Ленін, трактары і клумбы — дзіўны прэзентацыйны банэр каля аўтастанцыі Чэрыкаве, фотафакт

“Вас приветствует Чериковщина!” прэзентацыйны банэр, які бачны адразу па прыездзе на аўтастанцыю Чэрыкава. Але ён шэры, не паказвае адметнасці горада і раёна.

Менавіта такі вялікі банэр з вітальнай фразай можна ўбачыць зусім недалёка ад аўтастанцыі Чэрыкава, якая ўражвае сваімі памерамі і вылучаецца архітэктурным стылем сярод іншых аднатыпных пабудоваў горада. Прычым лакалізацыя банэра дзіўнаватая, бо знаходзіцца недалёка ад туалета, які пафарбаваны ў пазітыўны светла-зялёны колер, пра зонаўскі выгляд якога зусім нядаўна пісала mogilev media. 

Кампазіцыі стэнда ілюструе тое, што кіраўніцтва раёна не ведае, што цікавага можна было б паказаць турысту і чым прывабіць. У самім Чэрыкаве і раёне ёсць адметныя месцы і лакацыі, архітэктурныя помнікі і ўнікальныя прыродныя аб’екты. Але на вялікім стэндзе гэтага не бачна, хоць банэр знаходзіцца на адкрытай прасторы і добра праглядаецца. Натуральна, яго асноўная функцыя  — рэкламаваць тутэйшую мясцовасць і прыцягваць увагу да горада ўжо каля аўтастанцыі. Бо менавіта тут шмат прыезджых з іншых раёнаў і рэгіёнаў Беларусі, як мінімум. 

Кампазіцыйныя выявы размешчаны па абодвух баках банэра. На адным баку змешчаны выявы праваслаўнай царквы, спартыўных спаборніцтваў, гандлёвага шэрагу ў цэнтры горада, помніка захароненым вёскам Чэрыкаўшчыны, малыя архітэктурныя формы Чэрыкава, дзяўчаты ў сініх “народных” касцюмах на фоне пшанічнага (або жытняга) поля з камбайнам і азёрны прастор. На адваротным баку зноўку бачым камбайны з трактарамі, адметны будынак аўтастанцыі, упарадкаваныя зялёныя зоны ў горадзе з альтанкамі і клумбамі, цэнтральная плошча з будынкам райвыканкама і помнікам Леніна, а гэтаксама домік з аграгарадка.

Вось такая рэпрэзентацыя раёна і горада, якая насамрэч можа мала каго зацікавіць. Самае адметнае на стэндзе, які ўжо больш за дзясятак год прэзентуе мясцовасць  — гэта старадаўні герб Чэрыкава, якія горад атрымаў у 1641 годзе. 

Фота mogilev media

Што ў Крычаве з помнікамі архітэктуры – адзін аднавілі, астатняе разбурылі

Адрэстаўравалі толькі палац Пацёмкіна-Галынскіх, і на гэтым клопат пра спадчыну палічылі завершаным. Стайні палаца, вінакурню, піўзавод знішчылі, плябанія ў занядбаным стане

Лёс крычаўскай архітэктурнай спадчыны яскрава сведчыць нам пра ўменне мясцовых чыноўнікаў пускаць пыл у вочы. Мясцовыя вертыкаль і прэса гадамі ўсхваляюць на сваіх старонках рэстаўрацыю палаца Пацёмкіна-Галынскіх – архітэктурнай перліны горада. Аднак гэта адзіны аб’ект гісторыка-культурнай спадчыны ў старадаўнім Крычаве, які быў адноўлены ў часы незалежнай Беларусі. Што ж да астатняй архітэктурнай спадчыны горада, то яна як быццам бы ўжо і не патрэбная і нават лішняя. 

Што да палаца – ён быў пабудаваны на працягу 1778-1787 гг. па праекце Івана Старова ў стылі класіцызму, аднак змяніў архітэктурны выгляд пры Галынскіх.

У 1980-х гадах пачаліся работы па рэстаўрацыі палаца, але з-за недахопу фінансавання помнік быў закансерваваны на дваццаць год. Урэшце ў 2003 годзе будынак быў уключаны ў Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей. З гэтага часу пачалося аднаўленне і рэстаўрацыя аб’екта гісторыка-культурнай спадчыны, якое было завершана ў 2008 годзе. У гэты ж час у помнік архітэктуры пераехаў мясцовы краязнаўчы музей. Дарэчы, на сайце мясцовага райвыканкама можна прачытаць змястоўны матэрыял, прысвечаны падрабязнай гісторыі эклектычнага помніка і сучаснай музейнай экспазіцыі, што ў ім знаходзіцца. 

І гэта адзіны станоўчы прыклад. У той жа самы час страчаных і занядбаных гістарычных аб’ектаў у Крычаве – процьма. Яскравы прыклад, акрамя самога палаца Пацёмкіна-Галынскіх побач з ім захаванымі доўгі час заставаліся стайні, якія былі часткай палацава-паркавага комплексу.  Падчас рэстаўрацыі палаца ўнікальная гаспадарчая пабудова канца XVIII стагоддзя была практычна знішчана, засталіся толькі падмуркі, аб чым пісалі mogilev.media. Падмуркі ад былых стайняў, якія непасрэдным чынам адносіліся да палацава-паркавага комплексу, цяпер знаходзяцца за жалезным плотам музейнай тэрыторыі ў разбураным і занядбаным стане.

Пра стайні ў Крычаве зараз нагадвае толькі банер з выявай дваранскай карэты з рамізнікам на фоне палаца Пацёмкіна-Галынскіх. Выглядае такі банэр як сапраўдны здзек над знішчанай ўнікальнай гаспадарчай пабудовай.

Будынак вінакурні таксама аказаўся знішчаным. Узведзены ён быў яшчэ напрыканцы XVIII стагоддзя. Першы яго ўладальнік – «святлейшы» князь Рыгор Пацёмкін, які наладзіў там скураную вытворчасць. Але неўзабаве ўладальнікам стаў мясцовы шляхціц Іван Галынскі. Менавіта ён перапрафіляваў вытворчасць і наладзіў выпуск спірту. З канца XVIII стагоддзя і ажно да 1940-х гадоў у гэтым будынку была размешчана вінакурня, а пазней спіртзавод.

З пасляваеннага часу – піўны завод. Пасля таго, як напрыканцы 1990-х піўзавод быў закрыты мясцовымі ўладамі, будынак знаходзіўся ў занядбаным стане. Рэстаўрацыі гэтага цікавага помніка прамысловай архітэктуры, на вялікі жаль, так і не адбылася.

Гэты помнік прамысловай гісторыі Крычаў страціў назаўжды, бо на пачатку 2020 года яго зруйнавалі. Цяпер на месцы былой вінакурні знаходзяцца некалькі пагоркаў з будаўнічым смеццем, кавалкі сценаў са старой чырвонай цэглы, а таксама не да канца зруйнаваныя падмуркі, пра што паведамлялі mogilev.media.

У занядбаным стане на сённяшні дзень знаходзіцца будынак былой плябаніі. Нягледзячы на тое, што за савецкім часам яе перабудавалі ў двухпавярховы будынак пошты, аднак ён і дагэтуль ўяўляе сабой гістарычную каштоўнасць. Плябанія – адзінае, што захавалася ад касцёльнага комплексу, хоць і не захавалася ў аўтэнтычным выглядзе. Цяпер будынак плябаніі-пошты закінуты, з выбітамі вокнамі і дзвярыма, аб чым таксама пісалі mogilev.media. 

Фота з адкрытых крыніц