бібліятэцы забаранілі чытаць уголас – тэхнічна правільна, але штосьці ламаецца ў сэнсе.

Забаранілі рыбачыць на Дняпры ад завода “Кірава” ў Магілёве і да самага вусця Дзебры. Але, з улікам таго, што завод апошнім часам больш дыміць, чым вырабляе, можна меркаваць, што рыба адтуль і так ужо эмігравала. Але забарона – гэта ж пра прынцып.

Праўда, прынцып незразумелы. Тое, што ў нас нельга – зразумела, а вось чаму – ужо не. Пагатоў, што спіс забароненых участкаў выглядае як маршруты квесту: знайдзі вусце безымяннага ручая, вымерай 1700 метраў уніз, пасварыся з GPS – і вуаля, не рыбачыць. Падобна да гульні, дзе галоўны прыз – штраф ад інспектара з пранізлівым позіркам.

Асабліва мне падабаецца, што ў Полацку забарона дзейнічае круглы год — з 9 чэрвеня па 8 чэрвеня. Гэта нават не цырк, гэта літаратурны прыём! Паэтычны кругазварот забароны.

А вось у Аўгустоўскім канале рыбачыць можна толькі між шлюзам і бетонным прычалам «Дмісевічы» ў перыяд з 15 кастрычніка па 15 красавіка. Гэта не даты — гэта нейкі каляндар для сакральнага рыбацтва. Я ўжо ўяўляю, як у Instagram з’яўляюцца пасты: «Сёння адкрыўся сезон, 50 метраў ад шлюза — поспеху мне і маім чатыром вусатым трафеям!»

Што з усяго гэтага вынікае? Ды тое, што дзяржава вырашыла абараніць прыроду ад нас, хоць часам здаецца, што гэта прырода мусіла б абараняцца ад самога дзяржаўнага клопату. Як той сом, што жыве дзесьці ў Келбаскай затоцы, і цяпер, напэўна, думае, што людзі зніклі. А людзі – проста вымушаныя сядзець на беразе без вуды. Глядзець у ваду. Слухаць сябе.

Можа, гэта і ёсць сапраўдны эка-курс. Толькі вось рыба ўжо маўчыць, а я ўжо не магу.

Якуб Ясінскі

Фота ілюстрацыйнае

Магілёў працягвае святкаваць Дзень горада – фота

Навіна ад

Сёння, 29 чэрвеня ў Магілёве працягваюцца святочныя мерапрыемствы з нагоды Дня горада. На вуліцы Ленінскай з 12 гадзіны і да 18.00 праходзіць выстава-кармаш рамеснікаў, а таксама стаяць палаткі з пачастункамі. Моладзевае свята праходзіць таксама ў парку ў Падміколлі.

Вечарам гараджан чакае яшчэ канцэрт Магілёўскай гарадской капэлы ў Тэатральным скверы (пачатак у 16.00) і выступленне духавога аркестра ў скверы 40-гаддзя Перамогі (з 18.00 да 20.00).




ленінская
праспект міра
тэатральны
падміколле
кошты
сувеніры
ленінская магілёў

В Костюковичах показывали патриотические манекены, от которых волосы могут встать дыбом

Навіна ад

Передвижная выставка патриотического проекта “Дорогами Памяти и Славы” посетила Костюковичи и бросила якорь у магазина “Евроопт”. Экспозиции были размещены прямо в автобусах, сообщает газета “Голос Касцюкоўшчыны”.

Наиболее интересными и довольно жуткими ее экспонатами стали манекены, наряженные в комсомольца и пионерку.

Нескладный, длинноволосый комсомолец мог бы с успехом послужить образцом существа, созданного доктором Франкенштейном, а миниатюрная пионерка-блондинка выглядела как проститутка из телевизионного фильма о том, как в СССР подпольно снимали порнографию.

Ну, а вместе, два манекена не столько учили посетителей выставки патриотизму, сколько вызывали недоумение.

 Фото: “Голос Касцюкоўшчыны”.

Коды, якіх мы заслугоўваем: QR-рэвалюцыя вачыма жыхара Магілёўшчыны

Навіна ад

З 1 ліпеня беларусаў чакае новая забава ў крамах — каб купіць малако ці шампунь, трэба будзе спачатку стаць крыху IT-спецыялістам. Новая сістэма сканіравання QR-кодаў набывае моц, і цяпер нават смятанку без DataMatrix не атрымаецца правесці праз касу.

На днях зайшоў у мясцовы «Еўраопт» па хлеб і малако. Звычайная справа: вітаешся з прадаўшчыцай Таняй, пытаешся пра здароўе, а яна табе ківае — жывём, маўляў. Але цяпер, перш чым узяць хлеб з малаком, трэба прайсці цэлы рытуал. QR-код адсканаваць. Не проста штрых-код, а менавіта QR, які называецца так дзіўна — DataMatrix. Як быццам мы з вамі не ў звычайнай краме на ўскрайку абласнога цэнтра, а на касмічным караблі, дзе ўсе тавары правяраюцца на прадмет легальнасці. Відаць, каб з іншай галактыкі кантрабанду не завезлі.

Калі ўпершыню пачуў пра навінку, вырашыў, што гэта яшчэ адзін спосаб пераканацца, што я невук і жыву ў дзяржаве, якая дбае пра маю адукацыю. Маўляў, хочаш есці — вучыся QR-амі карыстацца, інакш адгэтуль нават кавалак хлеба табе будзе недасяжны. “Ладна, — падумаў я, — добра, што мабільнік ёсць, нават амаль не зламаны”.

Але на практыцы гэта «амаль» стала праблемай. Каса самаабслугоўвання пасля сканавання штрых-кода просіць яшчэ і QR — а гэты код знаходзіцца так блізка ад звычайнага, што тэлефон, як і я, не можа разабрацца, за што хапацца. Першыя пяць хвілін змагання выглядалі забаўна — стаю і махаю пачкам масла, быццам сцягам на дэманстрацыі. Таня смяецца, касірка пажылая глядзіць з суперажываннем, а за мной ужо збіраецца нервовая чарга з такіх жа «экспертаў па лічбавізацыі», як і я.

Разумею, што ўся гэта QR-пастаноўка задумана дзеля барацьбы з нелегальнай прадукцыяй. Але ў мяне, шчыра кажучы, ніколі не было сумневаў у легальнасці мясцовага малака і сыру. Ці ўлады сур’ёзна мяркуюць, што ў наш «Еўраопт» раптам завязуць падробленыя ёгурты з Калумбіі? Што ж, цяпер ёсць прычына хвалявацца: а раптам!

Пакуль стаяў, размахваючы ўпакоўкамі, малады кансультант падказаў лайфхак: трэба, кажа, пальцам прыкрыць адзін код, каб іншы адсканаваўся правільна. Цяпер я сапраўдны маг QR-а, хоць і давялося гэтаму вучыцца на вачах ва ўсіх пакупнікоў. Чамусьці ўспомнілася, як гадоў дзесяць таму нас вучылі ў школе карыстацца электроннай поштай. Цяпер вось дараслі да таго, каб малако прабіваць праз код з «Матрыцы».

Дарэчы, кажуць, што можна яшчэ і дадатак спампаваць — ён табе падкажа, легальны прадукт ці не. Спампаваў. Ён мяне адразу сустрэў чырвоным сігналам на масла расійскага паходжання. Так і жывём цяпер: чырвоны — трывога, зялёны — жыць можна. Адчуваеш сябе агентам выведкі, якому далі сакрэтны інструмент праверкі ворагаў. Цяпер па сланечнікавы алей ежджу як на спецаперацыю, асабліва калі ён расійскі. Хто ведае, можа, нас цяпер па бутэльцы алею і вылічаць?

Што ж, з аднаго боку — забаўна. А з другога — сумна. Бо менавіта гэта і ёсць наша новая рэальнасць: замест таго, каб паляпшаць якасць, прыдумалі яшчэ адзін спосаб ускладніць жыццё пакупнікам. Пытанне толькі, ці стане ад гэтага наша жыццё хоць крышачку лепшым ці проста ператворыцца ў чарговы этап бясконцай беларускай «Матрыцы»?

Напэўна, QR-коды — гэта менавіта тое, што мы заслугоўваем. Хоць бы дзеля таго, каб было над чым пасмяяцца, калі чарговы код упарта не хоча сканавацца.

Якуб Ясінскі

Фота: smartpress.by

Депутат Валерий Малашко лукаво обрадовался 80-летию Устава ООН

Навіна ад

Депутат “палатки” от Могилевщины Валерий Малашко вспомнил об Уставе ООН, но забыл о том, что РБ его не придерживается.

Панегирик Валерия Малашко Уставу ООН, которому 26 июня исполнилось 80 лет с момента подписания, может вызвать только горькую усмешку – насколько бывший дважды министр и долгое время зампред Могилевского облисполкома считает читающих его опусы недалекими людьми.

“Сегодня Беларусь является активной участницей ООН и поддерживает ее цели и принципы: равенство государств, неприменение силы или угрозы силой, мирное урегулирование споров, невмешательство во внутренние дела, добрососедство и взаимное уважение в отношениях с другими странами”, – откровенно обманывает своего читателя Валерий Малашко. 

Как человек, входящий в номенклатуру сегодняшней власти и осведомленный о всех ее неблаговидных поступках, он отлично знает, что Беларусь давно и системно нарушает почти каждый из перечисленных им принципов.

Беларусь является активной участницей ООН? Наверное, именно поэтому она никогда не выполняла рекомендации Комитета ООН по правам человека, а затем вообще вышла из Факультативного протокола к Международному пакту о гражданских и политических правах. И теперь граждане РБ уже не могут напрямую обращаться в Комитет ООН по правам человека с жалобами на нарушение их прав, гарантированных данным пактом.

Неприменение силы? С территории Беларуси в феврале 2022 года в сторону Украины летели ракеты, шли колонны танков, взлетали бомбардировщики. Это прямое соучастие в войне. И отныне наша страна будет еще долго отмываться от определения “соагрессор”.

Мирное урегулирование споров? Почти 4 000 политзаключенных, сотни закрытых НГО и СМИ, запугивание и преследование адвокатов, задержания за “неправильную” одежду – вот как власть, которой служит Малашко, “урегулирует” конфликты внутри страны.

Невмешательство во внутренние дела других стран? Именно белорусский режим втянулся в гибридный конфликт с Литвой и Польшей, организовав миграционный кризис на границе.

Добрососедство? Вместо взаимного уважения – поток угроз, шантажа и оскорблений в адрес политиков других стран. Кроме того, уничтожение памятников и захоронений, в частности, польских. Ликвидация польских и литовских школ, беззаконная конфискация их имущества.

Малашко все это знает и отлично понимает, что его опус – это лицемерие, свойственное каждому лукашенковскому чиновнику.

Если депутат Малашко и рад 80-летию Устава ООН, то только как юбилею документа, за которым можно спрятать от абсолютно ничего не знающего человека государственную политику, построенную на насилии, страхе и лжи. 

Фотоснимок телеграм-канал Валерия Малашко

Василия из Глуска неумолимо тянет в Россию

Навіна ад

Вор-рецидивист из Глусского района в очередной раз оказался в центре внимания правоохранительных органов после неудачной попытки нелегального возвращения в Россию.

Василий Касько, 40-летний житель деревни Байлюки Глусского района Могилевской области специализируется на кражах металла. По крайней мере, с этим были связаны две его судимости.

В 2017 году суд Ленинградской области приговорил Касько к четырем месяцам колонии-поселения за попытку кражи алюминиевых листов со стен вагончика-прицепа.

В 2019 году Василий получил два года лишения свободы снова за попытку за кражи. На этот раз – компрессоров с продовольственного склада.

После отбытия срока не слишком удачливого вора депортировали в Беларусь с запретом на въезд в Россию.

В мае 2025 года Василий Касько собирался пересечь границу, но был задержан и приговорен к четырем месяцам лишения свободы в колонии строгого режима.

Сейчас Касько собираются депортировать в Беларусь, но процедура осложняется тем, что у него нет документов.

Пока Василия поместили в Центр временного содержания иностранных граждан, а когда беларуское посольство в Смоленске документально подтвердить его личность, Касько под конвоем доставят на российско-беларускую границу для очередной депортации, сообщает “МогилевОнлайн”.

Фото иллюстративного характера из открытых источников.

В Кличеве поросят на своих и чужих не делят

Навіна ад

Поиски поросят в Кличеве обернулись неожиданной историей с похищением и погоней.

Странные нравы царят в Кличеве. Когда у местной жительницы пропали поросята, она обратилась не в милицию, а направила на поиски сына-подростка и 29-летнего знакомого.

Те, побродив по округе, поросят не нашли. Чтобы совсем уж не провалить миссию, “поисковики” забрались в соседский сарай, сообщает близкий к правоохранителям телеграмм-канал.

Поросенка, найденного там, связали, завернули в куртку и собирались отнести домой.

Далеко уйти не успели – вернулись хозяева. Убегая от них, похитителям пришлось использовать тактику Паниковского, использованную им в Арбатове и бросить украденного поросенка.

Воришек задержали, поросенка вернули в родной сарай. Остается только один вопрос: что все-таки произошло с поросятами, из-а которых и разгорелся весь сыр-бор?

Фото иллюстративного характера из открытых источников.

Молодежь Могилева бодро делала зарядку под дождем

Навіна ад

Плохая погода не помешала марафону “Все зависит от нас”, добрашевмуся, как эпидемия, до Могилева.

Дождь не смог остановить могилевскую молодежь, которая 25 июня с улыбками бросилась на площадь Единства, чтобы поучаствовать в массовой зарядке.

Ритмы там были зажигательными, от атмосферы единства кружились головы, а хорошее настроение зашкаливало, сообщает БелТА.

Похоже, пропагандисты окончательно утратили чувство меры и скатились в сталинскую эпоху, когда половина СССР сидела в лагерях, а вторая половина с бодрыми улыбками рукоплескала наркому-алкоголику Ежову.

Об этом говорят высказывания участников принудиловки:

  • У нас очень дружный коллектив, активная молодежь. Мы участвуем везде, где только можно.
  • Создавать позитив и настроение мы будем сами, и никакая погода нам в этом не помешает.
  • Это возможность ненадолго отвлечься от рутинных проблем, получить заряд позитива.

Остается только добавить, что дождь на марафон, скорее всего, наслали англосаксы и кто-то верит, что эта показуха держится на духе коллективизма, а не на угрозах руководителей учебных заведений и руководителей предприятий наказывать тех, кто попытается уклониться от тотального позитива.

Атмосфера всеобщего вранья, фальшивых улыбок и шапкозакидательских лозунгов показывает истинное отношение власти  к беларуской молодежи – ее считают толпой безмозглых марионеток.

Фото: БелТА.

Магілёўскіх зняволеных журналістаў Сабалеўскага і Глушкова ўзгадалі на выставе ў Варшаве

Навіна ад

У Варшаве адкрылася выстава, прысвечаная беларускім палітвязням. Сярод іх — магілёўскія журналісты Алесь Сабалеўскі і Яўген Глушкоў.

Выстава “#67” у Музеі Вольнай Беларусі

У цэнтры Варшавы сёння адкрылася выстава “#67”, арганізаваная Беларускай асацыяцыяй палітвязняў “Да Волі”. Яна праходзіць у двары Музея Вольнай Беларусі і прымеркаваная да прававой ініцыятывы “Тыдзень супраць катаванняў”, што праходзіць штогадова напрыканцы чэрвеня. Назва выставы адсылае да колькасці турмаў і іншых пенітэнцыярных устаноў у Беларусі. Сярод партрэтаў палітвязняў, прадстаўленых на выставе, ёсць фота магілёўскіх палітзняволеных і журналістаў Алеся Сабалеўскага і Яўгена Глушкова.

Яўген Глушкоў

Прысуд і статус вязняў сумлення

Нагадаем, што Алесь Сабалеўскі быў асуджаны ў 2024 годзе да 4 гадоў турмы. Яўген Глушкоў – да трох. Абодва яны прызнаныя праваабарончымі арганізацыямі вязнямі сумлення.

выстава палітвязняў

Фота: mogilev.media

Новый лидер могилевской “Белой Руси” – специалист по зубчатым передачам

Навіна ад

На отчетно-выборной конференции могилевского областного отделения партии «Белая Русь» был избран новый председатель – Юрий Машин, первый проректор Белорусско-Российского университета.

Могилевское областное отделение партии «Белая Русь» выбрало нового председателя, сообщают “Могилевские ведомости”. Им стал Юрий Машин – доцент и первый проректор Белорусско-Российский университета.

Юрию Викторовичу сорок пять лет. Он кандидат технических наук, доцент кафедры “Механика”. 

Машин – автор пятидесяти научных и учебно-методических работ, имеет четыре патента на изобретения. Специализируется новый лидер областной “Белай Руси” на исследованиях надежности и долговечности зубчатых передач. Он закончил могилевскую “машинку”, здесь же проходит вся его трудовая карьера. 

После своего избрания Юрий Машин заявил, что займется укреплением позиции партии в регионе и расширением ее членской базы.

Усилятся ли позиции партии в Могилевской области с приходом Мишина на такой “важный” пост, еще неизвестно. А вот риск того, что отечественное  машиностроение может потерять хорошего технаря, несомненно есть.

Фото: ИА “Могилевские ведомости”.