З пачатку гэтага стагоддзя амаль кожны год чыноўнікі радуюць жыхароў радаснай навіной пра хуткі пачатак будаўніцтва базы веславання і іншых спартыўных аб’ектаў.
Вось і ў новым 2023 годзе кіраўнік аддзела спорту і турызму абласнога выканаўчага камітэта Сяргей Новікаў парадаваў светлымі перспектывамі будаўніцтва новых спартыўных аб’ектаў жыхароў Магілёўшчыны. Патрапіла ў спіс і шматпакутная бабруйская база веславання. Што праўда, а што летуценне – добра бачна на яе прыкладзе.
Што плануюць чыноўнікі ў 2023 годзе
У Магілёўскім рэгіёне сёлета пачнуць распрацоўваць праекты будаўніцтва трох новых басейнаў: у Кіраўску, Круглым і Слаўгарадзе. Акрамя таго, у гэтым годзе будзе завершана абсталяванне басейна ў Хоцімску – паабяцаў Новікаў.
У чарговы раз чыноўнік паабяцаў таксама і распрацоўку дакументацыі будаўніцтва сучаснага комплекаў бабруйскай базы па веславанню і фітнэс-цэнтру.
Чакае абнаўлення і стайня цэнтра Алімпійскага рэзерву для коннага спорту і сучаснага пяціборства. Тут адбудзецца рэканструкцыя памяшканняў для ўтрымання коняў.
Акрамя таго, у Магілёве ў гэтым годзе пройдзе рэканструкцыя ў зале мастацкай гімнастыкі.
Як варта чытаць падобныя абяцанні чыноўнікаў.
Кідаецца ў вочы маламаштабнасць і малалікасць новых спартыўных будоўляў. Да таго ж, з усіх абяцаных для вобласці аб’ектаў, рэальна працы ўжо ідуць толькі ў Палацы гімнастыкі ў Магілёве. Там толькі што былі перанесены тэрміны адкрыцця новага басейна, пра што пісалі mogilev.media. Усё астатняе – выглядае як пражэкты.
Чытаючы інтэрв’ю чыноўнікаў трэба разумець, што яны абавязаны паказваць станоўчую дынаміку ў развіцці той галіны, за якую яны адказваюць. Таму яны вельмі часта вымушаны паказваць не рэальныя дасягненні, а запланаваныя. Апошнімі гадамі яны, каб напрасткі не трапляцца на хлусні, часцей пішуць пра распрацоўку праектаў ці нават проста дакументацыі пэўных аб’ектаў і ствараюць у жыхароў вобласці ўражанне руху наперад. А ў рэальнасці праекты распрацоўваюцца шмат гадоў і часцяком увогуле не рэалізуюцца. Характэрны прыкад – бабруйская база веславання.
База веславання ў Бабруйску – бег па коле абяцанняў.
Пра праекты мінулага стагоддзя па развіццю веславання ў горадзе не варта згадваць у кароткім артыкуле, але дастаткова сказаць, што ўжо з 2005 года аб’ект знаходзіцца пад кантролем у адміністрацыі прэзідэнта. Упершыню размовы пра будаўніцтва базы веславання ў Бабруйску набылі канкрэтыку ў красавіку 2010 года.
А ў сакавіку 2013 года прадстаўнікі выканаўчага камітэта горада Бабруйска пазнаёміліся з праектам базы веславання, якую пабудавалі ў Гомелі. У цэлым праект іх задаволіў, і яго пачалі абмяркоўваць з дызайнерамі. Засмучалі толькі адсутнасць трэнажорнай залы і пытанні пра выдаткі на будаўніцтва.
Сама база ўяўляла сабой двухпавярховы будынак з гарышчам і трыма элінгамі. У той жа час яго будаўніцтва каштавала 20 мільярдаў рублёў, што адпавядала выдаткам на рэканструкцыю Бабрускага раддому.
У 2013 годзе праект быў адпраўлены на экспертызу і быў ужо заснаваны на праекце дзвюх існуючых баз веславання ў Жлобіне і Мазыры, як больш эканамічных. У чэрвені 2014 года Венгрыя была гатовая вылучыць крэдыт для Бабруйска на будаўніцтва базы веславання.
Новую базу веславання планавалася размясціць на вуліцы Талстога ў раёне санаторыя імя Леніна. Пляцоўка – выдатная. Прастора, пад’езд, спуск да вады. На праекце база выглядала як сціплы палац. Тут прадугледжана ўсё толькі самае неабходнае – гардэроб, залы агульнафізічнай і спецыяльнай падрыхтоўкі, элінгі для захоўвання лодак і памяшканне для іх рамонту. А таксама пакой адпачынку, трэнерскія і масажныя кабінеты, пяць раздзявальняў з цывілізаванымі шафамі і душавымі кабінамі.
У 2015 годзе дызайн і ацэнка дакументацыі базы былі гатовая, але канкурэнцыю яму складала будаўніцтва падобнай базы ў Магілёве. У выніку барацьбы двух гарадоў за новую базу, яна не была завершана ў Магілёве (перапрафілявана ў ФАК на Фаціна) і не пабудавана ў Бабруйску.
У 2021 годзе ўсё паўтарылася амаль па таму ж сцэнару, што было ў 2013 годзе. У выніку была паабяцана будоўля ў 2022-2023 гадах.
І вось у 2023 годзе зноў ідуць размовы пра распрацоўку праекту базы.
Высновы.
Беларускія чыноўнікі ўмеюць планаваць будаўніцтва амбітных праектаў і распрацоўваць іх праекты дзесяцігоддзямі.
Трэба ўлічваць, што функцыянеры распрацоўваюць праекты не толькі для ўтварэння прыгожай карцінкі развіцця спартыўнай базы вобласці. На праектах можна добра зарабляць. Справа ў тым, што калі на працягу трох гадоў распрацаваны праект не здзяйсняецца, то трэба прымаць новы праект і адпаведна выдаткоўваць грошы на гэта. А праектны складнік у агульным кошце любога беларускага аб’екта самы высокі ў Еўропе. Можа быць ён і самы высокі ў свеце, але дакладных дадзеных па ўсіх краінах проста няма.
Вось так прыманне амбіцыйных, але не падмацаваных фінансамі праектаў, такіх як база веславання ў Бабруйску, стварае карцінку клопату пра спорт і здароўе грамадзян, а насамрэч марнуе як народныя грошы, так і энергію людзей.
Пралёты расійскіх і беларускіх ваенных самалётаў над тэрыторыяй Магілёўскай вобласці з 16 студзеня па 1 лютага будуць праводзіцца ў межах ваенных палётных вучэнняў.
Міністэрства абароны Беларусі паведаміла, што 8 студзеня ў нашу краіну прыбыла авіяцыйнае абсталяванне аэракасмічных сіл Расіі. Яно базуецца на ўсіх аэрадромах і навучальных пляцоўках ваенна-паветраных сіл і сіл супрацьпаветранай абароны Ўзброеных сіл Беларусі. Частка самалётаў знаходзілася на ваенным аэрадроме ў горадзе Бабруйску.
Ваенныя камісарыяты просяць не баяцца ваенных самалётаў у небе і распавесці знаёмым, што гэта планаванае палётнае тактычнае вучэнне авіяцыйных падраздзяленняў узброеных сіл Рэспублікі Беларусь і Расійскай федэрацыі, якое адбудзецца з 16 студзеня па 1 лютага.
Найперш самалёты будуць назірацца над Асіповіцкім, Глускім, Кіраўскім, Бабруйскім раёнах.
Новыя сямейныя дамы не часта адкрываюцца ў нашай вобласці ў апошнія гады. Таму галоўнай падзеяй мінулага тыдня ў Кіраўску стала адкрыццё ў камфортным і вялікім доме прытулку сямейнага тыпу Алы і Зміцера Перавознікавых.
Найперш дзякуючы нямецкім партнёрам, якія ў 1990-2000-я гады біліся ў сцяну неразумення беларускіх чыноўнікаў даказваючы, што ніхто не змог прыдумаць лепшую форму выхавання маладога пакалення, чым сям’я. Немцы будавалі першыя сямейныя дамы ў нашай краіне і ў апошняе дзесяцігоддзе адбыўся пералом. Паступова ў краіне перашлі ад дагляду дзяцей-сірот у вялікіх дамах інтэрнатах да іх выхавання ў дамах сямейнага тыпу.
Вось і на вуліцы Кірава ў Кіраўску ў новым і прыгожым доме бацькі-выхавацелі будуць жыць з чатырма дзецьмі, двое з якіх з’яўляюцца прыёмнымі.
Званне “бацькі-выхавацелі” з’яўляецца афіцыйнай пасадай Алы і Зміцера. Яны, як і іншыя бацькі-выхавацелі праходзяць спецыяльнае навучанне, шматлікія курсы, атрымоўваюць пасведчанне на прафесійную прыдатнасць.
Значнай падзеяй ўвядзенне такога шэраговага па інвестыцыях аб’екта стала толькі таму, што ў 2022 годзе ў Магілеўскім рэгіёне было пабудавана ўсяго два такія дамы – у Глускім і Кіраўскім раёне.
На плошчы імя Кірава таксама адбудзецца ўрачыстая цырымонія запальвання галоўнай ёлкі раёна.
Навагодняя прыгажуня заняла сваё традыцыйнае месца яшчэ ў пачатку снежня, але падрыхтоўка да сустрэчы зімовых святаў зацягнулася. І вось нарэшце ўсё гатова да адкрыцця. Пачатак 21 снежня ў 17.30.
А ў кіраўскім магазіне “Універмаг” ужо размешчана прыгажуня-ёлка, якая здольная здзейсніць жаданне дзетак – выхаванцаў прыёмных сямей і дзіцячых дамоў сямейнага тыпу. Кожны можа выбраць пісьмо з ёлкі, якое напісана хлопчыкамі і дзяўчынкамі, набыць у магазіне падарунак і пакінуць яго дзіцяці-аўтару ў чароўным куфэрку Дзеда Мароза. Пры жаданні ўзамен можна ўзяць сувенір, які вырабілі дзіцячымі рукамі.
19 снежня ў 15:45 у Кіраўскім раёне на трасе Магілёў-Бабруйск 22-гадовы жыхар Асіповічаў, кіруючы аўтамабілем Renault, пры асляпленні сонцам не знізіў хуткасць і сутыкнуўся з аўтамабілем Niva, які спыніўся на ўзбочыне – піша Тэлеграм-канал абласнога УУС.
У выніку 20-гадовы пасажыр “Нівы” атрымаў траўмы і быў шпіталізаваны.
Міжнародны дзень абароны секс-працаўніц ад гвалту і жорсткасці(International Day to End Violence Against Sex Workers, з 2003 года) закліканы звярнуць увагу грамадства на праблемы, звязаныя з жорсткасцю і гвалтам, якім нярэдка падвяргаюцца работнікі сферы сэксуальных паслуг.
Абыякавасць да праблем работнікаў гэтай сферы выклікана своеасаблівай філасофіяй “яны самі выбралі свой лёс і атрымалі па заслугах”. Прыкладам падобнага ханжаскага светапогляду, можна прывесці некаторыя выказванні на інтэрнэт-парталах нават пасля пажару ў клубе расійскай Пермі, сутнасць якіх зводзілася да таго, што “нармальныя людзі па начных клубах не ходзяць”.
У Еўрапейскім саюзе Міжнародны камітэт па правах сэкс-работнікаў, з 2005 года выкарыстоўвае чырвоны парасон як сімвал супраціўлення дыскрымінацыі сэкс-работнікаў. Традыцыйнымі сталі «Маршы чырвоных парасонаў».
Дзень беларускага кіно.
У гэты дзень у 1924 годзе было ўтворана прафесійнае аб’яднанне беларускіх кінематаграфістаў і фатографаў “Белдзяржкіно”, якое было перайменавана ў “Савецкая Беларусь”. Дзейнічала да пераезда ў Мінск у 1939 годзе ў Ленінградзе. Першым фільмам аб’яднання стала драма “Лясная быль” (1926) – аб гісторыі барацьбы беларусаў з палякамі. Фільм зняў ураджэнец Полацка, заснавальнік беларускага кіно рэжысёр Юрый Тарыч.
У даваенны час на студыі створаны некалькі дзясяткаў мастацкіх фільмаў, у тым ліку “Кастусь Каліноўскі” (1928), “Гатэль “Савой” (1930), “Палескія рабінзоны” (1935).
Студыя аднавіла сваю працу ў 1946 годе і атрымала сваю сучасную назву – “Беларусьфільм”. Выпускае фільмы мастацкія і тэлевізійныя ігравыя, хранікальна-дакументальныя і навукова-папулярныя, анімацыйныя.
Многія фільмы студыі атрымалі шырокае прызнанне і адзначаны прэміямі на міжнародных кінафестывалях.
У складзе «Беларусьфільма» працуюць творчыя аб’яднанні «Летапіс», «Тэлефільм», майстэрня анімацыйных фільмаў. Пры «Беларусьфільме» працуе Тэатр-студыя кінаакцёра.
Варвары, Барбары (народны каляндар). «Мікола і Варвара ноч урвалі».
Кліча Варвару Спірыдон (25 снежня): “Ты б, Варвара, дня наддала!»
Варвара не прымусіць доўга чакаць, з ледзяной імглой, з сонечнай ніткай да Спірыдона на парог, а з парога – ды ў чырвоны кут.
Зорнае неба – да халадоў, да цяпла – цьмянае, сляпое.
На Барбару заход чырвоны – дзень будзе ясны, заход у аблоках – чакай снягі.
На Барбару зіма дарогу заварыць, масты замасціць.
Трашчыць Варуха, беражы нос і вуха.
Варвара масціць, Сава цвікі вострыць, Мікола прыбівае.
Да гэтага дня становіцца як быццам крыху святлей, і бабулькі кажуць: “Варвара ад ночы ўкрала, ды да дня дадала”.
1790 год. У Мексіцы знойдзены вялізны базальтавы дыск з легендарным ацтэкскім календаром.
Ён быў знойдзены пры раскопках гісторыкам Антоніа дэ Леон-і-Гама. Мае дыяметр 3,66 м, вагу 24 тоны.
У цэнтры дыска з разьбянымі выявамі намалявана аблічча бога Сонца Танатыу. Навуковец ведаў пра дыск толькі па апісаннях у старажытных дакументах. Калі ён апублікаваў аб гэтым паведамленне, іспанскае духавенства высмеяла даследчыка. Служыцелі царквы былі ўпэўненыя, што камень – проста ахвярны алтар, а складаныя малюнкі і арнаменты – чыста дэкаратыўныя.
Гіпотэза вучонага падцвердзілася толькі праз 20 гадоў, калі ў Мексіку прыбыў Гумбальта. Ён не толькі пацвердзіў меркаванне Леон-і-Гама аб тым, што восем трыкутнікаў-“прамянёў”, якія ідуць ад цэнтра, азначаюць дзяленне часовых адзінак, але і выявіў шмат сімвалаў, якімі ацтэкі пазначалі свае 18-дзённыя месяцы. Аснову ацтэкскага календара складаў 52-гадовы цыкл – спалучэнне 260-дзённай рытуальнай паслядоўнасці, якая складалася з камбінацыі тыднёвага (13 дзён) і месячнага (20 дзён) цыклаў, з сонечным або 3 дзённым годам (18-20-дзённых месяцаў і 5 так званых нешчаслівых дзён). Цяпер Камень Сонца захоўваецца ў музеі антрапалогіі.
1908 год. Адбыўся Гудагайскі землятрус.
Пра гэта здарэнне напісаў невядомы аўтар у “Нашай Ніве” ў студзені 1909 года: “17 снежня а пятай гадзіне зрання, яшчэ было цёмна, жонку арандатара фальварку Сяржанты разбудзіў страшэнны гром. Звінела шкло ў вокнах і здалося гаспадыні, што падае дом. Але ўсё сціхла. Хутка прыбег гаспадар, што быў пры скаціне ў хляве, і таксама расказаў, што і ён чуў гул: быццам бы гром праляцеў па небе, і зямля задрыжэла, і жывёлы падалі на калені. Выбегшы з хлява, ён убачыў недалёка быццам роў глыбокі, куторы цягнуўся, мусіць, з вярсту ўздоўж з Поўначы на Паўднёвы Усход.
Думаюць, што гэта водгалас таго страшэннага трасення зямлі, што зруйнавала ў Італіі некалькі вялікіх гарадоў і без ліку вёсак. Гэты землятрус, як кажуць, адазваўся ў некалькіх месцах Віленскай губерні”.
У раёне землятрусу ў 2013-2020 гадах пабудавана Беларуская АЭС.
1889 год. Нарадзіўся Даніла Васілеўскі.
Беларускі краязнавец, гісторык, літаратуразнавец, педагог.
Актыўны прыхільнік беларусізацыі. Арганізатар Віцебскага губернскага бюро краязнаўства, намеснік старшыні Аршанскага акруговага таварыства краязнаўства, заснавальні і рэдактар зборніка «Аршаншчына» (1926). Член Аршанскай філіі “Маладняка”
З 1930 года пачаў выкладаць у Магілёўскім педінстытуце, першы дэкан геаграфічнага факультэта. Удзельнік раскопак верхнепалеалітычнай стаянкі Бердыж.
Арыштаваны 9 снежня 1936 года прама на рабочым месцы пры студэнтах і выкладчыках. Высланы на Поўнач.
Аўтар артыкулаў у часопісах «Маладняк», «Наш край», «Працы навуковага таварыства па вывучэнню Беларусі», газетах.
Даследаваў гісторыю рэвалюцыйнага руху, беларускай літаратуры XIX стагоддзя, беларускага кнігадрукавання, развіцця мясцовай прэсы, краязнаўчыя, гістарычныя, этнаграфічныя і сацыяльна-эканамічныя праблемы.
Апошнія гады жыў у Феадосіі, дзе і памёр 28 снежня 1963 года.
1919 год. Канец свету, якога многія чакалі не адбыўся.
Сейсмолаг і метэаролаг з Сан-Францыска Альберт Порта ўпершыню прадказаў на гэты дзень канец свету ў сувязі з так званым парадам планет, калі шэсць планет Сонечнай сістэмы павінны былі выстраіцца па ўмоўнай прамой лініі.
Паводле прадказальніка, магутная магнітная віхура павінна была выклікаць выбліскі на Сонцы, у полымі якіх згарыць усё жывое на Зямлі. Па ўсім свеце была адзначана масавая істэрыя і шматлікія самагубствы.
1934 год. Праз 16 дзён пасля забойства С.М. Кірава, ленінградскі завод “Чырвоны пуцілавец” перайменаваны ў Кіраўскі. Пачалася чарада перайменаванняў па ўсяму СССР.
У Магілёве і раённых цэнтрах з’явіліся вуліцы Кірава, магілёўскі паселак імя Кірава, на тэрыторыі якога ў 1935 годзе пачаў працаваць завод імя Кірава, Качарычы перайменаваная ў пасёлак Кірава – сённяшні горад Кіраўск і раённы цэнтр Магілёўскай вобласці.
1926 год. У СССР пачаўся Першы Ўсесаюзны перапіс насельніцтва.
У перапісным лістку акрамя губерні, вобласці, акругі стаяла і такая адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка як кантон.
Згодна з перапісам насельніцтва БССР склала 4 мільёны 986 тысяч чалавек. У гарадах жыла 848 000 (17%), у сельскай мясцовасці – 4 138 000 (83%).
Насельніцтва па гарадах і мястэчках (тысяч чалавек), якія зараз уваходзяць у склад Магілёўскай вобласці:
Бабруйск – 51,3,
Магілёў – 50,2,
Быхаў – 11,9,
Мсціслаў – 8,0,
Шклоў – 7,4,
Клімавічы – 7,0,
Горкі – 6,7,
Чавусы – 5,8,
Крычаў – 5,6,
Чэрыкаў – 5,0,
Асіповічы – 4,0,
Глуск – 4,0,
Прапойск (Слаўгарад) – 3,7,
Краснаполле – 3,5,
Хоцімск – 2,9,
Касцюковічы – 2,7,
Бялынічы – 2,4,
Клічаў – 1,7,
Круглае – 1,6,
Дрыбін – 0,9.
1936 год. НарадзіўсяФранцыск I (Хорхе Марыё Бергольё).
266-ы Папа рымскі. Першы ў гісторыі папа з Новага Свету і першы за больш за 1200 гадоў папа не з Еўропы, першы папа-езуіт. Абраны 13 сакавіка 2013 года.
Нарадзіўся ў Буэнас-Айрэсе. Па адукацыі хімік-тэхнолаг. Вольна размаўляе на іспанскай, італьянскай і нямецкай мовах. У 1969 годзе пасвечаны ў святары. У 2011 годзе стаў арцыбіскупам Буэнас-Айрэса.
У лютым 2016 года Францыск сустрэўся з Патрыярхам Маскоўскім і ўсяе Русі Кірылам. Такога ўзроўню сустрэча стала першай за ўсю гісторыю цэркваў.
1970 год. Званне Ганаровы грамадзянін Магілёва нададзена заслужанай настаўніцы Алене Казлоўскай, Героям Савецкага Саюза генерал-маёру Мікалаю Каралёву, генерал-лейтэнанту Дзмітрыю Смірнову.
А. Казлоўская (1897-1978) скончыла магілёўскі педінстытут, працавала да 1974 года ў школах горада.
Мікалай Каралёў (1906-1972) – ураджэнец в. Амінавічы (зараз Асіповіцкі раён), адзін з арганізатараў і кіраўнікоў партызанскага руху на тэрыторыі Магілёўскай вобласці ў гады Вялікай Айчыннай вайны. Яго імем названа вуліца ў Магілёве, на доме па Першамайскай, 67, дзе ён жыў, устаноўлена мемарыяльная дошка.
Смірноў Дзмітрый (1901-1975) камандзір 121-га стралковага корпуса 50-й арміі, які вызваляў Магілёў, Шклоў, Быхаў.
Беларускі мовазнавец. Доктар філалагічных навук, прафесар.
Скончыў Віленскі ўніверсітэт і працаваў у ім.
Першы даследчык помнікаў старога беларускага пісьменства, якія ўзніклі на тэрыторыі Літвы.
Даследаваў помнікі татарска-мусульманскай пісьменнасці на беларускай мове. Аўтар кнігі «Беларускія тэксты, пісаныя арабскім пісьмом, і іх графіка-арфаграфічная сістэма».
Антановічам выяўлены 24 вядомыя і невядомыя дагэтуль татарсія рукапісы XVII – пачатку XX стагоддзяў, з іх 10 хамаілаў (дапаможнікаў дзеля служыцеляў рэлігійнага культу), 8 кітабаў, тэфсіры, тэджвід, беларуска-турэцкі слоўнік 1836 года.
Вучоны пакінуў багатую навуковую бібліятэку і многа каштоўных навуковых матэрыялаў – усё гэта захоўваецца ў Віленскім універсітэце.
БАС – беларуская грамадская арганізацыя студэнтаў у Польшчы, якая займаецца грамадска-культурнай, асветнай, выдавецкай, турысцкай дзейнасцю. Заснавана ў 1988 годзе.
Гурткі БАС дзейнічаюць у ВНУ Беластока, Варшавы, Гданьска, Любліна, Ольштына, адзін у ЗША. На некамерцыйнай аснове каля мястэчка Гарадок Беластоцкага павета з 1990 да 2019 года праводзіўся штогадовы фестываль беларускай альтэрнатыўнай і рок-музыкі «Басовішча».
Беларускі пісьменнік і літаратуразнавец. Акадэмік, доктар філалагічных навук, прафесар. Заслужаны дзеяч навукі. Лаўрэат прэміі Ленінскага камсамола Беларусі, Дзяржаўнай прэміі імя Якуба Коласа.
У гады Вялікай Айчыннай вайны ўдзельнік камсамольскага падполля, партызан, удзельнічаў у вызваленні Васілевічаў, ваяваў у складзе Чырвонай Арміі.
Працаваў ў газетах, часопісе «Маладосць», загадчыкам кафедры беларускай літаратуры БДУ, дырэктарам Інстытута літаратуры імя Я. Купалы АН БССР, віцэ-прэзідэнт АН БССР, Старшынём Вярхоўнага Савета БССР (1985-1990).
Аўтар апавяданняў, каля 20 кніг апавяданняў, аповесцей, раманаў, п’ес, Збора твораў у 6 тамах, літаратуразнаўчых прац пра творчасць Якуба Коласа, пісьменнікаў-дэмакратаў, Янкі Купалы і іншых.
2008 год Міністэрства юстыцыі Беларусі выдала пасведчанне аб рэгістрацыі Руху «За свабоду».
Аб’яднанне грамадзян Беларусі для сумеснай рэалізацыі грамадзянскіх, сацыяльных, культурных і іншых правоў было заснавана ў 2006 годзе пасля прэзідэнцкіх выбараў кандыдатам у прэзідэнты ад аб’яднаных дэмакратычных сіл А. Мілінкевічам. 19 лістапада 2021 года Вярхоўны суд Беларусі пазбавіў рух «За свабоду» рэгістрацыі.
Стратэгічнымі мэтамі аб’яднання былі свабодныя выбары ў краіне, абарона незалежнасці, давядзенне ўзроўню жыцця ў Беларусі да еўрапейскіх стандартаў, з канчатковай мэтай інтэграцыі ў ЕС.
А. Мілінкевіч
2015 год. Памёр ураджэнец Полацка Барыс Супруновіч (1933–2015).
Савецкі і расійскі вучоны, кандыдат геаграфічных навук, прафесар.
Працаваў дэканам, прафесарам Маскоўскага фінансавага інстытута.
Аўтар падручнікаў “Эканоміка прадпрыемства”, “Знешнеэканамічная дзейнасць”, “Расія ў сучаснай сусветнай гаспадарцы. Энцыклапедыя рынкавай гаспадаркі”, “Міжнародныя эканамічныя адносіны”.
Памёр 17 снежня 2015 года ў Маскве.
У яго гонар у Фінансавым універсітэце існуе аўдыторыя яго імя.
Гэта выданне – шмадгатовае даследаванне аўтаркі, дзе праз гісторыю двух дваранскіх
родаў адлюстроўваецца мінулае мястэчка і сённяшняга раённага цэнтра Кіраўска.
Кніга даследчыцы Веры Міцкевіч пад назвай “Сядзіба Качэрычы: шляхамі Ланеўскіх-Ваўкоў, фон Гоераў і іх нашчадкаў” выйшла невялікім накладам у сто асобнікаў на беларускай і рускай мовах і з’яўляецца незвычайным падарожжам, дзе змешчана ўсяго патроху – гісторыя, літаратура, шмат асоб і адкрыццяў пра іх.
Асобная ўвага ў выданні акцэнтуецца на асобе Надзеі Тэфі – вядомай расійскай пісьменніцы-гумарысткі (1872-1952), якая па матчынай лініі паходзіла з двух дваранскіх родаў, што валодалі Качэрычамі.
Выданне вартае ўвагі, асабліва для тых хто цікавіцца гісторыяй мястэчак Магілёўшчыны і лёсамі шляхецкіх родаў, а таксама тым, каму неабыякавая гісторыя ўласнай малой радзімы. Не варта забываць, што Вера Міцкевіч не проста даследчыца, а яшчэ і ўнучка народнага паэта Беларусі Якуба Коласа.
Дарэчы, ад былой сядзібы Качэрычы нічога не захавалася, аднак застаўся маляўнічы парк, па якім гуляюць жыхары ўжо сучаснага Кіраўска.
Хлебабулачны выраб – пляцёнка “Смачная” стала лаўрэатам “Прадэкспа-2022”.
Кіраўскія кааператары ўзнагароджаны сярэбраным медалём і цяпер ганарацца не толькі сваімі смажанкамі.
Як паведаміла газета “Кiравец”, райспажыўтаварыства ўпершыню прыняло ўдзел у 28-м міжнародным дэгустацыйным конкурсе якасці харчовай прадукцыі «Прадэкспа-2022». Яны былі адзінымі прадстаўнікамі Магілёўшчыны, а іх пляцёнка “Смачная” уразіла вельмі патрабавальнае журы.
Начальнік вытворчага аддзела райспажыўтаварыства Святлана Васільева адзначыла, што пляцёнку “Смачную” выпякаюць ужо на працягу некалькіх гадоў. Штомесяц яе робяць больш за 7 тон. Не толькі кіраўчане, але і пакупнікі Бабруйска і Бабруйскага раёна, а таксама Гомельскай вобласці, ацанілі па заслугах смакавыя якасці гэтага вырабу.
Кіраўск ужо стаў сталіцай беларускай смажанкі, пра што пісаліМагілёў.media.
Магчыма, з часам пляцёнка будзе не менш вядомай і стане канкурэнтам знакамітых кіраўскіх смажанак.
Райцэнтр вядомы падарожнікам па трасе Бабруйск – Магілёў найперш сваёй смажанкай. Аўтобусы, якія рухаюцца па самай доўгай у Еўропе прамой трасе, робяць спецыяльныя прыпынкі ля кафэ з сімвалічнай назвай “Смажанка”, каб людзі маглі закупіццца гэтай смакатой.
Прыдарожнае кафэ за дзень рэалізуе ад 2 да 4 тысяч смажанак, а ў летні час продажы вырастаюць да 5-6 тысяч штук – паведамяе газета “Магілёўскія ведамасці”.
Як адзначаюць у Кіраўскім райспажыўтаварыстве, сярэднямесячны тавараабарот спажывецкага таварыства складае 330 тысяч рублёў, прычым паkову – 170 тысяч з іх прыносіць рэалізацыя смажанак.
mogilev.media
У 1934 годзе побач з вёскай Старцы на месцы былых хутароў і вёскі Качэрычы быў арганізаваны пасёлак Кіраўск. Пасёлак быў названы ў гонар Сяргея Кірава, сакратара Ленінградскага абкама ВКП(б) пасля яго забойства ў 1934 году. У 1955 годзе пасёлак Кіраўск і вёскі Кірава і Стараселле былі аб’яднаны ў адно паселішча – пасёлак пад назвай Кіраўск, які ў 1959 годзе атрымаў статус пасёлка гарадскога тыпу. У 2001 годзе Кіраўск атрымаў статус горада.
Папулярнасць кіраўскіх смажанак настолькі вялікая, што кіраўчане прапануюць увекавечыць свой брэнд ў скульптуры. Слава аб кіраўскім кулінарным шэдэўры так далёка выйшла за межы раёна, што многія жыхары вобласці, і не толькі яе, імкнуцца патрапіць у раённы цэнтр, каб самім пераканацца ў яго ўнікальных смакавых якасцях – заяўляюць жыхары горада.
.jpg)
