Швецыя ў студзені прыняла ў Чэхіі абавязкі старшыні Еўрапейскага Саюза на працягу шасці месяцаў і адразу заявіла пра важнасць падтрымкі ўкраінскага народу, бо гэта дапаможа Еўропе.
Прэм’ер-міністр Швецыі сфармуляваў прыярытэты старшынства Стакгольма – бяспека, канкурэнтаздольнасць, дабрабыт, дэмакратычныя каштоўнасці і вяршэнства закона. І без Украіны яны не могуць быць дасягнуты.
Прэм’ер-міністр краіны Ульф Крыстэрсан і ўрад запрасілі прадстаўнікоў Еўрапейскай камісіі на чале з яго старшынёй Урсулай фон Дэр Ляйен на першую ўводную сустрэчу.
Прыярытэты старшынства Швецыі ў Еўрапейскім Саюзе
Першай заклапочанасцю Стакгольма стане аказанне эканамічнай і ваеннай падтрымкі Кіеву, якая забяспечыць бяспеку еўрапейцаў. Чакаецца, што Еўрапейскі Саюз накіруе ў 2023 годзе Украіне 18 млрд еўра фінансавай дапамогі і пачне канфіскоўваць замарожаныя расійскія актывы, каб атрымаць дадатковыя грошы.
Швецыя таксама хоча накіраваць намаганні ЕС па барацьбе з партыяй арганізаванай злачыннасці.
Другая заклапочанасць – канкурэнтаздольнасць.Усё больш і больш краін – членаў ЕС выступаюць за перагляд дзяржаўнай дапамогі ў адказ на праграму “зялёных” субсідый, якія праводзяцца ў ЗША. Прэм’ер -міністр Швецыі заявіў пра неабходнасць “чыстай канкурэнцыі”.
Па-трэцяе, Швецыя будзе весці абмеркаванне новай прапановы аб рэформе электрычнага рынку ЕС і хуткага пераадолення залежнасці ад выкапнёвых крыніц энергіі.
Таксама Швецыя абавязалася забяспечыць вяршэнства закона ў ЕС. Але падтрымка ўльтра-правага ўрада меншасці выклікае занепакоенасць у Брусэлі.
Такім чынам, спекуляцыі расійскіх прапагандыстаў пра змяншэнне падтрымкі Ўкраіны ў яе барацьбе з расійскай агрэсіяй, не павінны спраўдзіцца.
Тэрыторыя 250 тысяч квадратных кіламетраў замінавана сёння ва Украіне. “Цяпер гэта найбуйнейшае міннае поле ў свеце” – заявіў прэм’ер-міністр краіны Дзяніс Шмыгал.
Летам 2022 года асацыяцыя сапераў Украіны распавяла пра міннае поле ў 133 тысячы квадратных км. Восенню дзяржаўная служба Украіны ў экстраных сітуацыях ацэньвала плошчу, якая патэнцыйна забруджаная мінамі, як 300 тысяч квадратных метраў. км. (палова тэрыторыі Украіны).
250 тысяч замінаваных квадратных кіламетраў – гэта тэрыторыя, большая за плошчу ўсёй Беларусі (206,7 тысячы кв. км.). Памер знявечанай тэрыторыі перавышае, напрыклад, плошчу ўсяго Карэйскага паўвострава (каля 221 000 кв. км.), Лаоса ці Румыніі (кожная – каля 238 000 кв. км.), Вялікабрытаніі і Паўночнай Ірландыі ( 244 000 кв. км.).
Раней моцна замінаваны былі рэгіёны Кіеўскай, Чарнігаўскай, Сумской, Мікалаеўскай, Адэскай абласцей. У рэгіёне Херсоншчына і Міколаеўшчына цяпер актыўна працягваецца ачышчэнне замінаваных тэрыторый ад выбуховых аб’ектаў. Размінаванню падлягаюць каля 7 тысяч кіламетраў тэрыторыі Херсоншчыны і да 1,5 тысяч – Мікалаеўшчыны. Цяпер самымі замінаванымі з’яўляюцца ўсходнія і паўднёвыя рэгіёны Украіны – Запарожская, Данецкая, Луганская, Харкаўскай, Херсонская вобласці.
Замінаваная тэрыторыя ўяўляе сабой не толькі вялікую небяспеку для людзей, але і стварае сур’ёзныя праблемы для сельскай гаспадаркі – аднаго з асноўных сектараў украінскай эканомікі.
Эксперты ацэньваюць час, які неабходны на размінаванне тэрыторыю краіны ў 5–7, а магчыма і 10 гадоў.
У чым сутнасць канфлікта паміж буйнейшымі праваслаўнымі цэрквамі Украіны
Украінскай праваслаўнай царкве Маскоўскага патрыярхату (УПЦ МП) не працягнулі арэнду двух галоўных храмаў Кіева-Печэрскай лаўры. На Раство ў іх правядзе набажэнства канкурэнт – Праваслаўная царква Ўкраіны (ПЦУ).
Вакол лаўры разгарэліся жарсці, якія не прытушылі нават баявыя дзеянні. Падзея ўзрушыла ўсіх палітыкаў, журналістаў і блогераў краіны, якія прапануюць розныя варыянты вырашэння канфлікту. Асабліва гістэрычна рэагуюць на падзею маскоўскія прапагандысцкія СМІ.
Большасць беларускіх і расійскіх вернікаў нават не ведаюць, што ў іх краінах не адна, а некалькі праваслаўных цэркваў. Так, у Расіі ў дадатак да усім знаёмай Рускай праваслаўнай царквы сёння афіцыйна зарэгістраваны яшчэ пяць праваслаўных цэркваў. Яшчэ больш іх ва Ўкраіне.
Даведка. Праваслаўнымі лічыць сябе 70 % насельніцтва сучаснай Украіны ў пераважнай большасці цэнтральных, усходніх і паўднёвых рэгіёнаў краіны. Найбольшай доўгі час была Ўкраінская праваслаўная царква ў складзе рускай праваслаўнай царквы Маскоўскага Патрыархату. Але 15 снежня 2018 года на аб’яднальным Саборы была створана Праваслаўная царква Украіны, якой у студзені 2019 года патрыярхат Канстанцінопаля прызначыў статус аўтакэфальнай. Гэтыя акты не былі прызнаны Маскоўскім патрыярхатам, які лічыць тэрыторыю былой Украінскай ССР сваёй “кананічнай тэрыторыяй”. Ёсць таксама меншыя праваслаўныя структуры.
На Кіева-Пячэрскую лаўру прэтэндуюць ўсе праваслаўныя цэрквы Ўкраіны. Лаўра мае сакральнае значэнне як для ўкраінскага, так і для расійскага праваслаўя. Усе назіральнікі адзначаюць, што падпарадкаваныя раней Маскве праваслаўныя пачынаюць губляць лаўру, а галоўны “канкурэнт” гэтай царквы – Праваслаўная царква Ўкраіны (ПЦУ) пачынае яе атрымліваць.
Даведка. Свята Успенская Кіева-Печэрская Лаўра з 1990 года ў ваходзіць у спіс Сусветнай спадчыны ЮНЕСКА і з’яўляецца нефармальнай сталіцай усходнеславянскага праваслаўя. Манастыр пачаў дзейнічаць у XI стагоддзі, у часы князя Яраслава Мудрага прыблізна за сто гадоў да таго, як Масква была заснавана на поўночных балотах. Сёння Кіева-Печэрская Лаўра ўключае манастыр, музейны горад і запаведнік.
Структурна лаўра складаецца з дзвюх частак, якія падзелены сцяной. Верхнюю лаўру ў асноўным займаюць аб’екты запаведніка: музеі, галерэі, Нацыянальная гістарычная бібліятэка. Але сярод гэтых аб’ектаў маюцца два храмы, якія знаходзяцца ў часовай арэндзе ў УПЦ.
Ніжняя лаўра – гэта 79 аб’ектаў, якія выкарыстоўваюцца на аснове рашэння 2013 года прэзідэнта Віктара Януковіча. Сярод іх – храмы, знакамітыя пячоры, семінарыя, тэалагічная акадэмія, сінаідальныя аддзелы і афіцыйная рэзідэнцыя кіраўніка УПЦ.
Бітва за лаўру
Змаганне за лаўру працягваецца ўжо некалькі дзесяцігоддзяў. Яшчэ ў 1992 годзе, калі пачаўся рух за аддзяленне Украінскай царквы ад Масквы, была зроблена спроба захапіць і перадаць частку лаўры Кіеўскаму патрыархату. Але праваслаўныя святары, што аддзяліліся ад маскоўскага патрыархату, не рашыліся тады на адкрыты канфлікт.
З сярэдзіны 1990-х Украінскі патрыархат прасіў даць ёй адзін з храмаў лаўры для карыстання. Але іх просьбы ігнараваліся.
У 2000 годзе, перад адкрыццём адноўленага за кошт украінскай дзяржавы галоўнага храма лаўры – Успенскага Сабора, які быў знішчаны ў 1941 годзе, Кіеўскі патрыархат правёў вялікі малебен з патрабаваннем прадухілення перадачы сабора ў Маскоўскі патрыярхат. Але сітуацыя зноў не памянялася. Больш таго, у 2013 годзе прэзідэнт Віктар Януковіч перадаў яшчэ і ніжнюю лаўру УПЦ МП.
Яшчэ адным драматычным момантам у гісторыі Лаўры стаў вечар 22 лютага 2014 года. У той час як Кіеў аплакваў актывістаў, якіх застрэлілі на Майдане, а прэзідэнт Віктар Януковіч толькі што ўцёк з Кіева, Еўрамайдан атрымаў навіну, што маскоўскія святары забралі з лаўры гістарычныя каштоўнасці.
На Майдане была адразу ж сфарміравана калона, якая пачала рух у бок лаўры. Настрой актывістаў быў самым радыкальным. Пятро Парашэнка і Арсен Авакаў адразу прыбылі ў лаўру, і ім ўдалося затрымаць узбуджаны натоўп прама на бар’еры на ўваходзе ў лаўру.
Канфлікт быў часова прытушаны. Аднак пытанне, чаму лаўру – уласнасць усяго ўкраінскага народа і ўсяго ўкраінскага праваслаўя – выкарыстоўвае толькі адна з яго галін, застаецца актуальным для значнай часткі грамадства.
Ужо пасля стварэння ў 2019 г. аўтакэфальнай Праваслаўнай царквы Украіны, яго мітрапаліт Епіфаній заявіў, што Кіеўва-Пячэрская лаўра часова знаходзіцца “у духоўнай акупацыі”, і ПЦУ не ставіць гэтую праблему рабром выключна з-за нежадання стварыць “унутраны рэлігійны фронт”.
Стрымліваючым фактарам апошняга дзесяцігоддзя быў страх, што Пуцін можа скарыстацца канфліктам і ўвесці свае войскі ва Ўкраіну.
Вайна 2022 – 2023 гадоў і лаўра
Напад Расіі на Ўкраіну 24 лютага паставіў УПЦ МП перад складаным выбарам. Маскоўскі патрыархат афіцыйна стаў на бок агрэсіі і блаславіў расійскіх салдат на вайну. А для УПЦ такая пазіцыя азначала б самагубства і масавы пераход вернікаў у стан іншых праваслаўных цэркваў.
Украінская праваслаўная царква асудзіла агрэсію расіян, заклікала да міру, змяніла статут і абвясціла пра сваё аддзяленне ад Маскоўскага патрыархату. Але Расійская праваслаўная царква па ранейшаму лічыць іх сваімі. “Духоўная сувязь” з Масквой, якой УПЦ на працягу многіх гадоў ганарылася, сёння выклікае недавер.
Пасля пачатку новай фазы расійскай агрэсіі ў 2022 годзе знікла боязь, што больш справядлівае рашэнне па карыстанню маёмасцю лаўры рознымі праваслаўнымі царквамі выкліча агрэсію Пуціна. Баяцца больш не было чаго. Так напад Расіі аслабіў прарасійскіх праваслаўных ва Ўкраіне.
Першыя прыкметы таго, што ўкраінская дзяржава змяніла сваё стаўленне да УПЦ, з’явіліся прыблізна ў кастрычніку гэтага года, калі служба бяспекі Ўкраіны пачала рэгулярна праводзіць “меры контрвыведкі і меры бяспекі” у памяшканнях гэтай царквы.
Падставай для вобшукаў стаў ідэалагічны пераход часткі іерархаў на акупаваных тэрыторыях на бок расіян. Было знойдзена шмат прапагандысцкай літаратуры, зброя, незарэгістраваныя грамадзяне і г.д. У выніку было заяўлена, што асяроддзе УПЦ з’яўляецца ідэальным месцам для функцыянавання рэзідэнтуры праціўніка.
У рэшце рэшт, раніцай 22 лістапада СБУ наведаў Кіева-Печэрскую Лаўру. У выніку ператрусаў былі выяўлены “людзі без дакументаў, грамадзяне Расіі, прарасійская літаратура, а таксама наяўныя грошы ў памеры больш за 2 мільёны грыўняў, больш за 100 тысяч долараў ЗША і некалькі тысяч расійскіх рублёў.
Праваслаўная царква Ўкраіны 2 снежня пасля шматлікіх затрымак зарэгістравала манастыр пад назвай “Кіева-Пячэрская Лаўра”. Праўда, “паралельная лаўра” зарэгістравана па адрасе праз дарогу ад лаўры саспраўднай. Факт з’яўлення на рэлігійнай карце Кіева іншага манастыра з такім самым імем стаў паказальным і адкрывае магчымасць страты Украінскай праваслаўнай царквой манаполіі на Кіева-Пячэрскую Лаўру.
31 снежня было абвешчана, што тэрмін арэнды УПЦ дзвюх цэркваў верхняй лаўры – Успенскага сабору і трапезнай царквы заканчваецца. І вось учора з’явіліся паведамленні пра тое, што першае набажэнства Праваслаўнай царквы Украіны на тэрыторыі лаўры адбудзецца на Раство ва Ўспенскім саборы.
Усе сродкі інфармацыі абмяркоўваюць гэтую падзею. Большасць украінскіх экспертаў выступаюць за мірнае рашэнне канфліктуі і схіляюцца да таго, што найлепшым выйсцем стане сумеснае карыстанне галоўнымі храмамі лаўры рознымі праваслаўнымі плынямі. У прыклад ставяць сумеснае карыстанне храмамі хрысціанамі розных канфесій у Ізраілі.
Парэшткі еўрапейскіх львоў і вавілонскай вежы, першыя краманьёнцы, дзверы ў “замагільны свет”, карабель Кука, якар Тытаніка і іншыя самыя цікавыя археалагічныя адкрыцці 2022 года сабралі эксперты ўкраінскага “Громадське радіо”.
Вавілонская вежа, верагодна, знойдзена.
Археолагі, напэўна, знайшлі частку легендарнай вежы. Гаворка ідзе пра знойдзеныя незвычайныя цагліны падчас раскопак на месцы горада Вавілона. Доктар Ірвінг Фінкель з Брытанскага музея лічыць, што менавіта падобную цэглу загадаў вырабіць цар Навухаданасар II для будаўніцтва вавілонскай вежы.
У 586 г. да н.э. Навухаданасар II захапіў Ерусалім. Там ён выбраў самых высокакваліфікаваных рабочых, якія адправіліся ў Вавілон, каб пабудаваць вежу са спецыяльнай цэглы. У першых частках Старога запавета ёсць ускосныя звесткі пра яўрэяў, адпраўленых у Вавілон для гэтай місіі, прычым вядзецца гаворка таксама пра цэглу, з якой рабілася вежа. Адзначана, што ў знойдзенай зараз археолагамі цэглы на месцы колішняга Вавілона (на поўдзень ад сучаснага Багдада) ёсць усе прыкметы будаўнічага матэрыялу таго часу, які супадае са звесткамі са Старога запавета: у ёй ёсць смала, раствор і бітум, якія згаданы ў біблейскай гісторыі.
Доктар Фінкель: “У кнізе Быцця літаральна сказана, што яны выкарыстоўваюць цэглу замест каменя і бітум для раствора”.
Францыя – суперсенсацыя пра засяленне Еўропы.
Краманьёнцы – непасрэдныя продкі сучасных людзей – некалькі разоў засялялі Еўропу, але па нейкіх прычынах потым зноў тэрыторыю кантралявалі неандэртальцы.
Археолагі знайшлі доказы таго, што людзі сучаснага анатамічнага тыпу жылі ў Еўропе 54 тысячы гадоў таму. Раней самым старажытным помнікам Еўропы, дзе былі знойдзены рэшткі краманьёнцаў, лічылася балгарская пячора Бачо-Кіро, куды старажытныя людзі прыйшлі 45-43 тысяч гадоў таму.
Французскія археолагі выявілі ў гроце Мандрэн у даліне Роны культурныя пласты з тыповымі інструментамі неандэртальцаў, між якіх быў адзін пласт з больш развітай каменнай прамысловасцю. Марфалагічны аналіз знойдзеных зубоў паказаў, што каля 54 тысяч гадоў таму людзі сучаснага анатамічнага тыпу ўжо знаходзіліся ў басейне ракі.
Швейцарцы аднавілі твар егіпецкай жрыцы.
Археолагі і навукоўцы пры дапамозе судова-медыцынскіх тэхналогій узнавілі твар Шэп-ан-Ісідзі – егіпецкай жанчыны, якая жыла ў VII стагоддзі да нашай эры. Надпісы на саркафагу паказваюць, што жанчына належала да заможнай сям’і і паходзіла з роду жрацоў Амона ў Фівах. Мумія захоўваецца з 1820 года ў бібліятэцы абацтва ў Санкт-Гален (Швейцарыя). Цяпер мы ведаем, як выглядалі людзі таго часу.
Гэта новае даследаванне адрозніваецца ад аналагічных работ, якія выкананы раней.
Яно заснавана “выключна на судова-медыцынскай экспертызе знешнасці і анатамічных доказах”. Эксперты толькі рэканструявалі твар, не дадаючы аксэсуараў, такіх як ювелірныя вырабы, адзенне ці парыкі.
Дзверы ў іншы свет у Егіпце.
Археолагі выявілі ў адным з некропаляў дзверы ў “іншы свет”. Група егіптолагаў выявіла рэдкую магілу старажытнага царства з ілжывымі дзвярыма, якія нібыта сімвалічна вялі ў іншы загробны свет Дуат.
На далёкай сцяне вывучанай магілы археолагі знайшлі надпісы, якія добра захаваліся. Яны выглядаюць так, быццам мастак скончыў маляваць іх літаральна днямі. Надпісы занялі бачнае месца ў цэнтры магілы і закрылі панэль з “ілжывымі дзвярыма” у іншае вымярэнне.
Карабель капітана Кука.
Пасля 22 гадоў пошукаў знойдзены патанулы карабель падарожніка і адкрывальніка капітана Джэймса Кука.
З 1999 года працягваліся пошукі карабля Кука, падчас якіх археолагі знайшлі некалькі іншых караблёў XVIII ст. І вось карабель Endeavur быў знойдзены каля ўзбярэжжа ЗША, недалёка ад вострава Род.
Карабель Endeavur быў пабудаваны ў Англіі ў 1764 годзе. Праз чатыры гады Джэймс Кук адправіўся на ім ў экспедыцыю ў Ціхі акіян. У 1770 годзе ён высадзіўся ў Аўстраліі, а потым дабраўся да ўзбярэжжа Новай Зеландыі.
Кук быў забіты на Гаваях падчас трэцяга падарожжа ў Ціхі акіян, а яго карабель быў затоплены ў 1778 годзе падчас вайны ў ЗША за незалежнасць.
Старажытныя піраміды і гарады ў Амазоніі знайшлі пры дапамозе дрона.
На працягу доўгага часу навуковая супольнасць лічыла, што толькі адна з вялікіх цывілізацый папярэдняй Амерыкі развівалася ў трапічных лясах і дасягнула ўрбанізму – імперыі майя.
Цяпер навукоўцы больш уважліва глядзець на Амазонію, якая раней разглядалася выключна сельскагаспадарчым рэгіёнам без буйных гарадоў і складанай дзяржаўнай структуры.
Вучоныя нямецкага археалагічнага інстытута даследавалі Льянас-дэ-Мохас (вільготныя раўніны) на паўднёвым захадзе Амазонкі (тэрыторыя Балівіі) і знайшлі 24 невялікія паселішчы, з якіх толькі 15 былі вядомыя раней. Найбольшыя з іх – Катока і Ландзівар аказаліся складанымі арганізаванымі гарадамі з грамадскімі і цырыманіяльнымі месцамі.
Акрамя таго, археолагі выявілі канічныя піраміды вышынёй 22 метры. І гэта іх вышыня сёння. Немагчыма вызначыць іх першапачатковую вышыню, таму што піраміды пабудаваны з зямлі, якая ў Амазонскіх умовах змываецца моцнымі дажджамі.
Якар Тытаніка.
Археолагі ўпершыню паказалі 15-тонныя якар і бронзавыя шпілі “Тытаніка”. З часу аварыі прайшло больш за 110 гадоў, і толькі цяпер дайверы з экспедыцый Oceangate здолелі зрабіць унікальныя кадры гіганцкага якара, якарнага ланцуга, аднаго з катлавых бронзавых шпіляў.
Еўрапейскія львы.
Львы шырока прадстаўлены ў мастацтве многіх еўрапейскіх народаў і іх міфах. Але гэта не з’яляецца доказам існавання дзікіх львоў на гэтай тэрыторыі.
Ці маглі львы жыць на тэрыторыі Грэцыі, Балгарыі, Венгрыі, Румыніі, Украіны і Беларусі 3000 гадоў таму? Археолагі лічаць, што так, маглі. Гэтае пытанне, безумоўна найперш цікавае магілёўцам, і сёлета яго абмяркоўвалі ў сур’ёзных навуковых часопісах.
Гэта здаецца неверагодным, але археолагі, у прыватнасці, зоаархеолагі сур’ёзна вывучаюць гэтае пытанне, а некаторыя лічаць, што гэта вельмі магчыма.
Калісьці людзі даліны Немей на поўдні Грэцыі жылі ў смяротным страху перад львамі, якія хаваліся на навакольных пагорках і палявалі на насельніцтва. Толькі магутны Геракл, якога выклікаў цар суседняга Тырынфа, змог забіць звера. Сын Зеўса загнаў магутнага драпежніка ў кут пячоры і задушыў голымі рукамі. Пасля гэтага людзі жылі без страху, а Геракл працягваў рабіць свае знакамітыя подзвігі.
Магчыма, гісторыя пра немейскага льва – гэта не толькі міф. У 1978 годзе два нямецкія навукоўцы зрабілі ўражлівае адкрыццё. Падчас раскопак таго самага Тырынфа яны выпадкова натыкнуліся на косці кошкі каля чалавечага шкілета. Яны зрабілі выснову, што гэта костка льва, і, магчыма, таго самага віду, які сёння насяляе часткі афрыканскага кантыненту.
Тая костка была толькі першай з дзесяткаў, знойдзеных у Тырынфе і ў іншых месцах на працягу наступных дзесяцігоддзяў. Знойдзены чатыры фрагменты костак лап і кавалак рэбраў, якія звязаны з рознымі перыядамі часу паміж 1700-1600 г.г. да н.э. і каля 1200 г. да н.э. Шмат костак датуецца больш чым 1000 годам да пачатку бронзавага веку ў Грэцыі, які ў паўднёва-ўсходняй Еўропе вядомы як медны век.
Хаця некаторыя дэталі застаюцца незразумелымі, многія археолагі і гісторыкі зараз выкарыстоўваюць гэтыя доказы, каб зрабіць выснову, што сучасныя львы калісьці жылі побач з людзьмі на тэрыторыі Еўропы на працягу сотняў гадоў.
У паўднёва-ўсходняй Еўропе, уключаючы Грэцыю, апошнія знаходкі ільвіных костак датуюцца прыблізна 7-м стагоддзем да нашай эры. У той час як вучоныя апісваюць знікненне грэчаскага льва з дзікай прыроды прыблізна ў 1200 г. да н.э., калі мастацкія выявы львоў становяцца менш жорсткімі, менш дакладнымі і больш непадобнымі на рэальныя. Магчыма, ільвы выжылі ў класічным перыядзе паміж 500 і 300 г. да н.э.
Прамых доказаў жыцця львоў каля Магілёва пакуль няма, але прыродныя і кліматычныя ўмовы тут не надта адрозніваліся ад ўкраінскіх, і знаходжанне львоў на тэрыторыі Беларусі тэарэтычна верагодна.
Калісьці ніхто не верыў у дзікіх львоў у Грэцыі, цяпер з’явіліся доказы. Потым знайшліся косткі львоў ў Венгрыі, Румыніі, Украіне… Магчыма іх знойдуць і ў Беларусі.
Пенсійны ўзрост застаецца роўным 60 гадам для мужчын і жанчын, але некаторым украінцам давядзецца працаваць на 5 гадоў даўжэй.
З 2023 года ва Украіне былі зменены правілы выхаду на пенсію. Як паведамляе obozrevatel, агульны пенсійны ўзрост цяпер складае 60 гадоў, але для таго, каб пайсці на заслужаны адпачынак своечасова, украінцам цяпер трэба мець не менш за 30 гадоў працоўнага стажу. З 2023 года тыя ўкраінцы, якія маюць менш за 20 гадоў стажу, павінны будуць працаваць да 65 гадоў.
Гэтае рашэнне было прынята ў якасці альтэрнатывы агульнаму павелічэнню пенсійнага ўзросту. Падлічана, што ў 2027 годзе 45% украінцаў ва ўзросце 60 гадоў не атрымаюць пенсіі і ім прыйдзецца дапрацоўваць.
Затое цяпер любы ўкраінец можа разлічыць, ці зможа ён атрымаць сваю пенсію своечасова і які стаж для гэтага патрабуецца дадаткова.
Нягледзячы на новагоднія святы, акупанты працягваюць абстрэлы Мікалаева, Мікалаеўскай вобласці, Украіны.
Камунальныя службы Мікалаева з самай раніцы 1 студзеня працуюць каля пацярпелых ад расійскіх абстрэлаў “Іскандэрамі” жылых дамоў – паведаміў Мікалаеўскі гарадскі галава Аляксандр Сянкевіч.
Пішам, як вайна ва Ўкраіне ўплывае на жыццё еўрапейскіх гарадоў, якія маюць партнёрскія дачыненні з гарадамі Магілёўскай вобласці.
Абстрэлы акупантамі Мікалаева працягнуліся і 2 студзеня.
Уначы над Мікалаеўшчынай збілі 7 іранскіх дронаў-камікадзэ Shahed-136. Шэсць збілі Сілы СПА, яшчэ адзін – падраздзяленне Нацгвардыі – паведаміў начальнік Мікалаеўскай абласной ваенай адміністрацыі Віталь Кім.
Зноў без вады
Раніцай 2 студзеня прадпрыемства “Мікалаеўводаканал” паведаміла, што ў сувязі з тэхнічнай праблемай з электразабеспячэннем на вытворчых падраздзяленнях, вымушана спынена праца на ўсіх помпавых станцыях Мікалаева.
Адзначаецца, што энергетыкі ўжо прыступілі да рамонтных работ і высвятляюць, колькі неабходна часу, каб аднавіць падачу вады.
Онлайн-роды
У Мікалаеве ў навагоднюю ноч прымалі роды ў рэжыме онлайн – нарадзілася дзяўчынка вагой 3850 грам, 55 сантыметраў.
“Хуткая” не змагла ў час па гразі даехаць у сяло Бужскае пад Мікалаевым – перадае Друге ТВ. Акушэр жаночай кансультацыі Новаадэскай бальніцы Таццяна Любенка дыстанцыйна з дапамогай інтэрнэт-сувязі і медыцынская сястра Бужскай бальніцы Лілія Сухорская побач з жанчынай, што нараджала, зрабілі ўсё неабходнае . Раніцай ужо парадзіха з дзіцем дастаўлены ў радзільню. Абедзве адчуваюць сябе добра.
Усяго ўжо 1 студзеня ў Мікалаеўскай вобласці нарадзілася 12 дзяцей – 5 дзяўчынак і 7 хлопчыкаў.
Сувораў бывай!
У Мікалаеве ў апошнія дні 2022 года дэмантаваны бюст расійскага палкаводца. Помнік быў устаноўлены на вул. Калодзежная. Інфармацыю пацвердзіў начальнік упраўлення культуры Мікалаеўскага гарсавета Юрый Любараў.
Пабрацімства Мікалаева з Магілёвам было замацаванае дамовай у 2009 годзе.
31 мая 2022 году мэр украінскага гораду заявіў, што Пагадненне аб пабрацімстве з Магілёвам скасаванае і выказаў спадзеў, што яно будзе адноўленае, калі Беларусь стане свабоднай.
Магілёў. media працягвае сачыць за жыццём Мікалаева, нягледзячы на спыненне партнёрскіх сувязяў з Магілёвам.
Мікалаеў месціцца за 65 кіламетраў ад Чорнага мора. Да вайны ў ім жыло 490 тысяч чалавек. Траціна з іх вымушана была пакінуць горад. Паводле Генштабу Узброеных сіл Украіны Мікалаеў адзін з асноўных кірункаў наступу расіян.
Яго рэгулярна абстрэльваюць, знішчаючы гарадскую інфраструктуру і змушаючы мясцовую ўладу капітуляваць. Прэзідэнт Украіны Уладзімер Зяленскі прысвоіў Мікалаеву ганаровае званне «Горад-герой».
З 1 студзеня 2023 года Харватыя стане дваццатай краінай, якая ўводзіць у сваё грашовае абарачэнне еўра.
Такое рашэнне было прынята харвацкім парламентам у чэрвені 2022 года.
Пераход на еўра для гэтай еўрапейскай краіны, якая неўзабаве ўвойдзе ў Шэнгенскую зону, з’яўляецца лагічным крокам, таму што на адзіную валюту еўразоны тут прыпадае палова ўсіх банкаўскіх дэпазітаў і 60% усіх крэдытаў – гэта больш, чым у любой краіне па-за еўразонай.
Уступленне Харватыі ў зону еўра стане сімвалічным стымулам для еўрапейскага адзінства, паколькі Расія спрабуе падарваць яе сваёй вайной супраць Украіны.
– Гэта вотум даверу да зоны еўра, і Харватыя безумоўна выйграе ад шчыта еўра – заявіла прэзідэнт Еўрапейскага цэнтральнага банка Крысцін Лагард.
Эксперты ўпэўнены, што пераход з харвацкай куны на еўра павінен прынесці карысць нацыянальнай эканоміцы, паколькі наяўнасць адзінай валютнай зоны ў краіне з 4-мільённым насельніцтвам зробіць яе больш прывабнай для замежных інвестыцый і матывуе знешні гандаль і амаль 70% турызму.
– Харватыя – гэта краіна, якая атрымае найбольшы прыбытак ад уступлення ў еўразону, паколькі гэта ліквідуе валютную рызыку, якая ў Харватыі самая высокая. – адзначыў кіраўнік Цэнтральнага банка Харватыі Барыс Вуйчыч.
Паводле яго слоў, Харватыя мае валютныя рэзервы ў памеры 27 мільярдаў еўра – гэта 40% валавага ўнутранага прадукта краіны. Пры гэтым прыбытковасць 10-гадовых дзяржаўных аблігацый Харватыі склала каля 3,5%, што ніжэй, чым у Італіі і Грэцыі, і крыху вышэй, чым у Іспаніі, хоць краіна яшчэ не далучылася да еўра. Гэта значыць, як адзначыў Вуйчыч, ёсць вялікі эфект даверу.
Ён прызнаў рызыку таго, што харвацкія спажыўцы будуць абвінавачваць менавіта еўра ў высокай інфляцыі, якая ў мінулым месяцы дасягнула 13,5%.
Каб павысіць празрыстасць цэнаўтварэння, магазіны ў Харватыі з верасня наступнага года павінны адлюстроўваць кошт тавараў як у кунах, так і ў еўра, і будуць рабіць гэта да канца 2023 года. Прадпрыемствам пагражаюць штрафамі, калі яны паспрабуюць скарыстацца проста павышэннем коштаў.
Расійскія войскі разбурылі або пашкодзілі каля 14 000 жылых дамоў у Мікалаеве і вобласці. Усе гэтыя аб’екты наносяць на геакадастравую карту. Аб гэтым паведаміў кіраўнік Мікалаеўскай абласной ваенай адміністрацыі Віталь Кім у эфіры “Апостраф TV”
– Каля 14 тысяч аб’ектаў былі знішчаныя або пашкоджаныя, 9 400 – гэта прыватныя дамы. Мы заканчваем ідэнтыфікаваць усе аб’екты, ужо 64% дадзеных па разбурэннях апрацаваны.
Пішам, як вайна ва Ўкраіне ўплывае на жыццё еўрапейскіх гарадоў, якія маюць партнёрскія дачыненні з гарадамі Магілёўскай вобласці.
Новая манета
Нацыянальны банк Украіны з 28 снежня ўвёў у абарачэнне памятную манету “Павел Глазавой” наміналам у 2 грыўны – паведамляе “Укрінфарм”.
Манета прысвечана аднаму з самых папулярных украінскіх паэтаў-гумарыстаў, заслужанаму дзеячу мастацтваў Украіны, лаўрэату прэміі імя Астапа Вішні, першаму лаўрэату прэміі імя Пятра Сагайдачнага – Паўлу Глазавому (1922-2004), які нарадзіўся ў Мікалаеўскай вобласці. Глазавы з’яўляецца аўтарам паэмы “Славься, Отчизна моя!”, 13 кніг сатыры і гумару, 8 кніг для дзяцей.
Галоўная ёлка за 5 гадоў знасілася.
Кіраўнік Мікалаеўскай абласной ваенай адміністрацыі Віталь Кім заявіў, што галоўная ёлка 22 метра вышынёй, якую на працягу апошніх 5 гадоў усталёўвалі на Саборнай плошчы, ужо знасілася. За яе ў 2017 годзе заплацілі 3 мільёны грывен.
Каб не марнаваць грошы на новую ёлку падчас вайны, вырашылі зрабіць «ёлку нязломнасці» у Каштанавым скверы, паведамляе “Апостраф TV”.
Кім нагадаў, што сёлета ў Мікалаеве стаіць асаблівая ёлка – гэта помнік Святога Мікалая ў Каштанавым скверы, абаронены мяшкамі з пяском. Іх накрылі сеткай, а мясцовыя ўпрыгожылі яе цацкамі.
– Была ідэя ўсталяваць навагоднюю ёлку на цэнтральнай плошчы, як мы рабілі гэта кожны год, але яна ўжо састарэла, і менавіта сёлета трэба было купляць новую. Мы з мэрам вырашылі, што зараз не самы добры час, каб купляць дарагую ёлку і ўсталёўваць на пэўную кароткую колькасць дзён, таму вырашылі паступіць так. – паведаміў Віталь Кім.
Пабрацімства Мікалаева з Магілёвам было замацаванае дамовай у 2009 годзе.
31 мая 2022 году мэр украінскага гораду заявіў, што Пагадненне аб пабрацімстве з Магілёвам скасаванае і выказаў спадзеў, што яно будзе адноўленае, калі Беларусь стане свабоднай.
Магілёў. media працягвае сачыць за жыццём Мікалаева, нягледзячы на спыненне партнёрскіх сувязяў з Магілёвам.
Мікалаеў месціцца за 65 кіламетраў ад Чорнага мора. Да вайны ў ім жыло 490 тысяч чалавек. Траціна з іх вымушана была пакінуць горад. Паводле Генштабу Узброеных сіл Украіны Мікалаеў адзін з асноўных кірункаў наступу расіян.
Яго рэгулярна абстрэльваюць, знішчаючы гарадскую інфраструктуру і змушаючы мясцовую ўладу капітуляваць. Прэзідэнт Украіны Уладзімер Зяленскі прысвоіў Мікалаеву ганаровае званне «Горад-герой».
Украінцы паказалі, што хлусню можна выкрыць, а тэрору можна супрацьстаяць – The Economist.
У 2022 годзе толькі Украіна можа быць Дзяржавай свету – лічыць аўтарытэтная ў свеце рэдакцыя часопіса The Economist. За гераізм і супраціўленне агрэсару, часопіс прызнаў Украіну краінай года. Рэдакцыя назвала свой выбар відавочным і патлумачыла яго чатырма ключавымі якасцямі, якія праявілі ўкраінцы ў самы складаны перыяд сваёй найноўшай гісторыі.
Каманда выдання, якая штогод выбірае краіну, якая дасягнула найбольшага поспеху за 12 месяцаў, адзначае: упершыню за час існавання намінацыі выбар у 2022 годзе быў відавочным для ўсіх. Хаця звычайна краіну года вельмі цяжка выбраць. Але ў гэтым годзе ўпершыню выбар быў безальтэрнатыўным. Гэта можа быць толькі Украіна – гаворыцца ў паведамленні.
Нягледзячы на гора, боль, пакуты і выпрабаванні, якія выпалі на долю Украіны, упэўнены ў The Economist, украінцы паказалі свае выключныя чалавечыя якасці. Асабліва рэдакцыя вылучыла чатыры ключавыя рысы ўкраінцаў.
Гераізм.
“Калі пачалося ўварванне, большасць людзей думалі, што Украіна будзе разгромлена значна большым суседам. Многія б зразумелі, калі б абаронцы Украіны ўцяклі. Пуцін відавочна чакаў, што ўкраінская армія здасца: яго войскі прыбылі ў поўным абмундзіраванні, гатовыя да параду перамогі, але практычна без ежы» – адзначаецца ў рэдакцыі.
Аднак украінцы здзівілі свет і абверглі прагнозы шматлікіх аналітыкаў і экспертаў. Прэзідэнт Украіны Ўладзімір Зяленскі, адхіляючы прапановы Захаду вывезці яго з Кіева, нібыта адрэзаў, што яму патрэбныя «боепрыпасы, а не транспарт». Украінцы пачалі бойку, прадэманстравалі характар і бітва за бітвай перамагалі рускіх.
Вынаходлівасць.
Другой якасцю, якую адзначыла каманда выдавецтва, стала вынаходлівасць украінцаў.
«Яны заўважылі слабыя месцы сваіх ворагаў, падарвалі свае запасы паліва і боепрыпасаў і хутка навучыліся карыстацца новай заходняй зброяй. Яны дэлегавалі прыняцце рашэнняў палявым афіцэрам, робячы свае падраздзяленні больш спрытнымі і адаптыўнымі, чым старанныя, іерархічныя рускія. Спрытна выкарыстоўвалі дапамогу сяброўскіх спецслужбаў, асабліва амерыканскіх, у той час як іх ворагі ваявалі ўсляпую і часам здавалі свае пазіцыі…» – канстатуе выданне.
Стойкасць і трываласць.
Жорсткая вайна Расіі супраць Украіны «высветліла» трэцюю ўнікальную якасць украінскага народа: стойкасць.
«Украінцы таксама праявілі стойкасць. Калі дома няма вады ў кране, яны растапляюць снег. Калі няма электрычнасці, яны знаходзяць цяпло і святло ў кавярнях з дызельнымі генератарамі або спяць у офісах, дзе працуюць… Жахі, якія працягвае чыніць ім Пуцін, падобна, не паўплывалі на іх баявы дух» – адзначае выданне.
Чалавечнасць.
Нягледзячы на жудасныя масавыя злачынствы расійскіх войскаў ва Украіне, тысячы забітых вайскоўцаў і мірных жыхароў, соцень дзяцей, чые жыцці забраў вораг, украінцы змаглі захаваць чалавечнасць і адданасць дэмакратычным каштоўнасцям, міжнародным канвенцыям і правам чалавека.
«За рэдкімі выключэннямі, яны не адказвалі ваеннымі злачынствамі на ваенныя злачынствы. Расійскія войскі рэгулярна бамбілі мірных жыхароў, катавалі палонных і рабавалі вёскі. Наадварот, расійскія ваеннапалонныя здзіўлены тым, як добра з імі абыходзяцца. Шмат у чым гэта таму, што Ўкраіна – гэта не нацысцкая дзяржава, як заяўляе Пуцін, а дэмакратыя, у якой важна жыццё чалавека, у яе ёсць свае недахопы, у першую чаргу карупцыя, але яе ўрад і народ адпрэчвалі пуцінізм яшчэ да вайны, а цяпер яшчэ мацней адмаўляюцца ад яго ” – падкрэсліваецца ў The Economist.
Уплыў на ўвесь свет.
На думку рэдакцыі, тое, што зрабілі і працягваюць рабіць украінцы, мае вялікі ўплыў на ўвесь свет.
Да ўсяго, выданне прызнае, што Украіна і ўкраінскі народ змагаюцца з агрэсарам не толькі за сябе. Сваёй мужнасцю і нязломнасцю, сваім гераізмам і самаахвярнасцю яны абараняюць не толькі Украіну, але і суседнія краіны, якія ў выпадку падзення Украіны стануць наступнымі ахвярамі апошняй «імперыі» – Расійскай Федэрацыі.
“Многія тыраны распаўсюджваюць вялікую хлусню, каб апраўдаць свае злачынствы і навязаць сваю волю з дапамогай тэрору. Украінцы паказалі, што хлусню можна выкрыць а тэрору можна супрацьстаяць. Іх барацьба далёкая ад завяршэння. Але іх прыклад у 2022 годзе быў беспрэцэдэнтным” – заключыў рэдакцыйны артыкул The Economist.
Ілюстрацыю да гэтага артыкула стварыў украінскі ілюстратар Сяргей Майдукоў.
Пакуль Вільня з Каўнасам спрачаліся, чыя калядная ёлка лепшая, Клайпеда займела сапраўдную прыгажуню. Яна будзе мігацець рознакаляровымі агнямі да самых Трох Каралёў – дня Богаяўлення ў каталікоў 6 студзеня.
Зялёная прыгажуня вышынёй больш за 15 метраў упрыгожана 3-кіламетровымі гірляндамі, пахне сапраўдным лесам. Жыхары і госці горада сцвярджаюць, што іх ёлка – самая прыгожая з усіх, што яны бачылі да гэтага часу.
Пішам, як вайна ва Ўкраіне ўплывае на жыццё еўрапейскіх гарадоў, якія маюць партнёрскія дачыненні з гарадамі Магілёўскай вобласці.
У Клайпедзе ўстанавілася традыцыя (з 2016 года), што галоўны навагодні сімвал выбіраюць самі жыхары: кожны год яны прапануюць сваю версію ёлкі і галасуюць за найбольш сімпатычную. Дрэва сякуць напярэдадні свят і ўсталёўваюць на Тэатральнай плошчы.
Кожны год за некалькі месяцаў да ўстаноўкі на Тэатральнай плошчы ў горадзе ладзяць «конкурсы прыгажосці» елак. Каб прайсці этап адбору, дрэва павінна адпавядаць адразу некалькім крытэрам: галіны асаблівай шчыльнасці і сіметрычнасці, вышыня не менш за 10 м, добрая транспартная даступнасць.
У гэтым годзе навагодняя ёлка з’явілася дзякуючы універсітэцкаму Батанічнаму саду.
Амаль 30-гадовае дрэва цудоўна перажыло дастаўку, магутныя снегапады апошніх дзён і некалькі сур’ёзных парываў ветру. Гараджане адзначылі незвычайную прыгажосць ёлкі і дзіўную гармонію ўпрыгожванняў з шышкамі пад снегам. Мэр Клайпеды Вітаўтас Грубляўскас своеасаблівым спосабам кампенсаваў Батанічнаму саду страту елкі: падарыў маленькую елачку «навыраст».
Побач з ёлкай запалілася інсталяцыя “Зоркі над морам”, якая сімвалізуе 100-годдзе далучэння Клайпедскага краю да Літвы.
А 17 снежня мастачка Саўле Жалніце зрабіла свой уласны падарунак Клайпедзе ў Старым крытым рынку, піша atviraklaipeda.lt
Гэта інсталяцыя «Падарунак. Падаючая вада – дождж думак/ Падарунак. Вадаспад – мазгавы штурм». Падчас адкрыцця інсталяцыі выступілі танцорка Тэатра танца «Шэйкас» Д. Бінкаўскайтэ, прагучала музыка Фаўста Поцыяуса на аснове гукавых калажаў Саўле Жаўнітэ.
Інсталяцыя прысвечана 100-годдзю далучэння Клайпедскага краю да Літвы.
У Марскім музеі Клайпеды адкрылася выстава калядных паштовак Людаса Мажыліса.
Яна працуе з 16 снежня да 8 студзеня. Выстава паштовак – настальгічнае і некалькі сентыментальнае падарожжа па міжваенным калядным свеце. Наведвальнікі могуць убачыць 64 паштоўкі з калекцыі, нават не заходзячы ў музей і не набыўшы квіток. Самыя ранейшыя паштоўкі датуюцца 1918 годам, самыя познія – ХХІ стагоддзем.
Напярэдадні калядаў і Міжнароднага дня салідарнасці людзей (20 снежня) адкрыліся чатыры выставы ўкраінскіх фатографаў і выстава ўкраінскага мастака Мікіты Кадана – як працяг VІІ Фестывалю фатаграфіі, – інфармуе atviraklaipeda.lt
У Выставачнай зале Клайпедскага цэнтра культурнай камунікацыі Клайпедскае аддзяленне Саюза фатографаў Літвы і асацыяцыі “Art Zone” з 16 снежня да 15 студзеня 2023 года прадстаўляюць выставы ўкраінскіх калег.
Прадстаўлены выставы ўкраінскай фатаграфіі: Ганны Мельнікавай «Горад без назвы», Дзмітрыя Купрана «36 відаў на Гаверлу», Паўласа Дарагоюса «Залатыя людзі» і Станіслава Астравуса “Харкаў – Фарпост”, мастака Мікіты Кадана “Яма спявае”
У выставу “Яма спявае” ўвайшлі працы, створаныя падчас расійска-ўкраінскай вайны 2014 года, з пачатку маштабнага ўварвання ва Украіну ў 2022 годзе. Гэтыя працы звязаныя з даследаваннем палітыкі памяці, аналізам калектыўных траўмаў, новых перажыванняў масавага гвалту і разбурэнні асяроддзя пасялення чалавека.
Фотавыстава Ганны Мельнікавай “Горад без назвы”. Праект выкананы ў традыцыйнай тэхніцы аналагавага фотадруку, – гэта эксперымент і спроба паказаць новую рэальнасць і партрэт новага пейзажу. У кожным здымку спалучаюцца дэталі розных гарадоў і краін, дзе жыла фатограф, партрэты людзей, якіх яна сустракала.
”Горад без назвы”
Выстава Дзмітрыя Купрана “36 відаў Гаверлы”прысвечана самай высокай кропцы Украіны якая, па аналогіі са святой гарой Фудзі ў Японіі, для ўкраінцаў з’яўляецца амаль сакральным і міфічным месцам.
У сваіх працах фатограф уяўляе гару Гаверлу як святое месца для ўкраінцаў, якое стала цяпер славутасцю. На вяршыню Гаверлы вельмі лёгка дабрацца некалькімі маршрутамі, а па дарозе можна пагрузіцца ў мясцовыя традыцыі горцаў Прыкарпацця.
Працуе таксама выстава Паўласа Дарагоюса “Залатыя людзі”.У сваёй працы мастак часта абапіраецца на фотаархівы, большая частка якіх прысвечана архітэктуры. Таму выкарыстанне знойдзеных фотаздымкаў не падаецца яму новым напрамкам. Але серыя выстаў была натхнёная куды больш асабістым парывам – мастака кранула ўразлівасць партрэтаў, якія ён знайшоў на барахолках Харкава. Дарагоюсу прыйшла ў галаву бесклапотная ідэя намаляваць вакол некаторых фігур на фотаздымках арэол з ліста латуні, у чулых спробах даць ім другое жыццё ў выглядзе твора мастацтва.
Гэтыя пазалочаныя і лакаваныя выявы перадаюць іранічную манументальнасць, рэзка кантрастуюць з тэмамі працоўных сустрэч, адпачынку, сямейных вячорак. Глядач неахвотна залучаецца ў гульню, яму прапануецца ўважліва вывучыць кожны фотаздымак, каб знайсці адказы на шэраг пытанняў: Хто гэтыя людзі? Чаму ў некаторых з іх арэолы? Што на самой справе азначаюць гэтыя спасылкі на святасць?
Выстава Паўласа Дарагоюса
Выстава фатаграфій Станіслава Астравуса “Харкаў – фарпост”
Мы з дзяцінства ведаем аб вайне ўсё. Мы гулялі ў вайну. Чыталі аб вайне. Мы глядзелі ваенныя фільмы. Мы ўяўлялі сябе героямі – разведчыкамі, лётчыкамі, танкістамі. Самыя папулярныя цацкі – поршневыя пісталеты. Быць гучным, пахнуць серай! Гэты шчаслівы, дурны далёкі час застаўся ў памяці і на некалькіх чорна-белых адбітках. Час, які невытлумачальным чынам урываецца ў нашу рэальнасць падобна іншаму, ужо з’яўляецца сапраўднай вайной. З выбухамі, ракетнымі абстрэламі, развалінамі, страшнымі навінамі аб загінуўшых і параненых. Сірэны паветранай трывогі, глухое, працяглае, знясільваючае выццё. Веснікі смерці і разбурэнні. У зацягнутай цішыні застаецца чакаць новага ўдару. Чакаюць, калі ракета, запушчаная з варожага боку, уразіць мэту і прычыніць людзям пакутлівы боль…”
Мастак у сваіх працах імкнецца адлюстраваць уражанні ад самай жудаснай і халоднай вясны ў сваім жыцці.
Дамова аб Пабрацімстве Клайпеды і Магілёва была падпісана 8 сакавіка 1997.
27 лютага 2022 году, на трэці дзень уварвання расійскіх войск ва Ўкраіну, мэр Клайпеды заявіў аб спыненні пабрацімскіх сувязяў з расійскімі і беларускімі гарадамі. Паводле яго ён звярнуўся да кіраўніцтва гарадоў партнёраў, каб тыя супраціўляліся агрэсіі супраць Украіны, але рэакцыі не было. У афіцыйным спісе гарадоў пабрацімаў Клайпеды Магілёва няма.
Магілёў. media працягвае сачыць за жыццём Клайпеды, нягледзячы на спыненне партнёрскіх сувязяў з Магілёвам са спадзевам, што пабрацімства між гарадамі адновіцца.
Клайпеда месціцца на захадзе краіны і з’яўляецца портам на Балтыйскім моры. Насельніцтва 160 тысяч чалавек.
