У цэнтры горада на Касцерні пасля рамонта адкрылася аўтазапраўка, якую зачынялі ў канцы лета. Скандальная запраўка каля плошчы Арджанікідзэ прайшла рамонт і рэбрэндынг. Цырымонія адкрыцця прайшла без помпы, але крыху ўрачыста, з выкарыстаннем беларускай мовы, удзяржаўных і нацыянальных колерах.
Па амаль што бел-чырвона-белай дарожцы, хоць і ў акружэнні чырвона-зялёных шарыкаў, першыя пакупнікі прайшлі ў кавярню і гандлёвы маркет, зрабілі набыткі і атрымалі падарункавыя сертыфікаты.
“Заўжды ЦІКАVА” – новы вобраз Беларуснафты. У чэрвені 2018 года кампанія зарэгістравала свой новы брэнд пад назвай “ЦIKAVA”. Ён быў спецыяльна распрацаваны для кавярняў і крам, якія ўваходзяць у АЗС кампаніі.
Раней на запраўках Беларуснафты вадзіцелі і пасажыры маглі толькі перакусіць, выпіць каву і з’есці ў асноўным хот-догі. Цяпер на АЗС маюцца кафэ – крамы з больш шырокім спектрам фаст-фуду, а на некаторых з іх маюцца стравы ад шэфповара.
Маркетолагі вырашылі спалучыць англійскае і беларускае гучанне асноўных напояў вадзіцеляў аўтамашын. У выніку чай (гарбата) і кава сталі асновай новага брэнда. Семантыка слова “ЦІКАVА”, як тлумачаць маркетолагі, ідзе ад “tea” (па англійскі гучыць як “ці”), а кава дадае нацыянальнага каларыту. Гэты інтэрнацыянальны брэнд быў задуманы як запамінальны і яркі вобраз, які выконвае камунікатыўную функцыю і з’яўляецца неад’емнай часткай сучаснай, пазнавальнай АЗС.
Злучэнне вымаўлення назвы брэнда з беларускай мовай утварае цёплае і хатняе стаўленне да брэнда большасці наведвальнікаў нашых аўтазаправачных станцый, якое заснавана на любові да роднай зямлі. Для замежных гасцей стаўленне да брэнда ЦІКАVА асацыюецца, як дачыненне да прадукту беларускага рынку. І гэта, у сваю чаргу, павышае канкурэнтаздольнасць і прывабнасць брэнда – лічаць супрацоўнікі кампаніі.
Раней каля Магілёва рамонт і рэбрэндынг быў зроблены на тэрыторыі Магілёўскага раёна на 7-й аўтазапраўцы па Чавускай шашы, і вось цяпер першай у Магілёве рэканструявана 99-я запраўка. Знаходзіцца сучасная электра- і паліўная запраўка ў гістарычным цэнтры горада – на знакамітай Касцерні – скрыжаванні завулка Пажарны, вуліц Карла Маркса і Боткіна.
У новай кавярні маецца некалькі копій гістарычных краявідаў Магілёва. Гэта невыпадкова. Мяркуецца, што, зазірнуўшы ў “ЦІКАVА”, наведвальнік не толькі адпачне, але і атрымае інфармацыю пра цікавыя і прыгожыя месцы ў Беларусі, за кубкам напою распрацуе свой турыстычны маршрут па краіне.
Першым наведвальнікам, здаецца, усё спадабалася, але яны адзначылі пэўны дысананс. Справа ў тым, што за выключэннем беларускамоўнага брэнда ўсё астатняе – указальнікі, назвы страў, чэкі рускамоўныя.
Міжнародны дзень гарбаты (International Tea Day, з 2005 года).
Прымеркаваны да прыняцця “Сусветнай Дэкларацыі Правоў работнікаў чайнай індустрыі”.
Лічыцца, што чай, як напой, быў адкрыты другім імператарам Кітая Шэнам Нунгам у 2737 годзе да н.э.
Самая «чайная» краіна ў ЕС – Турцыя: выкарыстоўваюць па 3,2 кг на чалавека ў год. Другой ідзе Ірландыя (2,2 кг), потым – Вялікабрытанія (1,0 кг).
Наперадзе беларусаў (0,5 кг) – Расія (0,9 кг), Нідэрланды (0,8 кг) і Германія (0,7 кг). Ва Украіне спажываюць таксама 0,5 кг. Ззаду беларусаў па гарбаце Чэхія, Славакія, Швейцарыя (0,4 кг), аўстрыйцы, венгры і нарвежцы (0,3 кг), Данія, Францыя і Іспанія (0,2 кг).
Але добрай гарбаты ў крамах становіцца з-за санкцый усё меней і ёсць пагроза, што спажыванне можа знізіцца ў 2-3 разы.
Міжнародны дзень эсперанта Zamenhofa Tago, у гонар дня нараджэння стваральніка штучнай мовы Заменгофа.
Акуліст, сваральнік штучнай мовы эсперанта. У 1893 – 1897 гадах жыў і працаваў у Гродна.
Пад псеўданімам Доктар Эсперанта у 1887 годзе выдаў кнігу “Міжнародная мова”. Так упершыню ў свеце жыхары Зямлі даведаліся пра штучную мову “эсперанта” (“надзея”). У якасці прыкладаў у кнізе былі прыведзены тэксты на эсперанта: малітва Ойча наш, урывак з Бібліі, прыклад ліста, арыгінальныя вершы Заменгофа, пераклад верша Г. Гейнэ. Зараз на эсперанта размаўляюць у свеце каля 2 млн чалавек. У Беларусі валодаюць гэтай мовай лічаныя спецыялісты.
Пасля Першай сусветнай вайны займаўся на Браслаўшчыне беларускай асветнай працай, арганізацыяй кааперацыі. Уваходзіў у кіраўніцтва Беларускага інстытута гаспадаркі і культуры, партыі «Беларускі сялянскі саюз».
Друкаваўся ў газеце «Сялянская ніва», часопісе «Новы шлях».
За беларускую патрыятычную дзейнасць арыштоўваўся, сядзеў у Лукішскай турме ў Вільні (1928). З’яўляўся паслом польскага сейма.
Пасля далучэння Заходняй Беларусі да БССР, быў рэпрэсаваны савецкімі ўладамі. Пасля вяртання з лагераў жыў у Браславе. Загінуў у аўтамабільнай катастрофе 14 жніўня 1971 года.
Скончыў Пецярбургскі гісторыка-філалагічны інстытут. Выкладаў гісторыю ў Гродзенскай мужчынскай гімназіі. Прыхільнік заходнерусізму. Член Гродзенскага археалагічнага камітэта і Паўночна-Заходняга адзела Рускага геаграфічнага таварыства.
Даследаваў гісторыю Гродна і даказаў яго тоеснасць з летапісным Гарадзенам. Аўтар аднаго з першых даследаванняў гісторыі горада Гродна – «Гродненская старина».
Унёс значны ўклад у захаванне гістарычнай памяці Гродна.
Беларускі літаратуразнавец, пісьменнік, крытык, краязнаўца. Доктар філалагічных навук, прафесар.
Даследаваў гісторыю беларускай літаратуры XIX – XX стагоддзяў, развіццё нацыянальнага кнігадрукавання і перыядычнага друку, літаратурныя сувязі, у тым ліку беларуска-ўкраінскія. Надаваў значную ролю вывучэнню творчасці Тараса Шаўчэнкі.
Беларускі навуковец-фізік, дзяржаўны дзеяч. Першы кіраўнік незалежнай Рэспублікі Беларусь (1991–1994), адзін з трох удзельнікаў падпісання Белавежскага пагаднення, якое юрыдычна замацавала распад СССР.
У 1989 годзе стаў народным дэпутатам СССР. На Першым з’ездзе народных дэпутатаў СССР у траўні 1990 года ўвайшоў у склад Міжрэгіянальнай дэпутацкай групы.
Лідар партыі Беларуская сацыял-дэмакратычная Грамада (1998-2018).
У 2007 годзе Лех Валенса вылучыў С. Шушкевіча на атрыманне Нобелеўскай прэміі міру.
Член-карэспандэнт НАНБ, доктар фізіка-матэматычных навук, прафесар. Заслужаны дзеяч навукі і тэхнікі Беларусі.
У 1986—1990 гадах працаваў прарэктарам па навуковай рабоце БДУ.
Чытаў лекцый ва ўніверсітэтах ГДР, Югаславіі, Польшчы, ЗША (Гарвардскі, Ельскі, Калумбійскі), працаваў у Даследчым цэнтры імя Вудра Вільсана ў Вашынгтоне.
Падрыхтаваў 33 кандыдата фізіка-матэматычных навук, з’яўляўся навуковым кіраўніком 5 доктарскіх дысертацый.
Памёр 3 мая 2022 года ў Мінску пасля перанесенага каранавіруса і рэанімацыі.
Беларускі тэатральны мастак, жывапісец і графік. Заслужаны дзеяч культуры.
Працаваў галоўным мастаком Рэспубліканскай дырэкцыі эстрадна-цыркавога мастацтва і Тэатра музычнай камедыі Беларусі. Афармляў спектаклі Г. Вагнера, С. Манюшкі, Дж. Вердзі, А. Рубінштэйна, Ш. Гуно, І. Штраўса і іншыя.
Аўтар многіх прац ў жанры духоўнага жывапісу, у тым ліку «Жыццё Іісуса Хрыста», «Спаленне першых хрысціян у Рыме», гістарычна-партрэтнага жывапісу, у тым ліку, «Францыск Скарына», «Еўфрасіння Полацкая», «Рагнеда», «Усяслаў Чарадзей», твораў па гісторыі Беларусі, пейзажаў.
Творы знаходзяцца ў Нацыянальным мастацкім музеі Беларусі, фондах Беларускага саюза мастакоў, Музеі сучаснага выяўленчага мастацтва ў Мінску, Музеі гісторыі тэатральнай і музычнай культуры Беларусі, Музеі А. Бахрушына і Траццякоўскай галерэі (Масква)
У Снове ў 2005 годзе створаны Дом-музей Яўгена Ждана з карціннай галерэяй – зараз філіял Нясвіжскага гісторыка-краязнаўчага музея.
Беларускі літаратар. Заслужаны работнік вышэйшай школы. Кандыдат філалагічных навук, прафесар.
Працаваў загадчыкам кафедры літаратуры Бабруйскага настаўніцкага інстытута (1952-1954), Брэсцкага педінстытута.
Аўтар каля 10 кніг крытыкі з аналізам творчасці Максіма Танка, Уладзіміра Жылкі, Янкі Брыля, складальнік зборнікаў паэзіі Заходняй Беларусі.
Даследаваў заходнебеларукую літаратуру, адкрываючы яе як грамадскі і эстэтычны феномен у беларускай літаратуры 1920-х гадоў.
Адзін з аўтараў дакументальнай кнігі «Я з вогненнай вёскі…» (1975, з А. Адамовічам і Я. Брылём).
Яго працы вылучаюцца высокай творчай культурай, глыбінёй даследчыцкай думкі, імкненнем да аб’ектыўнасці і шматбаковасці даследавання, уменнем стварыць жывыя творчыя партрэты грамадскіх і літаратурных дзеячаў.
2004 год. Памерла першая ледзі Тайваня ў 1978-1988 гадах Цзян Фанлян.
Нарадзілася пад беларускай Оршай як Фаіна Вахрава ў сям’і пуцявога абходчыка ў 1916 годзе.
У Свярдлоўску ва ўзросце 16 гадоў на “Уралмашы” пазнаёмілася з Цзян Цзінго — сынам Чан Кайшы. Яны пажаніліся 15 сакавіка 1935 года. У 1936 годзе пераехала у Кітай.
Памерла ў 2004, была пахавана ў прысутнасці прэзідэнта і іншых афіцыйных асоб Рэспублікі Кітай (Тайваня).
Фэстываль сямейнага адпачынку і здаровага ладу жыцця «Гарбата па-сваякоўску» зладзілі за 15 кіламетраў ад Магілёва ў аграгарадку «Усход».
Фэстам славілі даўні спосаб гатавання беларусамі свайго чаю – гарбаты. Запараны на зёлках напой пілі, каб сагрэцца ўзімку і ўлетку халодным, каб асвяжыцца. Для гарбаты бралі ліпавы цвет, мёд, рамонак, мяту. Шмат, у якіх паселішчах Магілёўскага раёну папулярным быў час на бярозавіку. Рэцэпт такой гарбаты быў адноўлены работнікамі культуры і ім частавалі на фестывалі.
Наведнікаў імпрэзы вучылі гатаваць гарбату, апавядалі пра сакрэты беларускага чаю, было і масавае чаяванне.
Былі арганізаваныя конкурсы і спаборніцтвы, разгорнуты кірмаш-продаж сувеніраў і прадуктаў. Кожная аграгаспадарка раёну мела сваю паветку.
Для сямейных быў прадугледжаны асяродак адпачынку з дзецьмі. Былі прывезеныя атракцыёны, людзей весялілі аніматары на гульнявых пляцовак.
Людзей на фестывалі было небагата. Для мясцовых свята стала нагодай выбрацца ў свет, пабачыцца з знаёмцамі, абгаварыць навіны ды паласавацца бясплатным чаем па-беларуску.
