20 чэрвеня. Дзень у гісторыі. Паўстанне ў Магілёве. “Чортава кола”. Нарадзіліся Жыгімонт ІІІ, мастак Г. Вашчанка.

Сусветны дзень бежанцаў (Word Refugee Day, з 2000 года).

Зацверджаны Генеральнай Асамблеяй ААН. У гэты дзень насельніцтва праяўляе салідарнасць з тымі, каму прыйшлося пакінуць свае дамы па тых ці іншых прычынах.

Калі ў 2014 годзе ў свеце было 43 мільёны бежанцаў (з іх 7 мільёнаў дзяцей), то ўжо ў 2023 годзе статус бежанцаў мелі каля 90 мільёнаў.

З пачаткам агрэсіі Расіі супраць Украіны, колькасць бежанцаў узрасла.

Паводле дадзеных Упраўлення Вярхоўнага камісара ААН па справах бежанцаў больш за 8 мільёнаў украінцаў пакінулі сваю радзіму (кожны пяты), частка з іх вярнулася да папялішчаў і разбітых хат, у галечу і беспрацоўе. Больш за палову з іх застаецца ў 44 краінах Еўропы.

У Беларусі жыве больш за 9 000 грамадзян Украіны, галоўным чынам з Данецкай (28%), Харкаўскай (17%), Луганскай (14%), Херсонскай абласцей (7%), Кіева і Кіеўскай вобласці (6%).

Сусветны дзень абароны сланоў ў заапарках (Іnternational Day of Action for Elephants in Zoos, з 2009 года).

Гэты дзень закліканы звярнуць увагу грамадскасці на жыццё сланоў, якія ўтрымліваюцца ў заапарках, і ставіць перад сабой канчатковай мэтай вызваленне ўсіх гэтых велічных жывёл з няволі. 

Па дадзеных канадскіх вучоных, іх жыццё доўжыцца ў 3 разы менш, чым у натуральных умовах. Самыя буйныя насельнікі заапаркаў часцей пакутуюць ад хвароб, таўсцеюць ад маларухомасці і перажываюць псіхалагічныя стрэсы.

У гродзенскім, віцебскім, мінскіх заапарках сланоў няма, але плануюцца.

1566 год. Нарадзіўся Жыгімонт ІІІ Ваза (1566-1632).

Кароль польскі і вялікі князь ВКЛ (1587-1632), кароль шведскі (1592-1599). У 1588 годзе зацвердзіў новую рэдакцыю Статута ВКЛ, падтрымаў Берасцейскую унію 1596 года.

Пры ім прыняты пастановы соймаў аб гарантыях правоў праваслаўных. Імкненні да ўвядзення абсалютнай манархію не далі плёну.

Ваяваў са Швецыяй (1600-1629), з Масковіяй (1609-1618), з Асманскай імперыяй (перамога ў Хоцінскай бітве 1621). Шмат у чым яго палітыка спрыяла далейшаму заняпаду Рэчы Паспалітай.

Памёр 30 красавіка 1632 года.

1606 год. У Магілёве выбухнала мяшчанскае паўстанне (1606-1610).

Пачалося пад кіраўніцтвам саладоўніка Стахора Мітковіча (магчыма, поўнае імя – Стахор Міткавіч Рык) на хвалі незадаволенасці злоўжываннямі і хабарніцтвам магістрата.

Пасля ўварвання мяшчан у ратушу (15 ліпеня 1606 года) старая рада была разагнаная і выбраная новая, пераважна з незаможных рамеснікаў. Новая рада кіравала горадам больш за 2 гады, асаблівую ўвагу звяртаючы на інтарэсы гарадскіх нізоў.

Аднак у новай радзе паступова ўтварыўся раскол, і ў жніўні 1608 года частка рады падпісала «ўгодлівы ліст», паводле якога ўлада ў горадзе вярталася да старой рады. Кіраўнік радыкальнага крыла новай рады Хадко Багдановіч быў засуджаны на смерць.

Дзейнасць адноўленага старога магістрата выклікала неаднаразовыя новыя выступленні. Найбольш буйное адбылося ў 1610 годзе, калі гарадскія нізы спрабавалі ўзняць узброенае паўстанне, але яно было задушана войскам, а 5 кіраўнікоў былі пакараны смерцю на Іллінскай горцы.

У далейшым, выступленні мяшчан адбываліся таксама ў 1636 і 1638 гадах.

1740 год. Нарадзіўся Юзаф Сангушка (1740-1781).

Дзяржаўны і вайсковы дзеяч ВКЛ, маршалак надворны.

Абіраўся паслом на вальны сойм. На сойме 1767-1768 гадоў абвясціў «Праект рэформы ўраду», які прадугледжваў прыняцце адзінага кодэксу права для ўсёй Рэчы Паспалітай. Падпісаў акт Кардынальных правоў.

Падтрымаў абранне каралём Станіслава Аўгуста Панятоўскага. У 1771 годзе таемна далучыўся да Барскай канфедэрацыі.

Памёр 12 мая 1781 года.

1893 год. На прамысловай выставе ў Чыкага запрацавала першае ў свеце кола агляду.

Пабудавана інжынерам Дж. Фэрысам. Яго дыяметр складаў 75 метраў, вага – 2 000 тон. Кола прыводзілася ў рух дзвюма паравымі машынамі. На коле было 36 кабін, памерам прыблізна з аўтобус. У кожнай кабіне было 20 сядзячых і 40 стаячых месцаў. Такім чынам, агульная пасажыраўмяшчальнасць атракцыёна складала 2 160 чалавек.

Абарот кола рабіла за 20 хвілін. Атракцыён газетчыкі ахрысцілі “чортавым колам”.

Пасля закрыцця Чыкагскай выставы кола Фэрыса двойчы пераносілі на іншае месца і канчаткова разабралі ў 1904 годзе.

У Беларусі “чортавы колы” раней працавалі ў шматлікіх гарадах, цяпер  – толькі ў Мінску, Гомелі, Брэсце, Гродна, Віцебску і Хоцімску.

Кола агляду ў Хоцімску.

1928 год. Нарадзіўся Гаўрыла Вашчанка (1928- 2014).

Беларускі жывапісец, Народны мастак БССР, Заслужаны дзеяч мастацтваў Беларусі, прафесар, Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР.

Працаваў у галіне станковага жывапісу, акварэлі, манументальнай размалёўкі і вітражу. Аўтар станковых і манументальных твораў пра гераізм савецкага народа ў гады Айчыннай вайны і пасляваеннай працы, пра жыццё сучаснага Палесся.

Стварыў партрэты пісьменнікаў, асветнікаў, дзяржаўна-палітычных дзеячаў Беларусі.

Памёр 14 лютага 2014 года.

Гаўрыла Вашчанка. “Радасць быцця”, 1985 г.

1939 год. Нарадзіўся Валерый Раеўскі (1939-2011).

Беларускі тэатральны рэжысёр, Народны артыст Беларусі, Лаўрэат Дзяржаўных прэмій СССР і БССР.

На працягу 35 гадоў – галоўны рэжысёр і мастацкі кіраўнік тэатра імя Янкі Купалы, прафесар акадэміі мастацтваў.

Стварыў амаль паўсотню спектакляў, у тым ліку ў краінах Еўропы паводле твораў А. Дударава, А. Макаёнка, В. Быкава, У. Шэкспіра, Ф. Дастаеўскага і інш. Узнагароджаны ордэнам Францыска Скарыны.

Памёр 19 лістапада 2011 года.

1941 год. Скончылася апошняя перадваенная масавая дэпартацыя.

За 2 дні да пачатку вайны завершаны акт савецкага генацыду народаў, скіраваны супраць «варожых элементаў» і іх сямей у заходніх абласцях Беларусі, а таксама Украіны, Малдовы.

За 19-20 чэрвеня з Беларусі высланыя ў Сібір і Казахстан 22 300 чалавек. Гэтая “чэрвеньская” дэпартацыя – з серыі департацый, з 22 траўня па 20 чэрвеня 1941 года, якія закранулі Эстонію (10 тыс.), Латвію (15,5 тыс.), Літву, Малдову і Беларусь (30 тыс. чалавек). 

Да гэтага, 23 лютага 1940 года з Беларусі былі высланы 33 700 асаднікаў, 17 600 служачых лясной аховы, 13 красавіка 1940 года выселена 26 800 чалавек, галоўным чынам, супрацоўнікаў паліцыі, настаўнікаў, выхавацелей, святароў, грамадскіх дзеячаў. 29 чэрвеня 1940 года дэпартыравана 22 900 чалавек, у тым ліку значную частку бежанцаў з Польшчы, габреяў.

1948 год. У Вязынцы для наведвальнікаў расчыніў дзверы філіял Дзяржаўнага літаратурнага музея Янкі Купалы.

Галаўны музей знаходзіцца ў Мінску з 1944 года, на месцы былога дома паэта.

Акрамя філіяла ў Вязынцы яшчэ працуюць філіялы ў вёсках Харужанцы, Вязынка, Ляўкі (недалёка ад Магілёва) і Яхімоўшчына.

У фальварку Вязынка 7 ліпеня (25 чэрвеня) 1882 года нарадзіўся Іван Луцэвіч, будучы творца Янка Купала.

1963 год. У Магілёве нарадзіўся Сяргей Кавалёў.

Беларускі драматург, крытык, паэт, літаратуразнаўца.

Доктар філалагічных навук. Жыве ў Любліне (Польшча).

Даследуе праблемы сучаснай беларускай паэзіі, шматмоўную літаратуру ВКЛ, аўтар п’ес на гістарычныя, фальклорныя тэмы. Шмат піша і для дзяцей.

1963 год. У Мюнхене памёр Пётр Сыч (1912-1963).

Беларускі пісьменнік, мемуарыст, герой Монтэ-Касіна, журналіст «Радыё Свабода».

Трапіў у савецкі палон як польскі жаўнер, вязень турмаў НКУС, лагера ў Комі.

У 1942 годзе ўступіў у армію генерала У. Андэрса. Паручнікам прымаў удзел у шматлікіх баях, у тым ліку пад Монтэ-Касіна.

Актыўны дзеяч эмігранцкіх арганізацый Вялікабрытаніі, ФРГ, супрацоўнік часопіса «Беларус на чужыне», радыё «Свабода», член Рады БНР. Аўтар мемуараў пра Монтэ-Касіна.

Мемарыял у Монтэ-Касіна.

2001 год. Зацверджаны герб г. Горкі.

Герб 29-тысячнага горада, які ўпершыню згадваецца ў 1544 годзе, паўтарае герб 1867 года. 

Тут ў 1840 годзе адкрылася земляробчая школа – сёння сельскагаспадарчая акадэмія. У 1841 годзе з’явілася метэастанцыя, якая працуе і па сёння.

Пракуратура стварае пад Палыкавічамі новае гісторыка-мемарыяльнае пахаванне

У Магілёўскім раёне Генпракуратура ініцыюе прысваенне статусу гісторыка-мемарыяльнага месца брацкім магілам каля Палыкавіч – паведамляе БелТА.

Каля Палыкавічаў, што пад Магілёвам, знаходзіцца месца масавага расстрэлу і спалення больш як 10 000 мірных жыхароў падчас Вялікай Айчыннай вайны. Даследчыкі мяркуюць, што большая частка пахаваных тут людзей, гэта ахвяры Халакосту. У афіцыйных жа крыніцах у апошнія гады нацыянальная прыналежнасць забітых не праблематызуецца, іх усіх агулам залічваюць да ахвяр “генацыду беларускага народа”.

Пры Міністэрстве абароны па ініцыятыве Генпракуратуры створана міжведамасная камісія, якая вызначае памятныя ўзбуйненыя месцы пахаванняў астанкаў ахвяр генацыду.

Фота мае ілюстрацыйны характар.

У Гаазе судзяць прапагандыста за распальванне нянавісці і гвалту

Фельсьен Кабуга 23 гады хаваўся ад міжнародных следчых, а яго “Радыё тысячы ўзгоркаў” спрычынілася да пагібелі соцень тысяч мірных людзей у Руандзе.

Прапагандысты таталітарных краін перапалохаліся, бо ўпершыню за спрыянне генацыду распачаўся суд над заснавальнікам радыёкампаніі, якая падбухторвала да генацыду ў Руандзе ў 1994 годзе. Аказалася, што тыя, хто кантралюе СМІ, нясуць адказнасць за наступствы словаў, якія прамаўляюцца. 

Пракурор ААН Рашыд Рашыд абвінавачвае Фелісьена Кабугу ў трох эпізодах генацыду і двух злачынствах супраць чалавечнасці – пішуць svtv.org.

 Важна, што галоўнай нагодай для абвінавачання былога кававага і чайнага магната стала менавіта “прапаганда мовы нянавісці” праз яго кампанію «Свабоднае радыё і тэлебачанне тысячы ўзгоркаў» – рупара прапаганды генацыду. Хаця Кабугу таксама абвінавачваюць і ва ўзбраенні хуту.

У 1994 годзе ў афрыканскай Руандзе экстрэмісты з кіруючай большасці хуту за 100 дзён забілі больш за 800 тысяч прадстаўнікоў народнасці тутсі і тых хуту, якія наважыліся хаваць сваіх суседзяў. Гэта стала адной з самых масавых пасля Другой сусветнай вайны акцый знішчэння мірных людзей. 

Яшчэ ў 1997 годзе Міжнародны трыбунал па Руандзе прад’явіў Кабузе некалькі абвінавачанняў, у тым ліку ў генацыдзе, прамым і публічным падбухторванні да здзяйснення генацыду і злачынствах супраць чалавечнасці. 

Кабуга, якому зараз 89 гадоў, быў адным з найбагацейшых людзей Руанды. Пасля 1994 года Кабуга збег з краіны і жыў па падробленых дакументах у Афрыцы, а затым у Францыі. 

Міжнародныя следчыя 23 гады шукалі злачынцу за «трансляванне прапаганды генацыду па ўсёй Руандзе». Нарэшце ў 2020 годзе ў Парыжы ён быў арыштаваны, а сёння прадстаў перад судом. 

У абвінаваўчым заключэнні гаворыцца, што Кабуга нараўне з іншымі асобамі кіраваў радыё ў інтарэсах распальвання нянавісці і гвалту да тутсі. Абвінавачанні ў генацыдзе ўключаюць згвалтаванні, а таксама забойствы. Па словах пракурораў, у трансляцыях радыё хуту заклікалі “паспрабаваць на смак” жанчын тутсі. У эфіры гучалі заклікі нішчыць тутсі, гучалі прозвішчы людзей і іх адрасы.

«Здольнасць СМІ ствараць і разбураць чалавечыя каштоўнасці спалучана з вялікай адказнасцю. Тыя, хто кантралюе СМІ, нясуць адказнасць за наступствы» – гаворыцца ў рашэнні міжнароднага суда ад 2003 года. Гэта добры напамін усім прапагандыстам, што ім не ўдасца пазбегнуць пакарання. 

Фота: Benoit Tessier / Reuters

У Магілёве аднаўляюць помнік ахвярам Халакосту. Як тое робіцца, выклікае здзіўленне

Мармуровая стэла развалілася на часткі, калі на яе падчас навальніцы абрынулася дрэва. Тое адбылося 29 чэрвеня.

Амаль увесь прамінулы час фрагменты помніка заставаліся на зямлі. Пляцоўку падмялі, а дрэва вывезлі. Цяпер узяліся за аднаўленне.

Ім займаецца, як удалося высветліць, будаўнічае ўпраўленне пры гарвыканкаме. Кантралююць хаду прац мясцовыя ідэолагі і пракуратура.

Для таго, каб паставіць на пастамент цяжкую з мармуру стэлу камунальнікі выкарыстоўваюць круглякі з парэзаных дрэў.

У наведнікаў яўрэйскіх могілак, дзе стаіць помнік, такі метад яго аднаўлення выклікае саркастычныя ўсмешкі. Паводле іх, у 21 стагоддзі існуе вялікі выбар тэхнічных сродкаў для гэтага. Наведнікі адзначаюць: узгрувашчванне на круглякі цяжкога фрагменту помніка небяспечнае для работнікаў.

У магіле пад помнікам пахаваныя парэшткі забітых у 1941 годзе нацыстамі нявольнікаў, створанага імі ж, гета. На выгравіраваным у мармуры надпісу няма згадкі пра нацыянальнасць пахаваных. Адзначана толькі, што тут спачываюць 2 тысячы загінулых «савецкіх грамадзян».

Пасля таго, як улада распачала кампанію збірання звестак і пошуку ахвяраў генацыду беларускага народу ля помніка сталі праводзіць пафасныя імпрэзы з удзелам школьнікаў і службоўцаў. Фотаздымкі з такіх мерапрыемстваў тыражавалі праўладныя медыі. У каментарах да іх не згадвалі Халакост і нацыянальнасць забітых.

Буча – и мы тоже виновны

Казалось бы, нас разделяют почти 500 километров. Но в этой трагедии, геноциде наших дней, виновны и мы с вами, жители уже далеко не спокойного, и не мирного Могилевского региона. Это по нашим дорогам, которыми мы так гордимся, с комфортом громыхают военные КамАЗы, увозя в своем чреве солдат с той самой войны. Это наша инфраструктура, построенная для страны с девизом “Лишь бы не было войны” – служит чужой армии, армии-оккупанту соседнего и братского нам народа.

Сегодня в 12.00, как передают телеграм-каналы, отслеживающие перемещения российских войск по территории Беларуси, из Калинкович в сторону Гомеля выехала огромная колонна техники, около 60 единиц – Тигры, Уралы, Кунги, БТР, КамАЗы.

Возможно, часть из них наверняка сегодня же вечером будет отдыхать на стоянке возле деревни Обидовичи, или Воронино по гомельской трассе. Возможно, это будут солдаты тех самых подразделений, которые оккупировали Киевскую область, и которые были названы советником Офиса Президента Украины Алексеем Арестовичем.

По крайней мере, 76-я, Псковская десантно-штурмовая дивизия как раз может проложить свой маршрут движения через нашу область, да и не только она.

Встретив этих солдат на дороге, в придорожном магазине, на заправке, на стоянке – нам следует помнить, что, возможно, это именно они представляют собой ту самую армию, которая вызвала оторопь у всего мирового сообщества своими зверствами в оккупированных районах Киевской области, квинтэссенция которых нам сейчас известно по этому короткому названию населенного пункта – Буча. Слово, которое уже стало синонимом Хатыни, Сребреницы. И дай Господь, чтобы его не затмило какое-то новое.

А сейчас – весь мир приходит к осознанию произошедшего. Генсек ООН Антониу Гутерриш выразил в соцсетях потрясение кадрами из Бучи. Он заявил о необходимости привлечь к ответственности виновных по итогам независимого расследования. Канцлер Германии Олаф Шольц заявил, что в качестве возможной меры в Германии рассматривается отказ от импорта российского газа. Дания ввела мораторий на закупку российской нефти. Европейский совет, высший политический орган ЕС, заявил, что массовые убийства в Буче будут вписаны в список зверств в Европе.

И в это же самое время, крупнейшее новостное агентство РИА Новости размещает колонку Тимофея Сергейцева, в которой говорится прямо: “Денацификация неизбежно будет являться и деукраинизацией”. Деукраинизацией – то есть в Украине должна быть уничтожена не просто украинскость, а сам украинский народ, поскольку: “Помимо верхушки, виновна и значительная часть народной массы”.

фото: Vadim Ghirda, Mikhail Palinchak/Reuters