«35 гадоў змагання». У Магілёве дзіцячая паліклініка пераехала з «магаданскага» дому ў будынак былой наменклатурнай медустановы

Гісторыя 35-гадовага змагання рэгіянальных актывістаў і палітыкаў за ліквідацыю прывілеяванай медычнай установы партыйных і савецкіх чыноўнікаў нарэшце завершылася перадачай яе будынку дзіцячай паліклініцы.

Дзіцячая паліклініка № 1 пераехала з праспекту Міру, дзе займала паверх аднаго з дамоў, на вуліцу Язерскую, у будынак былой паліклінікі №3, дзе калісьці лячыліся магілёўскія чыноўнікі і іх сем’і. Мэдустанова месціцца побач з будынкам аблвыканкаму.

Цяпер дзіцячая паліклініка мае вопытны медперсаналам, аснашчана сучасным абсталяваннем і валодае ўсім неабходным для аказання першаснай медычнай дапамогі. Яна разлічана на 250 наведванняў за змену. Тут акажуць шэраг спецыялізаваных відаў дапамогі, якія яшчэ нядаўна былі недаступныя пацыентам.

Адрэстаўраваны будынак блішчыць свежымі фарбамі. Пакуль не адладжана сістэма электроннай рэгістрацыі і прыёму пацыентаў. Хворых дзетак прымаюць праз асобны ўваход. Праз галоўны партал уваходзяць пацыенты з бацькамі для прафілактычных аглядаў і планавых працэдур.

Аб’ект важны і патрэбны гораду і яго жыхарам. Дзіцячая паліклініка №1 дзесяцігоддзямі функцыянавала ў прыстасаваным памяшканні, так званага, «магаданскага» дому.

Яго будавалі для сябе кааператыўным спосабам пераважна жыхары Магаданскай вобласці. Грошы работнікам савецкай Поўначы плацілі вялікія, таму ім навязалі, каб на першым паверсе быў сацыяльны аб’ект. Так, паліклініка для дзяцей пасялілася ў жылым доме. Умовы лячэння дзетак былі няпростымі. Заўжды існавала пагроза распаўсюджвання інфекцыяў.

Як распавядае магілёўскі актывіст і гісторык Аляксандр Агееў, змаганне за перадачу былой наменклатурнай паліклінікі №3 пад дзіцячую медустанову пачалася больш за 3 з паловай дзесяцігоддзі таму.

«Яшчэ ў перабудовачныя часы на хвалі змагання з прывілеямі камуністычнай і савецкай наменклатуры ўзнікла прапанова перадаць будынак паліклінікі №3, дзе тады лячылася наменклатура, магілёўскім дзеткам, – згадвае ён, – Але былыя чыноўнікі аказаліся вельмі ўплывовымі людзьмі і бюракратычнымі спосабамі зацягнулі справу».

«Калі я быў дэпутатам гарадскога савету ў нулявыя гады, – працягвае Аляксандр Агееў, – то мы разам з шэрагам дэпутатаў пры падтрымцы гарадскога ўпраўлення аховы здароўя амаль прабілі рашэнне. Тады як раз пабудавалі новы будынак для дарослай паліклінікі №1 на вуліцы Піянерскай. Там было добрае абсталяванне, а ў паліклініцы №3 было ўсяго недзе 3 тыс чалавек на абслугоўванні і старое абсталяванне. Але ж былых чыноўнікаў цешыў сам факт прыпіскі да прывілеяванай касты. Яны зноўку пачалі скардзіцца. Так справа і зацягнулася».

Толькі цяпер, калі большасць былых партыйных і савецкіх чыноўнікаў пайшла ў іншы свет, або іх уплыў канчаткова знік, удалося зрабіць тое, што было патрэбна здзейсніць ужо тры дзесяцігоддзі таму назад. Паліклініка №3 пераехала ў мікрараён Казіміраўка. А магілёўская дзіцячая паліклініка №1 атрымала магчымасць для нармальнага функцыянавання.