У Чавусах падзёж кароў стаў падставай для крымінальных спраў і дзіўных сельгас-фантазій. Кіраўнікі хаваюць трупы, перапісваюць справаздачы і ладзяць пастановачныя “пералікі жывёлы”. Усё дзеля таго, каб справаздача выглядала як залацістае поле, а не як жывёльны могільнік.
У Чавусах зноў свята — каровы дохнуць, начальства маўчыць, а справаздачы цвітуць. Калі вы думалі, што сельская гаспадарка — гэта пра малако і палеткі, то спяшайцеся расчаравацца: цяпер гэта шоу з элементамі некрамантыі і дзяржаўнай фальшы. Ёсць на свеце месцы, дзе каровы жывуць у ідыліі — зеляніна, палі, спакой. А ёсць Чавусы. Тут, у глыбіні беларускай калгаснай філасофіі, прыдумалі новы жанр — аграрны трэш. У яго ёсць усё: трупы, падлог, інструкцыі “маўчаць” і нават экскурсіі для выжыўшых. Так, вы не памыліліся — экскурсіі. Для кароваў. На месца, дзе яшчэ нядаўна жылі іх мёртвыя таварышкі.
Што за дзіўнае месца гэтая Беларусь, дзе каровы — статыстычны інвентар, кіраўнікі — сцэнарысты фальсіфікацый, а палі — скотамагільнікі пад адкрытым небам. Але тут не фэнтэзі, а будні пад кіраўніцтвам чалавека, які верыць, што “ўсё пад кантролем” — асабліва калі справаздача сходзіцца. Праўда, каровы гінуць, але затое таблічкі з ростам пагалоўя выглядаюць слаўна.
У адным выпадку кіраўнік вырашыў, што шэсць мёртвых кароваў — не прычына псаваць справаздачу. Загад “не пісаць у статыстыку”, трупы — проста выкінулі ў поле, як гнілую бульбу, што не ўвайшла ў план. У другім — падзёж склаў 75 галоў. І тут пачалося сапраўднае мастацтва: на апусцелую ферму прывезлі іншых, жывых, каб колькасць супадала. Можна толькі ўявіць тую гогалеўскую карціну.
А ў гэты час над усім гэтым — як заўжды, самы гучны голас у зале. Наш галоўны стратэг то крычыць, што кормяць яго трупамі, то настойвае, што калгас павінен функцыянаваць як армія: з прапаршчыкамі, дысцыплінай і без вольнадумства. Падазраю, што і там, у ягонай арміі, мёртвых у спісах не адлічваюць, каб не парушыць план. “Яны мяне не чуюць”, — абураецца ён з трыбуны. Але хто ж пачуе, калі замест каманд — толькі рэха пустых хлявоў і гуд тых самых экскурсійных кароваў?
Гэта ж нават не цырк, бо там хоць смяюцца. У Чавусах — толькі абсурд і бюракратычны рэалізм. І няма вінаватага, бо ўсім страшна: аднаго пасадзяць за лішнія лічбы, другога — за шчырасць. Урэшце, адзінае, што нікога не хвалюе — гэта карова. Яна проста статыстыка на два тыдні, пакуль жывая. Потым — праблема, якую трэба прыкрыць зямлёй.
І я вось думаю: а што б здарылася, калі б адна з гэтых кароваў загаварыла? Сказала: “Прабачце, але мяне не цікавіць ваша статыстыка. Я хачу проста жаваць траву і жыць”. Але, на жаль, у краіне, дзе нават людзі маўчаць, кароваў дакладна ніхто не пачуе.
А таму — далей будзе. Новыя смерці, новыя “экскурсіі”, новыя прыдумкі ад тых, хто сам даўно згубіў сувязь з рэальнасцю. І толькі палі вакол Чавусаў усё памятаюць. Яны ўжо ператварыліся ў падручнік — не па сельскай гаспадарцы, а па аўтарытарным абсурдзе. І хто ведае, можа, калісьці гэты падручнік будзе вывучацца ва ўсіх школах. Калі, канешне, да таго часу застануцца вучні. І каровы.
Якуб Ясінскі
Фота ілюстрацыйнае
Очередной злобный опус в адрес Польши выпустила в этот раз главная могилевская городская газета “Вестник…
Водители автобусов, подвозящих детей в сельские школы, пожаловались на постоянные переработки и бесплатные сверхурочные. Как…
У Магілёўскай і Гарадзенскай абласцях за апошнія дні 16 чалавек кантактавалі з жывёламі, хворымі на…
Журналистка сходила на рынок по улице Островского в Могилеве, чтобы выяснить, что предлагают продавцы и…
Крыніцы mogilev.media паведамляюць, што ў абласным цэнтры пачалася кампанія па запалохванні людзей, што карыстаюцца такімі…
У самым сэрцы гістарычнага Бабруйска знішчаюць будынак былога вучэбна-вытворчага камбіната, які знаходзіцца на вуліцы Маскоўскай,…