Імправізаваны разнос: калі зверху не бачна пустых стойлаў

Палітык, які паходзіць з Шклоўскага раёна, зноў «разносіў» чыноўнікаў за сітуацыю ў сельскай гаспадарцы. Кажуць, што на гэты раз асабліва дасталося за жывёлагадоўлю – каровы знікаюць, як калісьці калгасы. Каранік са сваімі «мантрамі росту» не дапамог, і Лукашэнка традыцыйна здзівіўся: «Як жа так?». Але для нас, жыхароў Магілёўшчыны, гэта не навіна – гэта рэальнасць.

Я глядзеў апошнюю нараду праз YouTube – у раздзеле «нацыянальная драма». На экране Лукашэнка абураецца знікненнем статка, патрабуе адказу: дзе каровы? І сапраўды, дзе яны? У нашай вёсцы пад Шкловам апошняя ферма закансервавана пяць гадоў таму, а былы загадчык цяпер гадуе трусоў на продаж.

Пакуль у Мінску шукаюць вінаватых, на месцах усё даўно вядома: не вытрымала сістэма. Няма грошай, няма корму, няма людзей. Усё, што засталося – гэта пустыя стойлы, ржавая тэхніка і ўспаміны пра тое, як некалі даілі тры разы на дзень.

Жывёлагадоўля ў Магілёўскай вобласці стала сімвалам таго, як можна знішчыць цэлую галіну пад гучныя даклады пра рост. Былі быкі – засталіся прэзентацыі. Былі фермеры – засталіся дырэктывы. І нават калі хтосьці яшчэ трымае двух кароў у хляве – гэта ўжо не пра бізнес, а пра выжыванне.

Можа, нехта скажа: «Так і паўсюль!» Але паўсюль – не значыць нармальна. Іншыя краіны таксама перажываюць аграрныя крызісы, але там не хлусяць сабе штодзень. У нас жа – карова памерла, а ў дакладзе яна ўсё яшчэ дае па 18 літраў у суткі.

Я не эканаміст, але ведаю: калі каровы знікаюць, то разам з імі знікае і вёска. Бо гэта не проста жывёла – гэта работа, даход, рух. А калі замест кароў – толькі абяцанні і разнос, то і сэнсу трымацца становіцца ўсё менш.

Можа, і добры быў той лозунг: «Беларусь – краіна для жыцця». Але цяпер ён гучыць як жарт для апусцелай фермы. Ці пачуе нарэшце хто-небудзь мыканне апошняй каровы ў раёне – ці зноў адмажуцца PowerPoint-прэзентацыяй?

Ці не час ужо прызнаць: каровы не ўцякаюць – іх знішчае сістэма. А калі не задумаемся цяпер, то наступны раз на нарадзе абмяркоўваць будуць толькі фотаздымкі – з таго часу, калі каровы яшчэ былі

Якуб Ясінскі

Коровы упитанные, отчеты приукрашенные: как в Дрибине начинается пастбищный сезон

Весеннее идиллическое настроение на фермах Дрибинского района может скрывать совсем не поэтичные реалии – прошлогодний опыт показывает, что с падежом скота все не так прозрачно, как с «сочной зеленой травой».

Очень поэтично рассказала дрибинская районная газета “Савецкая вёска” о начале пастбищного периода в статье “Коровы пасутся – надои растут”.

Одна только “сочная зеленая трава” упоминается в тексте несколько раз. А тут еще и свежий воздух и крытая передвижная сторожка для пастухов, которые по мере поедания травы перегоняют скот на новые участки.

Заведующая фермой «Трилесино» Татьяна Прудникова (на фото), в числе прочего заявила: на наших коровок приятно посмотреть, все чистенькие, упитанные, здоровенькие, шерстка блестит на солнце. 

Эти слова так и хочется положить на музыку и исполнить под аккомпанемент балалайки, но… В Дрибине считают коров по весне, но их, как и цыплят, следует все-таки считать по осени. 

А то ведь, в конечном итоге, может повториться прошлогодняя история, когда  вместо 102 голов павшего скота, “крепкие хозяйственники” из Дрибина внесли в отчет всего 21 голову.

Фото: “Савецкая вёска”.