Уцёкі расійскіх мужчын ад мабілізацыі ў суседнія краіны – усім вядомы факт, пра які сведчаць кіламетры відэасюжэтаў. І вось з’явіліся сведчанні, што дапамога ўцекачам ад вайны становіцца ў Беларусі прыбытковым бізнесам.
Размовы пра тое, што расійскія мужчыны ўцякаюць не толькі ў Грузію і Казахстан, але і ў Беларусь вяліся ў благасферы ад пачатку мабілізацыі. Але вялізарныя памеры ўцёкаў на Каўказ і Сярэднюю Азію зацянялі хвалю прыезду да нас расіян. Хаця многія заўважылі, што ў Магілёве стала больш мужчын, якія размаўляюць на рускай мове з “кніжным” піцерскім, маскоўскім або краснадарскім акцэнтам.
Кожны, пэўна, чуў ад сваіх магілёўскіх знаёмых гісторыйку, як магілёўка ці магілёвец прыняў брата/швагра/сваяка, якому ў Расіі пагражае адпраўка на смерць ва Украіну. Больш глыбокае расследаванне паказала, што звесткі пра тое, што нехта ў Магілёве ратуе знаёмых мужчын з Расіі ад мабілізацыі, сапраўды праз другое ці трэцяе рукапацісканне чулі многія магілёўцы. Такія аповеды пэўны час усіх цешылі, сведчылі пра добрыя сэрцы беларусаў, пра нашы чулыя адносіны да блізкіх.
Але вось тое, што гэта становіцца бізнесам, чуць раней не даводзілася. Дакрануцца да гэтай тэмы дапамаглі бабулі ля пад’езду, якія, як вядома, ведаюць усё.
Падслуханая размова групы бабуль на лаўцы каля пад’езду магілёўскага Задняпроўя дала найбольш канкрэтную інфармацыю.
А мой унук бізнесам заняўся – з гонарам выдала бабуля ў чырвоным паліто.
Да няўжо? – хорам выдыхнулі суседкі.
Вывозіць расіян у Магілёў, а зяць ім кватэры тут падшуквае.
І што ж тое за бізнес? – расчаравана выдыхнулі суседкі – Мабыць рублёў па 50 ці па 100 бярэ за прывоз.
А вось і няпраўда ваша. Бярэ ён з іх 1000 даляраў. Нават і 1200 браў! – з выглядам пераможцы адказала бабуля ў чырвоным.
За што ж такія грошы яны плацяць?
А за тое, што вязе не па смаленскай дарозе, а крыху ў аб’езд, дзе іх не сцерагуць ваенныя або паліцыя іхная. А тут іх ужо чакае зяць з кватэрай, дзе яны будуць жыць. – з выглядам знаўцы сістэмы ўцёкаў ад мабілізацыі патлумачыла дасведчаная бабуля і дадала – 1000, гэта толькі за прывоз сюды, а за кватэру яны потым яшчэ асобна плацяць.
Да багатыя могуць уцячы, а што рабіць астатнім расіянам? – кіўнула галавой суседка.
“Слухаць болей, робячы выгляд, што калупаюся ў мабільным, было ўжо задужа невыхаваным і прыйшлося сыйсці недаслухаўшы” – апісаў размову ў адным з паблікаў магілёвец.
У гэтым расповедзе бабулі пра бізнес унука і зяця на расіянах усё досыць неканкрэтна і ўмоўна. Верыць падобнай інфармацыі складана, але чамусьці верыцца. Ужо задужа ўсё дакладна кладзецца ў кантэкст падзей вакол нас. Расіяне гатовы плаціць вялікія грошы, каб уратаваць сваіх мужчын ад вайны.
А ўскосным пацверджаннем праўдзівасці прыведзенай размовы, якую інакш можна было б палічыць звычайнай гарадской плёткай, стала нечаканая тэндэнцыя росту коштаў на здым кватэр у Магілёве. Рост яшчэ не катастрафічны, але ўжо прыкметны.
Міжнародны дзень барацьбы за знішчэньне галечы (з 1993 года)
Дзень, калі свет можа актыўна прыцягнуць увагу да нягод людзей, якія жывуць у беднасці.
Дарэчы, галеча – гэта парушэнне правоў чалавека.
У свеце 1,3 мільярды чалавек жывуць ва ўмовах шматмернай галечы, прычым амаль палова з іх – дзеці і моладзь. Пандэмія COVID-19 яшчэ больш ускладніла праблему галечы.
Людзі, якія жывуць у галечы, сутыкаюцца з многімі праблемамі, якія пазбаўляюць іх магчымасці ажыццяўляць свае правы і змагацца з галечай, у тым ліку: небяспечныя ўмовы працы; небяспечнае жыллё; недахоп здаровай ежы; няроўны доступ да правасуддзя; адсутнасць магчымасці ўдзелу ў палітычным жыцці; абмежаваны доступ да паслуг аховы здароўя.
1604 год: ВойскаІлжэдзмітрыя I перайшло мяжу Рэчы Паспалітай і Маскоўскай дзяржавы.
Ілжэдзмітрый I – рускі цар з 1 чэрвеня 1605 па 27 мая 1606 года.
Прыйшоў да улады ў Маскве дзякуючы падтрымцыЖыгімонта Вазы, К. Астрожскага, Л. Сапегі, Чартарыйскіх, Мнішкаў і маскоўскіх баяр.
1865 год. На Беларусі нарадзіўся Люцыян Жалігоўскі.
Генерал, дзяржаўны і ваенны дзеяч Сярэдняй Літвы і Польшчы.
Служыў у расійскай арміі, удзельнік руска-японскай вайны 1904-1905 гг., Першай сусветнай вайны.
З ліпеня 1917 года служыў у 1-м польскім корпусе генерала Ю. Доўбар-Мусніцкага, камандаваў дывізіямі, змагаўся з бальшавікамі каля Рагачова, на Кубані. Камандзір 1-й літоўска-беларускай дывізіі.
8 кастрычніка 1920 года захапіў Вільню, 12 кастрычніка абвясціў аб стварэнні Сярэдняй Літвы.
У 1925-1926 гадах – ваенны міністр Польшчы, у 1926-1927 – інспектар арміі.
У 1939 годзе эміграваў у Вялікабрытанію, быў членам Нацыянальнай рады пры эмігранцкім польскім урадзе.
1900 год. Нарадзіўся Ібрагім Гембіцкі.
Беларускі графік. Скончыў Маскоўскі акадэмічны мастацкі інстытут.
Дыпломная работа ў тэхніцы дрэварыту – ілюстрацыі да аповесці Я. Коласа «Дрыгва» (1938), чатыры аркушы з яе купленыя Маскоўскім музеем выяўленчых мастацтваў.
У пачатку 1930-х арыштоўваўся НКУС.
Працаваў у станковай графіцы ў тэхніках дрэварыту і каляровай лінагравюры.
Вылучаўся цікаўнасцю да стварэння шматфігурных кампазіцый.
Памёр у 1974 годзе.
art-minsk.by
1919 год. Міністэрствам унутраных спраў Польшчы зацверджаны статут Беларускага камітэта ў Варшаве.
Беларускі камітэт — беларуская грамадска-палітычная арганізацыя ў Варшаве ў 1919 – 1927 гадах.
У камітэт увайшлі ўраджэнец Мсціслаўшчыны Л. Дубейкаўскі (старшыня), Г. Леўчык (сакратар), Р. Зямкевіч, Я. Натусевіч, В. Грыневіч і іншыя.
Паводле статута меў права «развіваць сваю дзейнасць на ўсёй тэрыторыі Польшчы ў рэчышчы культурна-асветнай працы і дабрачыннасці на карысць пражываючых тут беларусаў».
Фонды налічваюць больш за 66 тысячаў адзінак экспанатаў і болей за 15 тысячаў навукова-дапаможнага фонду.
Калекцыя лічыцца другой па значэнні пасля збораў Нацыянальнага мастацкага музея..
Размешчаны ў будынку былога калегіума езуітаў.
1937 год. Нарадзіўся Мікалай Чаргінец.
Беларускі рускамоўны пісьменнік, палітык. Генерал-лейтэнант унутранай службы. “Народны пісьменнік Беларусі” (2022).
Працуе ў дэтэктыўным жанры, увёў у рускамоўную літаратуру Беларусі так званы міліцэйскі дэтэктыў.
Аўтар каля паўсотні кніг мастацкай прозы, большасць з іх – вострасюжэтныя дэтэктывы.
Па яго творах пастаўлены фільмы, серыялы.
Раскалоў Саюз беларускіх пісьменнікаў, стварыўшы альтэрнатыўны пісьменніцкі саюз для лаяльных Лукашэнку. У выніку гэтага расколу сапраўдныя Народныя пісьменнікі Беларусі дзесяцігоддзямі былі пазбаўленыя чытача і падтрымкі, а прыслужлівыя графаманы атрымалі лаўры і ласку ад уладаў.
Пры кіраванні Чаргінца Саюзам пісьменнікаў Беларусі (2005-2022) наклад калісьці папулярнага штотыднёвіка «Літаратура і мастацтва» зменшыўся амаль у 10 разоў.
З яго ведама імёны шэрагу вядомых пісьменнікаў былі ўнесены ў так званыя «чорныя спісы» дзяржаўных выдавецтваў.
wikimedia.org
1961 год. У Маскве, упершыню ў Крамлёўскім Палацы з’ездаў, пачаўся XXII з’езд КПСС.
Працаваў да 31 кастрычніка.
На ім была аб’яўлена задача пабудовы камуністычнага грамадства да 1980 года.
А гэта азначала, што СССР перагоніць па эканоміцы капіталістычныя краіны, выйдзе на першае месца па вытворчасці прадукцыі на душу насельніцтва, на самы высокі ў свеце жыццёвы ўзровень, будуць ліквідаваны класавыя адрозненні, адрозненні паміж горадам і вёскай, паміж фізічнай і разумовай працай, у краіне ўсе грамадзяне будуць прымаць удзел у кіраванні грамадскімі справамі.
Падарункамі з’езду сталі: самая буйная ў Еўропе Валгаградская ГЭС, выбух самай магутнай тэрмаядзернай бомбы на Новай Зямлі.
wikimedia.org
1964 год. Каля Рэчыцы адкрыта першае прамысловае радовішча нафты на Беларусі.
Першая беларуская нафта была атрымана ў Ельскім раёне ў 1953 годзе.
Зараз на Беларусі 90 радовішчаў нафты ў Гомельскай і Магілёўскай (Глускі раён) абласцях.
Самым эфектыўным радовішчам застаецца Рэчыцкае. Большасць яго свідравін даюць больш за 100 тон нафты за суткі.
За апошнія пяць гадоў было адкрыта пяць новых радовішчаў, усё – у Хойніцкім раёне.
У 2022 годзе плануецца выйсці на здабычу 1 800 тысяч тон.
Залатымі гадамі беларускай нафтаздабычы лічацца 1970-я. У 1978 годзе яе прыток склаў 7,9 млн тон. Для параўнання: у мінулым 2021-м, толькі 1 737 тысяч тон.
belmir.by
1990 год. Адбылася прэм’ера спэктаклю «Тутэйшыя» ў Купалаўскім тэатры.
Спектакль па аднайменным творы Янкі Купалы пастаўлены рэжысёрам Мікалаем Пінігіным.
У 1992 годзе «Тутэйшыя» атрымалі Дзяржаўную прэмію Беларусі.
Напрыканцы спэктаклю на сцэне ўздымаўся бел-чырвона-белы сцяг.
Пасля 1995 году, гэта было не даспадобы афіцыйным уладам. На паўтара года спектакль быў фактычна забаронены. Пасля спарадычна даваліся паказы, потым спектакль знік з рэпертуару.
Да 125-годдзя Янкі Купалы 5 ліпеня 2007 году спектакль быў паказаны ізноў. Адміністрацыя тэатра спрабавала не дапусціць на паказ журналістаў і не дазваляла рабіць фатаздымкі.
У траўні 2010 году спектакль у пастаноўцы Пінігіна зняты з рэпэртуару.
«Тутэйшыя» — гэта ня проста спэктакль. Гэта цэлая эпоха, прычым не толькі ў нашым тэатральным існаванні, але – у беларускім культурным жыцці”, – сцвярджае Леанід Дранько-Майсюк.
1999 год. У Мінску адбыўся «Марш свабоды»ў падтрымку незалежнасці.
Мерапрыемства скончылася масавымі сутыкненнямі дэманстрантаў з міліцыяй і салдатамі ўнутраных войск і шматлікімі арыштамі.
У розныя моманты шэсця колькасць удзельнікаў вагалася ад 20 да 40 тысяч чалавек.
У выніку сутыкненняў пацярпела больш за 50 міліцыянераў і салдатаў, арыштавана больш за 100 удзельнікаў “Маршу Свабоды”.
ciwr.org
2004 год. У Беларусі прайшоў трэці рэферэндум у гісторыі краіны. Праведзены ўадзін дзень з парламенцкімі выбарамі.На рэферэндум было вынесенае пытанне: «Ці дазваляеце Вы першаму прэзідэнту Рэспублікі Беларусь Лукашэнку А. удзельнічаць у якасці кандыдата ў прэзідэнты Рэспублікі Беларусь у выбарах прэзідэнта?». Рэферэндум, як і яго вынікі, міжнароднай супольнасцю прызнаныя нікчэмнымі.
2005 год. Невядомымі забіты ў сваім доме ў Заслаўе Васіль Гроднікаў.
Беларускі журналіст, пазаштатны карэспандэнт «Народнай Волі».
Пісаў матэрыялы на вострыя палітычныя і сацыяльныя тэмы. Лаўрэат прэміі імя Анатоля Майсені.
У паведамленні судова-медыцынскага экспэрта пракуратуры было адзначана, што журналіст памёр у выніку «кантакту з тупым прадметам».
Генеральная пракуратура адмовілася пачынаць крымінальную справу па факце смерці журналіста.
Перад смерцю журналіст працаваў над матэрыялам, прысвечаным кватэрным махінацыям у Маладзэчна «Кідалы-3» – працягам серыі публікацый, дзе ўзгадваліся супрацоўнікі КДБ і МУС.
Першы эшалон з вайскоўцамі Узброеных сілаў Расійскай Федэрацыі са складу рэгіянальнай групоўкі войскаў Беларусі і Расіі прыбыў на чыгуначную станцыю «Лосвіда» (Віцебскі раён) – паведамляюць беларускія СМІ. Там знаходзіцца палігон 103 паветрана-дэсантнай брыгады.
Таксама паведамляюць аб разгрузцы эшалона з расейскімі вайскоўцамі на чыгуначнай станцыі «Палонка» (Баранавіцкі раён, Брэсцкая вобласць) і на чыгуначнай станцыі «Заслонава» (Лепельскі раён, Віцебская вобласць).
Кадры, апублікаваныя рэдакцыяй “Воен ТВ” беларускага Міністэрства абароны дэманструюць, што прыбылыя вайскоўцы – нядаўна мабілізаваныя ў расійскую армію.
“Шмат людзей забралі на зборы” ў Асіповічах – паведамляюць крыніцы .
Усё больш звестак аб схаванай мабілізацыі, якая пачалася ў краіне, прыходзіць з розных рэгіёнаў Беларусі. Беларускія СМІ паведамляюць, што позвы ў ваенкамат раздаюць у Гомелі і Рагачове. Выклікаюць нібыта для праверкі інфармацыі, але па прыбыцці некаторыя атрымліваюць загад з’явіцца на “зборы”.
У Докшыцах паведамляюць, што нібыта ўсе прадпрыемствы горада атрымалі з ваенкамата лісты з патрабаваннем прадаставіць спісы ваеннаабавязаных супрацоўнікаў.
Таксама, нібыта прадпрыемствам Гомельскай і Віцебскай вобласці пачалі паступаць загады прадставіць спісы ваеннаабавязаных. А ў адзін з пашпартных сталоў Мінскай вобласці паступіў загад падрыхтаваць спісы ваеннаабавязаных мужчын ва ўзросце да 60 гадоў, прапісаных па месцы жыхарства.
Ёсць звесткі, што ў Асіповічах “шмат людзей забралі на зборы”.
Кароткі адказ: асабліва нічога не памянялася, бо сілавікі і так дазваляюць сабе ўсё што заўгодна, а ўвагу трэба звярнуць на верагодную прыхаваную мабілізацыю.
У сваім інтэрв’ю газеце “Известия” глава беларускага міністэрства замежных спраў Уладзімір Макей зрабіў некалькі рэзанансных заяваў. Самай растыражыраванай у сусветных СМІ стала наступная цытата:
– Кіраўнік нашай краіны правёў шэраг нарад з сілавымі структурамі, уведзены рэжым контртэрарыстычнай аперацыі. Сапраўды, была інфармацыя аб тым, што з боку асобных, сумежных дзяржаў плануюцца правакацыі, звязаныя ледзь не з захопам асобных участкаў тэрыторыі Беларусі.
Рэжым контртэрарыстычнай аперацыі дае сілам бяспекі шырокія паўнамоцтвы, уключаючы затрыманні для праверкі асобы, увядзенне забароны на перамяшчэнне, праслухоўванне і кантроль усіх камунікацый, а таксама бесперашкоднае пранікненне супрацоўнікаў спецслужбаў у любыя памяшканні.
Але неабходна ўлічваць, што ва ўмовах прававога дэфолту, які працягваецца ўжо другі год у краіне, не засталося такіх абмежаванняў, якія б стрымлівалі дзеянні сілавікоў што да цывільнага насельніцтва. Калі прасцей – у рэжыме спецаперацыі і беспрэцэдэнтнага ціску беларускі народ і так ужо даўно жыве.
Але ў інтэрв’ю Уладзіміра Макея звяртае на сябе ўвагу яшчэ адна цытата. Разважаючы пра праблемы з мабілізацыяй вайсковаабавязаных у Расійскай Федэрацыі, міністр МЗС сказаў:
– Напэўна, у нас такіх праблем няма. Але [Лукашэнка] ўсё ж такі яшчэ раз просіць праверыць гатоўнасць Узброеных сіл, войскаў тэрытарыяльнай абароны да ўзнікнення нечаканых сітуацый. Таму будуць праведзены зборы, каб праверыць: хто лічыцца на ўліку, ці падыходзяць яны для вайсковай службы. Гэта неабходна, каб не прызвалі інвалідаў ці людзей, якія не павінны служыць у войску. Потым у планавым парадку тыя людзі, каму належыць, будуць праходзіць адпрацоўку на палігонах, каб узгадаць навыкі абыходжання са зброяй.
Раней беларускія СМІ, абапіраючыся на свае крыніцы ў вайсковых структурах, паведамлялі, што “Лукашэнка прыняў прынцыповае рашэнне аб правядзенні схаванай мабілізацыі ў Беларусі для даўкамплектацыі баявых часцей. Яна будзе ісці пад выглядам праверкі баяздольнасці. На першым этапе яна не будзе закранаць вялікія гарады, мабілізоўваць будуць найперш сельскае насельніцтва. Даўкамплектацыя баявых часцей робіць сцэнар эскалацыі на мяжы Беларусі з Украінай імаверным.”
Как уже сообщали Могилев.media, жители бывшего военного городка в Быхове, наконец-таки, дождались ремонта дорог.
В последний раз их ремонтировали при советских летчиках морской авиации, когда Быхов-1 был еще военно-воздушной базой союзного значения.
С тех пор жители пятиэтажек по центральной улице Гришина слышали много обещаний властей и уверений в том, что порядок будет наведен, но дело с мертвой точки сдвинулось только сейчас – тридцать лет спустя.
Нет ничего удивительного в том, что быховчане просто поражены, в хорошем смысле этого слова, активностью УКП «Быховский жилкомхоз», которое уже приступило к укладке асфальта на многострадальных дорогах.
У лік прыярытэтных месцаў пад будаўніцтва ўключылі раёны, што пацярпелі ад аварыі на Чарнобыльскай АЭС.
Калі працуе АЭС, то яна выпрацоўвае адкіды. Гэта азначае, што краіне неабходна стварэнне пункта пахавання радыёактыўных адыходаў. Гэты аб’ект павінен быць цэласным, адзіным і дазваляць рэгуляваць пытанні абыходжання з такімі адходамі па ўсёй краіне і на доўгі прамежак часу.
Зараз у краіне праходзіць грамадскае абмеркаванне праекта стратэгіі абыходжання з радыёактыўнымі адкідаміі. Разглядаецца ўся тэрыторыя Беларусі.
Сёння прадстаўнікі Дзяржатамнагляду паведамілі журналістам аб планах па будаўніцтва пункта пахавання радыеактыўных адкідаў у Беларусі.
Пра якія адкіды ідзе гаворка.
“На тэрыторыі Беларусі будуць пахаваны радыёактыўныя адкіды, якія ўтварыліся ў нашай краіне. – распавёў першы намеснік начальніка Дзяржатамнагляду Леанід Дзядуль – Радыёактыўныя адкіды – гэта рэчывы, якія змяшчаюць радыёнукліды, якія ўжо не плануецца ў далейшым выкарыстоўваць. А адпрацаванае ядзернае паліва падлягае перапрацоўцы. У адпаведнасці з пагадненнем з Расійскай Федэрацыяй перапрацоўка будзе праводзіцца на тэрыторыі Расіі, а ўжо астатнія прадукты перапрацоўкі мы пахаваем у Беларусі”.
Нагадаем, што Беларуская АЭС пабудавана каля беларуска-літоўскай мяжы, за 18 кіламетраў ад горада Астраўца Гродзенскай вобласці. Афіцыйны запуск першага блока станцыі адбыўся 7 лістапада 2020 года. 26 красавіка 2022 года адбыўся фізічны запуск другога энергаблока. Але БелАЭС працуе ўсе гэтыя гады нестабільна, з пастаяннымі перапынкамі на рамонт.
Прапрацоўваемыя варыянты пляцоўкі:
– зона паблізу дзеючай станцыі,
– тэрыторыі, якія пацярпелі ў выніку аварыі на Чарнобыльскай АЭС. Гэта найперш раёны Магілёўскай і Гомельскай абласцей.
Пункт пахавання радыёактыўных адкідаў бачыцца як модульна арганізаваны аб’ект.
Гэта значыць, для кожнага тыпу адыходаў будуць асобныя модулі. Яго плануецца будаваць паэтапна.
“Праз 10 гадоў будзе неабходна размясціць адкіды, якія ўжо ўтвараюцца на БелАЭС, на пункце пахавання. Таму першую чаргу гэтага аб’екта плануецца стварыць і ўвесці ў эксплуатацыю менавіта праз 10 гадоў. У планах прыпаверхневае пахаванне, а не глыбіннае” – адзначыў начальнік упраўлення Дзяржатамнагляду Дзмітрый Паўла.
Пункт пахавання радыёактыўных адкідаў патрабуе стварэння дадатковай інфраструктуры. “Гэты аб’ект у стратэгіі прапанавана разглядаць як пункт эканамічнага росту, адзначаны яго патэнцыял для развіцця рэгіёну, у якім ён будзе размешчаны”, – звярнуў увагу Дзмітрый Паўлаў.
Пытанні бяспекі
Першы намеснік начальніка Дзяржатамнагляду Леанід Дзядуль падкрэсліў, што пытанні бяспекі персаналу пункта пахавання радыёактыўных адкідаў, насельніцтва, якое пражывае паблізу пункта, уплыву на навакольнае асяроддзе пастаўлены як галоўныя.
“Вакол гэтага пункта можна стварыць навуковы кластар, каб распрацоўваць новыя тэхналогіі і мерапрыемствы па забеспячэнню ядзернай і радыяцыйнай бяспекі” – дадаў ён.
Так, у Велікабрытаніі выявілі найбуйнейшую ў гісторыі краіны ўспышку птушынага грыпу. Мільёны птушак знішчаны. Пад пагрозай пастаўкі мяса ў крамы.
Усё пачалося з краін Бліжнягя Усходу і Паўночнай Афрыкі. Так, у Ізраілі знаходзяцца два невялікіх возера, на якіх двойчы за год – вясной і восенню робяць прыпынак больш за мільярд птушак па шляху міграцыі з Еўропы і Азіі ў Афрыку. Увесну з-за птушынага грыпу там загінулі тысячы птушак. Нацыянальныя паркі для дэзінфекцыі зачынілі на паўгода.
Цяпер пошасць дабралася да еўрапейскіх краін. Хвароба птушак зафіксавана ў многіх краінах. У Велікабрытаніі выявілі найбуйнейшую ўспышку птушынага грыпу ў гісторыі, перадае Daily Mail. З-за захворвання на пачатак кастрычніка, ужо знішчылі больш за тры мільёны птушак. На паўднёвым захадзе Англіі ўвялі зоны перадухілення птушынага грыпу. Усяго птушыны грып знайшлі ў 155 мясцовасцях па ўсёй Вялікабрытаніі.
Сур’ёзна пацярпелі не толькі папуляцыі дзікіх птушак, пад пагрозай і свойская птушка. Нацыянальны саюз фермераў заявіў, што пастаўкі калядных індычак могуць апынуцца пад пагрозай, калі ўспышка птушынага грыпу працягне распаўсюджвацца.
Цяпер па законе ўладальнікі павінны выконваць строгія меры біялагічнай бяспекі – уладальнікі больш як 500 птушак цяпер абавязаны абмежаваць доступ на ўчастак для людзей, якія не маюць дачынення да вытворчасці. Пры гэтым дзяржава выплачвае фермерам кампенсацыі толькі за выбракоўванне здаровых птушак, але не за тых, якія загінулі ад хваробы, і не за наступныя страты.
Прафілактычныя мерапрыемствы з-за птушынага грыпу ўзмацнілі ў рэгіёнах Расіі. Пра меры надзвычайнага кантролю на беларускіх птушкафермах пакуль нічога не паведамлялася.
Сусветны дзень аховы месцаў пражывання (з 1979 года). Закліканы прыцягнуць увагу чалавецтва да праблемы захавання асяроддзя абітання фаўны планеты Зямля.
Чалавек за гісторыю сваёй цывілізацыі знішчыў каля 2-х мільярдаў гектараў землі, якія цяпер сталі пустыняй.
Калі тэндэнцыі не зменяцца, то праз некалькі пакаленняў «сусветны дзень аховы месцаў пражывання» можа стаць «днём памінання месцаў пасялення».
Штодня з твару Зямлі знікаюць беззваротна больш за 70 відаў фауны і флоры.
Дзень архівіста Беларусі (з 2000 года).
Зацверджаны ў гонар заснавання першага цэнтралізаванага дзяржаўнага архіва на тэрыторыі краіны — Віцебскага цэнтральнага архіва старажытных актавых кніг (1863 год).
У беларускіх архіўных сховішчах знаходзіцца больш за 12 мільёнаў дакументаў.
Архіўнай справай займаюцца 169 арганізацый.
У 2006 годзе выйшла першая беларуская энцыклапедыя «Архівісты Беларусі».
1677 год. Памёр Альбэрт Каяловіч.
Беларускі пісьменнік, палеміст, гісторык Вялікага Княства Літоўскага. Рэктар Віленскай акадэміі.
Аўтар багаслоўскіх трактатаў, біяграфіяў езуітаў, твораў з гісторыі ВКЛ, «Гісторыі Літвы», «Летапісу Радзівілаў», звестак пра Мінск.
1745 год.НарадзіўсяФранцішак Смуглевіч.
Жывапісец і графік.
Працаваў у жанры партрэта, аўтар карцін на гістарычныя тэмы, распісваў беларускія цэрквы, касцёлы.
Памёр у Вільні ў 1807 годзе.
1788 год. У Варшаве пачаў працуЧатырохгадовы Сойм, Вялікі Сойм Рэчы Паспалітай.
Працаваў з 6 кастрычніка 1788 па 30 чэрвеня 1792 года.
Правёў шэраг радыкальных рэформаў у эканамічнай, палітычнай і сацыяльных сферах.
Найвышэйшае дасягненне – прыняцце канстытуцыі 3 траўня 1791 года.
1809 год. Памёр Францішак Бялінскі.
Генерал-маёр войска кароннага Рэчы Паспалітай, пісар вялікі каронны, асветнік, прыхільнік усеагульнай адукацыі.
Сябар Адукацыйнай камісіі.
Падчас паўстання 1794 года – генеральны камісар правіянту і фуражу, галоўны кватэрмайстр войска, кіраўнік Генеральнага Камісарыяту паўстання.
Асноўныя матывы творчасці — пратэст супраць сацыяльнай і нацыянальнай несправядлівасці, паэтызацыя маральнага самаўдасканалення, апяванне хараства роднага краю.
Дзяржаўны дзеяч, палкоўнік, адзін з кіраўнікоў паўстання 1794 года.
Пасол Вальнага Сойму ад Ашмянскага павета. У 1794 годзе ўвайшоў у склад Найвышэйшай Літоўскай Рады.
Пасля паўстання эміграваў у Вену.
1810 год. Нарадзіўся Плацыд Янкоўскі.
Пісьменнік, перакладчык, уніяцкі і праваслаўны святар.
Валодаў 10 мовамі.
З сялянамі размаўляў па-беларуску.
Аўтар аповесцяў, апавяданняў, гумарэсак, краязнаўчых, біяграфічных нарысаў, якія былі папулярнымі ў Беларусі і Літве.
У 2006 у Беларусі ўпершыню выдадзены яго «Записки сельского священника», дзе сабраныя нарысы і ўспаміны з апошняга перыяду жыцця.
1903 год. Нарадзілася Наталля Арсеннева.
Паэтэса, перакладчыца, драматург.
Дзеяч беларускай эміграцыі ў ЗША.
Была рэпрэсаваная савецкімі карнымі органамі.
На верш Арсеньевай «Малітва» кампазітар Мікола Равенскі напісаў музыку. Першыя радкі твору далі назву магілёўскаму фестывалю хрысціянскай духоўнай музыкі – «Магутны Божа».
У 1995 годзе гэты твор прапаноўвалі зрабіць дзяржаўным гімнам Беларусі.
1943 год. Нарадзілася Ніна Мацяш.
Паэтэса і перакладчыца.
Аўтарка зборнікаў паэзіі, перакладаў, казак, п’ес для тэатру лялек «Прыгоды трох парасят», «Крок у бессмяротнасць», тэлесцэнарыяў пра творчасць В. Бялыніцкага-Бірулі «Пясняр роднай прыроды» і Р. Кента «Гэта я, госпадзі».
Перакладала з нямецкай, польскай, французскай.
1945 год. Адкрыты для наведнікаў Дзяржаўны літаратурны музей Янкі Купалы.
Прысвечаны жыццю і творчасці класіка беларускай літаратуры Янкі Купалы.
Заснаваны ў 1944 годзе.
Мае філіялы ў вёсках Харужанцы, Вязынка, Ляўкі і Яхімоўшчына.
Адзін са старэйшых літаратурных музеяў Беларусі, які даследуе, збірае і інтэрпрэтуе літаратурную спадчыну класіка беларускай літаратуры.
Збіральнікам музейных рэліквіяў, стваральнікам установы і першым дырэктарам музеяў была жонка Янкі Купалы – Уладзіслава Луцэвіч, заслужаны дзеяч культуры Беларусі.
1950 год. Пачала выходзіць газета «Беларус».
Выдаецца ў Нью-Ёрку Беларуска-амерыканскім задзіночаннем.
Газета падае матэрыялы з жыцця беларускай эміграцыі, аналітычныя карэспандэнцыі пра становішча на Беларусі, нарысы па беларускай гісторыі, творы беларускіх пісьменнікаў-эмігрантаў, успаміны.
Распаўсюджваецца ў ЗША, Канадзе, Вялікай Брытаніі, Аўстраліі, Польшчы, Беларусі.
1959 год. Нарадзіўся Яўген Паплаўскі.
Кампазітар, педагог.
Ініцыятар Мінскага Міжнароднага фестывалю сучаснай камернай музыкі суарганізатараў і дырэктар нацыянальнага тэатральна-канцэртнага аб’яднання «Беларуская капэла», музычны рэдактар Беларускага інстытуту праблем культуры.
Стыпендыят Польскага Урада, працаваў у Гданьскай Акадэміі музыкі імя Станіслава Манюшкі над творам для сімфанічнага аркестра «Барбара Радзівіл» і на Студыі электраакустычнай музыкі Акадэміі музыкі ў Кракаве над уласным творчым праектам.
Аўтар кантаты «Бацькаўшчына» на вершы Ніла Гілевіча, Ларысы Геніюш, сімфанічных твораў «Quo vadis?», «Lux aetema» памяці Францыска Скарыны, «Барбара Радзівіл», канцэрта «Мой ціхі дом» на вершы Янкі Купалы, Якуба Коласа, Ларысы Геніюш, вакальных цыклаў на вершы Алеся Гаруна, Максіма Багдановіча.
2021 год. Памерла Валянціна Петрачкова.
Актрыса.
Усё жыццё аддала служэнню ў Беларускаму тэатру імя Якуба Коласа.
Мела больш дзясятка роляў у тэатральных пастаноўках, мастацкіх фільмы «У жніўні 44-га», «Белыя адзенні», «Плач перапёлкі», «Паляванне на апошняга жураўля», «Знак бяды», «Новая зямля», «Палеская хроніка», «Людзі на балоце».
У публікацыі выкарыстаныя звесткі з рэсурсу «Вікіпедыя» і іншых адкрытых у інтэрнэце крыніцаў
