Сёння ў спіс “экстрэмістаў” дадалі яшчэ чатырох чалавек з Магілёўскай вобласці

Міністэрствам унутраных спраў Беларусі 24 траўня быў дапоўнены так званы “Пералік грамадзян, замежных грамадзян і асоб без грамадзянства, датычных да экстрэмісцкай дзейнасці”. У новым спісе з’явіліся яшчэ чатыры жыхары Магілёўскага рэгіёна. Гэта бабруйчане Яўген Рудзяк і Святлана Кусянкова, жыхар Новага Быхава Юрый Томашаў і выхадзец з Бялыніч Павел Макаранка, пра якога нядаўна пісалі mogilev.media. Юрый Томашаў – гэта вясковец, які зрываў чырвона-зялёны сцяг з сельскай крамы, дзеля чаго не паленаваўся схадзіць за лесвіцай.

Зараз у спісе “экстрэмістаў” 78 жыхароў Магілёўшчыны, у тым ліку такія вядомыя асобы, як прафесар Юрый Бубнаў і дацэнт-эколаг Ганна Скрыган. Поўны пералік можна знайсці тут

Фота ілюстрацыйнае

Belarus ID – прадстаўлена платформа для галасавання на выбарах у Каардынацыйную раду

Павел Лібер распавёў пра мабільны дадатак Belarus ID, распрацаваны для выбараў у Каардынацыйную раду – дадзеныя выбаршчыкаў скрасці будзе немагчыма, для галасавання спатрэбіцца пашпарт.

Вядомы беларускі ІТ-бізнэсмен Павел Лібер, каманда якога стварыла платформу “Голас” падчас выбараў у 2020 годзе, даў вялікае інтэрв’ю парталу “Люстэрка”, у якім падрабязна апісаў асаблівасці новага мабільнага дадатку для выбараў у Каардынацыйную раду і таксама – чаму яму можна будзе давяраць. 

Мабільны дадатак Belarus ID будзе даступны для спампоўвання ў Арр Store і Google Play Market пачынаючы з 20 траўня. Такая позняя дата запуска платформы тлумачыцца правіламі бяспекі. 

Мы яго не выкладаем зараз для ўсіх, каб не даць занадта вялікі калідор для беларускай дзяржавы, якая можа пачаць выпускаць падробленыя копіі, падобныя да арыгіналу, ці закідваць крамы дадаткаў скаргамі – пракаментаваў Павел Лібер.

Сама праграма будзе працаваць наступным чынам. Спампаваўшы дадатак чалавек падчас галасавання павінен будзе ідэнтыфікаваць сваю асобу з пашпартам у руках. Гэта павінен быць менавіта беларускі пашпарт і ніякі іншы дакумент – тлумачыць распрацоўшчык – але ён можа быць пратэрмінаваным.

Павел Лібер: Калі мы кажам, што хочам правесці паўнавартасныя выбары так, каб усе астатнія былі ўпэўненыя ў іх надзейнасці, то нам даводзіцца выкарыстоўваць механізмы, якія сапраўды блізкія да сапраўдных выбараў. На любых сапраўдных выбарах сёння выкарыстоўваюцца пашпарты. З пункту гледжання бяспекі, гэта асобнае вельмі вялікае пытанне, якому мы прысвяцілі дастаткова шмат часу.

Дадатак Belarus ID пацвердзіць асобу выбаршчыка толькі калі працэдура ідэнтыфікацыі будзе праходзіць у рэальным часе – загадзя запампаваныя фота альбо відэа не спрацуюць. За гэта адказвае сістэма эстонскай кампаніі Veriff, з якой у каманды Паўла Лібера заключана партнёрскае пагадненне, і якая спецыялізуецца на верыфікацыі дакументаў. “Кампаніі Veriff давяраюць банкі, яны выкарыстоўваюць яе тэхналогіі для таго, каб выдаваць людзям грошы. Адпаведна, мы можам давяраць ім верыфікацыю выбаршчыкаў” – патлумачыў Павел Лібер.

Пасля ідэнтыфікацыі дадзеныя карыстальніка застануцца толькі на ягоным тэлефоне і будуць захэшыраваныя. Хэш – гэта ўнікальны лічбавы адбітак, які можна прывязаць да любога файла. У выпадку з Belarus ID, у хэш патрапяць звесткі пра імя і пашпартныя дадзеныя выбаршчыка, але ўзяць гэтыя дадзеныя з хэша староннія арганізацыі не змогуць.

У нашым выпадку ў сістэме не будуць захоўвацца персанальныя дадзеныя. Мы выкарыстоўваем дастаткова цікавую тэхніку, яна называецца blind signatures. Пасля праходжання верыфікацыі ў сябе ў тэлефоне чалавек перадае ў сістэму толькі хэш ад сваіх дадзеных, самі ж яны застаюцца ў яго на прыладзе. Прычым гэты хэш будзе яшчэ раз дадаткова зашыфраваны для таго, каб максімальна разарваць сувязь паміж дадзенымі і тым, каму яны належаць. Яе нельга будзе аднавіць нават у выпадку ўцечкі з блокчэйна. 

Для гарантый бяспекі платформа праходзіць незалежны аўдыт, які праводзіць небеларуская кампанія. “У нас няма ніякага цэнтральнага рэестра дадзеных. – тлумачыць Паел Лібер – Не будзе нейкай базы, якую можна скрасці. Нельга падкупіць кагосьці ці пагражаць камусьці, каб ён яе скраў. Мы разумеем, што КДБ сёння можа пранікаць куды заўгодна і як заўгодна. Таму карыстальнік скануе свае дадзеныя, яны застаюцца ў яго ў дадатку і нікуды не адпраўляюцца. За некалькі дзён да выбараў дадатак будзе выкладзены ў агульны доступ у выглядзе адкрытага кода. Кожны зможа прыйсці, пераправерыць, азнаёміцца з усімі вынікамі, з аўдытам і кодам, правесці сваю незалежную адзнаку. Мы робім гэта спецыяльна, каб выключыць чалавечы фактар, таму што мы разумеем, што да гэтага часу знаходзімся ва ўмовах супрацьдзеяння з боку беларускай дзяржавы.”

Цалкам інтэрв’ю можна знайсці тут.

Фота: belsat.eu

Магілёвец атрымаў два гады калоніі за слова “лукож.пый”

Магілёўскі прадпрымальнік Павел Макаранка атрымаў два гады зняволення па артыкуле за абразу Лукашэнкі – паведамляе Тэлеграм-канал MAYDAY.TEAM. Як даведаліся mogilev.media, прычынай для ўзбуджэння крымінальнай справы стаў адзін каментар магілёўца ў мэсенджары, у якім Павел Макаранка выказаўся за “Беларусь без лукож..пого”. Мужчыну затрымалі ў снежні 2023 года. Суд над ім адбыўся 7 сакавіка. 

Нягледзячы на тое, што мужчына сваёй віны не прызнаў, суддзя Юлія Арэхоўская прызнала яго вінаватым і прыгаварыла да двух гадоў пазбаўлення волі ва ўмовах агульнага рэжыму.

Павал Макаранка абскардзіў прысуд у Магілёўскім абласным судзе. 7 траўня 2024 года адбылося паседжанне, на якім судовая калегія па крымінальных справах прыняла рашэнне пакінуць прысуд у сіле.

Фота: sputnik.by

Магілёўскія даносчыкі – вось яны. Публікуем тэксты палітычных зваротаў у КДБ

Mogilev.media сабралі пакуль што самы поўны спіс палітычных зваротаў у КДБ, злітых “Кіберпартызанамі”, у якіх фігурантамі з’яўляюцца жыхары Магілёўскага рэгіёна – як заяўнікі, так і людзі, на якіх скардзяцца.

Матэрыял падаем тут без купюр, паколькі ананімнасць ужо немагчымая. У гэты матэрыял чакаюцца пазнейшыя дабаўленні, паколькі пошук ускладнёны спробамі схаваць рэальную асобу даносчыка. Звяртаем увагу на той факт, што не ўсё з зафіксаванага на сайце КДБ трэба прымаць за праўду – у тэкстах могуць сустракацца і фальсіфікацыі і правакацыі.

Continue reading “Магілёўскія даносчыкі – вось яны. Публікуем тэксты палітычных зваротаў у КДБ”

“Психопат понимает только силу” – сярод даносчыц КДБ аказалася дзіцячы псіхолаг з Магілёва

Mogilev.media выявілі яшчэ аднаго адносна вядомага ў горадзе чалавека, які пісаў даносы на электронную пошту беларускага КДБ. Гэта Святлана Красоўская, гештальт-псіхолаг, якая працуе з дзецьмі. Нумар тэлефона, адзначаны ёй у шэрагу рэзюмэ на сайтах псіхалагічнай скіраванасці супадае з тым, які быў указаны падчас зваротаў у КДБ.

Усяго ад Святланы Красоўскай паступілі два лісты, напісаныя падчас самых гарачых падзей у жніўні 2020 года. Навошта міністр унутраных спраў папрасіў прабачэння ў мітынгоўцаў – пыталася жанчына, чаму выпусцілі 200 чалавек? Ну думку даносчыцы, міліцыя і спецслужбы паводзілі сябе з пратэстоўцамі “занадта мякка”.

Фота: b17.ru

Среди доносчиков КГБ оказался Могилевский экоактивист и фотограф Михаил Копычко

Требовал возбуждать уголовные дела против оппозиции, вдохновлялся полуоккультными теориями.

Все новые факты о могилевчанах-стукачах обнаруживаются в базе КГБ, вскрытой Киберпартизанами. Так, например, могилевский фотограф Михаил Копычко занял «активную гражданскую позицию» еще до выборов и принялся строчить доносы на земляков, протестующих против лукашизма, обнаружили могилевские правозащитники из MAYDAY.TEAM. Ошибки здесь быть не может – в доносах указан действующий телефон Копычко.

Пятого июня 2020 года он попросил КГБ «…создать специальный информационный отдел по борьбе с дезинформацией, провокационными и негативными высказываниями в сторону действующего президента РБ, а так же политического строя РБ…». За день до выборов неравнодушный стукач требовал от КГБ заблокировать сайт «ZUBR.in» – Копычко был обеспокоен разглашением данных членов участковых комиссий.

Через день после выборов Миша настоятельно просил «гэбистов» возбудить уголовные дела против “Nexta”, «97%» и других оппозиционных ресурсов. Даже советовал белорусским чекистам подключить Интерпол.

13 августа беспокойный фотограф посоветовал КГБ ввести в образовательный процесс белорусских управленцев курс лекций одиозного и полуоккультного российского военного, разработавшего теорию «Концепции Общественной Безопасности». Для пущей убедительности он послал чекистам ссылку на вводную лекцию.

21 сентября Копычко донес на администратора группы «ВКонтакте» «Рудабельская паказуха», которого обвинил в  «размещении в публичном доступе личной информации сотрудников внутренних дел РБ с целью призыва к травле данных сотрудников».

Что ж, теперь голос кэгэбэшного активиста услышан и по достоинству оценен. Спасителю Печерского лесопарка, по всей видимости, придется спасаться самому. Благодарные могилевчане обязательно припомнят все его заслуги по «спасению» Родины. На защиту КГБ Михаилу Копычко уповать бессмысленно. Чекистам не до стукача – им бы со своим дырявым сайтом разобраться.

 Фото: belmir.by

Убил веру в светлое будущее – за что в КГБ пожаловались на кричевского председателя Седукова

Среди обращений граждан в КГБ, как стало известно из слива белорусских Wikileaks, есть огромное письмо про деятельность председателя кричевского райисполкома Андрея Седукова. Требует дорогие подарки, почем зря выгоняет на улицу и людей и скотину. Это и многое другое – в нашем новом обзоре.
Continue reading “Убил веру в светлое будущее – за что в КГБ пожаловались на кричевского председателя Седукова”

“Мой бывший друг спонсировал Тихановскую” – пра што пісалі магілёўцы ў беларускіх Wikileaks

Так-так, мы праглядзелі ўсе 40 000 “даносаў”, злітых Кіберпартызанамі з сайта КДБ. Адразу трэба адзначыць, што ўласна даносаў там не вельмі шмат, яны складаюць толькі нязначны працэнт ад усіх зваротаў. Але яны ёсць.

Сярод людзей, якія звярнуліся на афіцыйны сайт беларускага КДБ па электроннай пошце, магілёўцы аказаліся ледзь не самымі актыўнымі. Аднак, трэба адзначыць, што абсалютная большасць такіх зваротаў – гэта спам. Так, 9 728 аднатыпных е-мэйлаў напісаў чалавек, падпісаны як жыхар аграгарадка Гавяды Шклоўскага раёна. Агромністую хвалю лістоў падрыхтавалі таксама фанаты газеты “Вячэрні Магілёў” падчас унікальнага для Беларусі судовага разбіральніцтва над гэтым выданнем з-за гамафобскіх выказванняў. Аўтараў гэтай хвалі было ўсяго двое, і напісаныя імі звароты вымушаюць сумнявацца ў псіхалагічнай адэкватнасці. 

Зрэшты, лісты ад псіхічна неўраўнаважаных асобаў – абавязковы складнік любой перапіскі ў публічным ведамстве. Сярод жа тых тэкстаў, на якія варта звярнуць увагу, варта выдзеліць некалькі груп. Па-першае, гэта ўласна даносы, у іх класічным выглядзе. На ўсе 40 000 зваротаў, налічылася ўсяго каля 30 чалавек, чые звароты трапляюць пад гэтае вызначэнне і адносяцца да жыхароў нашага рэгіёна. 

Вось, напрыклад, зварот навучэнца аднаго з магілёўскіх ліцэяў, у якім малады чалавек даносіць на свайго “былога сябра”.

Ёсць таксама класічныя даносы на суседзяў, калегаў па працы і начальства, а таксама скаргі ад карыстальнікаў соцсетак на “няправільныя” ролікі ці абуральныя фотаздымкі, калі ў сканвордзе пад фота “зубра, сімвала Беларусі” напісана “бізон”. Але поўны корпус такіх даносаў і скаргаў мы вырашылі вынесці ў асобную публікацыю – сачыце за нашымі наступнымі матэрыяламі.

Пра што яшчэ пісалі ў КДБ – тут ёсць абгрунтаваныя скаргі ад людзей, якія сутыкнуліся з несправядлівасцю, хабарніцтвам і кумаўством на працы і ў жыцці. Такія лісты мы таксама будзем вывучаць і даваць ім асобную характарыстыку.

Ёсць звароты з просьбай аб памілаванні. Альбіна С. з горада Магілёва, напрыклад, напісала раскаянне за тое, што збірала подпісы за Бабарыку. Усё б нічога, але разам са сваім апраўданнем, яна не-не, дый данесла на іншага чалавека.

Я “на все готов” – з такімі словамі пісалі ў КДБ людзі, якія прапаноўвалі сябе ў якасці тайных агентаў у ЕС, альбо ў Беларусі. Іх імёны і адрасы, як і ўсіх астатніх мы прыбралі з публікацыі, хоць усведамляем, што праз публічнасць зліву знайсці кантакты гэтых асобаў не складзе ніякай цяжкасці.

Іншыя звароты – словы падтрымкі работнікам КДБ і праклёны ў іх адрас, крытыка ўладаў і пахвала – такія звароты дзеляцца прыкладна 50/50 і іх вельмі нязначная колькасць, па пяць-шэсць з сарака тысяч. Іх мы тут наўрадці будзем публікаваць, а засяродзімся найперш на тых матэрыялах, якія раскрываюць схаваную пакуль ад жыхароў Магілёўскага рэгіёна, але вельмі важную рэальнасць.

Сачыце за нашымі публікацыямі. 

Кіберпартызаны атрымалі дадзеныя пра 40 000 даносчыкаў КДБ

“Суполка ананімных хактывістаў” паведаміла пра ўзлом сайта КДБ 26 красавіка. Яны заявілі, што афіцыйны сайт ведамства не працуе ўжо два месяцы па той прычыне, што яшчэ ўвосень 2023 года ў яго праніклі “Кіберпартызаны”, выкачалі ўсю інфармацыю і крыху “пашумелі”.

Сння ж суполка распавяла, што ў атрыманай імі інфармацыі аказалася база дадзеных даносчыкаў КДБ. Гэта больш за 40 000 паведамленняў, адпраўленых як беларускімі, так і замежнымі карыстальнікамі сайта дзяржбяспекі. Некаторыя з іх былі апублікаваныя “Кіберпартызанамі”.

Пакуль у апублікаваных матэрыялах не фігуруюць жыхары, альбо выхадцы з Магілёўшчыны, таму будзем з цікаўнасцю сачыць за абнаўленнямі гэтай інфармацыі.

Фота: by.cpartisans.org

Мой личный Чернобыль. Трагедия глазами одного человека

Мне кажется, что чернобыльскую беду можно разделить на общую и личную. С одной стороны авария на ЧАЭС – это национальная катастрофа, с общим горем всех беларусов, со страшной статистикой смертей, с перечнем населенных пунктов навсегда исчезнувших с карты страны, с какими-то иными, вызывающими трепет и недоумение фактами и цифрами. 

При этом, я уверен, личный Чернобыль есть у каждого. Он не такой масштабный, но столь же трагичный. Он не такой публичный, но такой же болезненный.

С чего начался мой Чернобыль? Наверное, с карты и линейки. Да-да. В 1986 году я учился на первом курсе Могилевского технологического института.  Двадцать шестое апреля и последующие дни были наполнены какими-то рутинными заботами. О том, что в Чернобыле произошел взрыв, узнали из «Голоса Америки», когда слушали на транзисторном приемнике любимую музыкальную передачу.

Известие это никого из студентов особо не взволновало и первомайский парад прошел, как обычно: отмазаться от этого вида выражения всенародного ликования было неимоверно трудно.

После парада мой друг-украинец Юра стал собираться домой, а я заметил:

– Куда, дурак, едешь? У вас же там Чернобыль, радиация и все такое…

В ответ Юра разложил на столе карту, вооружился линейкой и показал мне, что расстояние от его Путивля до Чернобыля, в разы больше, чем от Чернобыля до моего Быхова.

Так началось мое осознание того, что беда была гораздо ближе, чем виделось. Она разгуливала не где-то по далекой Украине, а стояла на пороге моего дома.

А совсем скоро мой личный Чернобыль стал обретать уже реальные очертания.

Больше всего запомнился сосед, дядя Валера. В ночь катастрофы он рыбачил, а утром попал под дождь. Немного пожаловался жене на сильную головную боль и вроде бы история на этом закончилась.

А когда, двумя месяцами позже, я приехал домой на выходные и встретил дядю Валеру, то не сразу его узнал. Желтая кожа и потухший взгляд сделали из мужчины, которому не было и сорока, 80-летнего деда.

Больше всего мне запомнилось наше рукопожатие – ладонь Валеры была горячей, вялой и очень сухой…

Потом наступило время, когда слова Боровляны и химиотерапия намертво вошли в наш лексикон, а скорость разрастания городского кладбища стала пугающей.

Это была только первая волна смертей – умирали те, кто принял на себя начальный удар радиации.

Что дальше? Черная икра во всех магазинах и все более частые прощания на кладбище с уходящими в последний путь земляками.

Ручеек моего личного Чернобыля вливался в общую реку слез…

Быховчанин

Фото носит иллюстративный характер.