Намеры стварыць у абласным цэнтры «казачью общину «Казаки города Могилева»» агучыў заўсёднік праўладных мерапрыемстваў Алег Ахрэменка пад час адзначэння гадавіны смерці савецкага пісьменніка і журналіста Канстанціна Сіманава. Ягоны прах развеяны над Буйніцкім поле пад Магілёвам. Там жа стаіць яму памятны знак.
mogilove.by
Пра Алега Ахрэменка стала вядома з леташняга велапрабегу «За единую Беларусь». На ім ён шчыраваў за «айчыну і праваслаўную веру». Ахрэменка нязменна пазіруе ў кубанцы. Кажа, што родам з Алтаю і настойвае, каб «мы ведалі гісторыю нашай агульнай некалі краіны». Хаця, падкрэслівае ён, для яго «яна дагэтуль адна».
У Магілёве асобы апранутыя ў казацкае найчасцей з’яўляюцца на праўладных імпрэзах, а таксама на дзействах, якія арганізуе праваслаўная царква. Яны альбо нясуць абразы, альбо ўдаюць з сябе ахоўнікаў грамады. Былі спробы прыцягнуць іх да аховы грамадскага парадку на гарадскіх фэстах разам з міліцыяй. З гэтай задумы пакуль нічога не атрымалася.
Спробы стварыць «казацкія» фармаванні ў Магілёве адбываліся і раней у сучаснай Беларусі, але праваслаўнае духавенства, якое з’яўляецца юрыдычным «патронам» падобных ініцыятыў у нашай краіне, мела выразна акрэсленыя межы гэтай самадзейнасці. Казацкую арганізацыю было дазволена мець толькі ў Бабруйску.
Сучаснае «казацтва» пранікае ў Беларусь у моцна скажоным, што да гістарычнага паходжання гэтага феномена, выглядзе. Гэта найперш прарасійская ініцыятыва, якая не ведае і не ўлічвае складанага і пакручастага лёсу сапраўднага казацтва.
Казацтва як з’ява паявілася шмат у чым дзякуючы высілкам так званага першага кашавога атамана Астафея Дашкевіча, які быў на пачатку XVI стагоддзя старастам крычаўскім, канеўскім і чаркаскім.
У пачатку сваёй гісторыі казакі праводзілі лета на Дняпроўскіх парогах, а зімавалі на Магілёўшчыне. Іх першапачатковай задачай была абарона паўднёвых зямель Вялікага Княства Літоўскага ад турэцкай і крымскай пагрозы. Запарожскае казацтва, якое вырасла з ініцыятывы Дашкевіча, было забароненае ў Расійскай імперыі пры Кацярыне ІІ.