Да 7 гадоў пазбаўлення волі можа атрымаць жыхар Шклова за выраб агнястрэльнай зброі.
Як паведаміла shklovinfo.by, у студзені 2023 года Шклоўскі раённы аддзел следчага камітэта распачаў крымінальную справу супраць жыхара Шклоўскага раёна за пазазаконны выраб зброі.
У адпаведнасці з артыкулам 295 Крымінальнага кодэкса Рэспублікі Беларусі (незаконныя дзеянні супраць агнястрэльнай зброі, боепрыпасаў і выбуховых рэчываў) за падобныя дзеянні прадугледжваецца пакаранне ў выглядзе пазбаўлення волі да 7 гадоў.
Вядома, што мужчына самастойна з падсобных матэрыялаў вырабіў самаробны пісталет. Згодна з вынікамі балістычнага абследавання, ён прызнаны агнястрэльнай зброяй, якая прыдатная для стральбы.
З якімі мэтамі мясцовы вынаходнік вырабіў пісталет, не паведамляецца.
Кадровый голод и отсутствие технологических прорывов – заключительный пассаж большой аналитики про перспективы развития Могилевского региона. Предыдущую часть можно найти здесь.
Если рассуждать о вероятном ближайшем будущем нашего региона, то перспектива Могилевской области вырисовывается в диапазоне внедрения цифровых технологий отдельными предприятиями на одном полюсе и дефицитом кадров в целом по экономике на другом.
Счастливая семья, сильные регионы, интеллектуальная среда, государство-партнер – это курс на предстоящую пятилетку. В региональном развитии Могилевской области в качестве приоритетов являются жилье, комфортная среда, дороги. Акцент на кадровое обеспечение изложенных ценностных ориентиров просматривается лишь через создание условий для самореализации. Но это слишком уж опосредованно для решения важнейших задач государства.
Не модные профессии
Между тем, дефицит кадров и их качество являются факторными составляющими процветания Могилевской области. Дефицит кадров присутствует в большинстве отраслей экономики области. В сельском хозяйстве, как правило, на весеннюю посевную собирают недостающих работников по всему региону, та же картина с заготовкой кормов, уборкой зерновых и севом озимых культур. Тысячи горожан отправляются на село в авральном порядке, но не забываем и о дефиците кадров животноводов, слесарей, токарей, электриков.
Амплитуда потребности в строителях в большинстве случаев зависит от востребованности соответствующих услуг в РФ, но также и от складывающейся ситуации на территории области. Особенно страдают в финансовом плане строительные организации-застройщики сельских территорий, что закономерно сказывается на кадровом обеспечении. В их списке как откровенные неудачники, так и конкретные банкроты: кировская ПМК № 255, ПМК № 284 (Могилев), горецкие СПМК и ПМК № 1, шкловская ПМК № 2, кличевская ПМК № 258, мстиславская ПМК № 271, чериковская ПМК № 280, чаусская ПМК № 278, дрибинская ПМК № 4 и многие другие строительные организации.
На 1 ноября 2022 г. в органах по труду, занятости и социальной защите в Могилевской области числилось 6,7 тысяч вакансий по рабочим специальностям, из них 3 тысячи – в промышленности.
Мода на рабочие профессии у молодого поколения практически отсутствует. Если посмотреть на кадровый состав большинства промпредприятий, то костяк ведущих специалистов – профессионалы, многие из которых получили образование еще в при Советском Союзе. В силу возраста это поколение покидает производство – кто придет им на смену? «Тренд нынче такой – большинство молодых людей желает находиться в костюме в кабинете, а не в спецовке на заводе» – так высказался один из производственников. А ведь сегодня на заводах появляется уже такое промышленное оборудование, которое нормально могут обслуживать только специалисты со знаниями на уровне высшего образования. Кстати, это весомый стимул для повышения статуса рабочих профессий.
В целом же, реализация программы по созданию эффективно действующей системы, направленной на удовлетворение потребностей в кадрах всех отраслей народного хозяйства должна получить пристальное государственное внимание с обязательным эффектом.
А Васька слушает да ест
Особый разговор о качестве кадров. Если для субъектов хозяйствования кадровые проблемы находятся в плоскости их хозяйственной деятельности, то для вертикали власти они приобретают статус государственных. Пусть даже и для того, чтобы периодически грамотно напоминать о социальной ориентированности нашего государства.
Областные чиновники для более качественной работы кадров местной вертикали периодически вовлекают их в совещания, семинары, на выставки, организуют учебу. Для более авторитетного воздействия на совесть и трудоспособность местных чиновников рангом пониже подтягиваются должностные лица республиканского уровня.
18 января с активом Могилевской области встречалась руководитель Совета Республики Н. Качанова с пожеланием благополучного движения вперед и стремления быть в числе передовых. В конце января в Чаусском районе на выездном семинаре-практикуме с участием председателей районных и городских исполкомов выступил глава Администрации Президента И. Сергеенко с акцентом на высокие требования к кадрам по вопросам территориальной обороны и экономики. Напомнил о необходимости реализации хотя бы одного инвестпроекта в каждом районе области. Остановился на важности кадровой работы, недопустимости излишней миграции, компетентности и моральных качеств работников.
Параллельно вспомнилась почти забытая басня И. Крылова о паршивце-коте Ваське, который «слушает да ест». Даже поверхностный анализ ситуации в экономике области говорит о повсеместном недобросовестном отношении руководителей местной вертикали к решению поставленных задач.
В сельском хозяйстве сегодня важнейший фронт работы – молочное скотоводство. На 24 января в области «минусуют» надой на 1 корову 12 районов из 21. «Минусует» и область в целом (- 100 г.). За год практически не изменилась ситуация в Климовичском райое: – 2,2 кг, в Дрибинском (- 0,6 кг), в Круглянском (- 0,4 кг), Осиповичском (- 1,0 кг), столько же минусует Хотимский район, окончательно упал в производстве молока Шкловский район (- 0,5 кг).
Не учить руководителей этих районов, а заставить написать «три письма» без устройства на теплые места в администрации. Может такой подход вынудит бодрее занимать чиновничьи кресла и, хотя бы периодически выезжать к народу с целью контроля. Впрочем, один такой «ненормальный» (в добром смысле слова) в Шкловском районе уже работал и был снят с должности председателя райисполкома обоср… коровой в ходе визита в район руководителя государства.
Именно Василий Витюнов заставлял всех работать на местах, приучил руководителей хозяйств к своим ранним визитам на фермы… и молоко район стал добавлять. А еще при В. Витюнове уровень коррупции в Шкловском районе снизился в 2 раза. При нынешнем руководстве за последний год уже 2 передовых руководителя (СП «Газовик-Сипаково» и шкловского льнозавода) потеряли должности за личную нечистоплотность. Может В. Витюнова вернуть (если согласится)?
Кстати, к достижениям областного уровня за прошлый год можно отнести лишь увеличение доли частной собственности (43,1 %) в отчислениях в областной бюджет по сравнению с предыдущими годами (+ 4 процентных пункта). Кстати, положительная динамика в работе частного сектора наблюдается в области уже продолжительное время даже при нестабильности регионального валового продукта. И за то спасибо, что не мешают развитию предпринимательства на Могилевщине.
Важность работы с кадрами предопределяют мировые тренды в развитии экономики, многие из которых на областном уровне еще придется сформировать. Даже в условиях санкций необходимо быть готовыми к изменению качества и структуры факторов производства, адаптации к новым моделям международных инвестиций и организации международного производства.
Где мы, и где тренды
Среди предприятий области по уровню технологического развития идеально подходит «Кроноспан» (правда, со временем нужно будет решить проблемы торговых отношений с развитыми странами Запада и Украиной).
Весьма насущным является в целом вопрос уровня соответствия продукции могилевских производителей мировому потреблению. А что, собственно, инновационное котируется из Могилева на международном рынке?
В целом Республика Беларусь «придвинулась» к мировым грандам в фармацевтике, производстве суперкомпьютеров, медоборудования, атомной энергетике, оптоэлектронике, лазерной технике. Что из перечня товаров этих отраслей производится в Могилеве? Кажется, ничего.
Вопрос кадрового обеспечения региональной экономики весьма проблематичен с таким уровнем отношения к обязанностям чиновников, но и требования к ним вышестоящих руководителей должно быть соответствующим. Да и критерием оценки явно не должны быть итоги выборов.
Жыхары вёскі Вялікая Камароўка, што знаходзіцца ў Шклоўскім раёне, не змаглі адстаяць сваю сажалку.
Штучны вадаём быў злучаны з бліжэйшай рачулкай для зарыблення, аднак размешчаны ён – на сельскагаспадарчых землях філіяла РУП “Магілёўаблгаз” СП “Газавік-Сіпакава”.
На нядаўна праведзеным сельскім сходзе жыхароў вёскі Вялікая Камароўка з прадстаўнікамі ўлады было прынята рашэнне аб ліквідацыі самавольна выкапанай сажалкі – піша раённая газета “Ударны фронт”.
Яшчэ ў 2021 годзе дзеянні сялян былі прызнаныя незаконнымі, спецыялістамі райінспекцыі Мінпрыроды вынесена папярэджанне. Тады працы былі спыненыя. Але ў 2022 годзе, нягледзячы на забарону, мясцовыя жыхары працы аднавілі. Са сваімі просьбамі захаваць сажалку мясцовыя жыхары дагрукаліся да старшыні Магілёўскага аблвыканкама, але і на прыёме ў губернатара ім было адмоўлена ў захаванні вадаёма.
На сельскім сходзе сяльчанам было даведзена, што ў 2023 годзе “Белводгас” завершыць работы па праектаванні аб’екта “Асушэнне высокаўрадлівых зямель у суседняй вёсцы Літоўск, на землях СП “Газавік-Сіпакава”. Праектам прадугледжваецца будаўніцтва магістральнага меліяратыўнага канала, які будзе праходзіць праз самавольную сажалку.
Акрамя таго, сяльчанам паведамілі, што іх самавольныя дзеянні па ўзвядзенні сажалкі на чужым зямельным участку з’яўляюцца парушэннем зямельнага і прыродаахоўнага заканадаўства і, паколькі, яны незаконныя, то прыводзяць да адміністрацыйнай адказнасці. Штрафаў, аднак, не вынесена, але жыхарам давядзецца аднавіць ранейшы выгляд самавольна занятага ўчастка прадпрыемства СП «Газавік-Сіпакава» і ліквідаваць сажалку.
1850 год. Нарадзілася Соф’я Кавалеўская (Корвін-Крукоўская).
Матэматык, механік, пісьменніца і публіцыстка, першая ў свеце жанчына-прафесар, член-карэспандэнт Пецярбургскай акадэміі навук.
Нарадзілася ў сям’і выхадца са старажытнага беларускага шляхецкага роду генерала В. Корвін-Крукоўскага.
Дзяцінства правяла ў Віцебскай губерні, вывучала звычаі і традыцыі беларусаў і ў мемуарах падкрэслівала значэнне беларускай прыроды ў станаўленні яе асобы. Яе першае каханне было звязана з іменем надзвычай вядомага чалавека таго часу, які таксама мае беларускія карані, – Ф. Дастаеўскім.
Каб мець магчымасць займацца навукай, узяла з беларусам У. Кавалеўскім (заснавальнік палеанталогіі) фіктыўны шлюб (пазней стаў сапраўдным) і паехала ў Гайдэльберг вывучаць матэматыку.
У 1874 атрымала ў Гётынгенскім універсітэцеступень доктара філасофіі. У 1883-1891 гадах прыват-дацэнт Стакгольмскага ўніверсітэта
Аўтар прац па матэматычным аналізе, матэматычнай фізіцы і нябеснай механіцы. Даследавала задачу Лапласа пра раўнавагу кольцаў Сатурна.
Лаўрэат прэмій Парыжскай і Шведскай акадэмій навук.
Аўтар аповесцей, драмы, сямейнай хронікі, мемуараў.
Памерла 10 лютага 1891 года.
1908 год. У Лідзе нарадзіўся Стэфан Вітажэнец.
Польскі лётчык, ас-знішчальнік у Другую сусветную вайну ў складзе польскай і англійскай авіацыі.
Скончыў Лідскую гімназію імя гетмана Хадкевіча, лётныя курсы і школы.
Пад час вайны здзейсніў 208 баявых вылетаў. За два месяцы паветранай бітвы над Вялікабрытаніяй збіў 5 нямецкіх самалётаў, адным з іх кіраваў нямецкі ас Хорст Тэтзен. Камандаваў эскадрыльяй, дывізіёнам, знішчальным крылом.
Пасля вайны служыў у апараце камандавання Паветраных Сіл, быў камендантам Цэнтра падрыхтоўкі лётчыкаў у Модліне, палкоўнік. Узначальваў Саюз польскіх лётчыкаў.
Правёў у паветры 4238 гадзін, лётаў на 31 тыпе самалётаў.
Стэфан Вітажэнец – злева
1926 год. У Вільні выйшаў першы нумар беларускага ілюстраванага сатырычнага часопіса «Маланка».
Выдаваўся да 26 снежня 1928 года раз на два тыдні. Агулам выйшла 43 нумары. Рэдактарамі-выдаўцамі ў розны час былі І. Касяк, М. Луцэвіч, Я. Маразовіч (Янка Маланка).
Асобныя нумары былі канфіскаваныя польскімі ўладамі, замест іх выйшлі аднадзёнкі «Пякучая маланка», «Новая маланка» (1928 год).
Выступаў у абарону інтарэсаў народа Заходняй Беларусі, садзейнічаў фарміраванню яго нацыянальнай і палітычнай свядомасці, асуджаў палітыку сацыяльнага і нацыянальнага прыгнёту польскіх уладаў. Публікаваў вершы, байкі, апавяданні, фельетоны, эпіграмы, гумарэскі, жарты, публіцыстычныя артыкулы, допісы.
1936 год. Нарадзіўся Янка Сіпакоў.
Беларускі пісьменнік, перакладчык. Заслужаны дзеяч культуры. Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР.
Працаваў у шклоўскай раённай газеце «Чырвоны барацьбіт», часопісах «Вожык», «Маладосць», «Беларусь», у выдавецтве «Беларуская Энцыклапедыя».
Аўтар вершаў, паэтычных зборнікаў, кніг паэзіі, паэм у прозе, нарысаў, кніг прозы, кнігі прытчаў, фантастычна-прыгодніцкай аповесці, цыклаў мініяцюр, гістарычных апавяданняў, зборнікаў гумарэсак.
Пераклаў на беларускую мову асобныя кнігі паэзіі У. Уітмена, Хо Шы Міна, Ф. Прэшарна, Дантэ Аліг’еры, паасобныя творы А. Пушкіна, А. Міцкевіча, Т. Шаўчэнкі, А. Блока, С. Квазімоды, Р. Гамзатава, К. Чукоўскага і іншых.
Памёр 10 сакавіка 2011 года ў Мінску.
На Першамайскай дэманстрацыі. Янка Сіпакоў, Іван Навуменка, Ніна Маеўская, Барыс Сачанка, Юрась Свірка. 1958 год.
1938 год. Дзень абласцей.
У БССР утвораны вобласці: Мінская, Віцебская, Гомельская, Магілёўская, Палеская (з цэнтрам ў Мазыры). У склад Магілёўскай вобласці ўваходзіў 21 раён, як і сёння, толькі замест Глускага (быў у складзе Мінскай вобласці) быў Бярэзінскі раён.
1940 год. На тэрыторыі Заходняй Беларусі створаны раёны, якія існуюць і сёння: Астравецкі, Ашмянскі, Браслаўскі, Брэсцкі, Бярозаўскі, Валожынскі, Ваўкавыскі, Воранаўскі, Ганцавіцкі, Гродзенскі, Дзятлаўскі, Докшыцкі, Драгічынскі, Жабінкаўскі, Зэльвенскі, Іванаўскі, Івацэвіцкі, Іўеўскі, Камянецкі, Клецкі, Кобрынскі, Лідскі, Лунінецкі, Ляхавіцкі, Маладзечанскі, Маларыцкі, Мастоўскі, Мёрскі, Мядзельскі, Навагрудскі, Нясвіжскі, Пастаўскі, Пінскі, Пружанскі, Свіслацкі, Слонімскі, Смаргонскі, Стаўбцоўскі, Столінскі, Шаркаўшчынскі, Шчучынскі.
1959 год. Адбыўся Усесаюзны перапіс насельніцтва.
Па даных гэтага перапісу насельніцтва Беларусі склала 8 055,7 тысяч чалавек, у тым ліку ў Магілёўскай вобласці – 1 116,9. Насельніцтва па гарадах (тысяч чалавек): Мінск – 509,5,
Асіповічы – 15,8,
Бялынічы – 2,4,
Бабруйск – 97,5,
Быхаў – 13,2,
Глуск – 5,5,
Горкі – 15,1,
Дрыбін – 1,4,
Касцюковічы – 7,0,
Кіраўск – 3,5,
Клімавічы – 11,6,
Клічаў – 3,3,
Краснаполле – 3,5,
Круглае – 2,0,
Крычаў – 19,0,
Магілёў – 122,7,
Мсціслаў – 8,1,
Слаўгарад – 6,6,
Хоцімск – 4,3,
Чавусы – 6,3,
Чэрыкаў – 4,9,
Шклоў – 7,8.
1970 год. Прайшоў Усесаюзны перапіс насельніцтва.
Насельніцтва Беларусі склала 9 002 300 чалавек, у тым ліку ў Магілёўскай вобласці – 1 227,0.
Насельніцтва па гарадах (тысяч чалавек): Мінск – 907,0,
Асіповічы – 19,7,
Бялынічы – 4,2,
Бабруйск – 138,0,
Быхаў – 17,4,
Глуск – 6,0,
Горкі – 22,1,
Дрыбін – 1,8,
Касцюковічы – 8,1,
Кіраўск – 4,7,
Клімавічы – 12,7,
Клічаў – 4,7,
Краснаполле – 4,0,
Круглае – 3,0,
Крычаў – 25,7,,
Магілёў – 121,7,
Мсціслаў – 9,7,
Слаўгарад – 5,6,
Хоцімск – 4,6,
Чавусы – 7,8,
Чэрыкаў – 5,4,
Шклоў – 9,9.
1976 год: Уведзена ў эксплуатацыю Вілейска-Мінская водная сістэма.
Прызначана для водазабеспячэння Мінска. Злучае каналам (62 км) Вілейскае вадасховішча з р. Свіслач.
У сістэму ўваходзяць вадасховішчы: Заслаўскае, Крыніца, Дразды, зарэгуляваны ўчастак ракі Свіслач ніжэй Мінска да ўпадзення ў яе ракі Волмы.
На злучальным канале размешчана 6 помпавых станцый, з іх 5 для пад’ёму вады, бо Вілейскае вадасховішча размешчана ў 159 метрах над узроўнем мора, а Заслаўскае вадасховішча — 211,8 м.
Самыя магутныя ў краіне помпавыя станцыі падымаюць ваду на 70 метраў да вяршыні водападзелу, адкуль вада самацёкам цячэ ў Заслаўскае вадасховішча. Сістэма разлічана на падачу 22 м³ вады на секунду, але падае толькі 5 м³ на секунду.
1979 год. Здарылася катастрофа Ан-24Б пад Мінскам.
Самалёт рэйса Талін – Мінск – Днепрапятроўск разбіўся ў 13:05 каля былой вёскі Малое Мядзвежына – зараз скрыжаванне вуліц Цімашэнкі і Адзінцова ў Мінску.
Загінулі 13 чалавек. Выжыла толькі 3-гадовая дзяўчынка, якую пры аварыі выкінула ў сугроб.
Пры заходзе на пасадку экіпаж заўчасна выключыў супрацьабледзяненне, што прывяло да ўтварэння лёду на крыле, хваставым апярэнні і пагаршэння падоўжнай устойлівасці самалёта.
1994 год. Біл Клінтан наведаў Беларусь з афіцыйным візітам.
42-і прэзідэнт ЗША (1993-2001) прыбыў з візітам у адказ на наведванне ў 1993 годзе ЗША С. Шушкевічам.
Выступіў у Акадэміі навук, правёў перамовы з Кебічам і Шушкевічам, падпісаў дакументы, усклаў кветкі да манумента на плошчы Перамогі, разам з Зянонам Пазняком наведаў Курапаты, дзе была ўсталявана мемарыяльная «лава Клінтана» (памятны знак «Ад народу ЗША народу Беларусі дзеля памяці»). Клінтан прыехаў з жонкай Хілары і дачкой Чэлсі.
Жонка Шушкевіча Ірына правяла з імі ўвесь дзень, яны перадалі гуманітарную дапамогу дзіцячай паліклініцы, наведалі балетную школу і Тэатр оперы і балета.
Гэта першы і пакуль апошні візіт у Мінск прэзідэнта ЗША ў гісторыі незалежнай Беларусі.
2000 год. Памёр ураджэнец Шклова Уладзімір Шыцік.
Беларускі пісьменнік і журналіст.
Працаваў на папяровай фабрыцы «Спартак», у рэдакцыях газет «Сталинская молодежь», «Калгасная праўда», «Сельская газета», «Літаратура і мастацтва».
Аўтар зборнікаў фантастычных апавяданняў і аповесцей, кніг фантастыкі і дэтэктываў, апавяданняў для дзяцей.
2001 год. Заснавана міжнародная інтэрнэт-энцыклапедыя Вікіпедыя.
Названа ад тэхналогіі Wiki, што ў перакладзе з гавайскай мовы азначае “хутка”. Заснавальнікі – інтэрнэт-прадпрымальнік Джымі Вэйлз і Лары Сэнгер.
Прататып Wikipedia пад назовам Nupedia з’явіўся 9 сакавіка 2000 гада. Сайт быў англамоўным, а артыкулы для яго рыхтавалі вучоныя, прафесійныя рэдактары і карэктары. У выніку такой стараннай працы за год у Nupedia было апублікавана ўсяго 12 артыкулаў. Каб паскорыць папаўненне энцыклапедыі, 15 студзеня 2001 года Вэйлз і Сэнгер адкрылі сайт “Вікіпедыя”. З тых часоў прыняць удзел у рэдагаванні энцыклапедыі можа любы карыстальнік Сусветнай сеткі.
Артыкулы энцыклапедыі ствараюцца на многіх мовах свету калектыўнай працай добраахвотных аўтараў. Адной з асноўных добрых якасцяў Вікіпедыі з’яўляецца магчымасць прадставіць інфармацыю на роднай мове, захоўваючы яе каштоўнасць у аспекце культурнай прыналежнасці.
Беларуская Вікіпэдыя (на тарашкевіцы)працуе з 12 жніўня 2004 году, а беларуская Вікіпедыя ў афіцыйным правапісе заснавана 27 сакавіка 2007 года.
2015 год. Памёр Мікалай Тарасюк.
Беларускі разбяр, музычны майстар. Народны майстар Беларусі.
Беларускай сялянскай працы прысвечаныя цэлыя кампазіцыі з дрэва, лазы і саломкі: «Сялянскі дворык», «Апрацоўка ільну», «Жорны», «Збор ураджая», «Жніво», «Мыццё бялізны», «Кросны» і іншыя. Кампазіцыі, прысвечаныя народным абрадам беларусаў: «Вяселле», «Каляды», «Вячоркі», «Хаўтуры» ды іншыя.
Арганізатар прыватнага музея «Успаміны Бацькаўшчыны» (300 аўтарскіх работ). Яго працы знаходзяцца ў музея-сядзібе «Пружанскі палацык», у Нацыянальным музеі гісторыі і культуры, Брэсцкім краязнаўчым музеі, Мотальскім музеі народнай творчасці і за межамі Беларусі.
Творчасць мастака адлюстравана ў альбоме-манаграфіі «Сялянская энцыклапедыя ў творах Мікалая Тарасюка», атрымала статус нематэрыяльнай гісторыка-культурнай спадчыны. У Польшчы пра яго зняты фільм «Гаспадар».
Шведскі часопіс “Hemslöjden” у адным са сваіх нумароў пяць старонак прысвяціў творчасці М. Тарасюка.
Лаўрэат Усесаюзнага фестывалю народнай творчасці (1987), спецыяльнай прэміі «За духоўнае адраджэнне» (2002).
Мысліцель, асветнік і філосаф эпохі Асветніцтва, член ордэна піяраў. Прафесар філасофіі.
Вучыўся ў піярскіх навучальных установах ВКЛ, у Рыме. Працаваў прафесарам і прэфектам піярскіх калегіумаў, прэфектам піярскай друкарні, пробашчам у розных гарадах.
Аўтар падручніка «Логіка, або Навука разважання і меркавання пра прадметы навукі», курса «Эклектычная філасофія». Пераклаў з французскай мовы на польскую кнігу «Ваенная навука прускага караля для яго генералаў». У прадмове да яе выказаў сваё захапленне грамадскімі мерапрыемствамі, што ажыццяўляліся ў тагачаснай Беларусі, у прыватнасці будаўніцтвам Пінскага канала.
Як член Адукацыйнай камісіі, займаўся рэформай школьнага навучання ў Беларусі і Літве, лічыў свецкую этыку адной з асноўных адукацыйных дысцыплін. Член «Таварыства па складанні элементарных кніг», напісаў 2 раздзелы для школы «Статута парафіяльных школ» і настаўленне «Аб інспектаванні школ».
Выступаў за вызваленне філасофіі ад схаластыкі і багаслоўя, за развіццё навукі.
Памёр 17 сакавіка 1807 года.
1834 год.У в. Асінаўка Магілёўскай губерні (цяпер – Віцебскі раён) нарадзіўся Зміцер Сямёнаў.
Першы беларускі, другі рускі метадыст, папулярызатар геаграфічнай адукацыі, пісьменнік.
Настаўнічаў у Віцебску, Пецярбургу. Адзін з ініцыятараў адкрыцця ў Расіі настаўніцкіх семінарый. Першая такая семінарыя адкрыта ў Маладзечне ў 1864 годзе.
Дырэктар Кубанскай, Закаўказскай (г. Горы) настаўніцкіх семінарый.
Стаў другім, пасля К. Ушынскага метадыстам геаграфіі, рускай мовы.
Першым у Расіі стаў друкаваць у педагагічных часопісах паурочныя распрацоўкі па прадметах.
Распрацаваў шэраг першых наглядных дапаможнікаў для гімназій. Аўтар геаграфічнай хрэстаматыі «Айчыназнаўства» (6 тамоў), метадычнага дапаможніка для настаўнікаў “Каментары да нагляднага навучання па карцінках”, больш за 300 артыкулаў педагагічнага, біяграфічнага, крытычнага і гістарычнага зместу.
Распрацоўшчык краязнаўчага (радзімазнаўчага) прынцыпу выкладання геаграфіі. Яго ідэі закладзены ва ўведзеным у 1996 годзе вучэбным прадмеце для беларускай пачатковай школы “Мая Радзіма – Беларусь”.
Беларускі выдавец і публіцыст, апякун здольнай моладзі. Адзін з арганізатараў Віленскага друкарскага таварыства, літаратурна-грамадскага аб’яднання шрубаўцаў, рэдактар «Вулічныя навіны», «Dziennik Wileński», уладальнік друкарні, у якой друкаваліся «Статут ВКЛ» (1819), літаратурныя творы.
Сакратар Камісіі Часовага ўрада ВКЛ (1812). Марціноўскі стаў узорам новага тыпу патрыёта Беларусі: будучы палякам, любіць Беларусь, а будучы беларусам, любіць Польшчу.
1870 год. У Нью-Ёрку пачалося будаўніцтва Бруклінскага моста праз праліў Іст-Рывер.
Да будаўніцтва прыцягнулі 2 000 транспартных сродкаў і 150 000 гараджан. Мост будаваўся 13 гадоў, злучае Манхэтэн і Бруклін, яго даўжыня 1 825 метраў (цэнтральны пралёт – 486 метраў) пры шырыні 26 метраў, максімальная вышыня над Іст-Рывер – 41 метр.
Палатно маста ўтрымліваецца чатырма тросамі дыяметрам каля паўметра, прычым кожны з іх складаецца з 5434 сталёвых жыл. Гэтыя апорныя тросы абапіраюцца на дзве пабудаваныя ў гатычным стылі вежы, якія ўзвышаюцца над вадой на 84 метры.
Бруклінскі мост – папулярнае месца адпачынку і веласіпедных прагулак для жыхароў Нью-Ёрка, адзін з сімвалаў горада.
1888 год.Дзень нараджэння саломінкі для кактэйляў.
Першую штучную саломінку для кактэйлю вынайшаў амерыканскі прадпрымальнік Марвін Стоўн, уладальнік фабрыкі па вытворчасці папяровых цыгарэтных мунштукоў.
Ён вынайшаў яе падчас дэпрэсіі, калі папіваў кактэйль праз жытнюю саломінку. Некаторыя валокны жытняй саломінскі расшчапіліся і падчас чарговага ўцягвання вадкасці загразлі ў Марвіна на зубах. І гэта моцна яго раздражняла.
Тады ён узяў палоску паперы і намазаў яе край па ўсёй даўжыні клеем, наматаў спіраллю на аловак, а затым зняў атрыманую трубачку. Але звычайная папера хутка намакала і пераставала трымаць форму. Тады ён стаў выкарыстоўваць устойлівую паперу з манільскай пянькі, а дыяметр абраў такім, каб праз трубачку не праскоквала цытрынавая костачка.
Яшчэ ў старажытныя часы сярод арыстакратаў Егіпта і Месапатаміі лічылася модным піць праз залатую або срэбную трубачку.
У 1906 годзе была вынайдзена аўтаматычная машына для вырабу папяровых саломінак. У 1939 годзе амерыканец Джозэф Фрыдман заснаваў карпарацыю “Flexible Straw Corporation” і стаў выпускаць гафраваную саломінку, якая магла згінацца над шклянкай. Фрыдман знайшоў рынак збыту не толькі ў рэстаранах, але і ў шпіталях: ляжачых пацыентаў было зручна паіць з іх дапамогай.
У ІІ палове XX стагоддзя балтыморац Ота Дайфенбах вынайшаў пластыкавую саломінку для піцця.
Партыйны і дзяржаўны дзеяч БССР.Намеснік наркама земляробства БССР. Працаваў на дзяржаўных і партыйных пасадах па ўсёй краіне, у тым ліку ў Бабруйску, Клімавічах. Загадваў аддзелам друку ЦК КП(б)Б, быў намеснікам рэдактара газеты «Беларуская вёска».
Арыштаваны НКУС 19 ліпеня 1930 года. Пакаранне адбываў у Салавецкім, Беламорска-Балтыйскім лагерах. Расстраляны 15 верасня 1937 года каля станцыі Сягежа ў Карэліі.
Настаўнічаў, служыў у Чырвонай Арміі, працаваў сакратаром Дудзіцкага сельсавета. Быў сябрам літаратурнага аб’яднання «Маладняк».
Аўтар вершаў, паэтычных зборнікаў, лірычных цыклаў.
Пераклаў на беларускую мову аповесць К. Гарбунова «Ледалом», кнігу выбраных твораў У. Бахмецьева «Людзі і рэчы», шэраг твораў М. Горкага, якія ўвайшлі ў 5 і 6-ы тамы Збору твораў М. Горкага на беларускай мове, раман М. Шолахава «Ціхі Дон» і іншыя. На яго верш «Расцём і дужэем» А. Туранкоў напісаў песню.
У лістападзе 1936 года арыштаваны НКУС, у 1937 асуджаны на 10 год пазбаўлення волі. Пакаранне адбываў у лагерах Сібіры.
Загінуў 12 мая 1940 года на будоўлі чыгункі каля Улан-Удэ.
Беларускі мастацтвазнавец, мастак, этнограф. Кандыдат мастацтвазнаўства, прафесар. Даследчык народнага мастацтва, матэрыяльнай культуры Беларусі, зрабіў мастацтвазнаўча-этнаграфічнае раянаванне беларускага народнага адзення ХІХ— пачатку ХХ стагоддзяў.
Аўтар альбомаў, кніг, серыі паштовых марак па народнаму адзенню, сцэнічных касцюмаў для розных мастацкіх калектываў, альбома «Беларускія народныя крыжы».
Каталіцкі архібіскуп-мітрапаліт Мінска-Магілёўскі (да 3 студзеня 2021 года). Доктар тэалогіі. Член Мальтыйскага ордэна.
Служыў у Літве, Расіі і Беларусі.
Адлічаны з Гродзенскага педінстытута за наведванне касцёла і ўдзел у набажэнствах. Скончыў Ленінградскі політэхнічны інстытут, каўнаскую Духоўную семінарыю. Працаваў інжынерам на Вільнюскім заводзе шліфавальных станкоў. Вынайшаў «Прамысловы ўзор спецыяльнага высакахуткаснага шліфавальнага станка для Волжскага аўтамабільнага завода».
Служыў у Вільні, Друскеніках, біскупам Мінскай дыяцэзіі (1989-1991), у Расіі (1991-2007), архібіскупам-мітрапалітам Мінска-Магілёўскім (2007-2021), заснаваў Гродзенскую вышэйшую духоўную семінарыю, спрыяў вяртанню і адкрыццю каля 100 раней зачыненых касцёлаў і прычыніўся да выдання «Парадку Імшы» і «Катэхізіса» на беларускай мове, заснаваў маскоўскі Каледж каталіцкай тэалогіі імя святога Тамаша Аквінскага з 3 філіяламі, «Радыё Марыя» і Вышэйшую духоўную семінарыю «Марыя — Каралева Апосталаў» у Санкт-Пецярбургу,
Пасля масавых фальсіфікацый на прэзідэнцкіх выбарах 2020 года, жорсткага разгону акцый пратэстаў, звярнуўся да беларускіх уладаў з заклікам спыніць насілле і неадкладна вызваліць усіх затрыманых на мірных акцыях нявінных грамадзян. Заявіў аб наяўных падставах меркаваць, што прэзідэнцкія выбары 2020 года ў Беларусі праходзілі несумленна.
31 жніўня 2020 года, пасля вяртання з паездкі ў Польшчу, беларускія памежнікі адмовілі мітрапаліту ва ўездзе ў краіну. МУС Беларусі прызнала пашпарт Кандрусевіча несапраўдным.
24 снежня 2020 года вярнуўся ў Беларусь і 3 студзеня 2021 года завяршыў пастырскую дзейнасць.
Настаўнічаў у Харкаўскай вобласці, арганізатар ашмянскай раённай газеты «Красное знамя», працаваў на Барысаўскім шклозаводзе, на кінастудыі «Беларусьфільм», у часопісе «Маладосць».
Аўтар апавяданняў, 10 зборнікаў прозы, раманаў.
Выкарыстоўваючы своеасаблівыя мастацкія формы, даследуе сучасныя праблемы існавання цывілізацыі ў Сусвеце: паводзіны звычайнага чалавека, які па няволі апынуўся ў чужым грамадстве; магчымасці найноўшых тэхналогій стварыць штучны розум, каб устанавіць дыктат над людзьмі; рэакцыя зямлян на незвычайныя бытавыя праявы, якія выкліканы кантактамі з іншапланецянамі.
1954 год. У в. Акулінцы Магілёўскага раёна нарадзіўся УладзімірКанаплёў.
Беларускі палітык, спартыўны функцыянер. Выхаванец геаграфічнага факультэта Магілёўскага педінстытута.
Працаваў настаўнікам, намеснікам дырэктара школы ў Шклове, у Шклоўскім РАУС, памочнікам дэпутата Вярхоўнага Савета А. Лукашэнкі, галоўным памочнікам прэзідэнта.
Дэпутат Вярхоўнага Савета XIII склікання, Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу, узначальваў дэпутацкую фракцыю “Згода”, быў намеснікам Старшыні Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу I і II склікання, старшынёй Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь III склікання.
Прэзідэнт Федэрацыі гандбола. Падтрымаў стварэнне рэгіянальнага часопіса “Магілёўскі мерыдыян”, выданне манаграфіі П. Лярскага “Прырода Магілёўскай вобласці”, праект мемарыялізацыі навуковай спадчыны вучоных-географаў Магілёўскага педінстытута.
2005 года. Указам прэзідэнта зацверджаны гербы Бабруйска, Дрыбіна, Слаўгарада, Чавус, Асіповічаў, Клічава, Касцюковічаў, Краснополля.
Прадстаўнік Ленінградскай школы харавога дырыжыравання.
Працавала ў Мінскім музычным вучылішчы імя Міхаіла Глінкі, дзе заснавала канцэртны хор. З 1987 года мастацкі кіраўнік і галоўны дырыжор Дзяржаўнай акадэмічнай харавой капэлы імя Р. Шырмы.
Выканаўчай манеры Яфімавай былі ўласцівы глыбокае пранікненне ў змест твору, апора на класічны вакал.
Узнагароджана ордэнам Францыска Скарыны, ордэнам Крыжа прападобнай Ефрасінні Полацкай Беларускай праваслаўнай царквы.
Продолжение экономической аналитики, начало читайте здесь.
Создается впечатление, что эффективно работают инвестиции там, где мохнатая рука чиновника не видит личной перспективы. Характерной особенностью данной ситуации является присутствие частного капитала или финансов субъектов хозяйствования.
В качестве положительного примера – введение в эксплуатацию свинокомплекса в Славгородском районе за счет мясокомбината, который, кстати, параллельно построил и комбикормовый цех. Бобруйский “Красный пищевик” создал новые производства в том же Славгороде по производству мармелада и фасовке меда. Впечатляет деятельность ООО “Протос” в Могилевском районе, уверенная поступь Могилевдрева, “Технониколя” в Осиповичах.
На этих примерах мы видим эффективную реализацию функций времени и пространства (в данном случае географического положения) инвестиций в разных точках Могилевской области. На отдельных производствах с высоким уровнем добавленной стоимости проявляется еще одна недавно приобретенная инвестициями функция импортозамещения (шкловские завод газетной бумаги и фабрика “Спартак”).
Вернемся к мохнатой руке. В свое время на территорию Могилевской области “зашла” всемирно известная иностранная компания “Danone”. В Шклове она построила перерабатывающее производство и неплохо себя чувствовала под крылом шкловского маслодельного завода, который поставлял совместному предприятию молоко по приемлемой цене. “Danone” , извините, “халявное” молоко перерабатывал и отправлял по экспорту в Россию, имея завидный навар.
Не вложив ни копейки в сырьевую зону (эта функция была навязана маслодельному заводу), фактически иностранное производство вытягивало ресурсы с территории Шкловского района. Первая ласточка в окно хитрых даноновцев постучала со сменой руководителя маслодельного завода – тогда и открылась некоторая подноготная перспективы иностранных переработчиков. Дело в том, что из Минска на маслозавод поступила команда продавать 1 литр молока не по 17, а по 15 рублей. Но принципиальность директора была поддержана местным руководством, и в итоге “Danone” умылся ценой в 17 рублей – пострадало иностранное предприятие и мохнатая рука из правительства. Сегодня “Danone” в Шклове практически не работает, а шкловские маслодельцы по-прежнему на плаву, и не зря они инвестировали в производство молока на территории своего района, выкупая в отдельных колхозах продукцию на 2 года вперед.
Характерный пример перископности инвестиций – в свое время могилевские управленцы ЖКХ участвовали в эксперименте по внедрению суперэффективного насосного оборудования с КПД в…120%. Государству (бюджету) был нанесен урон в 20 млн. рублей под обещания быстрой окупаемости проекта и эффективного ведения жилищно-коммунального хозяйства. Более-менее грамотная общественность удивилась столь высокому КПД – такого не может быть в принципе на просторах коммунальной экономики. Несмотря на рекламу даже на ТВ, прокуратура подошла к теме с точки зрения исполнения уже своих функций и отправила “инвесторов” на сроки от 6 лет и выше. Это пример, когда служение золотому тельцу ведет к деградации экономики и общества в целом, в том числе и на территории Могилевской области.
А вот со строительством свиноводческого репродуктора в Климовичском районе чиновники угадали. Инвестиции в объеме 70 млн. рублей, новые рабочие места (до 100), планируемое увеличение производства свинины – все в копилку данного проекта.
Правда, обещали пустить в строй до 1 декабря 2022 года, но пока не получается. На возведении свинокомплекса отметились ПМК Климовичского, Костюковичского, Кричевского, Хотимского, Белыничского и Могилевского районов. Стройка все больше приобретает характер социального объекта, а за увеличение производства мяса уже будут отвечать новые руководители – ведь “живет” председатель райисполкома в своей должности в среднем 3 года.
Хотелось бы и подсказать горе-инвесторам определенные направления, как быстрой, так и долговременной окупаемости. Сколько уже говорилось об ЭМ (эффективные микроорганизмы) – технологиях. Затраты на 1 самую плохую в районе по показателям ферму в месяц не превышают 100 евро + заинтересованность телятницы, завфермой, гл. ветврача и руководителя хозяйства. Окупаемость в сотни процентов по итогам уже первого месяца внедрения. Раствор для применения можно приготовить даже в бане. Попробуйте – ведь полмира сегодня работает по этой технологии и только белорусские чиновники не видят перспективы. У них, видите ли, мнение, хотя сам на этой должности только вредительством занимается (на примере Шкловского района).
Долгоиграющий проект – для обеспечения Гомельского химзавода из Апатита завозится ежегодно около 500 000 тонн фосфоритного сырья. Ученые знают о несметных залежах фосфоритов в Кричевской зоне – строй завод по добыче и обогащению оных хоть в Кричеве, хоть в Мстиславле – реализуй свой, пусть и социальный на первом этапе, проект, но с огромными возможностями. Ученые говорят о низком содержании действующего вещества? Так обяжите их создать соответствующие технологии обогащения – под ногами ведь сырье – только нагнись и не ленись поднять. Ах, да, желательна реализация проекта без мохнатой руки чиновника, а то у инвестиций давно уже проявляется функция коррупционности
Доктор в больницу приезжает из Могилева, анализы принимают раз в год. Депрессивные заметки из безрадостной глубинки.
Из местной прессы нам известно, что Шкловский район является передовым в республике, по многим позициям занимает лидирующее положение – по производству промышленной (бумага, картон, упаковочные материалы) и сельскохозяйственной продукции (зерно, рапс, молочные и мясные продукты, с этого года и продукции льнопереработки).
Заработная плата на 0,9 % превышает среднеобластной уровень и, даже, зарплатный показатель по Бобруйску. Правда, местное руководство в Шклове меняется довольно часто, периодически возникают коррупционные скандалы и громкие кадровые перестановки по разным причинам. Жители района ударно трудятся (и это на самом деле так), но и часто руководством вовлекаются в необязательные праздненства, требующие финансовой подложки и не оставляющих в душе соответствующих воспоминаний.
Особая гордость местного руководства в уровне зарегистрированной безработицы – на конец сентября 2022 года он составил всего лишь 0,04 % от численности рабочей силы. И, знаете, все так убедительно, что хочется признать Шкловский район белорусским раем со всеми вытекающими характерными последствиями. Уже второстепенными кажутся проблемы с надоями молока и поголовьем, привесами скота, периодическими сбоями в производстве промышленной продукции, коммунальной неустроенностью.
Несколько портит картинку пессимизм недоверчивого обывателя. В частности, за последние 7 лет занятость населения в районе уменьшилась на 1000 человек, а за 9 месяцев текущего года – на 200. Элементарный подсчет показывает, что с такими темпами за последующие 7 лет занятых в районе станет меньше на 1 400 человек. Впрочем, данная тенденция коррелирует с численностью населения в районе в целом. Не вдаваясь в подробности, просто заметим – после второй мировой войны в Шкловском районе проживало 52 тысячи человек, а на 1 января 2022 года – 25 004. Что за мор постоянно злодействует в лучшем районе страны? Так ведь и без нужных работников можно остаться в районе.
Но, похоже, что дефицит рабочей силы на самом деле грозит Шкловщине. Передовому хозяйству района ОАО “Говяды-агро” требуются на постоянную работу экономист, инженер-электрик, техник-электрик; ЗАО “Большие Славени” нужны ветеринарные врачи, техник-электрик, операторы машинного доения, машинисты котельной. ЧТПУП “Шкловдрев” трудоустраивает разнорабочих, ООО “Полигон МПК” ищет рабочих в цех грануляции воска, электросварщика металлоконструкций. В Горецкий филиал РУП “Могилевское агентство по государственной регистрации и земельному кадастру” требуются специалисты по технической инвентаризации для работы в гг. Белыничи и Шклов, в издательский дом “Шклов-инфо” нужен корреспондент, а местный райисполком ищет рабочего по комплексному обслуживанию зданий и сооружений.
Феноменальный кадровый запрос у Шкловского райпо: на постоянную работу срочно требуются: заместитель председателя по торговле, председатель ревизионной комиссии, агент коммерческий, водитель, продавцы как в город, так и на деревню, бармены, буфетчики, грузчик. По мнению шкловчан, так местное райпо давно уже пора ликвидировать и не мешать частникам вершить дела торговые.
Кадровые проблемы в реальном секторе шкловской экономики особо не оказывают отрицательного влияния на социальный градус местного общества и с течением времени субъектами хозяйствования будут решены. А вот жизненно важные для населения вакансии публично не обсуждаются.
Вдумайтесь, кардиолог в Шкловской ЦРБ принимает больных один раз в неделю по понедельникам (приезжает из Могилева). В настоящее время сдать в больнице анализы можно только один раз в год из-за отсутствия необходимых реактивов! Медицинские проблемы – это ли не объект повышенного внимания со стороны местной власти? Где условия для молодых специалистов, где квартиры для них, где достойное вознаграждение? И больных точек кадрового характера в Шкловском районе достаточно – хорошие специалисты разбегаются, молодежь уезжает из района.
А кто из власть предержащих поинтересовался кадровым составом в сельскохозяйственных организациях, результативностью профориентационной работы, проанализировал закрепление молодых кадров в целом по району? Кто-нибудь внятно исследовал причины превышения уволенных над вновь принятыми на рабочие места в 2021 году на 400 человек?
А ведь тенденция имеет явный характер к наращиванию негатива: соотношение принятых и уволенных в Шкловском районе в 2019 году составляло 90,7, в 2020 – 96,1 и вдруг обвал в 2021 году до уровня 87,1. Господа от власти, вы на пороге огромных кадровых проблем, которые вполне могут часть шкловской территории превратить в экономическую пустыню. Впрочем, процесс уже запущен…
Пажар адбыўся а першай гадзіне ночы ў прыватным доме ў вёсцы Любінічы Шклоўскага раёна. Ратавальнікі зафіксавалі гібель двух чалавек, братоў 1963 і 1965 гадоў нараджэння. Паводле папярэдняй інфармацыі, прычынай пажару стала неасцярожнае курэнне – паведамляе прэс-служба МНС.
Фота мае ілюстрацыйны характар і ўзята з адкрытых крыніц.
Раньше один из ведущих районов Беларуси по производству льна скатывался на самое дно.
В приснопамятные советские времена колхозы, солидно занимавшиеся льноводством, обязательно становились миллионерами, а их руководители и специалисты отмечались государством высокими правительственными наградами.
В частности, в Шкловском районе колхозы им. Кирова и им. Фрунзе возглавлялись Героями социалистического труда Василием Пархоменко и Филиппом Серковым, главный агроном колхоза им. Кирова Нина Никонова также получила звание героя. Не счесть в районе награжденных орденами и медалями за высокие урожаи льна в 1960-1990-х годах. Увы, те года ушли, а слава льноводства испарилась вместе с ними.
На дне
В последние годы динамика производства льноволокна в Шкловском районе закономерно не радовала. По сравнению с 2016 годом, например, в прошлом году льноволокна в районе было произведено только на 49,5 %. По урожайности льноволокна шкловчане замыкают или идут на предпоследнем месте в сводке “достижений”.
И данный факт не удивителен сам по себе. Если взять мировой уровень производства, амплитуда урожайности льноволокна довольно впечатляющая: урожайность в Голландии еще в 2003 году была 55,4 ц/га, в Китае – 24,3; в Польше 22,0. В Беларуси по годам урожайность колеблется в пределах 6-9 ц/га. Максимальная урожайность в Могилевской области в пределах 9-11 ц/га – хуже только в Гомельской области.
Худшие показатели в мире по урожайности наши чиновники объясняют высокой трудоемкостью возделывания и некомфортными почвенно-климатическими условиями, а низкая урожайность в свою очередь “формирует” некомфортную для возделывающих хозяйств рентабельность и даже убыточность. В свою очередь ученые определили потенциальные возможности возделывания льна в Беларуси в 15 ц/га.
А вот в Шкловском районе этот показатель в 2020 году составил 6,0 ц/га, в 2021 – 5,1. В соседнем Горецком районе соответственно 15,1 и 11,2 ц/га, в Мстиславском районе 15,5 и 11,1 ц/га. В целом же по области урожайность достигла в 2020 году 10,9 и в 2021 – 8,2 ц/га. Удивительная ситуация – касательно Шкловского района, который в прежние времени занимал лидирующие позиции в республике.
В чем же причины провальных показателей? Многие горе-руководители ссылаются на неблагоприятную конъюнктуру по льноволокну и семенам и в этом есть рациональность подхода. Ведь за последние 30 лет в области прекратили существование три льнозавода: Кировский, Круглянский и Чаусский. И вина в создавшемся положении лежит на областных структурах, в частности, на ПО “Обллен”, по вине которого точно прекратил деятельность Круглянский льнозавод.
Соответствующие площади возделывания льна в Круглянском районе передали Шкловскому льнозаводу и…чуть не разорили и его. В Круглянском районе так дохозяйствовались с возделыванием льна, что в 2020 году пустили тресту под диски, которые готовую продукцию просто уничтожили. Виновных не нашли, но Круглое освободили от возделывания льна уже со следующего года, а производственная база для Шкловского льнозавода сузилась до пространства одного собственного района.
Параллельно Горецкий, Мстиславский и Хотимский льнозаводы показывали достойные показатели урожайности по льноволокну – от 12,2 до 15,5 ц/га, превращая отговорки шкловских и круглянских льноводов в разряд волюнтаризма.
Директором завода – учителя младших классов
На самом деле причины шкловских неудач кроются в кадровой политике местного райисполкома. Управлявший более 30 лет Шкловским льнозаводом Алексей Вагин, при котором завод как раз процветал, был успешно уволен за вольнодумство и собственную политику управления.
Завод начал падать в финансовую пропасть. Дилетанты от госуправления уровня председателя райисполкома кого только не ставили на должность директора – умудрились даже назначить руководителем льнозавода бывшего учителя младших классов. В одном из периодов за один только год поменялось сразу три директора. Нависла угроза смены и нынешнего руководителя – во-всяком случае, в феврале текущего года шли такие разговоры. Но результаты текущего года показали, что положение в отрасли начинает выравниваться.
Когда забрезжил рассвет
По итогам работы за 2022 год результаты деятельности Шкловского льнозавода поразили всех причастных к сельскому хозяйству. Получено 9 200 тонн льнотресты – это на 4000 тонн больше прошлогоднего показателя. Правда, это не лучший показатель в области, да и с номером тресты пока сработали не так, как планировали. Еще один достойный результат – получено 500 тонн льносемян или в 4,2 раза больше, чем в 2021 году.
Хороший урожай льна (“лен любит поклон”) явление не абстрактное, дело не в стечении объективных обстоятельств типа “два дождичка в мае” – это определенная система отношения к культуре. Вовремя поднятая зябь, внесение нужных гербицидов (пусть и дорогих), тщательный уход , соблюдение технологий в целом. Также это слаженная работа всех служб и, конечно же, грамотное руководство. Примечательно, что в текущем году льнозавод впервые провел сезон без дотаций из бюджета.
Сегодня идет переработка льнотресты: льноволокно первого номера отправляется на Оршанский льнокомбинат, второй номер – на экспорт в Россию.
Остается только порадоваться за сельхозпроизводителей Шкловщины и надеяться на положительную динамику в дальнейшем, и как результата – выход производства на прежний уровень. Ну, и конечно же, поздравить льноводом с предстоящим профессиональным праздником.
В Шкловской центральной райбольнице ввели в эксплуатацию кислородную станцию стоимостью около 500 тысяч рублей за счет областного бюджета. Это чуть ли не единственный в РБ проект для медучреждения районного масштаба, но при этом он и самый дорогой.
Необходимость в стационарном источнике кислорода продиктована большим расходом кислорода в пик заболеваемости коронавирусной инфекцией – до 90 баллонов ежедневно. Кислород доставлялся из Орши бесперебойно и без нареканий по срокам и объёму поставок. Сейчас кислород в больнице подается на инфекционный и основной корпуса в необходимом объеме (до 5 м3).
Правда, персонал недоумевает, почему кислородом обеспечены практически все палаты родильного отделения (за 9 месяцев родилось более 80 детей), но в то же время в детское отделение почему то провести ветку забыли.
Пик коронавирусной инфекции в стране давно минул, однако от дорогого и амбициозного проекта кислородной станции в Шклове так и не отказались. Но что самое поразительное – несмотря на наличие станции, полностью от оршанских баллонов больница отказываться не собирается – мол, резерв в борьбе за здоровье и жизнь шкловчан не помешает.
