Магілёўскае прадпрыемства “Бабушкіна крынка” прыступіла да вытворчасці цукерак з сухога малака. Усяго ў лінейцы новых прадуктаў пяць відаў малочных цукерак – звычайныя, а таксама са смакам бананаў, маліны, какосаў і грыбоў. Адзначаецца, што ўсе цукеркі выпускаюцца дыетычнымі, то бок яны не ўтрымліваюць цукру.
Фота: “Бабушкіна крынка”
Пра затрыманні ў кіраўніцтве “Бабушкінай крынкі” і на некаторых іншых прадпрыемствах малочнай галіны раней паведамлялі незалежныя беларускія СМІ. Цяпер жа Аляксандр Лукашэнка расказаў падрабязнасці справы падчас нарады, прысвечанай пасажырскім грузаперавозкам.
«У верасні 2019 года на пасаду дырэктара прызначаны спадар Скітаў, сфармаваў сваю каманду. Шмат хто любіць пра гэта казаць: „Каманда, мы, тут…“ Я заўсёды вас ахоўваў ад гэтага – ніякіх каманд. Павінна быць структура кіраўнічая, іншае. Сваю каманду менеджэраў, цалкам замкнуў на сябе фінансавыя патокі» – паведаміў Лукашэнка. Не абыйшлося без абвінавачванняў у кумаўстве. Так, Скітаў прызначыў начальнікам вытворчасці сыроў свайго кіраўцу, іншымі прызначэнцамі былі “стрыечны пляменнік, стрыечны брат і сын. Ну як жа без гэтага.”.
Кіраўнік КДБ Іван Церцель паведаміў на нарадзе, што ўсяго на “Бабушкінай крынцы” і на іншых прадпрыемствах малочнай галіны былі затрыманыя 26 чалавек. 15 з іх арыштаваныя, уключаючы Скітава.
У выніку аператыўна-вышуковых мерапрыемстваў узяты ў распрацоўку восем камерцыйных груп, якія ўстанавілі кантроль на выгадных для сябе ўмовах над экспартам у Расію прадукцыі шэрага айчынных малакаперапрацоўчых прадпрыемстваў – прагучала на нарадзе.
Паводле заяўленняў Лукашэнкі, у Расіі былі створаны падкантрольныя суб’екты гаспадарання, што дазваляла прадаваць малочную прадукцыю з мінімальнай нацэнкай, а затым рэалізоўваць тавар канчатковаму спажыўцу па больш высокай цане.
Фота з адкрытых крыніц
Беларускія незалежныя медыя паведамляюць, што ў краіне адбыліся масавыя затрыманні ў кіраўніцтве малочнаперапрацоўчых прадпрыемстваў. Гаворыцца пра затрыманні на Лепельскім малочным камбінаце, а таксама ў структурах магілёўскай “Бабушкінай крынкі”.
Паводле непацверджанай інфармацыі, хваля арыштаў у кіраўніцтве малочных прадпрыемстваў праходзіць па аналогіі з буйной “цукровай справай”, калі па абвінавачванні ў адкатах ад кампаній-дылераў, затрымалі дырэктараў буйнейшых беларускіх цукровых заводаў. Выказваецца здагадка, што малочная галіна, гэтаксама як і цукровая, можа быць глыбока карумпаваная, што звязана з умовамі паставак прадукцыі за мяжу, найперш на расійскі рынак.
Фота з адкрытых крыніц
Он выразил, как пишет быховская районная газета, искреннюю благодарность и глубокую признательность родителям сотрудников предприятия за хорошее воспитание детей, а также посоветовал всем вступать в партию “Белая Русь”.
Геннадий Викторович рассказал о том, что “… был инициатором создания первичного отделения №1 Октябрьского районного отделения партии «Белая Русь», и единогласно был избран его председателем…”.
Нечего и говорить, что в Быхове, пользуясь терминологией “районки”, приезд генерального директора все “единогласно” восприняли с “глубоким удовлетворением”.
Иначе и быть не может. На филиалах “Бабушкиной крынки” зарплата сотрудников выше, чем в среднем по районам, что связано, в первую очередь, с чрезвычайно низкими закупочными ценами на молоко.
Фото районная газеты.
Следчы камітэт узбудзіў крымінальную справу за парушэнне правілаў пажарнай бяспекі – гаворыцца ў паведамленні прэс-службы ведамства. У выніку пажару ў цэху чавускага філіяла “Бабулінай крынкі” загінуў 62-гадовы работнік прадпрыемства, галоўны інжынер. Агнём пашкоджана і знішчана маёмасць на агульную суму звыш 200 тысяч рублёў.
Працоўная версія здарэння звязвае пажар з працамі па дэмантажу труб пры дапамозе газазварачнага абсталявання, што праводзіліся нанятай арганізацыяй.
Фота: Следчы камітэт, скрыншот
Днём 21 чэрвеня у будынку цэха па перапрацоўцы і захоўванні сухога малака на тэрыторыі Чавускага філіяла «Бабулінай крынкі» адбыўся пажар. На момант прыезду ратавальнікаў увесь будынак быў ахоплены дымам, полымя пашкодзіла дах і абсталяванне.
З памяшкання цэха ратавальнікі вынеслі ў непрытомным стане работніка прадпрыемства 1961 года нараджэння – галоўнага інжынера прадпрыемства. Брыгадай хуткай медыцынскай дапамогі была канстатавана яго смерць – паведамляе прэс-служба МНС.
Папярэдне ўстаноўлена, што ў цэху прадпрыемства сіламі іншай арганізацыі ажыццяўляўся дэмантаж труб. З-за пажару ў цэху, дзе знаходзіцца каля 450 т сухой малочнай сумесі, часткова абрынуўся дах.
Фота: МНС
Першапачаткова завод працаваў на пляцоўцы, на якой зараз знаходзіцца аўтапарк №10, потым пераехаў на новае месца па вул. Першамайскай.
На заводзе працавалі лактозны, апаратны, сыраробны цэхі, цэх па доглядзе сыроў, лінія казеіну, якія выраблялі малако, смятану, масла, сыры (найперш «Кастрамскі» і «Пашахонскі»), кефір (з 1976 года), тварог, казеін для клеявай вытворчасці.
Прадукцыя пастаўлялася чыгункай у Маскву і Ленінград, часткова на ўнутраны рынак.
За першы год было перапрацавана 28 000 тон малака, якое паступала толькі з гаспадарак Чавускага раёна. Сыраробны цэх працаваў у 1 змену, масла – у 1,5 змены.
Пасля далучэння ў 1980 годзе да Чавусаў Чэрыкаўскага маслазавода, перапрацоўка сыравіны перавышала 40 000 тон малака ў год.
Завод забяспечваў працай 252 чалавекі, пасля аўтаматызацыі вытворчасці – 202, было 18 працоўных дынастый.
Маштабы завода ўражвалі. У тыя часы ў Гарбавічах, Усушку і Жаліўі размяшчаліся сепаратарныя пункты. На іх ад малака аддзялялі вяршкі і везлі на завод.
У 2008 годзе на заводзе быў значна пашыраны асартымент цвёрдых сыроў: акрамя “Кастрамскага” і “Пашахонскага”, асвоена вытворчасць “Расійскага”, “Эстонскага”, “Галандскага брусковага”, “Галандскага круглага”, “Галандскага “Прэміум”. Магутнасці завода дасяглі магчымасці перапрацоўваць за змену да 80 т малака і вырабляць 5 тон масла, 5 тон цвёрдага сыру, 580 кг натуральнамалочнай прадукцыі, 5 тон сухога малака. На экспарт пастаўлялася звыш 65% усяго аб’ёму выпуску цвёрдых сыроў.
Але неўзабаве, у 2009 годзе завод далучылі да ААТ “Быхаўмалако”, а ў 2012 годзе – да ААТ «Бабушкіна крынка». Завод быў пераўтвораны ў цэх, а цяпер на яго месцы размяшчаецца лагістычны цэнтр філіяла Чавускае ААТ «Бабушкіна крынка».
Няма асабліва чаму пахваліцца, таму і 50-гадовы юбілей прайшоў ціха. Усе вялікія дасягненні завадчан засталіся ў гісторыі.
Як паведамляе мсціслаўская раённая газета “Святло Кастрычніка”, на конкурсе «Сырная карона» было прадстаўлена 12 найменняў сыроў у трох намінацыях, у якіх прымалі ўдзел розныя філіялы холдынга “Бабушкіна крынка”. У межах конкурсу адбылася закрытая дэгустацыя. Адметна, што сыры мсціслаўскага філіяла занялі два прызавых месцы ў двух намінацыях.
Асабліва ўразіла ўсіх прысутных рэкордная галоўка сыра вагой 140 кілаграм, якая была прэзентавана на конкурсе мсціслаўскімі сыраробамі.
Дарэчы, рэкордны сырны выраб мсціслаўскіх прафесіяналаў будзе перададзены ў дар Чавускаму дому-інтэрнату.
Фота: mstlife.by
Конкурс праводзіўся сярод філіялаў ААТ “Бабушкіна крынка”, якія вырабляюць сыры.
У спаборніцтве прынялі ўдзел калектывы філіялаў “Асіповіцкі”, “Мсціслаўскі”, “Слаўгарадскі” і бялыніцкі цэх – паведамляе mogilevnews.
На дэгустацыю ў трох намінацыях і ў галасаванні на прыз сімпатый гледачоў было прадстаўлена 12 найменняў сыроў.
У намінацыі “Сыры расійскай групы”
1 месца заняў сыр “Рускі экстра” 42% (Асіповічы). 2 месца – сыр “Дон Леон” з водарам топленага сыру 50% (Мсціслаў),
3 месца падзялілі сыры “Tilsiter” (Слаўгарад) і “Князь Уладзімір” (Бялынічы).
У намінацыі “Сыры з тэрмінам паспявання 60-90 сутак”: 1 месца – сыр “Магутны леў” (Асіповічы); 2 месца – сыр “Гройцэр” экстра (Слаўгарад); 3 месца – сыр “Грувер” (Слаўгарад).
У намінацыі “Сыры з тэрмінам паспявання больш за 90 сутак” 1 месца ўзяў сыр “Мсціслаў Вялікі” (Мсціслаў).
Гран-Пры заваяваў сыр «Пармізана дэ Люкс» (Асіповічы).
Прыз сімпатый гледачоў заваявала “Снежная каралева” з густам пламбір 45%, які вырабляе цэх па вытворчасці сыроў г. Бялынічы.
Цікава, што абсалютную большасць з гэтай прадукцыі жыхары рэгіёна не могуць набыць, бо яна абмінае гандлёвыя кропкі Магілёва і вобласці і ідзе на экспарт.
В Шклове промышленной переработкой молока стали заниматься с 1949 г., после ввода в эксплуатацию маслодельного завода. Шли годы, переработчики звезд с неба не хватали, но и в отстающих не ходили. Со временем сливочное масло перестали производить, так что название “маслодельный” скорее дань истории и ностальгии.
Сегодня маслодельный завод выпускает не менее 28 наименований цельно- и кисломолочной продукции хорошего качества – продукцию завода знают в Беларуси, кроме Брестской и Гродненской областей, а также в России. Шкловский район не входит в состав холдинга “Бабушкина крынка” (такие же смелые переработчики еще нашлись в Горках), но активно с ним сотрудничает через поставки излишков молока.
Естественно, для завоевания рынков (особенно внешнего) нужно производить качественную и разнообразную продукцию через совершенствование отношений с хозяйствами сырьевой зоны и своевременную модернизацию производства.
Следует отметить, что Шкловский маслодельный завод оказывал весомую помощь отстающим хозяйствам района в обеспечении посевной и уборочной кампаний путем выплаты авансовых платежей за поставки молока в будущем. Один из “колхозов” таким образом “выбрал” платежей на 2 года вперед.
Впервые модернизацию производства на заводе провели (и весьма эффективно) в 1989 г., продолжили в 1996 и в 2008 годах. Предприятие расширяло ассортимент продукции с разной степенью эффективности, но убытки образовывались от беспринципности, некомпетентности и вороватости директоров завода. Кто только не руководил им: агрономы, автомобилисты, инженеры – завод имел коммунальный статус собственности и поиздевались над его трудовым коллективом местные чиновники сполна. Завод периодически отдавался в кормление руководителям-неудачникам из иных отраслей и он попросту грабился недобросовестными участниками событий.
Не дремали и правоохранительные органы: один из очередных назначенцев получил 6 лет зоны, другому пришлось чуть ли не ночью увольняться и куда-то бежать (иначе выловили бы и водворили в более достойное место, чем кабинет директора).
Завод стал хиреть и под мудрым руководством чиновников Шкловского райисполкома должен был обанкротится с передачей сырьевой зоны “Бабушкиной крынке”.
Но тут… помните фразу из популярного фильма о том, что жизнь в городе начинается после того, когда в него входят гусары?
В результате весьма эффективной модернизации производства в 2008 г. завод стал постепенно оживать, но на горизонте мечты очередного бюрократа появился иностранный инвестор в виде российской частной фирмы “Юнимилк”. В конце концов в 2009 г. было зарегистрировано совместное общество СООО “Юнимилк Шклов”, расположившееся на территории маслодельного завода. Иностранный инвестор вложился не слабо в совместное производство, построив современный завод, а вот доля Шкловского маслодельного завода в СООО оказалась 49 %.
Продали фактически завод и его будущую прибыль ни за что, и винить руководство завода в этом не стоит – владельцем активов был Шкловский райисполком, там и принимались соответствующие решения. 2010-е годы в Шкловской вертикали прошли под знаком воровства и коррупции руководящего состава (посадить никого просто не успели, хотя и пытались на уровне главного кадрового инспектора области), снижением экономической активности и падением авторитета власти.
Кстати, в 2011 г. в России регистрируется торговая марка “Избушка молочника”, а доля экспорта молочной продукции шкловского СООО в объемах продаж со временем достигает 40 %. Частное производство стало экономически процветать. А вот схема получения заслуживающей уважения прибыли была не очень оригинальна и проста.
Заготовкой молока занимался Шкловский маслодельный завод, делал дополнительную очистку (первичная проводится в хозяйствах) и охлаждение продукта и продавал по договорной цене “Юнимилку” буквально через забор. Иностранный партнер никакого участия в финансировании хозяйств сырьевой зоны не принимал и помощи им не оказывал. Такой расклад был утвержден в нужном министерстве нужными же и заинтересованными чиновниками.
Впоследствии “Юнимилк Шклов” перешел под управления российско-французской кампании “Данон” и образовалось СООО “Данон Шклов” с теми же 49 % доли Шкловского завода. Логистика производства не изменилась, но аппетиты на “дармовщину” резко возросли. Ситуация на маслодельном заводе все меньше была похожа на солнечную перспективу, эффективность производства не удовлетворяла заявленные параметры.
Но тут с какого-то бодуна Шкловский райисполком назначает на должность принципиального директора, который сохранил Родине (без пафоса – он просто исполнял свои обязанности) миллионы и разрушил планы вороватых чиновников различных уровней.
(продолжение следует)
Фото из открытых источников
