Tag: Ян Карпинский

Магілёўскія тэатры сталі пераможцамі фестывалю нацыянальнай драматургіі

Навіна ад

На вялікай сцэне Бабруйскага тэатра завяршыўся Рэспубліканскі фестываль нацыянальнай драматургіі імя В. I. Дуніна-Марцінкевіча. Журы адзначыла талент артыстаў з Магілёўшчыны.  

Фінальны дзень фестывалю адкрыла «Альпійская балада» заслужанага калектыву РБ «Рэспубліканскі тэатр беларускай драматургіі». Пасля паказу адбылася ўрачыстая цырымонія ўзнагароджання і закрыцця тэатральнага свята. З поўным спісам лаўрэатаў фестывалю можна пазнаёміцца ў гэтай публікацыі на bobr.by. 

Прыемна, што эксперты высока адзначылі працу магілёўскіх артыстаў. Дыпломамі лаўрэатаў у конкурснай праграме «Спектакль тэатра драмы» былі ўзнагароджаны: 

«Лепшая п’еса сучаснага беларускага аўтара» – п’еса «Песя і Янко», аўтары Аркадзь Шульман і Ян Карпінскі (Магілёўскі абласны тэатр драмы і камедыі ім. В. І. Дуніна-Марцінкевіча). 

«Лепшая жаночая роля другога плана» – Амалія Старавойтава за ролю Кацярынкі ў спектаклі «Прымакі» (заслужаны калектыў РБ Магілёўскі абласны драматычны тэатр);

«Лепшая жаночая роля» – Юлія Еўтушэнка за ролю Песі ў маладосці ў спектаклі «Песя і Янко» (Магілёўскі абласны тэатр драмы і камедыі ім. В. І. Дуніна-Марцінкевіча).

А «Лепшым спектаклем» прызнаны «Не пакідай мяне…», Аўтар – Аляксей Дудараў, рэжысёр-пастаноўшчык – Аляксандр Козак (заслужаны калектыў РБ Брэсцкі акадэмічны тэатр драмы ім. Ленінскага камсамола Беларусі). 

Фота: bobr.by

 

Антываенны спектакль паказалі бабруйчане ў Магілёве

Навіна ад

“Пэся і Янко” прыехалі з Бабруйска ў Магілёў і мелі вялікі поспех у публікі. Падзеі 80-гадой даўніны аказаліся надзвычай актуальнымі. 

У рамках VIII Рэспубліканскага фестывалю нацыянальнай драматургіі імя В. Дуніна-Марцінкевіча, які завяршаецца сёння, Бабруйск і Магілёў абмяняліся спектаклямі. Бабруйскія артысты ўчора паказалі ў Магілёве лірычную драму “Пэся і Янко”, якую паставіла Таццяна Дарагабед па п’есе Аркадзія Шульмана і Яна Карпінскага. 

Спектакль пра вайну і каханне. У аснове сюжэта лёс яўрэйскай дзяўчыны, якая цудам не загінула ў расстрэльнай яме. Яе выратаваў цыган Янко, які таксама цудам выратаваўся. Нацысты знішчылі іх сем’і, і надалей паказаны шлях жанчыны і мужчыны праз усе выпрабаванні вайны. Каханне не стала шчаслівым шлюбам, але яно асвятліла ўсё жыццё герояў. 

П’еса пастаўлена ў традыцыйнай класічнай манеры драматычнай пастаноўкі. Галоўная гераіня распавядае пра свой пракручаны лёс, а іншыя акторы паказваюць яго. Як падалося, тут амаль усё традыцыйна: ігра актораў, мізансцэны, дыялогі, няма новамодных вывертаў. Вось толькі мастацкая афармленне сцэны сучаснае і ўдалае. Няма арыгінальнічання, а п’еса трымае ў напрузе ўвесь час, і ніводны глядач не сышоў з залы раней за артыстаў. 

 

У чым жа сакрэт безумоўнага поспеху? 

Найперш трэба адзначыць удалы выбар п’есы. Сюжэт яе ідзе ад адной драматычнай сітуацыі да наступнай, і нават калі падаецца, што героям ужо наканаваны надалей шчаслівы лёс, зноўку ўзнікаюць самыя нечаканыя перашкоды… 

Традыцыйнасць пастаноўкі стала плюсам, а не мінусам. Ніякія спецэфекты не адцягвалі ўвагу ад галоўнага – лёсу герояў. 

Усе артысты сыгралі арганічна. Гледачы паверылі маладой і старой Пэсе, Янку і Самуілу, жорсткаму партызану Кандрату, кухарцы і нават маладому журналісту. Іх характары былі мнагапланавыя і жыццёвыя, за што рэспект усім артыстам і рэжысёру. Падалося, што ніводнага абыякавага гледача ў зале не было. Усіх кранула сапраўднае мастацтва, якое выклікала моцнае, да слёз, суперажыванне. 

“Трэба жыць” – асноўны лейтматыў спектаклю. Гуманізм дзеяння асобліва востра адчуваецца ў сучасных умовах ваенных дзеянняў расійскіх войскаў ва Ўкраіне. Актуальнасць, злабадзённасць спектакля абвастрыла ўспрыняцце пасылу, які заклалі ў яго аўтары і артысты. 

Адна з глядачак ацаніла пастаноўку так:

– Гэта ж спектакль пра нас. Пра сучаснасць. А ад таго, што побач ідзе вайна, становіцца асабліва страшна. 

Раней Магілёў.media пісалі пра сёлетні шматпакутны фестываль нацыянальнай драматургіі.